Για μένα είναι πάντα μια ιδιαίτερη ημέρα. Η ευαισθησία μου προς τα ζώα ξεκίνησε από μικρή ηλικία. Μεγάλωσα με μαζί με γερμανικό ποιμενικό. Για όσους γνωστούς, η Πακητα. Δεν θα μπορούσα να είχα ρωτήσει για καλύτερη παιδική ηλικία.
Τα καλοκαιριά ο αδερφός μου και εγώ χανόμασταν στα χωράφια τις γιαγιάς και του παππού μου. Μαζί οι τρείς μας, παίζαμε για ώρες. Κάθε Κυριακή πηγαίναμε για μπάνιο στη θάλασσα η έστω μια βόλτα.
Ποτέ μου δεν την φοβήθηκα. Ένα σκυλί τόσο υπομονετικό, ευγενικό, και υπάκουο. Ακόμα θυμάμαι τις εκφράσεις μερικών ανθρώπων όταν την πήγαινα βόλτα. Ένα μικρό κορίτσι, γύρω στα δέκα, με έναν γερμανικό ποιμενικό. Δεν φοβάσαι?
Μετα από αρκετό πείσμα ήρθε στην ζωή μας η Λαίδη. Αν και μικρή σε μέγεθος είχε μεγάλη προσωπικότητα. Αν ήθελε κάτι, θα το καταλάβαινες. Πάντα ήταν εκεί να σου γλύψει το χέρι αν δεν ήσουν καλά. Όσα και να της προσφέραμε, εκείνη μας πρόσφερε και μας έμαθε ακόμα πιο πολλά. Αγάπη, υπομονή, χαμόγελο, πειθαρχεία. Τι άλλο να ζητήσεις?
Όλα τα κατοικίδια μπορούν να γίνουν επικίνδυνα χωρίς την κατάλληλη εκπαίδευση. Ναι χρειάζονται χρόνο, αγάπη, και υπομονή. Αλλά για σκέψου, έτσι δεν είναι και ο άνθρωπος? Ένα παιδί δεν χρειάζεται στοργή και αγάπη όπως και πειθαρχεία?
Ας μην ξεχνάμε ότι το πως συμπεριφέρεσαι σε ένα ζωάκι, λέει και πολλά για το πως συμπεριφέρεσαι και προς τους συνάνθρωπους σου.
Πρόσφατα συνόδεψα ένα αδεσποτακι από την Κάρπαθο στην Ολλανδία. Η οικογένεια της πανέμορφης σκυλίτσας ταξίδεψε με αυτοκίνητο από το Βέλγιο στο Άμστερνταμ της Ολλανδίας για τη μικρή. Είμασταν σε επικοινωνία και η λαχτάρα να την γνωρίσουν από κοντά ήταν φανερή. Όταν φτάσαμε και την είδανε, ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. Τότε ήξερα ότι η μικρή κάποτε φοβισμένη σκυλίτσα πολύ σύντομα θα ένιωθε την αγάπη που της αξίζει.
Τόσα χρόνια μου κάνανε την ερώτηση αν φοβάμαι τον σκύλο, εγώ έχω μια άλλη ερώτηση. Εσύ δεν φοβάσαι έναν άνθρωπο που είναι διατεθειμένος να κακοποιήσει η και να εγκαταλείψει ένα οποιοδήποτε ζωντανό πλάσμα?
4.10.2022