Ένα ταξίδι με το ΝΤΑΛΙΑΝΑ. "Δρομολόγιο από Ρόδο για Κάρπαθο, ή τουλάχιστον έτσι έλεγε το εισιτήριο μου"

Σάββατο 19/5/2007

Δρομολόγιο από Ρόδο για Κάρπαθο, ή τουλάχιστον έτσι έλεγε το εισιτήριο μου.

Πλοίο: ΕΓ/ΟΓ ΝΤΑΛΙΑΝΑ

Ο καιρός στις 07.45 που αναχώρησα με το DODEKANISOS PRIDE από την Κάλυμνο για την Ρόδο ήταν βροχερός σχεδόν μέχρι τη Σύμη, αλλά μπουνάτσα. Μπορώ να πω πως δεν κουνιόταν φύλλο.

Από την Σύμη μέχρι την Ρόδο φάγαμε πολύ κύμα, όμως καταφέραμε και φτάσαμε αισίως κατά τις 11.00.

Το ΝΤΑΛΙΑΝΑ έδινε αναχώρηση στις 15.00 απευθείας για Κάρπαθο χωρίς άλλες στάσεις. Ο καιρός φόρτωνε συνέχεια με αποτέλεσμα στις 14.30 που μπήκα μέσα στο πλοίο η μπουκαπόρτα να ανεβοκατεβαίνει έντονα, ενώ αρκετή ήταν και η ώρα που περίμενα απέξω για να βάλω το αμάξι.

Στις 15.00 ακριβώς αναχωρήσαμε και ρώτησα τον Ύπαρχο αν θα φάμε πολύ κύμα στον δρόμο. Η απάντηση του ήταν ότι μέχρι να στρίψουμε στο ενυδρείο ναι, θα φάμε, μετά όμως ο καιρός θα είναι κάλος.

Ανταμώσαμε και με το ΡΟΔΑΝΘΗ, το οποίο περίμενε ανοιχτά του λιμανιού περίπου 40 λεπτά για να φύγουμε εμείς, ώστε έρθει να δέσει στην ίδια θέση. Έφαγε πολύ θάλασσα μέχρι να μπει στο λιμάνι και τελικά δεν κατάφερε να δέσει…

Έχουν περάσει περίπου δυο ώρες που ταξιδεύουμε, είμαστε έξω από τη Χάλκη και η θάλασσα είναι σχεδόν καλή, κουνούσε λίγο. Λίγο μετά ξεκίνησε η νύχτα του Αγ. Βαρθολομαίου!

Ο αέρας είχε ξεκινήσει να λυσσομανάει, μέχρι να βγούμε από τη τελευταία μύτη της Ρόδου το κούνημα είχε γίνει πλέον αρκετό, όμως ήταν υποφερτό. Μόλις τέλειωσε η Ρόδος το πανήγυρι ξεκίνησε κανονικά.

Η ώρα είχε πάει 17.30 και ανά διαστήματα τρώγαμε πολύ κούνημα. Ειπώθηκε εκείνη την ώρα ότι είχαμε γεμάτο 8αρι.

Υποθετικά σε περίπου 1 ώρα θα έπρεπε να αρχίσουμε να βλέπουμε την Κάρπαθο, Κάρπαθος όμως πουθενά. Ούτε βουνά, ούτε φωτά.

Ο καιρός συνέχεια χειροτέρευε και στο πλοίο ξεκίνησε να επικρατεί πανικός. Μια κυριά κατά τις 20.15 πήρε τηλέφωνο τον γιο της που βρισκόταν στην Κάρπαθο και της είπε πως μίλησε με το λιμεναρχείο της Καρπάθου και ότι σε 25 λεπτά θα μπούμε μέσα. Που το είδε άραγε το λιμεναρχείο αυτό; Ψέμα, ψέμα από όλους.

Κάποια στιγμή το πλοίο σταμάτησε σχεδόν, μέσα στη μέση της θάλασσας. Για περίπου 2 ώρες είχαμε μια ταχύτητα που κατά τη γνώμη μου δεν πρέπει να ξεπερνούσε τα 3 μίλια.

Στις 11.20 μας κάνουν ανακοίνωση ότι λόγω καιρού δεν είναι δυνατή η προσέγγιση μας στο λιμάνι της Καρπάθου και ότι θα φύγουμε για Κάσο, αν μπορέσουμε να δέσουμε και εκεί, αλλιώς Ηράκλειο που ήταν η επόμενη στάση.

Εν τω μεταξύ ο καιρός όλο και χειροτέρευε και πάνω που το πλοίο πηρέ μια καλύτερη ταχύτητα άρχισαν να σπάνε όλα. Από το κούνημα στο μπαρ της 3ης θέσης δεν είχε μείνει τίποτα όρθιο. Τα δύο ψυγεία, η καφετιέρα ,τα ποτήρια, τα μπουκάλια όλα βρισκόντουσαν στο πάτωμα κομμάτια.

Ο πανικός επικρατεί σε όλους μας πλέον. Αν και είχα φοβηθεί και εγώ, ήμουν ο μοναδικός που έκανε βόλτες στο πλοίο, έβγαινα και στο κατάστρωμα συχνά προκειμένου να δω κάποιο φως, αλλά φως πουθενά.

Όλοι αρχίσαν να φωνάζουν στο πλήρωμα να μας πει που βρισκόμαστε, αλλά δεν παίρναμε καμία απάντηση. Κάποια στιγμή φάγαμε δύο τρία δυνατά χτυπήματα στο πλάι και μας είπαν ότι στρίψαμε κάτω από το αεροδρόμιο της Καρπάθου και μπήκαμε στην ευθεία της Κάσου. Φωτά όμως ξανά ούτε για δείγμα…

Η ώρα είχε φτάσει 2.15, είχα χτυπήσει και 3 ουισκάκια και αποφάσισα να την πεσώ σε έναν καναπέ για ύπνο. Στις 07.05 που ξύπνησα και βγήκα κατάστρωμα μόλις είχε αρχίσει να φαίνεται η Κρήτη. Ο καιρός είχε πέσει και ήταν πλέον γύρω στα 4-5 μποφόρ.

Πήγαμε να ρωτήσουμε το πλήρωμα μήπως θα μπορούσε να γίνει κάποια συνεννόηση ώστε να κάνουμε προσέγγιση στη Σητεία να κατέβουμε οι 12 που πηγαίναμε Κάρπαθο (για Κάσο από ότι φάνηκε δεν πρέπει να είχε επιβάτες).

Ο λογιστής του πλοίου μας το απέκλεισε και εκτός αυτού μας έκανε ξεκάθαρο ότι δεν δικαιούμαστε τίποτα, ούτε καν τα εισιτήρια του αυτοκινήτου ώστε να το πάμε Κάρπαθο με το επόμενο πλοίο. Είπαμε και μερικά Γαλλικά γιατί ήταν τουλάχιστον απαράδεκτοι. Όλη τη νύχτα δεν ασχολήθηκαν με κανέναν από εμάς (πρέπει να ήμασταν περίπου 50 άτομα) και δεν προσφέρθηκαν να μας δώσουν ούτε ένα μπουκαλάκι νερό. Μιλάμε για την Ελληνική ΞΕΦΤΙΛΑ σε όλο της το μεγαλείο.

Στις 11.10 που δέσαμε και κατεβήκαμε στο λιμάνι του Ηράκλειου μετά από 20 ώρες ταλαιπωρίας και αγανάκτησης, κάποιοι είχαν καλέσει την Αστυνομία και διάφορους δικηγόρους για να κάνουν μήνυση προς το πλήρωμα και την εταιρεία. Δεν ξέρω τι έγινε μετά καθώς έφυγα για Σητεία αμέσως, αλλά ειλικρινά εύχομαι να τους έκαναν καταγγελία.

Στη Κάρπαθο έφτασα την Δευτέρα κατά τις 17.00 και όταν άρχισα να μιλάω με ανθρώπους για το περιστατικό μου είπαν τα εξής:

Ο καιρός στις 23.00 ήταν γύρω στα 11 μποφόρ και η πορεία του πλοίου ήταν προς την Λιβύη. Από άλλον άνθρωπο πληροφορήθηκα ότι μας είχαν χάσει από τα ραντάρ.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι το πλοίο άντεξε καλά, αν εξαιρεθεί βέβαια το μπαρ της 3ης θέσης όπου έγιναν όλα λίμπα.

Επίσης σίγουρο είναι ότι δεν θα ξαναδοκιμάσω να μπω μέσα στο Νταλιάνα. Αρκετή δόση Νταλιάνας πήρα…