Μέρες σαράντα πέρασαν απίστευτο ακόμα.
Τέτοιο λεβεντικο κορμί πως είναι μες το χώμα.
Σαράντα μέρες πέρασαν η Μενετές πενθαει.
Και πως να το πιστέψουνε ο Παύλος που έχει πάει.
Δυσαναπλήρωτο κενό μεγάλη απουσία.
Έφυγε τόσο ξαφνικά και αυτή είναι η ουσία.
Στην εκκλησία χρήσιμος σε όλο το χωριό του.
Και το μεγάλο στήριγμα μέσα στο σπιτικό του.
Κολόνα στη επιτροπή στη Παναγιά του βράχου.
Της χαρές του θα ήθελαν πολλοί άνθρωποι ναχου.
Αγαπητός στο τόπο του αλλά και μετρημένος.
Με ήθη και τα έθιμα πάρα πολύ δεμένος.
Άφησε πίσω σύζυγό και τα καλά παιδιά του.
Το πρόδωσε απρόσμενα το Παύλο η καρδιά του.
Αρχοντική κορμαστασια μέσα στα καφενεία.
Στα πανηγύρια του χωριού κρατούσε τα ηνία.
Όλος ο κόσμος έκλαψε και κλαίει το χαμό του.
Οι πάντες εθαυμαζανε πάντα το άτομο του.
Όλοι η οικογένεια ντύθηκε μες τα μαύρα.
Μα τα παιδιά του έχουνε που τη δική του αύρα.
Ο ξαφνικός ο θάνατος σαν αστραπή χτυπάει.
Και σου ραγίζει τη καρδιά και ποιο πολύ πονάει.
Σε θαύμαζα πολλές φορές όταν σε συναντούσα.
Είχα γαλήνη στη ψυχή μαζί σου σαν μηλουσα.
Παύλο Καλή αξέχαστος η μνήμη αιωνια
Θα σε θυμάται μια ζωή αυτή η κοινωνία.
Σε έχασε η Μενετές και όλο το νησί σου.
Τα όμορφα χαρίσματα τα πήρες ποια μαζί σου.
Στου παραδείσου της δροσιες θα είσαι πια για πάντα.
Σύμφωνα με τα έργα σου και στου Χριστού τη βαντα.
Έχε καλή ανάπαυση και άλλος δεν υπάρχει.
Καλέ πατέρα, συζυγε, και οικογενειάρχη.
Αναπαυσου εν ειρήνη
Ιωάννης Μιχαήλ Λαγωνικος