Γράφει η Σούλα Διακίδη Μπέρτου
Αγαπημένη μας ξαδέλφη ποτέ δε φανταστήκαμε ότι σήμερα με πόνο ψυχής θα σε αποχαιρετούσαμε για το τελευταίο σου ταξίδι.
Ο αιφνίδιος και πρόωρος θάνατός σου συγκλόνισε εμάς και τις οικογένειές μας.
Το νήμα της ζωής σου κόπηκε στη πιο κρίσιμη περίοδο για όλες τις φροντίδες και περιποίηση που πρόσφερες στη μητέρα σου αδιαμαρτύρητα, περισσότερο από όλους αλλά και παράλληλα στους συγγενείς και φίλους χωρίς να αποσκοπείς σε τίποτα.
Γεννήθηκες, μεγάλωσες και σπούδασες στην Αμερική και η αγάπη των γονιών σου για το τόπο έφεραν όλη την οικογένεια στην Κάρπαθο όπου γαλουχηθήκατε στη καρπάθικη νοοτροπία, τα ήθη και τα έθιμα και καταφέρατε να αγαπήσετε και να αγαπηθείτε από όλη την Κάρπαθο.
Με το τουριστικό κατάστημα που διατηρούσες για πολλά χρόνια στο οίκημά σας γνώρισες, αγάπησες και αγαπήθηκες από πολύ κόσμο για την ευγένεια, την πραότητα, την αξιοπρέπεια και τους καλούς τρόπους που σε χαρακτήριζαν.
Κατοικούσες στα Πηγάδια αλλά πολύ συχνά νοιαζόσουν για το χωριό μας, το Απέρι και ανελλιπώς της Μεσσοσπορίτισας, του Αγίου Ιωάννου και όχι μόνο άνοιγες το αρχοντικό σου σπίτι στους Λώρους που το διατηρείς σε άριστη κατάσταση και καλοδεχόσουν τον κόσμο.
Η θέση σου θα είναι κενή από τις οικογενειακές μας συγκεντρώσεις που ανελλιπώς τιμούσες και η απουσία σου δυσβάσταχτη από όλα τα ξαδέλφια σου Διακίδη, του Μανώλη, Αντώνη και Μαρίας που σήμερα σε αντίθεση με εμάς θα είναι χαρούμενοι μαζί με τον πατέρα σου, παππούδες, γιαγιάδες, θείους και ξαδέλφια που θα σε περιμένουν.
Θα λείψεις από τα βαφτιστήρια, τους κουμπάρους και τις φίλες που τόσο αγαπούσες και τιμούσες.
Σήμερα δύο οικογένειες, Διακίδη και Μικροπανδρεμένου, θρηνούν τον αιφνίδιο, άδικο και πρόωρο χαμό σου που έκοψε τόσο νωρίς το νήμα της ζωής σου.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα του χωριού που υπεραγαπούσες και ας απλωθεί πάνω σου σαν πούπουλο.
Να ξέρεις ότι από σήμερα τίποτε δε θα είναι το ίδιο που δε θα είσαι ανάμεσά μας αλλά θα είσαι για πάντα στις δικές μας καρδιές και των παιδιών μας που σε αποκαλούσαν ‘’ η θεία η Ρηνούλα του Νικολή’’.
Σήμερα εξημέρωσε, μια πικραμένη μέρα,
που χάνει μάνα στοργική, την πρώτη θυγατέρα.
Με πικραμένη την καρδιά, στο ξαφνικό χαμό σου,
κλαίμε απαρηγόρητοι, δίπλα στο φέρετρο σου.
Φεύγεις Ρηνούλα, πρόωρα για τη ζωή την άλλη
και άφησες, σε όλους μας, πληγή πολύ μεγάλη.
Αντί κουφέτα και ευχές στο γάμο το δικό σου,
βλέπουμε στη Μητρόπολη, τώρα το φέρετρο σου.
Με πληγωμένη την καρδιά, σε αποχαιρετούμε,
πάντα θα σε θυμόμαστε και θα αγαπούμε.
Άνοιξε Παναγία μας, τώρα την αγάλια σου
και κράτα την Ρηνούλα μας, παντοτινά κοντά σου.
Δεν ήρθε Παναγία μας , νυφούλα στο ναό σου
νυμφίο τώρα τον Χριστό, θα έχει τον ιό σου.
Σαν την αγνή της την ψυχή σαν τη χρυσή καρδιά της
εις το βιβλίο της ζωής, γράψε το όνομα της.
Και δώσε την παρηγοριά, στη μάνα τη δική της,
σε όλους της, τους συγγενείς και εις την αδελφή της.
Ήτανε άγγελος αγνός, δίπλα εις την μαμά της,
μέρα και νύχτα εβρίσκετο ακούραστη κοντά της.
Μέσα εις το Παράδεισο, να ζήσει η ψυχή σου,
στη θέση που σου φύλαξαν οι πράξεις της ζωή σου
Καλό σου ταξίδι αγαπημένη μας ξαδέλφη και Καλό Παράδεισο.
Τα ξαδέλφια σου
Γιώργος, Σούλα, Μαρία, Ρηνούλα, Σεβαστή και Ευδοξία.
Κάρπαθος 20 – 9 – 2020
