Πιστοί στην αρχή της ελευθερίας του λόγου, πολύ περισσότερο όταν αυτή αφορά σοβαρά πατριωτικά θέματα, δημοσιεύουμε την τελευταία επιστολή που πήραμε ηλεκτρονικά από τον πρώην Πρόεδρο του Συλλόγου Απεριτών Αττικής κ. Μάνο Παναγιώτου.
Από πλευράς μας δεν αισθανόμαστε την ανάγκη να δώσουμε οποιανδήποτε λεπτομερειακή απάντηση στο περιεχόμενό της, ούτε πρόκειται να μπούμε σε ταχύρρυθμα μαθήματα ιστορίας, γλωσσολογίας και ορθογραφίας. Άλλωστε στην πρώτη απάντηση μας προτείναμε την κατάλληλη βιβλογραφία με την οποία ο κάθε ενδιαφερόμενος μπορεί να αποκτήσει γνώση των γεγονότων και να σχηματίσει την άποψη του. Αρκεί, εκτός της επιβαλλόμενης μάσκας, να μη φορά παρωπίδες.
Στο τέλος της επιστολής μπορείτε να διαβάσετε τη σύντομη κρίση μας.
Χρέος μου η απάντηση στον κ. Μανώλη Δημελλά
- Στις 22 Οκτωβρίου έστειλα μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στα «ΚΑΡΠΑΘΙΑΚΑ ΝΕΑ»(«Κ.Ν.») για δημοσίευση μια πράγματι μακροσκελή επιστολή, με τίτλο «Μια οφειλόμενη απάντηση στα «Καρπαθιακά Νέα-@karpathiakanea· Ιστότοπος ειδήσεων/ΜΜΕ» και προσωπικά στον κ. Δημελλά».
Με την επιστολή μου αυτή, θεώρησα χρέος μου, ως πρώην Πρόεδρος του Συλλόγου Απεριτών Αττικής
«Η ΟΜΟΝΟΙΑ», να διαμαρτυρηθώ για τρία(3) απανωτά δημοσιεύματα των «Κ.Ν.», τα οποία κατά τη γνώμη μου «διαπνέονταν από ένα στείρο τοπικισμό και από μια εμφανή αντιπάθεια προς το χωριό μου, το Απέρι». Δεν υπήρχε στην εν λόγω επιστολή μου ούτε ίχνος προσωπικών χαρακτηρισμών, παρά το γεγονός ότι το δημοσίευμά σας της 7ης Οκτωβρίου, μου έδινε το «δικαίωμα» να παρεκτραπώ και εγώ.
Από τα τρία(3) αυτά δημοσιεύματα των «Κ.Ν.», τα δύο(2) αφορούσαν απευθείας το Απέρι, ενώ το τρίτο, με τίτλο «Από τους αρνητές του κορονοϊού στους αρνητές της Επανάστασης» απευθυνόταν σε όσους είχαν εκφράσει «μια σειρά διαφωνιών στα κοινωνικά δίκτυα» για τον χαρακτηρισμό των γεγονότων του Οκτωβρίου 1944 σαν «Επανάστασης», με κεφαλαίο μάλιστα έψιλον, μεταξύ των οποίων ήμουν και εγώ.. Το εν λόγω δημοσίευμα, το οποίο είχε, κ. Δημελλά, την προσωπική σας σφραγίδα, περιείχε μια σειρά απαράδεκτων και υβριστικών χαρακτηρισμών και ήταν σαφές, ότι στρεφόταν εναντίον των Απεριτών, αφού τους φωτογράφιζε ευθέως.
Σε απάντηση της παραπάνω επιστολής μου, αναρτήσατε στις 25Οκτωβρίου στα «Κ.Ν.» δημοσίευμά σας με τίτλο: «Χρέος στην ιστορική αλήθεια η απάντηση στον Μάνο Ι. Παναγιώτου».
Αντιπαρέρχομαι τους εναντίον μου υβριστικούς και υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς, γιατί δεν είναι του επιπέδου μου, και θα σας δώσω μια, όσο γίνεται, σύντομη αυτή τη φορά απάντηση, κ. Δημελλά. Δεν υπάρχει άλλωστε λόγος να κουράσω άλλο με αναφορές στην «Ενετοκρατία» της Καρπάθου κ.λ.π., για την οποία έγραφα στην παραπάνω επιστολή μου προς τα «Κ.Ν.», ότι:
«Οι πληροφορίες όμως για τα Δωδεκάνησα εκείνη τη ταραγμένη περίοδο, από την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους (1204) μέχρι και την κατάληψή τους από τους Οθωμανούς (1523), είναι ελλιπείς και συγκεχυμένες και οφείλουμε όλοι μας να είμαστε προσεκτικοί…»
Δεν θα ασχοληθώ, λοιπόν κ. Δημελλά, ούτε με τους «Ιωαννίτες ιππότες», ούτε για το αν η Κύπρος «είχε ξεφύγει από τη λατινική κυριαρχία μετά το 1204» ή όχι , ούτε για τον αν υπήρξε ή όχι «Ενετική κατοχή της Καρπάθου διάρκειας 230περίπου ετών», γιατί εσείς, εκμεταλλευόμενος τη δυσχέρεια κατανόησης τέτοιων πολύπλοκων και αμφιλεγόμενων αναφορών, διαστρεβλώνετε αυτά που γράφω και φαντασιώνεστε, ότι με κατατροπώσατε…
Δεν θα ασχοληθώ, επίσης κ. Δημελλά, ούτε με τα όσα εκτενή αναφέρετε στις «I. ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ» για τον αν υπήρξε ή όχι, όπως σας καταλόγισα, εκ μέρους σας « καμιά “ειδική μεθόδευση” απέναντι στην κ. Βδοκάκη», γιατί δεν υποτιμώ την νοημοσύνη των αναγνωστών μας, που είναι εύκολο να βγάλουν τα συμπεράσματά τους, διαβάζοντας και αυτά που έγραψα εγώ και αυτά που απαντάτε εσείς.
Το μόνο που θα σας πω επ’ αυτού είναι, ότι με ξένισε πολύ η απάντησή σας στην απορία μου αν «έπρεπε να φτάσουμε στο σημείο να λογοκρίνουμε την ομιλία της λαμπρής εκπαιδευτικού». Είναι ποτέ δυνατό, κ. Δημελλά, να μου λέτε, ότι «η στάση που κρατήσατε ακόμη και απέναντι στα δικά μου γραφόμενα» δείχνει, ότι είστε εναντίον της λογοκρισίας; Ήταν ποτέ δυνατό να φτάσετε στο σημείο να λογοκρίνετε την επιστολή που σας έστειλα, πριν τη δημοσιεύσετε; Αδυνατώ ειλικρινά να σας καταλάβω…
- Αντιπαρέρχομαι τους απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς σας για «πλήρη άγνοια όλων των σοβαρών ιστορικών πηγών της Καρπάθου και της Καρπαθιακής ιστοριογραφίας», για «απανωτά ιστορικά του ολισθήματα» και για «ρηχές ιστορικές του γνώσεις» και θα περιοριστώ μόνο, κ. Δημελλά, στην απάντηση που δώσατε για το δημοσίευμά σας στις 29 Σεπτεμβρίου, που αφορούσε τις πληροφορίες σας για επίσκεψη της ΠτΔ στο Απέρι, και στα όσα αναφέρετε για την “ΚΡΙΤΙΚΗ” μου στις τοποθετήσεις του πρώην Προέδρου της Τοπικής Κοινότητας Μενετών κ. Γιώργου Νικ. Σπανού, πλην εκείνων, που σας λέω παραπάνω, ότι δεν θα ασχοληθώ.
Όσο για το sic, που βάζετε στην αναφορά μου για «την από ανέκαθεν (sic) έδρα της Μητροπόλεως Καρπάθου και Κάσου», σας παραπέμπω στον σύνδεσμο
και θα καταλάβετε, ότι και οι δύο χρήσεις ( “από ανέκαθεν” και σκέτο “ανέκαθεν”) είναι σωστές. Το ίδιο αναφέρεται και στο λεξικό του κ. Μπαμπινιώτη.
1) Δεν πείθετε κατά τη γνώμη μου κανένα, κ. Δημελλά, με την απάντηση που δώσατε για το δημοσίευμά σας στις 29 Σεπτεμβρίου 2020, γιατί ήσασταν αρκετά σαφής στο δημοσίευμά σας αυτό, λέγοντας επί λέξει, «ότι θα προκαλέσει τουλάχιστον έκπληξη και δυσάρεστη εντύπωση η παρουσία της Προέδρου στο χωριό Απέρι μια μέρα νωρίτερα από την 5η Οκτωβρίου, αφού είναι κοινός πια αποδεκτό ότι η Επανάσταση ξεκίνησε από τις Μενετές». Είναι « προβληματισμός» αυτό ή ξεκάθαρη ενόχληση, κ. Δημελλά; Γιατί συσχετίζετε την παρουσία της ΠτΔ στο Απέρι με τον εορτασμό της επετείου της 5ης Οκτωβρίου την επόμενη μέρα στις Μενετές ;
Όσο γι αυτό που γράφετε, ότι «δεν μας ενόχλησε και η επίσκεψη στην Όλυμπο και το Μεσοχώρι, την ακόμη προηγούμενη ημέρα», προφανώς σας ενοχλεί μόνο το Απέρι και φοβηθήκατε μήπως «η παρουσία της Προέδρου στο χωριό Απέρι μια μέρα νωρίτερα από την 5η Οκτωβρίου» επισκιάσει τον εορτασμό της επετείου στις Μενετές την επόμενη ημέρα, όπως φαίνεται ξεκάθαρα από αυτό που γράφετε στη συνέχεια.
Δεν καταλαβαίνετε, κ. Δημελλά, ότι προσπαθώντας να δικαιολογήσετε τα αδικαιολόγητα, εκτίθεστε ακόμη περισσότερο;
2) Όσο αφορά την απάντησή σας στην αναφορά μου, ότι «Η κατοχή ενός τόπου είναι από τη φύση της φασιστική, όποιο και να είναι το καθεστώς του κατακτητή στην πατρίδα του», ειλικρινά δεν καταλαβαίνω κ. Δημελλά, από τηστιγμή μάλιστα που λέτε, ότι δεν θα δυσκολευόσασταν να συμφωνήσετε θεωρητικά με τη θέση μου αυτή, γιατί στη συνέχεια αισθάνεστε την ανάγκη να διαφοροποιηθείτε, λέγοντας ότι «είναι απολύτως παραδεκτό τόσο από τους ειδήμονες όσο και από τον απλό λαό μας ότι τα πρώτα χρόνια της ιταλοκρατίας στα Δωδεκάνησα υπήρξαν πολύ διαφορετικά από τα χρόνια της διοίκησης του Cesare Maria De Vecchi».
Δεν υπάρχει κανένας, που να μη συμφωνεί με αυτό, αλλά , όπως σας εξήγησα στην επιστολή μου, η κ. Βδοκάκη στην ομιλία της δεν αναφέρθηκε σε χρονολογίες και ημερομηνίες, αλλά είπε γενικά, ότι κατά την περίοδο της κατοχής της Καρπάθου από τους Ιταλούς έγιναν «απαγορεύσεις της ελληνικής γλώσσας και αντικατάσταση των ελληνικών σχολείων και δασκάλων από Ιταλικά και Ιταλούς».
3) Όσο αφορά την ημερομηνία άφιξης των Γερμανικών στρατευμάτων στην Κάρπαθο, αφού προσπαθείτε να μειώσετε την αξιοπιστία της ιστοσελίδας «Βικιπαίδεια», με παραπέμπετε στο «ιστορικό σύγγραμα(sic)-έργο ζωής του συμπατριώτη μας Μανώλη Γ. Κασσώτη, “Η Κάρπαθος στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο”, Αθήνα 2007, σ. 264», στο οποίο, όπως ισχυρίζεστε, «περιέχεται η ορθή πληροφορία για την άφιξη των Γερμανικών στρατευμάτων στην Κάρπαθο». Δεν έχω δυστυχώς το βιβλίο του εκλεκτού συμπατριώτη μας, αλλά αναρωτιέμαι, κ. Δημελλά, αφού είχατε υπόψη σας αυτή την «ορθή πληροφορία», γιατί στο πολύ πρόσφατο για τον μεγάλο πατριώτη μας δημοσίευμά σας (https://www.karpathiakanea.gr/likos-dahaou-mesohori/?fbclid=IwAR0JKZl6sodn9ObujUkBpOV6gEWrzAzYv64bZG4MqmrhviJm41mpnXXK11A), με τίτλο «Ο πατριώτης Νικόλαος Λύκος, από το Νταχάου στη λησμονιά», αναφέρετε, ότι «Οι Γερμανοί αποβιβάστηκαν στην Κάρπαθο στις 19 Σεπτεμβρίου 1943»;
Ποιο είναι, λοιπόν κ. Δημελλά, το «ηθικό δίδαγμα», που «επί του προκειμένου προκύπτει» και ποιος «έπεσε ήδη στο λάκκο που έσκαβε» για τον άλλο;
4) Όσο αφορά τα αναφερόμενά σας στην «2η Ενότητα», εφόσον, κ. Δημελλά, «δεν βρήκατε τίποτε το δογματικό και το ατεκμηρίωτο στα γραφόμενα του κ. Σπανού» και προτρέπετε «κάθε ενδιαφερόμενο να προσεγγίσει τα κατατεθέντα στα Γενικά Αρχεία του Κράτους από τον δάσκαλο Χριστόφορο Σακελλαρίδη, σε ανύποπτο χρόνο, έγγραφα της Παγκαρπαθιακής Κεντρικής Επιτροπής και των άλλων Επαναστατικών Επιτροπών του νησιού, για να διασταυρώσει στο έπακρον τα αναφερόμενα στο σχετικό άρθρο του», γιατί δεν δημοσιοποιείτε τα έγγραφα αυτά, για να μας αποστομώσετε;
Όμως, αντί να κάνετε αυτό, φτάσατε στο σημείο να αμφισβητήσετε «την αξιοπιστία των αφηγήσεων» ενός ανθρώπου του διαμετρήματος του αείμνηστου Γιώργου Λ. Χιωτάκη, καταλογίζοντάς του ακόμη, ότι τα λεγόμενά του «εκτός από την τοπικιστική φιλοτιμία, διατρέχει απ’ άκρη σ’ άκρη μια έντονη επιθυμία υπερτονισμού του ρόλου του στα γεγονότα της 5ης Οκτωβρίου 1944»…!!!
Είναι δυνατό κ. Δημελλά, μετά από αυτό, να μη χάσω την ψυχραιμία μου και να μην εκφράσω ευθέως την οργή και την αγανάκτησή μου, για την ανοίκεια επίθεση που κάνατε στον αείμνηστο κ. Χιωτάκη, στην προσπάθειά σας να υπερασπιστείτε τον κ. Σπανό και τα όσα αυτός αναφέρει για τα γεγονότα της 5ης Οκτωβρίου, τα οποία αποτελούν την πεμπτουσία της Μενετιάτικης εκδοχής γι αυτά τα γεγονότα;
Είναι δυνατό κ. Δημελλά, μετά από αυτό, αλλά και τις απαράδεκτες αιχμές που αφήνετε, για το «πολυσέλιδο βιβλίο με τις αναμνήσεις» του κ. Χιωτάκη, να μη θεωρήσω περιττό να ασχοληθώ άλλο με την αντίκρουση των επιχειρημάτων σας στην ενότητα αυτή;
- Όσο αφορά τα αναφερόμενά σας στην Ενότητα «III. ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΩΝ ΑΠΟΨΕΩΝ ΤΟΥ Μ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΟΜΟΦΡΟΝΟΥΝΤΩΝ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΗΣ ΚΑΡΠΑΘΟΥ», σας γνωρίζω τα εξής:
1) α) Δεν απέφυγα «την ευθεία αντίκρουση των νηφάλιων επιχειρημάτων του πρ. Προέδρου της Τοπικής Κοινότητας Μενετών κ. Γιώργου Νικ. Σπανού», αλλά απεναντίας σήκωσα το γάντι και σας παρέπεμψα με νηφαλιότητα στο άρθρο του κ. Χιωτάκη, το οποίο γράφτηκε σε ανύποπτο χρόνο και πολύ κοντά στα γεγονότα και το οποίο αποτελεί αδιάσειστο ντοκουμέντο, που αποδεικνύει ποια είναι η ιστορική αλήθεια, την οποία κατά τη γνώμη μου παραποιεί βάναυσα ο τέως Κοινοτάρχης Μενετών, αλλά και εσείς προσωπικά.
β) Δεν «ξεδίπλωσα απρόκλητα αλλά και απροκάλυπτα έναν απροσδόκητο “υπερπατριωτισμό”», αφού αφενός δεν διακρίνομαι για τον “υπερπατριωτισμό” μου, με την έννοια που υπονοείτε, και αφετέρου η πρόκληση που κάνατε εναντίον του Απερίου με τα άρθρα σας ήταν και απρόκλητη και απροκάλυπτη.
γ) Δεν «εμφανίστηκα ως “αυτοδιορισμένος συνήγορος” του Απερίου», αφού σαν ιδρυτικό μέλος και Πρώην Πρόεδρος του ιστορικού Συλλόγου Απεριτών Αττικής η «Ομόνοια» έχω χρέος να υπερασπίζομαι το χωριό μου, όταν δέχεται ανοίκειες επιθέσεις, όπως αυτές με τα τρία(3) παραπάνω δημοσιεύματά σας.
δ) Όσο αφορά την «Πανκαρπαθιακή (sic) Επαναστατική Επιτροπή», έχω βάλει εισαγωγικά, γιατί έτσι αναφέρεται στα Μηνιαία Δελτία της Αδελφότητος Απερειτών Καρπάθου η «Ομόνοια», που έχω στην κατοχή μου και είναι γραμμένα στην καθαρεύουσα. Μη μου κάνετε, λοιπόν κ. Δημελλά, μαθήματα ορθογραφίας, γιατί δεν σας παίρνει….
2) Όσο αφορά τις «μονομερείς “απόψεις”», που «είναι κακέκτυπα άλλων ανάλογων απόψεων ενός στείρου παρελθόντος», απαξιώ κι εγώ, κ. Δημελλά, να σας απαντήσω…. Απλά, σας λέω να κοιτάξετε τον εαυτό σας στον καθρέπτη…
3) Όσο αφορά τους ισχυρισμούς σας, ότι «ο συντάκτης της πολυσέλιδης επιστολής πετάει το προσωπείο του “αμερόληπτου” κριτή της νεώτερης Καρπαθιακής ιστορίας και αποκαλύπτει τις βαθύτερες πεποιθήσεις του, όταν αναφέρεται στο χωριό των Μενετών», «οφείλω να τονίσω χωρίς περιστροφές» στον κ. Δημελλά τα ακόλουθα:
α) Η άποψή σας, ότι « Φυσικά έχει και μάλιστα ιδιαίτερη σημασία το από που ξεκίνησε η «ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ» της Καρπάθου», δείχνει ακριβώς τον ακραίο τοπικισμό σας και ότι δεν μπορείτε να φοράτε «το προσωπείο του “αμερόληπτου” κριτή της νεώτερης Καρπαθιακής ιστορίας». Όπως σας είπα στην επιστολή μου, τις απόψεις αυτές τις έχουν αυτοί, που επιδιώκουν «να συνεχίσουν οι Μενετές να μονοπωλούν τις δάφνες της ιστορικής επετείου, στην οποία είχαν συμμετοχή όλα τα χωριά και όλοι οι Καρπάθιοι, ανεξαρτήτως ποιο χωριό συγκρότησε πρώτο «Επαναστατική Επιτροπή» και ποιο είχε ή όχι όπλα και τι είδους όπλα….».
Άλλωστε, όπως πολύ εύστοχα σας απάντησε ο εγγονός του κ. Χιωτάκη, «δεν είναι το πρωτεύον να επικεντρώνεται η συζήτηση π.χ. στο πόσα μυδράλια και τυφέκια διέθετε η κάθε ένοπλη ομάδα που αποτελείτο από απλούς ανθρώπους χωρίς στρατιωτική εκπαίδευση ως επί το πλείστον»
Όπως επίσης σας είπα στην επιστολή μου, «Αυτά είναι λεπτομέρειες, που δεν έχουν σημασία μπροστά στον παλλαϊκό ενθουσιασμό και τον ακατανίκητο πόθο για την Ελευθερία, που διακατείχε όλους τους Καρπάθιους», οι οποίοι έχουν το δικαίωμα να γιορτάζουν ενωμένοι την ιστορική επέτειο της 5ης Οκτωβρίου 1944, δεδομένου ότι αυτή έχει οριστεί από το Ελληνικό Κράτος σαν επέτειος «της εν έτει 1944 κηρύξεως επαναστάσεως υπό των καρπαθίων κατά των Ιταλών, δια την νήσον Κάρπαθον» και δεν είναι επέτειος μόνο των Μενεδιατών…
β) Όσο αφορά «τον Επαναστατικό ή όχι χαρακτήρα του κινήματος», κ. Δημελλά σέβομαι την άποψή σας, αλλά διαφωνώ, όπως και πολλοί άλλοι Καρπάθιοι, και Μενεδιάτες ακόμη, όπως σας είπα, και δεν μπορείτε να λέτε, ότι «επιθυμούμε να ζούμε στους δικούς μας μύθους», γιατί θα σας πω και πάλι να κοιτάξετε τον εαυτό σας στον καθρέπτη… Και αν όλοι εμείς «έχουμε ως διακαή πόθο την αναθεώρηση της Καρπαθιακής ιστορίας», εσείς έχετε βάλει σκοπό της ζωής σας να διατηρήσετε με νύχια και με δόντια την «ιστορική αλήθεια», που με τόση προσπάθεια διαμορφώσατε. Επιτέλους, μάθετε να σέβεστε και τις απόψεις των άλλων και να αντιδράτε με πολιτισμένο τρόπο, χωρίς να βλέπετε φαντάσματα παντού και να καταφεύγετε σε ύβρεις και απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς εναντίον αυτών, που δεν συμφωνούν μαζί σας… Όπως σας είπα, σε αυτές τις κρίσιμες εθνικές στιγμές, οφείλουμε όλοι οι Καρπάθιοι να αντιμετωπίσουμε ενωμένοι τις προκλήσεις και τις δυσκολίες του μέλλοντος, τιμώντας το παρελθόν μας και τους ήρωές μας, χωρίς υπερβολές και στείρες αντιπαραθέσεις.
γ) Όσο αφορά το ποιο χωριό ηγήθηκε στην περίπτωση του Επαναστατικού Εθνικοαπελευθερωτικού Κινήματος της Καρπάθου, διατηρήσετε κ. Δημελλά τις απόψεις σας και αφήσετε σ΄ εμάς τους Απερίτες και στ’ άλλα χωριά το δικαίωμα να διεκδικούμε το μερίδιό μας στον διαρκή αγώνα των προγόνων μας, από το 1821 μέχρι και το 1948, να αποκτήσουν την Ελευθερία τους από τους κάθε λογής κατακτητές και να βρεθούν στην αγκαλιά της Μητέρας- Ελλάδας. Και ειδικά για το Απέρι, κ. Δημελλά, δεν μπορείτε να στερήσετε το δικαίωμα αυτό σε ένα χωριό, που ο πρώην δήμαρχός του, ο Μεγάλος Χατζηλίας Οικονόμου, πρωτοστάτησε στον Εθνικοαπελευθερωτικό Αγώνα του 1821 στην Κάρπαθο και συμμετείχε στις Εθνικές Συνελεύσεις για την Ίδρυση του Ελληνικού Κράτους σαν εκπρόσωπος και Παραστάτης, όχι μόνο της Καρπάθου, αλλά και άλλων νησιών των Δωδεκανήσων.
Όσο για το ότι έκανα σφάλμα να σας παραπέμψω στο άρθρο του κ. Χιωτάκη, με τίτλο «ΤΟ ΚΑΡΠΑΘΙΑΚΟΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΝ ΚΙΝΗΜΑ», που κατά τη γνώμη σας είναι «αποστομωτικό για τους προβληματισμούς του Μ. Παναγιώτου σχετικά με την Επαναστατικότητα του Κινήματος της 5ης Οκτωβρίου», σας απαντώ, ότι είναι άλλο ο χαρακτηρισμός ενός κινήματος σαν επαναστατικού κι άλλο ο χαρακτηρισμός των γεγονότων της 5ης Οκτωβρίου 1944 σαν Επανάστασης, με κεφαλαίο μάλιστα έψιλον. Επί πλέον, δεν μπορείτε να χρησιμοποιείτε αυτά που λέει ο αείμνηστος Γιώργος Χιωτάκης α λα καρτ και όποτε σας βολεύει….
Όσο για το «“Εθνικό είναι ό,τι είναι αληθές”, πρέπει και στην Κάρπαθο να θεωρούμε “Πατριωτικό ότι είναι αληθινό”», συμφωνώ απολύτως, αρκεί να ξεκαθαρίσουμε ποιο είναι το αληθινό…
6) Όσο αφορά τον «ΕΠΙΛΟΓΟ» σας, κ. Δημελλά, έχω να σας πω τα εξής:
α) Υπάρχει μια λαϊκή παροιμία, κ. Δημελλά, που λέει: «Εκεί που μας χρωστούσαν, μας πήραν και το βόδι». Αυτή νομίζω, ότι ταιριάζει με την περίπτωσή σας. Εσείς που με το δημοσίευμά σας, με τίτλο «Από τους αρνητές του κορονοϊού στους αρνητές της Επανάστασης», επιδοθήκατε σε ένα πρωτοφανές υβρεολόγιο εναντίον των «αρνητών της Επανάστασης», στους οποίους, όπως λέτε στην απάντησή σας, αναγνώρισα τον εαυτό μου, και μας απειλείτε ευθέως, γράφοντας: «Καλό θα είναι λοιπόν να σταματήσουν έγκαιρα τις παρεκτροπές τους αυτές πριν οδηγήσουν, με δική τους ευθύνη, τα πράγματα να πάρουν άλλες επικίνδυνες οδούς». Κι αυτό, γιατί σε ένα σχόλιό μου, σε απάντηση σχολίου μιας φίλης μου στο facebook, έγραψα, ότι «Η επίθεση… ήταν εναντίον ουσιαστικά του Απερίου, αλλά τέτοιες δημοσιογραφικές αλητείες δεν περνάνε σε μένα…». Εννοούσα, ότι η επίθεση που δέχθηκε η κ. Βδοκάκη από το δημοσίευμα του πρώην κοινοτάρχη Μενετών ήταν ουσιαστικά εναντίον του Απερίου. Αν θεωρείτε, λοιπόν κ. Δημελλά, ότι σας αφορά και ότι έχω διαπράξει κάτι ποινικά κολάσιμο εναντίον σας, προχωρήσετε εκεί που νομίζετε… Και δεν μπορείτε να απευθύνεστε σε μένα, λέγοντας « ενώ φτύνουν εκεί που γλύφουν», γιατί ποτέ στη ζωή μου δεν «έγλυψα» κανένα, πολύ περισσότερο δημοσιογράφους σαν κι εσάς. Δυστυχώς, ο κατήφορός σας και η παρεκτροπή σας δεν έχει όρια και απειλείτε κι από πάνω….
β) Όσων για τις επισκέψεις των Προέδρων της Δημοκρατίας, να μη σας πω τι είπε ένας από αυτούς, όταν σε ερώτησή του «αν υπήρχαν πεσόντες», παριστάμενος υπουργός του απάντησε πως «δεν υπήρχαν»…. Το είδα φέτος δημοσιευμένο από κάποιο φίλο στο facebook, αλλά δεν έκανα κανένα σχόλιο, αν και το ήξερα εδώ και πολλά χρόνια, γιατί δεν ήθελα να ρίξω λάδι στη φωτιά.… Υπάρχει ακόμη και κάτι ακόμη πάνω σ’ αυτό, που είπε ένας υπουργός Εθνικής Άμυνας, όταν παρέστη στον εορτασμό, συνοδευόμενος από τους Αρχηγούς των τριών(3) Όπλων, αλλά δεσμεύομαι να μη το αποκαλύψω.
γ) Συμφωνώ απολύτως, ότι «ο Σύλλογος Απανταχού Μενετιατών Καρπάθου Αττικής για περισσότερα από 70 συνεχόμενα χρόνια εορτάζει στον Πειραιά την Επαναστατική Επέτειο της 5ης Οκτωβρίου 1944» και «ότι κανείς άλλος σύλλογος χωριού δεν εόρτασε το Επαναστατικό Κίνημα με τέτοια συνέπεια». Όμως, κ. Δημελλά, γνωρίζετε πολύ καλά την ανακοίνωση που έβγαλε ο ΣΑΜΚ, στον οποίο ήσασταν εκείνη την εποχή πρόεδρος, όταν ο « «Σύλλογος Απανταχού Καρπαθίων»(Σ.Α.Κ.) αποφάσισε για πρώτη φορά ο εορτασμός της 71ης επετείου να γίνει ενωτικά, με την συμμετοχή όλων των Καρπαθιακών Σωματείων της Αττικής.
Η ανακοίνωση αυτή, κ. Δημελλά, δείχνει ότι ο ΣΑΜΚ και όλοι οι απανταχού Μενεδιάτες, που λέει η εν λόγω ανακοίνωση ότι εκπροσωπεί, δεν θέλουν με τίποτα τον ενωτικό εορτασμό και θέλουν να γιορτάζουν μόνοι τους αυτή την επέτειο…. Έκτοτε φυσικά, όλα τα Καρπαθιακά Σωματεία της Αττικής, υπό την αιγίδα του Σ.Α.Κ., γιορτάζουν κάθε χρόνο ενωτικά την ιστορική Επέτειο της 5ης Οκτωβρίου 1944, πλην του ΣΑΜΚ, που εμμένει στον δικό του μοναχικό δρόμο…. Αλλά αυτή η ανακοίνωση εξηγεί και τις δικές σας εμμονές και αντιδράσεις, κάθε φορά, που νιώθετε, ότι απειλείται η μονοπώληση από τις Μενετές της ιστορικής μας επετείου.
Και κλείνοντας, θα συμφωνήσω μαζί σας κ. Δημελλά, ότι ορισμένοι συμπατριώτες μας «έδειξαν όψιμο ενδιαφέρον μετά την πρώτη επίσκεψη του Προέδρου Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλου στο νησί». Αλλά δεν θα συμφωνήσω να συνεχιστεί ο μη ενωτικός εορτασμός της ιστορικής μας επετείου.
Σας καλώ, λοιπόν κ. Δημελλά, να συμβάλετε, με τη δημοσιογραφική σας ιδιότητα και δύναμη, η επέτειος της 5ης Οκτωβρίου 1944 να γιορτάζεται ενωτικά στη μεν Κάρπαθο, όπως έχει καθιερωθεί τα τελευταία χρόνια, στη δε Αττική με τη συμμετοχή όλων των Καρπαθιακών Σωματείων, του ΣΑΜΚ συμπεριλαμβανομένου, υπό την αιγίδα του Σ.Α.Κ.
Παράλληλα, όλα τα Σωματεία μας μπορούν να γιορτάζουν ξεχωριστά όλες τις επετείους του Οκτωβρίου του 1944. Προς Θεού, κανένας δεν θέλει να σας αρπάξει αυτό που δικαιούστε και κατακτήσατε με το σπαθί σας. Μην αδικείτε τον εαυτό σας…
Εμμανουήλ Ι. Παναγιώτου
Πρώην Πρόεδρος του Συλλόγου Απεριτών Αττικής η «Ομόνοια»
Η θέση των Καρπαθιακών Νέων:
Από πλευράς μας λοιπόν, όπως ήδη προανέφερα, δεν αισθανόμαστε την ανάγκη να δώσουμε οποιανδήποτε λεπτομερειακή απάντηση στο περιεχόμενό της, αφού τα ουσιαστικά θέματα που αναφέρθηκαν στην προηγούμενη επιστολή του έχουν ήδη -κατά κοινή παραδοχή- απαντηθεί με πληρότητα και επάρκεια σε όλη τους την έκταση.
Επίσης να αναφέρω ότι η κατανόηση του λεξικού Μπαμπινιώτη (σελίδα 181 για το ζήτημα “από ανέκαθεν”… ) είναι μια άλλη συζήτηση. Σας παραπέμπω κ. Παναγιώτου και στο χρηστικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας Ακαδημίας Αθηνών. Πάντως δεν θα μπούμε και σε μαθήματα γλωσσολογίας. Επίσης, αντίθετα με εσάς, δεν έκαναν κανέναν υβριστικό χαρακτηρισμό! Κι όσο για το θέμα «λογοκρισία» μάλλον μπερδευτήκατε, διότι για οποιοδήποτε κείμενο δημοσιεύετε μπορούμε να έχουμε άποψη και το κρίνουμε.
Επιθυμούμε όμως να σταθούμε σε μερικά μεμονωμένα σημεία που περιέχονται στη νέα αυτή δημοσιευόμενη επιστολή.
- Δεν εκμεταλλευτήκαμε καμία “δυσχέρεια κατανόησης οιωνδήποτε περίπλοκων και δυσνόητων αναφορών” στα γραφόμενα του κ. Παναγιώτου για να απαντήσουμε διαστρεβλώνοντας, όπως αφήνει να εννοηθεί, τα επιχειρήματά του. Τουναντίον το σύνολο των απαντήσεών μας στηριζόταν σε σοβαρά τεκμηριωμένες θέσεις, πράγμα απολύτως αντιληπτό από κάθε νηφάλιο αναγνώστη.
- Η ολότητα των πρωτότυπων εγγράφων που κατατέθηκαν στα Γενικά Αρχεία του Κράτους από τον αείμνηστο Χριστόφορο Σακελλαρίδη, έχουν δημοσιευθεί στο εξαντλητικό μελέτημα “Ιστορία του Επαναστατικού Απελευθερωτικού Κινήματος Καρπάθου, 5 Οκτωβρίου 1944”, Αθήνα 2012, του εξαίρετου Καρπάθιου λογίου δρ. Ντίνου Αντ. Μελά, το περιεχόμενο του οποίου αγνοεί προφανώς ο κ. Παναγιώτου. Ακριβώς πάνω στην ανάλυση αυτών των πρωτογενών πηγών στηρίζονται ακλόνητα και τα ιστορικά συμπεράσματα του συγγραφέα που αποστομώνουν, πράγματι, κάθε αμφισβητία του Επαναστατικού Απελευθερωτικού Κινήματος της Καρπάθου.
- Είναι διαχρονική θέση, τόσο του γράφοντος, όσο και των “Καρπαθιακών Νέων” ευρύτερα ο σεβασμός στα απαράγραπτα δικαιώματα όλων των χωριών του νησιού μας στον διαρκή αγώνα των προγόνων μας για ελευθερία και εθνική αξιοπρέπεια της Καρπάθου. Αυτή ακριβώς είναι και η αταλάντευτη προτροπή μας προς όλους τους συμπατριώτες. Η ανάδειξη δηλαδή της συνεισφοράς και των σημαντικών προσωπικοτήτων του κάθε μικρού μας τόπου στην υπόθεση της Καρπαθιακής ελευθερίας, αναγνωρίζοντας παράλληλα και στο χωριό των Μενετών όλων όσων δικαιωματικά του αξίζουν.
- Διευκρινιστικά στην άποψη μας ότι “πατριωτικό πρέπει να είναι κάθε τι αληθινό”, πρέπει να υπενθυμίσω στον κ. Παναγιώτου, ότι το τι είναι και το τι όχι “αληθινό” προκύπτει από την έντιμη και εξαντλητική μελέτη της Καρπαθιακής ιστοριογραφίας και την ευσυνείδητη αντιπαραβολή των όσων, ακριβών και ανακριβών, τεκμηριωμένων και ατεκμηρίωτων συσσωρεύτηκαν τόσες δεκαετίες τώρα στα ποικίλα κείμενα που αναφέρονται στα ιστορικά γεγονότα του τόπου μας. Αυτό άλλωστε αποτελεί βασική προϋπόθεση για να δίνει κανείς το δικαίωμα στον εαυτό του να μιλά δημόσια και σοβαρά για τα ιστορικά θέματα της πατρίδας μας.
- Και κλείνω τη σύντομη αυτή απάντησή μου με την αποσαφήνιση της θέσης μου στο θέμα του Παγκαρπαθιακού εορτασμού της 5ης Οκτωβρίου στον Πειραιά. Όσο κι αν εκπλήξει τόσο τον κ. Παναγιώτου, όσο και ορισμένους άλλους συμπατριώτες δεν ήμουν ποτέ από θέση αρχής αντίθετος στον κοινό Παγκαρπαθιακό εορτασμό. Και κυρίως δεν θεωρώ την προοπτική αυτή ανέφικτη. Μάλιστα όταν διετέλεσα Πρόεδρος του Συλλόγου Απαντ. Μενετιατών δούλεψα σε αυτή την κατεύθυνση. Για να επιτευχθεί όμως ένας τέτοιος σημαντικός για την Καρπαθιακή παροικία στόχος απαραίτητη προϋπόθεση είναι η ύπαρξη ενός σωστά καθορισμένου οργανωτικού πλαισίου και των κατάλληλων προσώπων που θα οδηγήσουν στην έντιμη επίτευξή του.
