γράφει ο Μανώλης Δημελλάς
Η φετινή 76η Επέτειος της Επαναστάσεως Καρπάθου γιορτάστηκε με απίστευτη λαμπρότητα και έτυχε πανελλαδικής προβολής.
Ωστόσο πυροδότησε μια σειρά διαφωνιών και εντάσεων στα κοινωνικά δίκτυα. Όχι πως δεν έχουμε ξαναζήσει παρόμοιες καταστάσεις. Ένας σκασμός μικρότητες κι ανιστόρητες υπερβολές. Απόψεις λίγων που κάνουν θόρυβο, στηριγμένες στο θυμικό συναίσθημα, παρμένες από θεωρίες που χρόνια τώρα έχουν απαντηθεί.
Είναι αλήθεια, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε στους Μενετιάτες όχι μόνο την εκκίνηση της καρπαθιακής Επαναστάσεως, αλλά τη διατήρηση της ιστορικής μνήμης! Μια μνήμη που ακόμη και ο Σύλλογος Αποδήμων Απανταχού Μενετιατών Καρπάθου Αττικής, έχει ως βασική καταστατική υποχρέωση την τέλεση εορτασμού σε κάθε επέτειο. Άλλωστε ήταν οι προσπάθειες αυτού του συλλόγου, επί Προεδρίας του αείμνηστου γιατρού Γεωργίου Λυτού, που έφεραν ουσιαστικά αποτελέσματα. Κατέληξαν στην αναγνώριση της “5ης Οκτωβρίου 1944”, ως επίσημης αργίας της Καρπάθου, με το Διάταγμα 157 την 25/2/1969!
Είναι χάσιμο χρόνου να αναλωθώ σε απορίες που χρόνια τώρα έχουν απαντηθεί.
Ήταν η όχι Επανάσταση; Ρωτούν ένα τσούρμο ανθρώπων που δεν γνωρίζουν την ιστορία και κάποιοι κακόβουλοι. Μόνοι τους απαντούν: Αφού δεν είχε πολλούς νεκρούς, αφού δεν έχουμε μάχες στους δρόμους τις Καρπάθου, τότε όλα είναι ένα ψέμα.
Μια λέξη μόνο ταιριάζει σε αυτή τη μικρή μερίδα, ανιστόρητοι! Άνθρωποι που δεν φρόντισαν να μάθουν την σύγχρονη ιστορία της Καρπάθου και κρίνουν όπως τους βολεύει.
Αφήνω στην άκρη τους Μενετιάτες και το κίνημα της 5ης Οκτωβρίου 1944.
Άραγε δεν υπήρχαν ηρωικές πράξεις και ήρωες από τα γύρω χωριά;
Μα ποιος είναι εκείνος που μπορεί να αμφισβητήσει τον Βωλαδιώτη Χριστόφορο Λυτό και την προσφορά του στην κατασκοπεία της Καρπάθου; Κανένας! Αλλά και πάλι ποιος γνωρίζει την ιστορία του; Πότε έφτασε; αλλά και πότε πήρε διαταγή να αποχωρίσει από την Κάρπαθο ο Χριστόφορος;
Γνωρίζουμε ότι οι Πυλές είναι το μόνο χωριό που έχει να δείξει Ιερολοχίτες;
Στο Μεσοχώρι δεν έχουμε την περίπτωση του πατριώτη Νικολάου Λύκου που φυλακίστηκε στο Νταχάου;
Για να μην πιάσω ηρωικές μορφές Καρπαθίων, από άλλες χρονικές περιόδους γιατί τότε θα χάσουμε την μπάλα (άλλωστε πολύ σύντομα θα γιορτάσουμε την 28η Οκτωβρίου 1940 και εκεί θα εκπλαγούμε όταν μάθουμε για τους αγώνες των Καρπαθίων).
Κάθε ένα χωριό ξεχωριστά έχει και μπορεί να παρουσιάσει τους αντρειωμένους του.
Εκείνους, ή εκείνες, που έκαμαν στην άκρη τους όποιους προσωπικούς φόβους και προσέφεραν ότι είχαν στην Επανάσταση και την Απελευθέρωση του νησιού. Αυτόματα έρχεται στο μυαλό μου ένα ζευγάρι δασκάλων, ο Οθείτης και η γυναίκα του η Τρεμπέλα, θα τρίζουν τα κόκκαλα τους μόνο που θα νιώθουν αυτό το χαζό σούσουρο.
Όσο οι Μενετιάτες κοπίαζαν, ερευνούσαν και έγραφαν την ιστορία τους, (από εκείνους που σήμερα βρίσκονται στη ζωή αξίζει μνεία στον καθηγητή Λαογραφίας Μηνά Αλ. Αλεξιάδη για το σημαντικό έργο του αλλά και σε όλα τα Δ.Σ του Συλλόγου Απανταχού Μενετιατών καθώς και των Συλλόγων Απαντ. Μενετ. της διασποράς και τα κοινοτικά συμβούλια της κοινότητας Μενετών για τις αποφάσεις τους. Από τους τεθνεώτες, που συνέβαλαν στην αναγνώριση της 5ης Οκτωβρίου 1944, θα αποφύγουμε εδώ να κάνουμε ονομαστική αναφορά και θα επανέλθουμε σε επόμενο άρθρο) κάποιοι όχι μόνο δεν διάβαζαν και δεν μάθαιναν για το χωριό τους αλλά πετούσαν λάσπη κι όποιον πιάσει!
Φέτος λοιπόν με τον ερχομό της Προέδρου Δημοκρατίας, μήπως ορισμένοι ενοχλήθηκαν με το πρόγραμμα της; Γιατί να μην περάσει κι από τον δικό τους τόπο;
Η απάντηση λοιπόν στους όποιους άνευρους διαξιφισμούς έρχεται από την Βωλάδα.
Την ερχόμενη Κυριακή η τοπική κοινότητα και πολιτιστικοί σύλλογοι οργανώνουν αφιερωματική γιορτή στον Χριστόφορο Λυτό. Με αυτό τον τρόπο οι ενδιαφερόμενοι θα μάθουν την ιστορία του ήρωα και το χωριό θα έχει κάνει ένα βήμα μπροστά.
Η 5η Οκτωβρίου, θέλουν δε θέλουν ορισμένοι, σηματοδοτεί τα Ελευθέρια της Καρπάθου και γύρω από αυτήν χωράνε όλοι οι πατριώτες.
