Για να κατέβεις στη βάρκα από το κατάστρωμα (τότε στην Κάσο βγαίνανε με βάρκες) χρησιμοποιούσαν μία σκάλα που είχε καμιά δεκαπενταριά σκαλοπάτια, τόσο ψηλά ήταν. Όταν ανέβαινες στο πλοίο υπήρχαν δύο στενοί διάδρομοι δεξιά και αριστερά όπου εστοιβάζοντο οι επιβάτες της Γ΄ θέσεως με τα καλάθια τους (το 1950 μέχρι 1960 δεν είχαν βαλίτσες), και τις πούλες (τα κοτόπουλα) ή τα σφαγμένα κατσικάκια (ριφάκια) που έφερνα δώρα στους Αθηναίους συγγενείς.
Στο μέσον μεταξύ των διαδρόμων ήταν το καρέ της Α΄ θέσεως, εμπρός, και της Β΄ θέσεως πρύμνηθεν. Εκεί σε παρελάμβαναν οι καμαρότοι και σε οδηγούσαν στα τάρταρα του πλοίου που βρισκόντουσαν οι καμπίνες, οι οποίες δεν αερίζοντο γιατί τα φινιστρίνια (ή φιλιστρίνα) ήταν χαμηλά, και δεν τα άνοιγαν παρά σπανίως, για να μη μπαίνει η θάλασσα.
Σ’ ένα ταξίδι προς Ρόδο, στο λιμάνι της Καρπάθου, στα Πηγάδια, κάποιος από μία βάρκα έβαλε το χέρι του στο φιλιστρίνι και έκλεψε τις παντούφλες της γιαγιάς Φουλιάς που έκλαιγε και φώναζε σε Κασιωτικη προφορά «Βρέ χρουσούζη πως θε να βγω η κακομοίρα αξυπόλητη στη Ρόδο».
Οι χώροι μέσα στο πλοίο εμύριζαν τη λεγόμενη βαπορίλα, ξερατά, μυρωδιάς κλεισούρας, χνώτων, πο(δ)αρίλας, κ.λπ. Η μυρωδιά αυτή προδιέθετε πολλούς σε ναυτία. Όχι μόνο στην τρίτη θέση αλλά και στη δεύτερη και στη θεωρούμενη επίσημη (πρώτη θέση), υπήρχαν καλάθια με σταλέντα. Όταν γέμιζε το καλάθι, ραβόταν με σακοράφα ένα άσπρο πανί από επάνω, στο οποίο με μελάνι ή με μολύβι ανιλίνης που έγραφε μωβ (λιλά) όταν υγραινόταν, εγράφετο με σαφήνεια η διεύθυνση ή τα αρχικά του μεταφορέα ή του παραλήπτη (όπως π.χ. «Στον κύριο πατέρα μου τον άνδρα της μητέρας μου».
Στον Πειραιά γινόντουσαν και λάθη. Στη διαλογή των καλαθιών, κάποιος βιαστικός βούτηξε ένα καλάθι που έφευγε και στις διαμαρτυρίες του άλλου του λέει: Δεν βλέπεις τι γράφει βρέ; Ν και Σ, το όνομά μου, Ντίνος Σοΐλης. Στην πλώρη βρισκόταν το αμπάρι και το βίντσι. Στο χώρο αυτό έβαζαν τα διάφορα ζωντανά, αρνιά, κατσίκια, και κανένα μοσχαράκι που επρόκειτο να μεταφερθούν στον Πειραιά. Τότε είχαμε και άλλη ευχάριστη μυρωδιά από τη πλώρη. Όμως το πλοίο αυτό ήταν πολύ αγαπητό στην Κασο που επί χρόνια εξυπηρετούσε. Το Ανδρος Τόσο αγαπητό ήταν αυτό το πλοίο που έφερνε τους Κοζελίες από την Αίγυπτο στην Κάσο που το τραγουδούσαν στα γλέντια και στα πανηγύρια.
Ετσια τα θυμούμαι και Ετσια σας τα γράφω.
9.6.2024
Καρπαθιακά Νέα
