Το αιώνιο απωθημένο μου ήταν. Μου φάνταζε τόσο μακριά που νόμιζα πως δεν θα πάω ποτέ. Κι όμως ήταν τόσο απλό. Μπαίνεις στο πλοίο και 9 ώρες μετά φτάνεις στην Κάρπαθο, ένα από τα πιο όμορφα νησιά των Δωδεκανήσων.
Είχα ραντεβού με τη Μαριάν, μια καταξιωμένη φίλη φωτογράφο και η επιθυμία μας ήταν να καλύψουμε φωτογραφικά τις συνήθειες των κατοίκων του πιο απομακρυσμένου χωριού της Καρπάθου, της Ολύμπου (60 χλμ από το λιμάνι Πηγάδια, μία ώρα οδήγηση). Δεν κρατιόμουν να διαπιστώσω αν οι κάτοικοι του χωριού όντως ζουν την καθημερινότητά τους φορώντας τις παραδοσιακές τους φορεσιές, όπως παντού διάβαζα και έβλεπα.
Η πραγματικότητα ξεπερνούσε κατά πολύ τη φαντασία μου. Θυμάμαι μπαίνοντας στο χωριό, μια εικόνα που δεν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου, ούρλιαζα από χαρά, καθώς δεν υπήρξε γυναίκα να περάσει δίπλα μας, που να μην ήταν ντυμένη με την παραδοσιακή της φορεσιά. Ήξερα εκείνη την στιγμή ότι για την εβδομάδα που θα ζούσα στην Όλυμπο θα ήμουν ευτυχισμένη.
Η Ευαγγελία, ή Βαγγελίτσα, ή Βαγγελιώ-όπως τη φωνάζουν όλοι- είναι γέννημα-θρέμμα Καρπάθου. Σπούδασε Γεωγραφία κι επιπλέον μεταπτυχιακά ασχολήθηκε με το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη, τα Ταξίδια και τον Τουρισμό. Η γνήσια και αδιαμφισβήτητη αγάπη της για την Κάρπαθο, και ιδιαίτερα για την Όλυμπο, την οδήγησε να ξεκινήσει κάποια προγράμματα οικοτουρισμού με σκοπό να μεταδώσει στους επισκέπτες αυτήν την αγάπη και τον σεβασμό που νιώθει για τον τόπο της αλλά και για να τους δημιουργήσει εκείνες τις εμπειρίες που θα τους εντάξουν στην τοπική κοινωνία ως ισάξια μέλη της.
Δεν υπάρχει υπηρεσία που να μην προσφέρει το Ecotourism Karpathos, με το ευφάνταστο motto Follow your Karpathos (όπου το path=μονοπάτι είναι με bold) της Βαγγελιώς και του Μηνά Αγαπίου. Ό,τι χρειαστείς, με ένα τηλέφωνο στο κανονίζει η Βαγγελιώ. Από ενοικίαση αυτοκινήτου, ξενάγηση και περιήγηση στο χωριό της Ολύμπου, επίσκεψη σε παραδοσιακά σπίτια, μελισσοκομεία, πεζοπορίες, εκδρομές, παρατήρηση και φωτογράφηση πουλιών (birdwatching), φωτογράφηση σπάνιων φυτών, παραδοσιακή μαγειρική, μάζεμα ελιών και τόσα άλλα….
η διαφημιστική παρουσία πολύ έντονη |
ξενάγηση στο Μύλο |
ένα από τα πιο χαρακτηριστικά και πολυφωτογραφημένα
σπίτια της Ολύμπου |
Η Βαγγελιώ πήρε από το χέρι (κυριολεκτικά και μεταφορικά) δύο άγνωστες. Δεν είχε κάτι να κερδίσει από μας. Εντάξει, η Μαριάν θα έγραφε ένα άρθρο για κάποιο αγγλικό περιοδικό, αλλά γενικά για την Όλυμπο, κι άντε εγώ ίσως έκανα μια ανάρτηση στο blog μου. Μας καλωσόρισε στο χωριό της με το που φτάσαμε, κι ανέλαβε εξ’ ολοκλήρου την ξενάγησή μας. Μας έκανε το φουλ τουρ της Ολύμπου, επίσκεψη σε παραδοσιακό σπίτι, επίσκεψη και ξενάγηση στο παραδοσιακό καφενείο “Parthenon”, επίσκεψη σε παραδοσιακό φούρνο και στον Μύλο, ξενάγηση στην εκκλησία της Παναγιάς στην κεντρική πλατεία του χωριού. Κι όλη αυτήν την ώρα μας σύστηνε σε όλους τους ντόπιους, μας μιλούσε με αγάπη για τον τόπο της και με πάθος για τη δουλειά της. Οι προτάσεις έπεφταν βροχή, κι ενώ πνιγόταν στη δουλειά, έμοιαζε πολύ σημαντικό για εκείνην να τα έχουμε δει όλα, να τα έχουμε γευτεί όλα, να τα έχουμε εξερευνήσει όλα πριν φύγουμε.
Αλλά και την επόμενη μέρα, ανήμερα του 15αύγουστου, που όλο το χωριό ήταν στο πόδι, φορώντας τις παραδοσιακές τους φορεσιές, για τους εορτασμούς στην Παναγία και την κεντρική πλατεία του χωριού, με ζωντανές συνδέσεις σε όλα τα κανάλια και χιλιάδες κόσμου να φωτογραφίζει το πολύχρωμο αυτό θέαμα, η Βαγγελιώ ήταν πάλι εκεί με την οικογένειά της με τις εντυπωσιακές τους φορεσιές να νοιάζεται για το τι κάναμε κι αν περνάμε καλά. Και το ίδιο βράδυ, γιορτιάτικα, μας ξανακάλεσε στο σπίτι της στο Διαφάνι να μας τρατάρει το γεμιστό κατσίκι με το ρύζι, και να μας γλυκάνει με σπιτικό γαλακτομπούρεκο.
Δεν ξέρω ποια είναι η δική σας ιδέα για την φιλοξενία, αλλά ό,τι είδαμε κι ό,τι νιώσαμε στην Όλυμπο και στο Διαφάνι, το χρωστάμε στη Βαγγελιώ. Από το ηλιοβασίλεμα στην Όλυμπο, την εκδρομή στη Σαρία που εκείνη μας κανόνισε, τα αμπέλια της οικογένειας στο δρόμο για την Αυλώνα και το ζουμερό σταφύλι που γευτήκαμε, μέχρι το άνοιγμα της πόρτας του σπιτιού της σε δυο άγνωστες, όλα σε σένα τα χρωστάμε Βαγγελιώ! Και ότι κλαίγαμε φεύγοντας, αφήνοντας πίσω τους ντόπιους φίλους μας, σε σένα το χρωστάμε.