γράφει η Αμαλία Κυπαρίσση
Η Κάρπαθος της παράδοσης, των αντιθέσεων, των χρωμάτων. Η Κάρπαθος έχει δυνατή ενέργεια. Σε διαπερνά. Δεν ξέρω πως ακριβώς να την περιγράψω. Την αισθάνθηκα, όμως, σε κάθε πόρο μου. Στην Κάρπαθο βρέθηκα σε χωριά και συνάντησα ανθρώπους που κρατούν ακόμη τις παραδόσεις. Αισθάνθηκα σα να βρέθηκα σε δύο νησιά, σε δύο πελάγη. Τόσα χρώματα είδα στα τοπία της.
Η Κάρπαθος, από την άλλη, δεν διακρίνεται για την αρχιτεκτονική της – ειδικότερα η χώρα, τα Πηγάδια. Εάν αυτό που αναζητά το μάτι σου είναι γραφικά σπίτια και χαρακτήρα στους οικισμούς η Κάρπαθος δεν είναι το νησί σου. Σε ανταμείβει όμως με τη φυσική ομορφιά της. Στον βορρά μένεις άναυδος από την αγριάδα του τοπίου. Στον νότο μαλακώνει το βλέμμα σου στα σμαραγδένια νερά και τις αμμουδιές. Η δυτική της πλευρά είναι εντελώς διαφορετική από την ανατολική. Θα σε ανταμείψουν οι άνθρωποι που θα συναντήσεις. Ζεστοί και φιλόξενοι. Αυτή είναι η Κάρπαθος. Γεμάτη αντιθέσεις.
Το δικό μου 48ωρο σε ένα νησί που σίγουρα θέλει να του αφιερώσεις παραπάνω από τον χρόνο σου.
Παρασκευή βραδάκι φτάνουμε με αεροπλάνο. Μια ώρα πτήσης. Έξω έχει ήδη νυχτώσει. Περίεργο μιας και η ώρα είναι μόλις 8 και κάτι… Φτάνουμε στο ξενοδοχείο μας. Τα σπίτια πάνω από την παραλία της Αμοοπής είναι το ιδανικό εφαλτήριο αλλά και ησυχαστήριο. Η διαμονή μας ήταν κάτι παραπάνω από εξαιρειτκή στο Onar Beach Houses: (http://onarbeachhouses.blogspot.com/
Πρώτο βράδυ και πηγαίνουμε σε κοντινή απόσταση στο εστιατόριο του Poseidon Blue. Εδώ η σεφ Άντζελα Παπαβασιλείου χρησιμοποιεί καρπαθιώτικες πρώτες ύλες για να στήσει ένα μενού στο οποίο η Κάρπαθος συναντά την ασιατική κουζίνα. Ωραία πιάτα, μικρή αλλά ενδιαφέρουσα λίστα κρασιών.
Σάββατο πρωϊ ξυπνήσαμε νωρίς και ξεκίνησε η περιήγηση στις παραλίες της Καρπάθου. Πρώτη στάση στην Αχάτα, δεύτερη στην Κυρα Παναγιά (εδώ είχε κόσμο την ημέρα που πήγαμε οπότε δεν παραμείναμε στην παραλία). Η τρίτη στάση ήταν και η καλύτερη! Στην παραλία της Απέλλα. Γαλαζοπράσινα κρυστάλλινα νερά, βότσαλα και πράσινο που φτάνει μέχρι την παραλία. Βουτιές από μια μικρή εξέδρα και χαλάρωση.
Επόμενη στάση ο Άγιος Νικόλαος, ένα ψαροχώρι με ωραία νερά – κάναμε μια βουτιά – και φρέσκο ψάρι. Τιμήσαμε την ψαριά της ημέρας στην ταβέρνα το Βότσαλο.
Στη συνέχεια ακολούθησε η άνοδος στην Όλυμπο. Το τοπίο στην διαδρομή σου κόβει την ανάσα. Άγριο και επιβλητικό. Αξίζει το μακρινό ταξίδι στην Κάρπαθο μονο και μόνο για να επισκεφθείς την Όλυμπο. Χωριο ορεινό, κρυμμένο από τα αδιάκριτα βλέμματα. Το χωριό είναι απομονωμένο και απομακρυσμένο. Στρατηγικά τοποθετημένο ώστε να είναι αθέατο από τη βόρεια και νοτιοδυτική πλευρά, αλλά να βλέπει προς τη δυτική θάλασσα ώστε να ελέγχει την έλευση των πειρατικών πλοίων. Τα σπίτια είναι πολύχρωμα σκαρφαλωμένα στην πλαγιά. Το καθένα με το δικό του φούρνο. Εδώ οι άνθρωποι κρατάνε τις παραδόσεις και τα έθιμα. Οι γυναίκες είναι ντυμένες με παραδοσιακές στολές.
Μην παραλείψεις να αγοράσεις παραδοσιακή μαντίλα – και ας την καταχωνιάσεις μετά σε ένα συρτάρι, θα έχεις βοηθήσει στο να συνεχιστεί μια παράδοση δεκάδων χρόνων – στιβάνια (μπότες) από τον τελευταίο στιβανοποιό, τον Γιάννη Πρεάρη, αλλά και υπεροχα κεραμικά από την Καλλιόπη Παυλίδου.
Πιείτε τον καφέ σας και φάτε ένα “μπακλαβά” στα καφενεία του χωριού.
Το βράδυ επιλέξαμε ένα άλλο χωριό. Τις Μενετές. Κάναμε βόλτα στα σοκάκια και φάγαμε μακαρούνες (χειροποίητο ζυμαρικό με τυρί Καρπάθου και κρεμμύδια) στο καφενείο του Ηλία.
Κυριακή πρωϊ και ξεκινάμε την ημέρα σε μια παραδεισένια παραλία, στο Διακόφτη Paradise Beach. Σμαραγδένια νερά, ωραία άμμος, εξωτική παραλία. Ακολουθεί βόλτα στην δυτική πλευρά του νησιού. Περνάμε από την παραλία Λευκός και καταλήγουμε στο Μεσοχώρι. Εκεί κατεβαίνουμε τα σκαλάκια και μας κερδίζει το καφέ Σκοπή. Πίνουμε ελληνικό καφέ με σύκα απο τον κήπο σε ένα μπαλκόνι κρεμασμένο στο Αιγαίο! Εδώ όλοι οι επισκέπτες αφήνουν το δικό τους μήνυμα στους τοίχους ή τα τραπέζια. Αφήσαμε και εμείς το δικό μας!
Ακολούθησε ένα φοβερό γεύμα στο Φοινίκι στην ταβέρνα Δελφίνι. Γαριδάκι Καρπάθου, καρπαθιώτικη σαλάτα, κολοκυθοανθοί και μακαρονάδα με αστακούς που είχαν πιάσει με το καϊκι το πρωϊ.
Επιστροφή στο ξενοδοχείο και μια τελευταία βουτιά στην παραλία της μικρής Αμοοπής, βουτιές από τους σμιλεμένους βράχους λίγο πριν την αναχώρηση για Αθήνα.
Στο αεροπλάνο ακούγοντας το τραγούδι που χαρακτήρισε αυτό μου το ταξίδι, το Secrets of my Heart της Sarah McKenzie, (κάθε ταξίδι μου έχει το δικό του ήχο), σκέφτηκα πως την Κάρπαθο δεν μπορείς να την περιγράψεις, την νοιώθεις μέσα σου.
Άκου το τραγούδι εδώ: http://https://www.youtube.com/watch?v=ePa7Sz1MDaE
πηγή: https/4moms.gr
