σήμερα ίσως το κάνω
ίσως πω πως όλα είναι μάταια
πως όλοι οι ήρωες είναι κάποτε να πέσουν
και να πεθάνουν σε ένα χέρσο έδαφος
ίσως ήθελα να δώσω κάτι περισσότερο
με αυτά τα γραπτά από την απελπισία
και να μην αφήσω κανένα σπασμένο
«συγγνώμη που όλες οι δεξιώσεις αποτυγχάνουν
και που τα καλοκαίρια κρύβουν μέσα
το περισσότερο θλίψη»
θέλεις μια καλύτερη ιστορία, το ξέρω
μια θάλασσα τότε
από κοράλλια και αφές
το να καταπίνω γυαλιά
δεν είναι μέρος της ιστορίας
και πάντα σκέφτομαι πως
ίσως θα ήμουν καλύτερα ως δράκος
ή αν τραγουδούσε η αγάπη
χωρίς να ξυπνάει τους δράκους|
θα ήθελα να φτιάξω ένα μέρος
για μια πριγκίπισσα
μέσα σε μια θάλασσα
και να εφεύρω ένα μέλλον
όπου πια όλα ευοδώνονται
να φτάσω εκεί όπου
δεν έχει φτάσει κανείς
γαλάζιος και αγέρωχος και όμορφος
γεμάτος από αγάπη
και να κοιτάξω στον καθρέφτη
και να μπορώ να περιμένω με αυτοπεποίθηση
στο πιο γαλάζιο δωμάτιο του σπιτιού
να σου δώσω ψάρια που μιλούν
να σου μιλάω σαν να είσαι πάντα εκεί
άσε με να το κάνω σωστά
να φτιάξω αστέρια και να είναι ο παράδεισος
και μέσα στο κεφάλι μου να μη χτυπούν τα τηλέφωνα
μένοντας αναπάντητα
να περπατώ μόνο μέσα ανάμεσα σε δάση
συγγνώμη που καταστρέφω την ιστορία
λέγοντας πράγματα που δεν μπορούν
να οριστούν
το μόνο που ήθελα ήταν να φτιάξω ένα πλάσμα
από αιθέρα και νερό
δεν θα πάρω πίσω τις λέξεις
και αυτό είναι λάθος
η εικόνα του εραστή που καταστρέφεται
χέρια σε ανείπωτες φλυαρίες που δεν αγγίζονται
ένας ναός που υπήρχε στο δάσος γκρεμίστηκε
μέσα στο κεφάλι μου το τηλέφωνο που δεν απαντάται ποτέ
μόλις είκοσι λεπτά πριν την τρέλα
ξαφνικά σκοτάδι
σκοτάδι απόλυτο σε όλες τις αυλές
αφύσικο φως που δεν μπορώ να δω
το κορμί μου σκορπισμένο στους ανέμους
και δεν υπάρχω ποτέ σε μια πόλη χαρούμενος
πέρα από τις σκάλες του σπιτιού
βλέποντας κρεμασμένους πίνακες
που δεν βγάζουν νόημα
κανένα νόημα
τίποτα να χαμογελάσεις ως το άπειρο
πέρα από αυτό
είχα μια εικόνα για την αγάπη ιδεατή
στο ίδιο κρεβάτι όπου το παράθυρο
συμβολίζει το σπίτι
ήθελα να φτιάξω μια νέα πραγματικότητα
μια νέα Ιεριχώ αν προτιμάς
και δεν ήθελα εκεί να υπάρχουν καθόλου δάκρυα
ούτε δράκοι
μόνο δέντρα
μια νέα θρησκεία αν προτιμάς
να πάρω τον γραφίτη και να τον κάνω
για πρώτη φορά να δουλέψει
δεν έχουμε γυρίσει από εκείνην την ιδέα
μιας Ιεριχούς που όλα ευοδώνονται;
αυτό δεν έχει να κάνει με τον παράδεισο
μη βιάζεσαι όλα θα μπουν στο κάδρο
σύντομα
δεν θέλω να γράψω κάτι άσχημο
δεν θέλω να είμαι εκείνος που γράφει
κάτι άσχημο
αλλά είμαι μέσα στον πανικό
και οι τοίχοι με κυκλώνουν
είναι μια κακή ιστορία
παρά τις αρχικές ευσεβείς προθέσεις μου
ήθελα να είμαι πιστός
και η ιστορία να βγάζει νόημα
πολύ μακριά από χλωριωμένες πισίνες
σου έχω ήδη πει από που έρχομαι
και αυτό δεν θα έπρεπε να λειτουργεί
ως δηλητήριο
θέλω οι ήρωες να μην πέφτουν ποτέ
θέλω τα πόδια μας να πατάνε στον παράδεισο
συγγνώμη για την κακή ιστορία
ήθελα να σου δώσω κάτι περισσότερο
από τον πανικό
σε λίγο θα καταπίνω γυαλιά
θέλω να έρθει η μετάνοια
που όλη αυτήν την ώρα
με περιμένει στον αόρατο κήπο
φωτογραφία facebook Ηρω Τερεζάκη, Εύβοια
