Θεωρώ ότι η στιγμή κατά την οποία καλούμαι εγώ, ο συγγραφέας του βιβλίου «Κάσος, δάφνη που ανθίζει στο βωμό της Ιστορίας», που παρουσιάστηκε απόψε στο ευρύτερο κοινό της Κάσου, είναι πολύ δύσκολη. Και τούτο γιατί, έχουν ακουστεί τόσα επαινετικά λόγια για το πρόσωπό μου και το έργο μου που οι λεκτικές ευχαριστίες δεν είναι αρκετές να εκφράσουν τη συγκίνησή μου και την ευγνωμοσύνη μου για όσα άκουσα από τους προλαλήσαντες.
Παρ’ όλα αυτά, πέρα από τη συγκίνηση, οφείλω να συγκεντρωθώ και να ευχαριστήσω από καρδιάς όλους τους συντελεστές της αποψινής εκδήλωσης. Πρώτα πρώτα θέλω να ευχαριστήσω τον Δήμαρχο της Ηρωικής νήσου Κάσου, αγαπητό φίλο Μιχάλη Ερωτόκριτο, γιατί χωρίς το δικό του ενδιαφέρον και τη δική του διαρκή συμπαράσταση -πλαισιούμενος και από τους υπεύθυνους συνεργάτες του Δήμου και ιδιαίτερα τον πρόεδρο της Κοινωφελούς Επιχείρησης του Δήμου (ΚΟ.ΔΕ.ΔΗ.Κ) Ηλία Μαστροπαύλο- η αποψινή εκδήλωση δεν θα είχε πραγματοποιηθεί.
Οι εγκάρδιες ευχαριστίες μου απευθύνονται οπωσδήποτε και στους αγαπητούς και εκλεκτούς εισηγητές, στον αγαπητό φίλο και εκλεκτό συνάδελφο ομότιμο Καθηγητή Μηνά Αλεξιάδη, και τον πανοσιολογιώτατο αρχιμανδρίτη Καλλίνικο Μαυρολέων, ο οποίος υπήρξε φοιτητής μου και τώρα πλέον είναι αριστούχος απόφοιτος της Θεολογικής Σχολής του ΕΚΠΑ. Η προθυμία και των δύο εισηγητών να ανταποκριθούν στην πρόσκληση του Δήμου για την παρουσίαση του βιβλίου μου ήταν ιδιαίτερα τιμητική για μένα. Τον αγαπητό συμμαθητή και εγκάρδιο φίλο, από τα χρόνια της φοίτησής μας στο Δημοτικό Κοινοτικό σχολείο Πορτ-Σάιτ της Αιγύπτου, Βαγγέλη Καταχανά, θερμά ευχαριστώ για τη συμμετοχή του, ως συντονιστής, στην αποψινή εκδήλωση. Ευχαριστώ επίσης και την Ειρήνη Κ. Σακέλλη, διατελέσασα φοιτήτριά μου και νυν απόφοιτη πλέον της Θεολογικής Σχολής του ΕΚΠΑ, για την ανάγνωση των επιλεγέντων αποσπασμάτων του βιβλίου μου.
Τέλος οι ευχαριστίες μου εκφράζονται και δημόσια στη σύζυγό μου Άννα, το γένος Δημητρίου
Καπότα, για την αμέριστη συμπαράστασή της στην πνευματική και συγγραφική μου δραστηριότητα. Η ενίσχυση της πρόθεσής μου να εκδοθεί το βιβλίο που απόψε γίνεται λόγος υπήρξε καθοριστική.
Βέβαια θα ήταν παράλειψή μου αν σε μια τέτοια εκδήλωση, που αφορά βιβλίο μου με θέμα την Κάσο, να μην μνημονεύσω τους γονείς μου για την αγάπη που μου ενστάλλαξαν για το ηρωικό νησί, καθώς και όλους εκείνους τους ανθρώπους που γνώρισα (συγγενείς και μη) κατά την τετραετή μόνιμη διαμονή μου στο νησί την περίοδο της φοίτησής μου στο εξατάξιο Γυμνάσιο της Κάσου. Η συναναστροφή τους υπήρξε καθοριστική για τη διαρκή ευαισθητοποίησή μου στα θέματα που αφορούν την Κάσο, είτε πρόκειται για θέματα του παρελθόντος είτε του παρόντος.
Και μια τελευταία λέξη, την οποία απευθύνω -με την άδεια του πανεπιστημιακού δασκάλου- στους νέους και τις νέες του νησιού μας: Εύχομαι εσείς αγαπητοί νέοι και νέες, να συνεχίσετε, με γνώση, ζήλο και ενθουσιασμό, το έργο της ερευνητικής αναζήτησης των ιστορικών καταβολών και των λαογραφικών παραδόσεων του νησιού μας. Είναι ένα έργο που αξίζει τον κόπο, μη σας συνεπαίρνει μόνο η διασκέδαση και η εφήμερη ευδαιμονία που προσφέρει η σύγχρονη καταναλωτική μας κοινωνία. Αντισταθείτε σε αυτή την πρόκληση και επιδοθείτε στη σοβαρή μελέτη. Ποτέ δεν θα χάσετε από μια τέτοια ενασχόληση. Και όπως σημειώνει σ’ ένα ποίημά του ο συμπατριώτης μας ποιητής της λεγόμενης γενιάς του ’30, Δ. Ι. Αντωνίου (1906-1994):
«Τα παιδιά γύρω
σαν δεν παίζουν διαβάζουν
έτσι μαθαίνουν
να πορευτούν στον κόσμο:
νερό σε παλιό αυλάκι»! (Δ. Ι. Αντωνίου, Χάι-Κάι και Τάνκα, Εκδόσεις Ερμής, Αθήνα 1972).
Σας ευχαριστώ όλους και όλες για την παρουσία σας.
