του αιδ/του εφημερίου του Ιερού Ναού Κοιμήσεως Θεοτόκου Ολύμπου Καρπάθου
πρωτοπρεσβυτέρου παπά-Γιάννη Γεωρ. Διακογεωργίου
Όλυμπος, 8/10/2021
Η Όλυμπος πρωτοστατεί τον εικοστόν αιώνα,
πρώτη εις την αντίσταση και πρώτη στον αγώνα.
Έγινε μια προσπάθεια ‘πο το είκοσι δύο,
να βρούσιν όπλα και να μπου(ν) στης μάχης το πεδίο.
Ενάντια των Ιταλών, απού μας τυρανούσα,
και ‘κάμναν ανυπόφορα τα χρόνια που ‘περνούσα.
Βάλα(ν) δικά τω(ν) χρήματα κι από την εκκλησία,
μα όλα ‘πέσα(ν) στο κενό ‘πο μία προδοσία.
Η αγορά εγίνηκε μεσ’ το εικοσιέξι
κ’ ενόμιζαν η Όλυμπος στον πόλεμο θ’ αντέξει.
Οι Ιταλοί νωρίς-νωρίς τα πήρανε χαπάρι
κ’ εβρήκασι τον οπλισμό στου καϊκιού τ’ αμπάρι.
Εκρύψασι και μερικά απάνω εις τη Γραία
μ’ οι Ιταλοί τα βρήκασι μαζί με τη παρέα.
Άλλους εβάλα φυλακή κι άλλους τους εξορίσα(ν),
μ’ η δράσις τω(ν) συνέχισε σαν εξαναγυρίσα(ν).
Ακόμα στην απογραφή, εις το τριανταέξε,
το Δήμαρκο πολιορκού(ν), στο σπίτι του, πεντέξε.
΄Ανδρες απού φορούσασι τσεμπέρια και καβάϊ,
φρουρούσασι το Δήμαρχο νύχτα, πρωί και βρά(δ)υ.
Όλοι με φουρνοκόνταρα ήτανε οπλισμένοι
κ’ ενυχτοξημερώνουττο απ’ όξ’ αραδιασμένοι.
Μη κάμει την απογραφή στο Δήμαρχον ελέ(γ)α,
γιατί θα πάρει στο στρατό όλη τη νεολαία.
Ήταν σαράντα τέσσαρα, έτος αγιασμένο,
ένα μεγάλο γεγονός στο κόσμο ξακουσμένο.
Έξι αιώνες ‘νέμενε τις πρώτες του Οκτώβρη,
αυτό το όμορφο χωριό, η Λευτεριά να το ‘βρει.
Έγινε μια Επιτροπή από τη γερουσία,
κι επήραν εις τα χέρια των όλη την εξουσία.
Φύσηξε και στην Όλυμπο της Λευτεριάς αγέρι
κι αιχμάλωτοι επιάστησαν όλοι οι καραμπινιέροι.
Τα όπλα εσιγήσασι και πήγαν σ’ άλλα χέρια,
τα πήραν νέοι του χωριού, που ‘ξέραν τα λημέρια.
Χαράν απού ‘χ’ η Κάρπαθος κι εμείς οι απατοί μας,
απού ‘ρθασιν οι φίλοι μας κ’ εφύ(γ)αν οι οχτροί μας.
(η τελευταία μαντινάδα τραγουδήθηκε το 1944 από τον Γεώργιο Κων. Διακογεωργίου).
