ΗΜΈΡΑ ΤΩΝ ΦΏΤΩΝ
Παιδικές αναμνήσεις.
Η ημέρα αυτή κάποτε για μας τα παιδιά ήταν μια ξεχωριστή χαρούμενη γιορτή.
Μετά τη δοξολογία ο δεσπότης συνοδευόμενος απ’όλους τους κληρικούς της Καρπάθου ψάλλοντες το: “Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε” κατέληγαν στην προκυμαία των Πηγαδίων για το “ρίξιμο του σταυρού στη θάλασσα.”
Πολλοί προσκυνητές, σχεδόν απ’ όλα τα χωριά ερχόντουσαν να απολαύσουν το θέαμα. Ήταν μια εικόνα φαντασμαγορική!
Οι βαρκούλες και τα ψαροκάϊκα σημαιοστολισμένα, σχημάτιζαν ένα αλυσιδωτό ημικύκλιο στη θάλασσα απέναντι από την εξέδρα σκεπασμένη με κόκκινο χαλί, απ’ όπου ο δεσπότης θα πρωτοστατούσε για τη τελετή ρήψης του σταυρού.
Οι περισσότεροι ή σχεδόν όλοι οι βουτηχτάδες ήσαν άριστοι κολυμβητές.
Για να γίνει δυσκολότερο το έργο τους και να αναδειχθεί ο ικανότερος στη διεκδίκηση του σταυρού, κατεσκευάσθη για το σκοπό αυτό, σταυρός ξύλινος βέβαια, ο οποίος στα άκρα του έφερε μολυβένιες μπάλες για να βυθίζεται γρήγορα, και η κίνησή του να μην είναι ομαλή-κατακόρυφη.
Ο σταυρός ριχνόταν σε ανύποπτο χρόνο κατά τη ψαλμωδία του τροπαρίου.
Η θαλασσοταραχή που προκαλούσαν οι κολυμβητές πέφτοντας στη θάλασσα σε συνδυασμό με το εκκωφαντικό συριγμό της σειρήνας του λιμεναρχείου ανέβαζε την αδρεναλίνη στα ύψη, καθώς και με την αγωνία που έκοβε την ανάσα για να δούμε το νικητή να προβάλει με υψωμένο το χέρι κρατώντας το σταυρό. Εκείνη τη στιγμή σίγαζε η σειρήνα, για να ακουστεί η “ροκάνα” πανηγυρίζοντας επίσης ηχηρά επευφημώντας τον νικητή μαζί με τα χειροκροτήματα των πρευρισκομένων.
Εκείνος ανέβαινε στην εξέδρα, και παρέδιδε τον σταυρό, φιλώντας με ευλάβεια το χέρι.
Το 1956 στη τελετή ρήψης του σταυρού στα Πηγάδια υπήρξε μία ευχάριστη πρωτοτυπία. Στο μέσον της ψαλμωδίας όπου: “Και το πνεύμα εν είδει περιστεράς” από το αριστερό φαρδυμάνικο χέρι ένα κρυμμένο κατάλευκο περιστέρι πέταξε στον καταγάλανο ουρανό εν μέσω ενθουσιωδών χειροκροτημάτων του πλήθους.
Αυτό το περιστέρι έγινε η αιτία να πέσει πρόωρα στη θάλασσα ο Μανωλής που το πέρασε για το σταυρό!.
Όταν αντελήφθη τη γκάφα του επιστρέφει στη βάρκα του κολυμπώντας, μουσκεμμένος τουρτουρίζοντας. Πολλοί γέλασαν με το πάθημά του αλλά ο Μανωλής απτόητος μη χάνοντας τη ψυχραιμία του, περίμενε να δεί το σταυρό στη θάλασσα για να ξαναβουτήξει.
Όταν ήρθε η στιγμή το κρύο του πήρε το κουράγιο.
Η λαϊκή μούσα αποθανάτισε το τόλμημα αυτό του Μανωλή που δέ φημιζόταν για τις κολυμβητικές του ικανότητες αφού
πρώτα το σχολίασε: Αμέ τί(ν)α εγύρευγε ο Μανωλής στη σκάλα μες στα”δελφίνια” και μες στους ” καρχαρίες”;;
Επή(γ)ε λέει για το σταυρό στη σκάλα να βουτήσει, σαν ήτονε πιταυτικού κάποιος να τον αφήσει;!
Η ομάδα των βουτηχτάδων ψάλλοντες το “Εν Ιορδάνη….” περιέφεραν τον σταυρό σε κάθε σπίτι με την ευλογία του Χριστού.
Μετά τον ασπασμό έπαιρναν τον οβολό ως ανταμοιβή για το εξαίρετο θέαμα που πρόσφεραν την Άγια αυτή ημέρα των Θεοφανίων.
6.1.2023
Καρπαθιακά Νέα
