γράφει ο Μανώλης Χατζηαντωνίου
Είναι η σύζυγος του Ιστορικού και λαογράφου Μιχαήλ Γ. Μιχαηλίδου Νουαρου.
Ήταν κόρη του Λοϊζου Ηλιού, διακεκριμένου εκπαιδευτικού και συγγραφέα που υπηρετούσε ως διευθυντής του Ελληνικού τμήματος στην Αμερικανική Ροβέρτειο Σχολή της Κωνσταντινούπολης.
Από το 1915 ο Μιχαηλίδης είχε διοριστεί ως καθηγητής φιλολογίας στη Σχολή αυτή.
Εκεί γνώρισε τη Δέσποινα που είχε αποφοιτήσει από το Αμερικανικό Κολλέγιο Θηλέων Κωνσταντινούπολης , την οποία παντρεύτηκε. Απέκτησαν 4 παιδιά: τον Γεώργιο ( καθηγητή του Αστικού Δικαίου Παν/μιου Αθηνών και Ακαδημαϊκό) , τον Λουΐζο ( μεγαλοεπιχειρηματία στην Ολλανδία) , τον Ανδρέα ( Καθηγητή των Παιδαγωγικών στο Παν/μιο Θεσσαλονίκης) και τη Μαρία (δικηγόρος).
Το 1914 με την έναρξη του Α Παγκοσμίου Πολέμου , για λόγους προστασίας, έστειλε τη γυναίκα του στο Όθος με τα 2 παιδιά, τον Γεώργιο και τον Λουίζο. Έμεινε εκεί τέσσερα χρόνια όπου ο Γεώργιος φοίτησε στο Δημοτικό Σχολείο Οθους.
Δύσκολες οι συνθήκες διαβίωσης στο Όθος σε σχέση με αυτές της Κωνσταντινούπολης. Όμως με θάρρος και αυτοπεποίθηση αντιμετώπισε τη διαμονή της στο χωριό . Μάλιστα ανέπτυξε τέτοια δραστηριότητα που προκάλεσε το θαυμασμό των χωριανών της και των άλλων Καρπαθίων.
Εργάστηκε με ζήλο για την ανύψωση του μορφωτικού επιπέδου των συγχωριανών της και των διπλανών χωριών.
Ιδρύει στο Όθος με την άφιξη της φιλανθρωπικό και εκπαιδευτικό σύλλογο με δεσποινίδες και κυρίες του Οθους. Αναφέρω ορισμένα ονόματα: Χατζηνουλα Γ. Νικολαιδου που εκτελούσε χρέη γραμματέα, Σοφία Μοσχου-Οικονομιδου, Αντιγόνη Κόκκινου-Αναγνωστοπουλου, Αλεξάνδρα Βαρίκα-Διακομανώλη, αλλά και μεγαλύτερες σε ηλικία όπως οι αδελφές Φραγγουλιά και Κυρανιά Πρωτόπαπα.
Η ανιδιοτελής προσφορά υπηρεσιών ( εθελοντισμός) προς την κοινωνία είχε γίνει κτήμα όλων.
Παράλληλα δίδαξε την Αγγλική και Γαλλική γλώσσα σε νέους του Όθους και διπλανών χωριών. Μαθητές ήταν ο αρχιτέκτων Ιωάννης Κόκκινος, ο πολιτικός μηχανικός Νίκος Χατζηαντωνιου, από το Απέρι, ο επιχειρηματίας Βάσος Παπαδόπουλος από Πύλες, ο δικηγόρος Μηνάς Νικολαιδης κ.α.
Το 1916 με την καθοδήγηση της ιδρύθηκε στο Απέρι ο Εκπαιδευτικός Σύλλογος ” Οι τρείς Ιεράρχαι” και ενεγράφησαν όλες σχεδόν οι κυρίες και δεσποινίδες του Απείρου.
Βασικός σκοπός του Συλλόγου ήταν η ανέγερση Παρθεναγωγείου . Χρήματα μαζεύτηκαν αλλά δυστυχώς κάλυψαν ανάγκες του διδακτικού προσωπικού της Αστικής Σχολής Απεριου
Το παραπάνω κείμενο είναι αποτέλεσμα έρευνας που πραγματοποίησε ο Μανώλης Χατζηαντωνίου και συμπεριλαμβάνεται στις Καρπαθιακές Μελέτες, στο άρθρο με τίτλο «Η εκπαίδευση στο Όθος της Καρπάθου».
Αντλήθηκαν πληροφορίες από τον Μηνά Νικολαϊδη και τον καθηγητή Σταυράκη.
Από τους δύο πρώτους ο κ. Χατζηαντωνίου μας λέει ότι έμαθα πολλά. Τα περισσότερα όμως τα έμαθε από την γιαγιά του Αντιγόνη Αναγνωστόπουλου, που ήταν μαθήτρια της Δέσποινας και καθημερινά μαζί τα 4 χρόνια 1914-1918. Πολλές πληροφορίες για την Δέσποινα Μιχαηλίδου Νουάρου είχαν πηγή τον Μανώλη Λαγωνικό και άλλους παλιούς Οθειτες. Επίσης ο Μανώλης Χατζηαντωνίου και τις πληροφορίες που δόθηκαν και στο Μ. Χιώτη.
Ο Μανώλης Χατζηαντωνίου γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Όθος Καρπάθου. Σπούδασε στο Φυσικομαθηματικό του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ο πρώτος διορισμός του ήταν στην Κάρπαθο, όπου και δίδαξε για τέσσερα χρόνια μάλιστα δε ξεχνά τους μαθητές που πέρασαν από τα χέρια του. Στη συνέχεια δίδαξε σε σχολεία των Αθηνών και ολοκλήρωσε την ενεργό υπηρεσία του ως διευθυντής του Γυμνασίου της Βούλας. Σήμερα μοιράζει το χρόνο του ανάμεσα στο χωριό του, το Όθος και την Αθήνα. Όπως μας αναφέρει αυτά τα χρόνια πέρα από τις καρπαθιακές μελέτες και τα ιστορικά συγγράμματα, επιλέγει να ασχολείται με γεωργικές εργασίες στο νησί.
