του Μανώλη Δημελλά
“Η αλήθεια είναι ότι χάρηκα πολύ για το διορισμό μου. Αλλά, όταν πληροφορήθηκα πως η Κάρπαθος, όπου θα υπηρετούσα, ήταν ένα μακρινό κι ακριτικό νησί της άγονης γραμμής της Δωδεκανήσου, μεταξύ Ρόδου και Κρήτης, απογοητεύτηκα …..
Κακώς, όμως, γιατί τα τέσσερα, περίπου, χρόνια που έμεινα σ’ αυτό το πανέμορφο νησί, ήταν από τα πιο όμορφα της ζωής μου. Τι να πρωτοθυμηθώ απ’ αυτό το νησί ! Τόσο εγώ, όσο κι η γυναίκα μου το λατρέψαμε ! Κατάφερε να αιχμαλωτίσει το νου και την καρδιά μας, όχι μόνο με τις φυσικές του ομορφιές και την μυστηριακή γοητεία των ακρογιαλιών του, που σε ολόκληρο το Αιγαίο το κάνουν ασυναγώνιστο, αλλά και με τους υπέροχους και φιλόξενους κατοίκους του”. Ανδρέας Μουντούρης
Ο κ. Αντρέας Μουντούρης, εργαζόμενος στο Υπουργείο Οικονομικών, διορίστηκε στην Κάρπαθο κι όπως διαβάσατε στην εισαγωγή για κείνον ήταν ένα ξάφνιασμα. Όμως τα τέσσερα χρόνια, που έμεινε στο νησί, ήταν τόσο γόνιμα κι ο ίδιος ένας ανήσυχος δημιουργός, έτσι γεννήθηκαν οι ιστορίες των βιβλίων του.
Ο συγγραφέας των δυο βιβλίων μας εξηγεί πως γράφτηκαν τα έργα του:
«Στο προτελευταίο μου βιβλίο με τίτλο ” Το πλοίο της άγονης γραμμής” είχα γράψει μερικές ενότητες, που αναφέρονταν στην Κάρπαθο.
Tο βιβλίο αυτό είναι αυτοβιογραφικό, η Κάρπαθος για μένα είναι ένα κομμάτι της ζωής μου, καθ’ ότι υπηρέτησα εκεί ως εφοριακός περίπου 4 χρόνια κι ομολογώ, πως ήταν απ’ τα πιο όμορφα της ζωής μου! “
Το πλοίο της άγονης γραμμής” το έστειλα σε μερικούς φίλους μου στην Κάρπαθο, όπως στον Ηλία Βασιλαρά, στον Καθηγητή κ. Μηνά Αλεξιάδη και στο Ίδρυμα Λαϊκού Πολιτισμού Καρπάθου.
Το βιβλίο μου τους άρεσε και μου πρότειναν, να γράψω ένα ακόμη βιβλίο, αυτή τη φορά αποκλειστικά για την Κάρπαθο, πράγμα που έκανα!
Έγραψα λοιπόν ένα βιβλίο με τίτλο ” Κάρπαθος-Το νησί της καρδιάς μου”!
Το βιβλίο αυτό μπορώ να πω, ότι όχι μόνο άρεσε σε όσους το διάβασαν, αλλά ενθουσίασε! Θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει το βιβλίο αυτό σαν μια νουβέλα με στοιχεία ηθογραφικά, διηγηματικά, μυθιστορηματικά, γεωγραφικά, μυθολογικά, ιστορικά, πολιτιστικά και κυρίως λαογραφικά»!
Ο κ. Κωνσταντίνος Δημ. Κονταξής, Καθηγητή Λαογραφίας στο Πανεπιστήμιο της Δυτικής Μακεδονίας, γράφει για το Βιβλίο του Ανδρέα Γ. Μουντούρη “ Το πλοίο της άγονης γραμμής και Διηγήματα της Υπαίθρου “:
«Ο Ανδρέας Γ. Μουντούρης τίμησε και τιμά τα Ελληνικά Γράμματα, με το πλούσιο και πολύπτυχο συγγραφικό του έργο. Είναι πολίτης με υπευθυνότητα, πάνω απ’ όλα όμως, άνθρωπος!
Πιστεύει στην αξία του ανθρώπου και στην πραγμάτωσή της, μέσα από τα μηνύματα της λογοτεχνίας και όχι μόνο.
Με το νέο του βιβλίο “ξεναγεί” τους αναγνώστες του στον “μέσα του κόσμο”, στην ψυχή του. Στα κείμενα – διηγήματα που περιέχονται στο βιβλίο, – όλα σχεδόν, αυτοβιογραφικά – , ο συγγραφέας ξετυλίγοντας το “μίτο της Άριάδνης”, καταθέτει μνήμες- μαρτυρίες για την πορεία του, στο ανηφόρι, που “λέγεται ζωή”.
Προδιαθέτει, ευχάριστα, το πολύ όμορφο εξώφυλλο, με την εικόνα – φωτογραφία του ” Πλοίου της άγονης γραμμής………..”
Πολλά αποσπάσματα του βιβλίου έχουν δημοσιευτεί μέσω του διαδυκτίου με τα σχόλια και τις κριτικές, που δέχτηκε ο συγγραφέας, να ήταν από θετικές ως άριστες!
Μάλιστα το βιβλίο του Αντρέα Μουντούρη στην Αιτωλοακαρνανία είχε μεγάλη ανταπόκριση και σίγουρα θα είχε ακόμη μεγαλύτερη, αν ο ίδιος έκανε παρουσιάσεις στο Αγρίνιο και στις άλλες μεγάλες πόλεις του νομού καθώς και στην Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών. Κάτι που δεν έγινε γιατί ο συγγραφέας τον τελευταίο τον καιρό ασχολείται με το Ερασιτεχνικό Θέατρο.
Πέρυσι ανέβασε την τραγωδία του Σοφοκλή “Οιδίπους Τύραννος”!
Ο ίδιος είχε την παραγωγή, έκανε τη Μετάφραση, τη Σκηνοθεσία, τα σκηνικά και έπαιζε στο έργο τον ομώνυμο ρόλο του Οιδίποδα!
Όπως μας λέει ο συγγραφέας:
«Στη Κάρπαθο πουλήθηκαν ελάχιστα βιβλία, αν και σε πολλούς φίλους μου, τους τα έστειλα δωρεάν! Τώρα αυτά τα βιβλία που μου έμειναν, θα τα δωρίσω στους μαθητές της τελευταίας τάξης δύο Λυκείων του Αγρινίου.
Το βιβλίο μου δυστυχώς στους Καρπάθιους δεν είχε ανταπόκριση. Ελάχιστοι ενδιαφέρθηκαν να το προμηθευτούν κι αυτό κατά τη γνώμη μου οφείλεται στην εσωστρέφεια που τούς διακρίνει, αν αυτό το βιβλίο το έγραφε κάποιος Καρπάθιος, νομίζω, πως θα γινόταν χαμός…..
Δεν πειράζει όμως, εγώ τους αγαπώ και τους δικαιολογώ, η απομόνωση τόσα χρόνια του νησιού, διαμόρφωσε και την ψυχολογία των κατοίκων!
Κρατάμε ακόμη μια παράγραφο από την ενδιαφέρουσα κριτική του κ. Κωνσταντίνου Δημ. Κονταξή, Καθηγητή Λαογραφίας στο Πανεπιστήμιο της Δυτικής Μακεδονίας:
«Το βιβλίο του Ανδρέα Μουντούρη είναι βιβλίο μνήμης, αναμνήσεων ζωής. Στη καταλυτική δύναμη του χρόνου αντιστέκεται μόνο η μνήμη και είναι αυτή που κινητοποιεί όλες τις δημιουργικές δυνάμεις του ανθρώπου, θέληση, κρίση, φαντασία για την εξασφάλιση της διάρκειας των αξιών της ζωής μέσα στους κλύδωνες που την περιζώνουν».
Το βιβλίο” Κάρπαθος-Το νησί της καρδιάς μου” προλογίζει ο καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και εκλεκτός φίλος του συγγραφέα, Μηνάς Αλ. Αλεξιάδης τον οποίον και ο κ. Μουντούρης ευχαριστεί τα μάλα, για την πολύτιμη βοήθεια και συμπαράστασή του! Επίσης δεν ξεχνά και ευχαριστεί τον αγαπητό του φίλο κι εκλεκτό του συνάδελφο Ηλία Βασιλαρά!
