του πρωτοπρεσβύτερου Κυριάκου Μανέττα
φωτογραφία Ηλίας Τουσούνης
Επί 16 χρόνια Πρωτοσύγκελλος της Κω, ο Αμβρόσιος άφησε ανεξίτηλη μέχρι σήμερα την σφραγίδα της πνευματικής του προσωπικότητας και όχι μόνο στον ευσεβή λαό της Κω.
Ότι υπήρξε ο Πρωτοσύγκελλος Αλέξανδρος Θεοδωρακόπουλος από το 1952 μέχρι το 1982 που εκοιμήθη στη Ρόδο, την ίδια σφραγίδα αγάπης και λατρείας κλήρου και λαού απέλαβε ο Πρωτοσύγκελλος τότε της Κω, Αμβρόσιος Λαυριώτης-Παναγιωτίδης.
Εκτός του γέροντά του Μητροπολίτη Κω Ναθαναήλ, που κοιμήθηκε στις 13 Αυγούστου του 1979, ο Πρωτοσύγκελλος Κω Αμβρόσιος, υπηρέτησε και τους μετέπειτα μητροπολίτες τον από Πισιδίας και Αυστραλίας Ιεζεκιήλ μέχρι το 1982, και τον από Σελευκείας και Βελγίου Αιμιλιανόν από το τέλος του 1982 μέχρι τις 24 Μαΐου του 1983 που εκλέχθηκε μητροπολίτης Καρπάθου και Κάσου.
Η μακρά πορεία 51 χρόνων διακονίας στον Χριστό και στην αγίαν μας εκκλησία Του μητροπολίτη Καρπάθου και Κάσου κ. Αμβροσίου έχει να κάνει από τις οικογενειακές του ρίζες. Γεννήθηκε το 1939 στην Ξάνθη. Συνομήλικος και φίλος του μακαριστού αρχιεπισκόπου Αθηνών από την ίδια πατρίδα, Χριστοδούλου Παρασκευαΐδη.
Οι ευλαβείς γονείς του ο Σπυρίδωνας Παναγιωτίδης από την Αδριανούπολη και η μητέρα του Χρυσή Χρυσοπούλου από τη Μακράν Γέφυρα της Ανατολικής Θράκης, τον ανέθρεψαν όπως και τα άλλα 4 παιδιά τους εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου.
Ο κατά κόσμον Γεώργιος πήρε το όνομα Αμβρόσιος του αγίου Γέροντος της Μονής Λαύρας Αμβροσίου.
Η όλη του διαδρομή από την Αθωνιάδα Σχολή, τη μονή Μεγίστης Λαύρας, η μαθητεία του στον γέροντά του Μητροπολίτη Κω Ναθαναήλ, οι θεολογικές του σπουδές στην ιστορική σχολή της Χάλκης είναι οι βασικές προϋποθέσεις του για πλήρη επιτυχία σε ένα θεάρεστο, ταπεινό, γεμάτο ανθρωπιά και αγάπη εκκλησιαστικό, κοινωνικό, φιλανθρωπικό και ποιμαντικό έργο ζωής για 52 και πλέον χρόνια ιερατικής και αρχιερατικής (31) διακονίας στο λαό του Θεού.
Ό,τι έζησε και πήρε πολλά από τον μεγαλοπρεπή Πατριάρχη Κων/πόλεως Αθηναγόρα, τους μεγάλους δασκάλους και ιεράρχες της Χάλκης, και του Οικουμενικού Πατριαρχείου, Φιλαδελφείας Μελίτωνος, που τον χειροτόνησε με άλλους 7 μητροπολίτες επίσκοπο, τον Σάρδεων Μάξιμο, τον Σχολάρχη Σταυρουπόλεως Μάξιμο και άλλους πολλούς, αυτά όλα λένε πολλά και ευλογημένα, ολοζώντανα παραδείγματα, οδοδείχτες της όλης του πορείας.
Πέραν του σπουδαίου του έργου στο Άγιον Όρος σαν Αρχιγραμματέας της Ιεράς Κοινότητος, στην Κω και στη μητρόπολη Κω, που δεν αριθμούνται, εμένα από λαϊκός ακόμα, με δίδαξε ο τρόπος και η στάση ζωής του. Αρχικά το 1983 δεν εκλέχθηκε όπως λίγοι γνωρίζουν μητροπολίτης Καρπάθου και Κάσου, αλλά μητροπολίτης Λέρου, Καλύμνου και Αστυπαλαίας.
Όμως αμέσως άλλαξαν την εκλογή του και σ’ αυτό παρενέβη και ο μακαριστός μητροπολίτης Ρόδου Σπυρίδων ο Συνοδινός, για να μετατεθεί ο Καρπάθου και Κάσου στην Κάλυμνο μητροπολίτης Νεκτάριος Χατζημιχάλης, γιατί αντιμετώπιζε προβλήματα διοίκησης και περαιτέρω παραμονής του εκεί.
Το δέχτηκε με απέραντη ευγένεια και απαράμιλλο εκκλησιαστικό ήθος ο μητροπολίτης Αμβρόσιος. Το τι πέρασε για να είναι μια αξιοθαύμαστη μητρόπολη η Κάρπαθος και η Κάσος μόνο ο Θεός και ο ίδιος το γνωρίζουν.
Δημιούργησε προϋποθέσεις έργου θεάρεστου με αξιόλογους κληρικούς και λαϊκούς συνεργάτες. Η προαγωγή στην μητρόπολη Κω και Νισύρου, του επί σειρά ετών πνευματικού του τέκνου και πρωτοσύγκελλου του Ναθαναήλ Διακοπαναγιώτη, δικό του έργο και δικό του ανάστημα είναι.
Το 2009 εκλέγεται ο πρωτοσύγκελλος της μητροπόλεως Καρπάθου και Κάσου Ναθαναήλ Διακοπαναγιώτης. Δέχεται με απέραντη αξιοπρέπεια και αυτή την εκλογή. Σιωπά. Χαίρεται… Τιμά… Ενώ θα μπορούσε από το 1979 να ήταν μητροπολίτης Κω που του άξιζε, για όσα πρόσφερε και έδωσε εκεί σε κλήρο και λαό.
Γιατί έχει δίπλα του έναν άξιο πνευματικό δραστήριο ηγούμενο του Αγίου Γεωργίου Βασσών, που διάλεξε να είναι στις Πυλές στο μικρό αυτό χωριουδάκι αρκετές δεκαετίες δάσκαλος και παπάς τον αρχιμανδρίτη του Οικουμενικού Θρόνου Παπά Καλλίνικο Μαυρολέων, τον Πρωτοσύγκελλο Επιφάνιο και άλλους καλούς κληρικούς τον αναδεικνύουν άξιο ιεράρχη σε μια από τις πιο μικρές και ακριτικές μητροπόλεις της Ορθοδοξίας.
Η αγάπη του στη Ρόδο στον μακαριστό μητροπολίτη Ρόδου και γέροντά μου Σπυρίδωνα Συνοδικό, στον αξέχαστο Πρωτοσύγκελλο Αλέξανδρο Θεοδωρακόπουλο, η ευγένειά του, η άδολη και γεμάτη αγάπη Θεού καρδιά του σε μικρούς και μεγάλους τον καθιστούν πρύτανη της Ιεραρχίας της Δωδεκανησιακής εκκλησίας στην τωρινή της σύνθεση, κόσμημα γνώσεων, εμπειρίας και προβολής της πρωτόθρονης εκκλησίας της Κων/πόλεως.
Με τις σκέψεις αυτές ας καμαρώνουν, τον απλό, τον γλυκύ, τον προσηνή επίσκοπό τους και πατέρα, τον μακροβιότερο σε χρόνους ευλογημένους και ειρηνικούς ποιμενάρχη τους, οι Καρπάθιοι και οι Κάσιοι. Ταπεινά, υικά και με απέραντο σεβασμό, εύχομαι πολύχρονος με υγεία κατ’ άμφω στην εορτή του, τον πολυσέβαστο μητροπολίτη Καρπάθου και Κάσου κ.κ. Αμβρόσιο Λαυριώτη-Παναγιωτίδη για το καλό και τη δόξα της Ορθοδοξίας και του γένους μας.
πηγή Ροδιακή
Πρωτοπρεσβύτερος
Κυριάκος Αναστ. Μανέττας
Κληρικός-Εκπαιδευτικός
Εφημέριος ιερού ναϋδρίου Αγίας Ειρήνης-Τριών Ιεραρχών Παν/μίου Αιγαίου Ρόδου
