γράφει ο εφημέριος Μεσοχωρίου π. Στυλιανός Φασούλας
Μια νέα σελίδα γράφεται σήμερα στο όμορφο Μεσοχωρι. Μετα απο αιώνες, ισως και για πρώτη φορά εορτάστηκε ο Άγιος Δημήτριος ο μυροβλύτης στο ιστορικό εκκλησάκι στον άνω Λευκό.
Οι πληροφορίες που έχουμε αναφέρουν πως ο εν λόγω ναός είναι αφιερωμένος στους δύο μεγαλομάςτυρες Γεώργιο τον τροπαιοφόρο και Δημήτριο τον μυροβλύτη, ομως ειχε καθιερωθεί να εορτάζεται μόνο ο πρώτος απο τους δύο.
Πολλοί μάλιστα δεν γνώριζαν την ύπαρξη του δεύτερου στον ναό. Σήμερα λοιπόν με την ευλογία του Κυρίου μας και της πρεσβείες του Αγίου εορτάσαμε πανυγηρικά την μνήμη του μεγαλομάρτυρα. Δεν θα σταθώ σε αυτό το γεγονός, αλλά σε ένα άλλο που σαν ιερέας με ενδιαφέρει και με άγγιξε περισσότερο. Θα σας μιλήσω για το κλίμα που επικρατούσε κατα την τέλεση της θείας λειτουργίας.
Σε ένα σημείο κοντά στην Ευαγγελική περικοπή ο ναός γέμισε ανθρώπους, στα βλέμματα τουε έβλεπες χαρά, τα μάτια τους βουρκωμενα απο συγκίνηση από ρίγος ( οι μεγαλύτεροι ένιωθαν ευλογία που τού αξίωσε ο Θεός να ζήσουν αυτο το γεγονός). Έρχεται η ώρα του ευαγγελίου, στην εκφώνηση της ευγγελικής περικοπης βλέπεις μια ελαφρά υπόκλιση απο τους πιστούς, ένα μικρό δείγμα σεβασμού, ψάλτες δεν υπήρχαν, όλοι μαζί ψάλαμε αυτους τους υπέροχους ύμνους, τα απολυτίκια των αγίων, το εισοδικό.
Φτάνει η ώρα της συστολής των αχράντων, αντι του κοινωνικού οι πιστοί επέλεξαν τον υπέροχο ύμνο του Αγίου Νεκταρίου στην Θεοτόκο μας ( το , αγνή παρθένε Δέσποινα) μια στιγμή γυρίζω τα μάτια μου στους πιστούς και αυτό που αντίκρισα ήταν το κάτι άλλο. Τα πρόσωπα των πιστών έλαμπαν απο χαρά και όσο έψελναν τον ύμνο τοσο περισσότερο έλαμπαν. Εγώ έλεγα τις εκφωνήσεις και εκείνοι μου απαντούσαν με πάθος ” κύριε ελέησον, αμήν) θυμήθηκα που διάβασα αφηγήσεις των πρώτων χριστιανών και ένιωσα πως εκείνη την φρικτή και αγία ώρα, βιώσαμε όλοι μαζί έστω και λίγο αυτό που οι άγιοι μας περιέγραφαν.η παρουσία του Αγίου πνεύματος ήταν τόσο αισθητή, που κάνεις δεν μπορούσε να μην το παρατηρήσει, να το αισθανθεί.
Βγήκα μετέλαβα τους πιστούς έγινε η αρτοκλασία και ακολούθησε ενα σεμνό κέρασμα. Οι νεαροί φέρανε τα όργανα, είπαν μαντινάδες για τον Άγιο και την ημέρα αυτή.
Σήμερα μπορώ να σας πω με το χέρι στην καρδιά, ότι επικράτησε ο Χριστός. Σήμερα με σεμνότητα, ταπεινότητα, ομόνοια και αγάπη τελεσαμε μια απο της μεγαλύτερες εορτές της Ορθοδοξίας μας. Και στο σημείο αυτό δεν θα μπορούσα να μην ευχαριστήσω την επιτροπή μου για την διοργάνωση, τον κόσμο που ήρθε απο τα γύρω χωριά, Σποα, Αρκάσα και ένωσαν τις προσευχές τους με τις δικές μας και τέλος να ευχαριστήσω για την κατανόηση του κόσμου και δεσμεύομαι του χρόνου θα έχουμε καλύτερη οργάνωση.
Ο θεός να σας δίνει υγεία, δύναμη, προκοπή και πάνω απο ολα εν Χριστώ ΑΓΑΠΗ.
Αμήν.
