…. Άσωμεν τω Κυρίω, ενδόξως γαρ δεδόξασται….» λέει ο ειρμός της Υπαπαντής για να μας θυμίσει τη διάβαση των Ισραηλιτών «λαώ πεζοπορούντι» από την Ερυθρά Θάλασσα. Ας υμνήσουμε λοιπόν τον Κύριο για τη μεγάλη Του δόξα. Θα μπορούσε εισερχόμενος ο αναγνώστης στον υπαρξιακό κόσμο του αγαπημένου μου φίλου παπα – Γιάννη Διακογεωργίου και ιχνηλατώντας στο εύρος του περιεχομένου του βιβλίου του Η ζωή μου στην΄Ολυμπο της Καρπάθου ( εκδ. 24 γράμματα σελ. 563) να δώσει και αυτόν τον τίτλο.Τον «ταπεινό λευίτη της Καρπάθου όπως εύστοχα και απόλυτα τον χαρακτηρίζει στο χαιρετισμό του ο Ομ. Καθηγητής Λαογραφίας, στο ΕΚΠΑ κ. Μηνάς Αλ. Αλεξιάδης.
Γνώριζα από πολύ καιρό τα περιεχόμενα του ασκημένου στη ζωή και την εκκλησία παπα – Γιάννη έργου του. Φίλος καρδιακός από το 1983, λαϊκός ακόμη, (χειροτονήθηκε πρεσβύτερος το Φεβρουάριο 1987) όταν μαζί με μια όμορφη συντροφιά στο καφενείο του Αντώνη Ζωγραφίδη μου τραγούδησε με τον καρδιακό του φίλο και συμπέθερο μετα Γιώργο Πρεάρη όμορφες μαντινάδες.
«Με έθιμα βυζαντινά
Όμορφα και ωραία
Με δωρική διάλεχτο
Και φορεσιά ωραία».
Σας μεταφέρω εδώ, για πρώτη φορά από το προσωπικό μου αρχείο τη σκαλέτα της εκπομπής ΑΝΤΙΛΑΛΑΟΙ ΑΠ ΤΑ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΑ που μεταδόθηκε από τον ΡΣ ΕΡΤ Δωδεκανήσου τότε (25-2-1984) με τις σημειώσεις μου….
Σε τούτο το βιβλίο του ο παπα – Γιάννης ανακαλεί στη μνήμη του στιγμές που με μια διεισδυτική ματιά στο λόγο του, κατατάσσονται χωρίς αμφιβολία στην κατηγορία των πολύτιμων καταθέσεων.
Ο Σεφέρης είχε γράψει πως « είναι πολλών ανθρώπων τα λόγια μας» , εδώ είναι ενός ανθρώπου τα λόγια που αντικαθιστούν μια πληθώρα πηγών σε όποιον θελήσει να αναζητήσει την ανασημασιοδότηση του ίδιου του λόγου με την διευρυμένη φιλοσοφική έννοια της δημιουργίας. Σε πρώτο ενικό εξυπηρετείται ο ίδιος και ο αναγνώστης του καλύτερα.
Με επιβεβαιώνει στον μικρό χαιρετισμό του ο Σεβ. Μητροπολίτης Καρπάθου και Κάσου κ.κ. Αμβρόσιος όταν γράφει: Ο αγαπητός παπα – Γιάννης είναι εκεί και κρατά καλά, με αυστηρότητα, χωρίς παρεκκλίσεις, όσα είδε κι άκουσε και ο ίδιος και οι πρόγονοί μας, κι όσα έζησε, ζει και θα ζει με τη Χάρη του Θεού, για πολλά χρόνια ακόμη!».
«Ζει και θα ζει» στην ΄Ολυμπο της καρδιάς μας. Για να μας παίρνει από το χέρι και να εκπέμπει τη φωνή του χωριού του, της ενορίας του Κοίμηση της Θεοτόκου, των εξωκκλησιών, των τοποθεσιών.
Στο ανά χείρας βιβλίο πάλλεται από την ένταση των βιωμάτων του η ζώσα ΄Ολυμπος. .Είμαι αντίθετος στο μοντέλο της απογοήτευσης και στην ανάκληση των σπουδαίων στιγμών ως μονόδρομο και εμμονή το ιστορικό παρελθόν.
Ας μην το βλέπουμε μεμψίμοιρα αλλά ως ένα ένδοξο λαϊκό πρότυπο αξιοποίησης δράσης και ελπίδας.
Στο χωριό μου, στη Χώρα της Πάτμου, η εικόνα βρίσκεται στα όρια της θλίψης. Αλλά ελπίζουμε. Και ελπίδα είναι η διηγηματική αφήγηση του αγαπημένου παπα – Γιάννη.
Η Παρασκευή Γ. Κανελλάτου και η Ευμορφία Ι. Διακογεωργίου έβαλαν τις δικές τους πινελιές στην αφήγηση. Είτε ως αυτόνομες ενότητες είτε συνολικά ο καμβάς του έργου αυτού σε κερδίζει με τον ρεαλισμό του.
«Εγω΄βλεπα στον ουρανόν έναν αστέρι μόνο…»
Ρομαντικός, παραμένει μολοντούτο, προσγειωμένος και βαθύς γνώστης της πραγματικότητας. Πόσο μάλλον όταν αυτή αφορά ζωή του. Στους αφηγηματικούς χειρισμούς του, ξεχωρίζω και τον τρόπο που εκμυστηρεύεται την αγάπη του για τον άνθρωπο που από το 1964 βρίσκεται μεγαλόψυχα στο πλάϊ του, χαρίζοντας του δυο όμορφα κορίτσια που του χάρισαν εγγόνια και ζει γι αυτά που του χρωματίζουν τη ζωή. Η παπαδιά του Ειρήνη Φ. Βασιλαράκη βρίσκεται στο κέντρο του εξιδανικευμένου έρωτά του. Αναπόσπαστο τμήμα της ζωής του η παπαδιά, ευτύχησε να παντρευτεί όχι μόνο έναν λειτουργό του Θεού αλλά και έναν άνθρωπο που αφήνει τα ιχηρά του ίχνη στην μουσική παράδοση. Ατέλειωτες οι μαντινάδες του που αποκρυσταλλώνουν όχι μόνο τη στιγμή που λέγονται αλλά και το τόπο με τους ανθρώπους του.
«Εγω΄βλεπα στον ουρανόν έναν αστέρι μόνο,
Και σύντροφό μου το΄καμα εις της ζωής το δρόμο» τραγούδησε στους αρραβώνες του για την καλή του.
Μια προσωπικότητα της Καρπάθου με έντονη αισθητική αντίληψη της παράδοσης αφού το σπίτι της δεν είναι πάρα ένα προσκυνητάρι της διαλογικής παράδοσης. Μια εστία πλημμυρισμένη με αξίες που αντικαθρεπτίζουν τη διαδικασία της οπτικής και καθημερινής αντίληψης του χωροχρόνου μας. Ανάλογα καλοθώρητα σπιτικά βρίσκεις σε όλη την ΄Ολυμπο και το Διαφάνι ως κέντρα υπόμνησης.
Δεν θα αναλύσω εδώ το βιβλίο και τους πυλώνες που το στηρίζουν. ΄Όμως θα σημειώσω τούτο: ο παπα- Γιάννης ανοίγει έναν πολιτισμικό δρόμο για να περπατήσουμε στον ίδιο μας τον εαυτό. Αρώματα και χρώματα αποπνέει το έργο αυτό στο γνωστικό του πεδίο . «Φορέα και μεταλαμπαδευτή της πολιτιστικής μας παράδοσης» τον χαρακτηρίζει η εξαίρετη Πανεπιστημιακός συγχωριανή του Σοφία Κανάκη Πρωτόπαπα και «σπουδαιο γλεντιστή στην άκρη του Αιγαίου ο συγγραφέας Νίκος Μαστροπαύλος.
Η αισθητική της παράδοσης και η ανυπέρβλητη μαγεία της εκφράζεται μέσω του παπα- Γιάννη στο Εκκλησιαστικό Μουσείο της Ολύμπου.
Αναθυμάται σε τόνους νοσταλγικούς ο παπά- Γιάννης την πορεία της ζωής του. Και είμαι τυχερός γιατί τον γνωρίζω και με τιμά με τη φιλία του, τόσον ο ίδιος όσο και η οικογένειά του. Πολλές φορές συνεργαστήκαμε σε ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές αλλά και σε διάφορα ντοκυμαντέρ. Με χαρά είδα να με αναφέρει στη συνεργασία μας για το αφιέρωμα στη Βρυκούντα.
Το βιβλίο εμπεριέχει και πολλές φωτογραφίες από τη ζωή του παπα – Γιάννη και ένα πολύ ενδιαφέρον ένθετο όπου με απόλυτα συνθετικό τρόπο ξεδιπλώνεται το οικογενειακό του δέντρο.
Παπα- Γιάννη μου, ο Θεός να σου δίνει δύναμη να γράψεις και το άλλο βιβλίο με την ιστορία της Ολύμπου. Απέδειξες πως δεν είσαι μόνο ένας δεινός ,έμπειρος κτίστης και ταπεινός λειτουργός του Υψίστου αλλά και υπηρέτης του εσώτατου διαλόγου.
φωτογραφίες από το αρχείο του δημοσιογράφου Αριστείδη Μιαούλη
Να σε χαιρόμαστε!
27.9.2022
Καρπαθιακά Νέα
