γράφει ο Κώστας Θωκταρίδης
Στις 16 Νοεμβρίου 1982 το τουρκικό φορτηγό πλοίο GEMAR I προσάραξε στο Ακρωτήριο Λίγγι στις νοτιοδυτικές ακτές της Καρπάθου.
Η αποκόλληση του δεν στάθηκε δυνατή και εγκαταλείφθηκε από το πλήρωμα του, έρμαιο στα στοιχεία της φύσης.
Το πλοίο είχε ναυπηγηθεί το 1981 στα Dearsan Gemi Insaat ve Sanayi KS στην Tuzla της Τουρκίας για λογαριασμό της Gemar Gemicilik Sanayi ve Ticaret AS που είχε την έδρα της στην Κωνσταντινούπολη.
Το GEMAR I ήταν το πρώτο πλοίο που ναυπηγήθηκε στα εν λόγω ναυπηγεία που ιδρύθηκαν το 1980 και συνεχίζουν μέχρι σήμερα τη δράση τους με επιτυχία.
Τα χαρακτηριστικά του GEMAR I ήταν 474 κ.ο.χ., 838 d.w.t., ολικό μήκος 57,6 μέτρα, μεταξύ καθέτων 52,5 μέτρα και πλάτος 8 μέτρα.
Το κινούσε μια πετρελαιομηχανή και μπορούσε να κινηθεί με ταχύτητα έως 9,5 κόμβων.
Τα όσα ακολούθησαν της προσάραξης περιγράφει σε άρθρο του ο Μανώλης Δημελλάς:
“Ήταν νύχτα, ο καιρός είχε φρεσκάρει, και το βαπόρι με χαραγμένη πορεία για κάποιο Ιταλικό λιμάνι, επέστρεφε από την Ανατολή. Είχε παραδώσει τα φορτωμένα φωσφάτο (λίπασμα), από αμπάρια του και πήγαινε για να ξαναφορτώσει.
Ο Γιάννης Γεραπετρίτης ζούσε τότε στον Αφιάρτη και από το ξημέρωμα είδε το σκαρωμένο πλοίο. Τέσσερις-πέντε Τούρκοι ναυτικοί και ο καπετάνιος, με ένα όπλο, δεμένο σε μια θήκη πάνω στη ζώνη του. Όλοι τουρτούριζαν από το κρύο και τη πείνα, είδαν τους Καρπάθιους φορτωμένους με νερό και φαγητά, και ησύχασαν.
Στην αρχή πίστεψαν ότι έπεσαν μεσοπέλαγα πάνω σε κάποια ξέρα, φόρεσαν σωσίβια και πέταξαν μια βάρκα για να σωθούν. Το βαρκάκι όμως έσκασε με φόρα στα βράχια του κάβου και ξεφούσκωσε, τότε πια οι ναυτικοί κατέβηκαν φοβισμένοι και την έβγαλαν σε μια σπηλιά μέχρι που ξημέρωσε.
Το βαπόρι, δεν ήταν εκεί που σκουριάζει σήμερα, ήταν λίγο παραμέσα, πιο βαθιά.
Ο καπετάνιος είχε ελπίδες, πίστευε πως ένα ρυμουλκό θα τα κατάφερνε να ξεκολλήσει το γατζωμένο Gemar 1, που έμοιαζε με λαβωμένο στρείδι.
Λίγες μέρες μετά έφτασε ο “Άτλας”, ένα μικρό στο μάτι ρυμουλκό με μια μηχανή λιοντάρι, έτσι είναι αυτά τα διαολεμένα βαποράκια. Έφτασε ένα πέρασμα του γύρω από το πλοίο, για να εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια και να γυρίσει άπραγο στον Πειραιά.
Ο Γιάννης Γεραπετρίτης θυμάται τον γέρο Τούρκο καπετάνιο, όταν έβγαλε το πιστόλι κι έκανε να παίξει μια, όμως ακόμη και το όπλο άργησε πολύ να πάρει μπροστά.
Πέρασαν 40 χρόνια, και το πλοίο παραμένει πάντα εκεί, ένα αναγκαστικό σύμβολο της μοίρας στην αγκαλιά του Αφιάρτη.
Πηγή: «Αφιάρτης. Το Gemar και η καλύ(β)α του Τούρκου…» https://verena.gr
Συντελεστές.
Υποβρύχιες λήψεις : Κώστας Θωκταρίδης, Αγάπη Ωκεανίς Θωκταρίδη.
Ευχαριστούμε θερμά κα Αναστασία Καπλάνογλου Κ.Ο.Π.Α.Π. καθώς επίσης το Δήμου Καρπάθου για την συνεργασία, την αεροπορική βάση Καρπάθου της Π.Α, τον Βασίλη Νουάρο και τον Νικόλα Παραγιό, καθώς επίσης και το Karpathos Diving center για την εξαιρετική βοήθεια τους.
Ιστορική και αρχειακή έρευνα : Άρης Μπιλάλης και Κώστας Θωκταρίδης.
Για τον Κ.Ο.Π.Α.Π. “Καρπαθιακός Οργανισμός Πολιτισμού Αθλητισμού Παιδείας” Δήμου Καρπάθου, Σεπτέμβριος 2022.
1
28.9.2022
Καρπαθιακά Νέα
