Στις 3 Αυγούστου 1951 η εφ. ΠΡΟΟΔΟΣ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ δημοσιεύει το ένατο άρθρο του τότε Επάρχου Καρπάθου-Κάσου με θέμα την εξορία του Μητροπολίτη Γερμανού στο Καστελλόριζο.
Την νύχτα της 6ης ιουλίου 1922 μπήκε στο λιμάνι των Πηγαδίων το Ιταλικό αντιτορπιλικό ΚΑΛΛΙΟΠΗ και παρέλαβε τον ανυπότακτο μητροπολίτη Γερμανό,
Η εξορία του στο Καστελλόριζο ήταν γεγονός. Παρέμεινε έξι μήνες, μόνος, σχεδόν φυλακισμένος με την υγεία του να επιδεινώνεται σημαντικά.
Εκεί στην Μεγίστη, είχε την ευκαιρία να έρθει πιο κοντά στα συναισθήματα του, πιο κοντά στις εν θερμώ αποφάσεις που πήρε. Όμως καμμιά φορά δεν μετανόησε, καμμιά φορά δεν χαμήλωσε το ανάστημα που σήωσε απέναντι στον κατακτητή.
Όμως το κέρδος για την Κάρπαθο και τα Δωδεκάνησα, από την εξορία του είναι πολλαπλό, άλλωστε έτσι γίνεται πάντα, κάποιος δίνει ένα κομμάτι από τον χρόνο του, από την ζωή του, για να προχωρήσει, να γυρίσει ο τροχός μιας ιστορίας που είναι αναγκαίο να γραφτεί, να μαθευτεί.
Γράφει ο Α. Αλεξιάδης στην εφημερίδα Μακεδονία την Κυριακή 24 Ιουλίου 1922:
«..τον σεβάστηκε ο φανατισμός της τουρκοβουλγαρικής προπαγάνδας, τον σεβάσθηκαν οι δολοφονικές σφαίρες των κομιτατζήδων στην Μακεδονία όταν πήρε μέρος στους εκεί αγώνες, και τώρα έπεσε στα λυσσαλέα δόντια των Ιταλών καραμπινιέρων..»