Του συγγραφέα Μιχαήλ – Ρήγα Ρηγοπούλη
Μα, τι σχέση μπορούν να έχουν, τέτοιοι τίτλοι, τέτοιες “απόκοσμες” συγκρίσεις κατ΄ αρχάς μια ολόκληρη Γερμανία, θα αναρωτηθούν κάποιοι, τι σχέση μπορεί να έχει με την “άσημη” Κάρπαθο;
Κάπου κι εμείς ξεφεύγουμε.. τι να κάνουμε, αναγκαζόμαστε σε συγκρίσεις που, δυστυχώς, αρκετές φορές προκαλούν, όσους θεωρούν ότι τους αγγίζουν.
Εμάς, ασφαλώς, πρόθεσή μας δεν είναι σε καμία περίπτωση να θίγουμε κανένα αλλά συγκρίνοντας πράξεις και γεγονότα θα μπορούσανε να βγούνε συμπεράσματα για τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα για τον τόπο μας.
Ας τα πάρουμε από την αρχή, έστω με εισαγόμενο το πιο πρόσφατο γερμανικό χτυπητό παράδειγμα.. αφού δεν φαίνεται να υπάρχει τέλος στα πολυκαιρισμένα δημοτικά μας πράγματα.
Σε μία από τις πέντε μεγάλες δυνάμεις του κόσμου, λοιπόν, η Γερμανία μετά την αποχώρηση της Καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ και τις σχετικά αναλογικές εκλογές της περασμένης 26ης Σεπτεμβρίου του ΄21 προέκυψαν πολυκομματικά αποτελέσματα.
Για πρώτη φορά μετά από 72 χρόνια το πρ. κυβερνητικό Χριστιανοδημοκρατικό(δεξιό) Κόμμα πέφτει στο χαμηλό ποσοστό των 24,7% και με οριακό προβάδισμα 24,9% οι Σοσιαλδημοκράτες πήρανε τη πρωτιά, οι πράσινοι 14,8 και οι Ελεύθεροι Δημοκράτες 11,2%.
Έτσι, χωρίς την απαιτούμενη πλειοψηφεία σχηματισμού μονοκομματικής κυβέρνησης το πλειοψηφόν Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (SPD) του Όλαφ Σολτς αναλαμβάνει τις διεργασίες συνεννόησης με τα κόμματα των Πρασίνων της Αναλένα Μπέρμποκ και των Ελεύθερων Δημοκρατών.
Προτού, λοιπόν, δημιουργηθεί από το μηδέν η τριτοκομματική συγκυβέρνηση είχε κατ΄ αρχάς να προσπαθήσει με μαραθώνιους διαλόγους να συγκεράσει τις τρεις διαφορετικές ιδεολογίες, τα τρία διαφορετικά κομματικά καταστατικά προγράμματα, τις γεωπολιτικές επιπλοκές, κ.τ.λ.
Επί πλέον ο τριτοκομματικός Συνασπισμός είχε να αντιμετωπίσει ομού σοβαρότατα γενικά και ειδικά προβλήματα:
α) Ευρωπαϊκά.. Την συνεννόηση με τον νέο άξονα Παρισίων-Ρώμης, την μετακόβιντ εποχή μεταξύ των χωρών του Βορρά της Ε.Ε. της αυστηρής δημοσιονομκής πειθαρχίας, δηλαδή του Συμφώνου Σταθερότητας έναντι των χωρών του Νότου της Ανάπτυξης και των δημοσιονομικών ελιγμών, την Συμφωνία Ασφάλειας και Άμυνας της Ε.Ε., τις τουρκικές “διευθετήσεις”, κ.τ.λ..
β) Διεθνή: Την αναζήτηση ισορροπίας με ΝΑΤΟ, Ρωσία, Κίνα, Ουκρανία, Μεσόγειο, Αφρική, ρεάλ πολιτίκ, κ.τ.λ..
γ) Τα Εθνικά τους: Την έξαρση της πανδημίας του covid-19, την στήριξη επιχειρήσεων, εργατοϋπαλλήλων, οικογενειών, φορολογικά, δημοσιονομικά, στέγαση, ενεργειακά, πυρηνική ενέργεια, κλιματική αλλαγή, κ.τ.λ..
ΟΎΦ, όλου του κόσμου τα προβλήματα στο τραπέζι, για να καταλήξουν σε συμφωνίες με τα ούλα τους!
Παρά τις αναμενόμενες δυσθεώρητες διαστάσεις απόψεων σε τόσα άκρως ανομοιογενή ζητήματα μεταξύ των κομμάτων των Σοσιαλδημοκρατών, των Πρασίνων, και των Ελεύθερων Δημοκρατών..
Τελικά με ειλικρινή διάλογο, με αλληλοϋποχωρήσεις και καλοπροαίρετους συμβιβασμούς βρίσκουν την άκρη του μίτου της Αριάδνης που τους οδήγησε να ξεπεράσουν τον αναμεταξύ τους πολυκομματικό Λαβύρινθον σε όλα τα παραπάνω περίπλοκα επίπεδα.. Αλλά ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΟΙΡΑΣΜΑ ΤΩΝ ΥΠΟΥΡΓΙΚΩΝ ΧΑΡΤΟΦΥΛΑΚΙΩΝ.. εις τρόπον ώστε στις 8 Δεκεμβρίου ο σοσιαλδημοκράτης Σόλτς ορκίζεται ο νέος Καγκελάριος της Γερμανίας.
Εκεί τα κατάφεραν να πέσει και “το Τείχος του Βερολίνου”, να ενωθούν μέχρι ΚΑΙ η κουμμουνιστική Ανατολική Γερμανία του προλεταριάτου χωρίς να πέσει μία ντουφεκιά με την καπιταλιστική Δυτική Γερμανία, σε έκπληξη των πάντων, ειδικά των εμφυλιοπολεμικών.. προφανέστατα βάζοντας πάνω απ΄ όλες τις εθνικές τους παρά τις κομματικές, ιδεολογικές και όχι μόνο προτεραιότητες..
Ολόκληρο εισηγητικό κατεβατό, από ξένα κόλλυβα, για να καταλήξουμε στα αυτονόητα.. τα συμπεράσματα βγαίνουν αβίαστα..
ΣΕ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΔΥΟΜΙΣΥ ΜΗΝΕΣ ΕΝΤΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΛΟΓΩΝ ΟΙ ΤΡΙΤΟΚΟΜΜΑΤΙΚΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΕΛΥΣΑΝ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΝΑΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΚΑΙ “ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ” ΚΑΙ ΕΝΩΣΑΝ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΥΒΕΡΝΗΘΕΙ Η ΧΩΡΑ ΤΟΥΣ.
“Στο εξωγήινο” για μας γερμανικό παράδειγμα φαίνονται ξεκάθαρα οι αγαστές προθέσεις των συναινετικών διαβουλεύσεων των γερμανικών κομμάτων να έχουν τέλος το συντομότερο δυνατόν χάρη της εθνικής τους ενότητας για να συνεχίσει απρόσκοπτα η εδραίωση της παντοδυναμίας της χώρας τους.
Εδώ αντιθέτως σε εθνικό επίπεδο έχει σχολιαστεί, ότι οι αντιπαραθέσεις των κομμάτων για τα εξοπλιστικά προγράμματα και για τις συμμαχικές συμφωνίες με την Γαλλία και τις ΗΠΑ, ήδη έχουν σοβαρότατες συνέπειες.. όπως και οι νέες αποχωρήσεις των ΗΠΑμερικής από τον East Med μαζί με την “ουδετερότητα των ευραπαίων “ΕΤΑΙΡΩΝ μας”(Γερμανίας, Ισπανίας, Ιταλίας, κ.τ.λ.)..
ΚΑΙ του ερευνητικού σκάφους από τα νότια της Κρήτης και της Κύπρου.. Και της αμερικανογαλλικής εταιρείας από τις γεωτρήσεις στην ΑΟΖ νότια της Κρήτης, κ.τ.λ. που θα επένδυαν αρκετά δισ. ευρώ..
Άρα, υποχωρούν γιατί οι μακροπρόθεσμοι στόχοι χωρών και εταιρειών δεν μπορούν να στηρίζονται στην ασταθή, διφορούμενη ελληνική πολιτική στάση μερικών κομμάτων. Από την άλλη, την τοπική μας μεριά, με τις νέες ιδιόρρυθμες καρπάθικες νοοτροπίες μερικών, οι κομματικές περιδινήσεις του Δήμου Καρπάθου ξεκίνησαν πριν από επτά μήνες(!).. παρασέρνοντας μαζί και ολόκληρο το νησί και Κύριος οίδε πότε θα ξεμπλέξουν(στις επόμενες εκλογές;)! Φαίνεται ότι τα προβλήματα του μικρού μας Δήμου είναι πιο ανώτερα από της παγκόσμιας Γερμανίας!
Τότε γιατί άραγε θα πρέπει να αναρωτιέται κανείς γιατί η Γερμανία κατέχει τα σκήπτρα της Υπερδύναμης στην Ευρώπη και πρώτης στον κόσμο (ανάλογα με τον πληθυσμό της) και γιατί η Ελλάδα βολοδέρνεται ανά τους αιώνες μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, Βαλκανίων και Ανατολής και να εξαρτάται και από εξωτερικούς παράγοντες για να μπορεί να στέκεται στα πόδια της, ακόμη και μέχρι σήμερα.
Αυτό αποδεικνύεται και από το ότι τις πρώτες πολιτειακές μας αρχές μετά το 1821 προσκάλεσαν Βαυαρό Βασιλέα και τα κόμματα έχριζαν με ξένες κονκάρδες ονοματοδοσίας τους, όπως π.χ. Αγγλικό Κόμμα, Γαλλικό Κόμμα, Ρωσσικό Κόμμα(!).. παρά να αναφέρονται με ελληνικά πρόσημα χρισμάτων, παραδεχόμενα ανερυθρίαστα το πόσο εξαρτώντουσαν τόσο τα κόμματα όσο και η χώρα από ξένες δυνάμεις.
Η αλήθεια έχουμε μάθει από την μακραίωνη ιστορία μας ότι οι Έλληνες μεταδίδουν τα πολιτισμικά τους φώτα σε όλη την οικουμένη.. και το να συνηθίσουμε μετά 200 χρόνια Ανεξαρτησίας να έχουμε ακόμα την ανάγκη τους, να ξενοφέρνουμε, με όλα τα συναφή αρνητικά τους παρακολουθήματα, χάνοντας έτσι την προγονική μας αυτοπεποίθηση, πιστεύουμε ότι είναι μία απο τις κυρίαρχες αιτίες που εξακολουθούμε να μένουμε στους ουραγούς της Ευρώπης.. πέρα και από την αρπακτική γειτόνισσα Τουρκία.
Και το άλλο.. μικρότεροι πιστεύαμε ότι με τις ανδραγαθίες των ηρώων προγόνων μας πάντα τα καταφέρναμε από μόνοι μας.. αλλά, δυστυχώς, στην νεότερη ιστορία, με τους εγωπαθείς διχασμούς μας οι ξένοι έβαζαν το χεράκι τους και για το καλό “τοις κείνων (αρχαιολάτρες) ρήμασι πειθόμενοι” αλλά και για το κακό.. το “διαίρει και βασίλευε” εύρισκε πρόσφορο έδαφος σε μερικές ελληνικές κομματικές ιεραρχίες, πολυδιαιρεμένες, ετοιμοπαράδοτες στο πιάτο τους.
Καταγράψαμε σε έκταση το πιο πρόσφατο “θαύμα” της εθνικής σύμπνοιας των τριών γερμανικών κομμάτων αλλά τα ίδια συμβιβαστικά παραδείγματα συμβαίνουν σχεδόν σε ολόκληρη την Δυτική Ευρώπη με πρώτη την Ιταλία, που σχεδόν κάθε χρόνο τα “καταφέρνουν” να σχηματίζουν νέα συγκυβέρνηση.
Σε αντίθεση εδώ, τοπικά, τα κόμματα της αντιπολίτευσης προσπάθησαν να τα ταιριάξουν με τον Δήμαρχο αλλά δεν προνόησαν ευθύς εξ αρχής και οι δύο πλευρές πως θα μπορέσουν να ξεπεράσουν τους σκοπέλους για να συγκυβερνήσουν, αφού χωρίς τις απαιτούμενες συναινέσεις της πλειοψηφείας της κυβερνώσας παράταξης τα χέρια τους είναι δεμένα.
Έτσι, χωρίς την “Άρχουσα Οικονομική Επιτροπή”, την συγκατάθεση της πλειοψηφίας της κυβερνώσας παράταξης, κ.τ.λ., κ.τ.λ. να μην μπορεί η συγκυβέρνηση να αποφασίσει τα δέοντα (Τεχνικό Πρόγραμμα, κ.τ.λ.) και να αιωρούνται άλυτα πάρα πολλά εκκρεμή ζητήματα με σοβαρά επακόλουθα για όλους. Και όλα αυτά διότι και πάλι δεν έχουν προβλεφθεί κυρίαρχα από τις Κυβερνήσεις, όταν άλλαζαν “το σύμπαν” πριν και μετά την απλή αναλογική για να μπορεί ή να μπορεί να κυβερνήσει το πλειοψηφόν κόμμα με όποιο τρόπο ή έστω οι συναινούμενες πλειοψηφούσες αντιπολιτεύσεις.. μισερές δουλειές, του ποδαριού.
Από την μία άνθρωποι είμαστε, λάθητα κάνουμε.. αλλά από την άλλη να αφήνει η πολιτεία ένα Δήμο(δέκα χωριά συν άλλους τόσους οικισμούς) για επτά μήνες(!) επί ξύλου κρεμάμενα, νίπτοντας τας χείρας της, χωρίς να επεμβαίνει να διορθώνει άμεσα τα δικά της νομοθετήματα, δεν είναι καθόλου προς το συμφέρον κανενός..
Όπως, πάνω-κάτω οι ίδιες συνέπειες, που συνεχίζονται με τα ορφανά χωριά των Καποδιστριακών Δήμων. Και επειδή “παρ΄ όλη την σφοδρή επιθυμία μας να γίνουμε κάποτε ευρωπαίοι” (δεν νομίζω ότι πρόκειται να γίνουμε οι Γερμανοί των πηγαίων συναινέσεων του παραπάνω παραδείγματος)..
θα πρέπει να ανατρέξουμε και στις καταδικές μας σπουδαίες αναφορές καταλυτικών αναλαμπών (αναφερθήκαμε εκτενέστερα στο προηγούμενο “Από την Σταύρωση στην Ανάσταση-1921-22-2022”):
Πώς τόσοι πολλοί, “αμέτρητοι”, “διαφορετικοί, άσχετοι αναμεταξύ τους Έλληνες, κάθε καρυδιάς καρύδι”: αρματωλοί, κλέφτες, έμποροι, επιχειρηματίες, μορφωμένοι καλαμαράδες, αυλικοί, αγρότες, ναυτικοί.. και από διαφορετικά μέρη, με διαφορετική όλουσδιόλου τοπολαλιά αρβανίτες, βλάχοι, ηπειρώτες, πόντιοι, κρητικοί, νησιώτες, κ.τ.λ. μπόρεσαν να κατορθώσουν τον μέγα ηράκλειο άθλο, να τα βρούνε μεταξύ τους υπέρ βωμών και εστιών για τον Κοινό αιματοβαμμένο Αγώνα της Επανάστασης του ΄21.. και τελικά τα αποτελέσματα ήταν μοναδικά. Ασύλληπτο, Αδιανόητο με τα ελληνικά μας δεδομένα..
Αν αναλογισθούμε ότι από εκκολάψεως του αρχαιοελληνικού θαύματος κάθε τόπος-πόλη και το ξεχωριστό του “βασίλειο”.. Και συνεχίζουμε ακόμα και σήμερα: Είμαστε του περίγυρού μας, του χωριού μας, του νησιού μας, της χώρας μας και παγκοσμιοποιημένοι μέχρι εκεί που δεν θίγονται οι ελευθερίες, οι ισορροπίες, τα συμφέροντα, κ.τ.λ. του ενός σε βάρος του άλλου, όπως, δυστυχώς, συμβαίνει στα μικρά μας μέρη.
Πάντως, οι τουρίστες έρχονται στο απόμακρο νησί μας κυρίως για τις ουκ ολίγες παραδοσιακές μας ιδιαιτερότητες..
Περί τούτου έχουμε ιδίαν αντίληψη, όταν πριν 35 χρόνια περίπου είχαμε δημιουργήσει μαζί με την οικογένεια μου τα πρώτα οκτώ τουριστικά καταλύματα(studios) και το πρώτο εστιατόριο και αυλή στις Μενεταίς..
Συνομιλώντας μαζί τους, σαν άτυπη δημοσκόπηση, βγαίνει αυθόρμητα το συμπέρασμα ότι σχεδόν όλοι προτιμούν την Κάρπαθο για την ιδιαίτερη προσωπική, σπιτίσια φιλοξενία, τα ήθη και τα έθιμά της..
Αλλά πες-πες το μεγάλο χωριό, “το παγκόσμιο χωριό” της μηχανής του κυμά, συνηθάμε ότι πρόκειται πάνω-κάτω σαν τις Μενεταίς ή πιο μεγάλο σαν τα Πηγάδια άσχετα μικρό, μεγάλο καθόσον άλλοι εκ του μακρόθεν θα αποφασίζουν..
Έτσι κι αλλιώς στο άλλο άκρο, στο αδύναμο χωριό, στην κοινότητα, μεγάλη ή μικρή της ΑΜΕΣΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ άφησαν ήδη τους πολίτες της να παρακαλάνε για τα ουσιώδη, που πριν μερικά χρόνια επί αυτόνομου Δήμου-χωριού απολάμβαναν όλα αυτά τα αυτονόητα, χωρίς δεύτερη κουβέντα.
Αντί να καλυτερεύουν οι συνθήκες ζωής χειροτερεύουν, χωρίς να φαίνεται φως στο τούνελ.. Δυστυχώς, έρχεται πάλι η επικαιρότητα να τις επιβεβαιώσει, όπως π.χ. ο Αντιδήμαρχος κ. Μανώλης Παραγιός, παραδεχόμενος όσα προβάλλουμε κατ΄ επανάληψη σαν τα πιο κακοδιαχειριζόμενα (εξαιρουμένων των δημ. υπαλλήλων, που δεν ορίζουν καταστάσεις, κ.τ.λ.), διαχρονικά, από τον νέο Καποδιστριακό Δήμο: Ύδρευση, Αποχέτευση, Ηλεκτροφωτισμό, Δημοτική- Αγροτική Οδοποιία, Αναπλάσεις, κ.τ.λ., εκτός τα μεγάλα Παραλιακή, Λιμάνι, Κυκλοφοριακό κ.τ.λ. Μακάρι, τουλάχιστον, αυτή την φορά, να τα βρούνε και να τα υλοποιήσουν, για να μην μείνει, ως δημοσιογραφική περιγραφή.. Η δε δεύτερη επικαιρότητα ένας Χιονιάς καταιγίδα, “χρυσωμέπινο χάπι” ονόματι “Ελπίδα”, που στις Βόρειες Χώρες της Ευρώπης συμβαίνει καθημερινά τους περισσότερους μήνες του χρόνου, προκάλεσε χάος, παραλυσία στα πάντα για μέρες..
Και αυτή την περιπετειώδη περίπτωση την έχουμε αναδείξει από διαφορετική οπτική γωνία: Τα περισσότερα ευρωπαϊκά κονδύλια-επιχορηγήσεις, πολλών δεκάδων δισ. ευρώ, από καταβολής, πέφτουνε τριπλά(!) στους ίδιους:
Κατά πρώτον σε “φαραωνικά έργα”, ασφάλτους Εθνικών δρόμων, highways, χωρίς να προβλέπεται μαζί τουλάχιστον και η π.χ. 10-15ετής συντήρησή τους, όπως συμβαίνει παντού..
Κατά δεύτερον ο Έλληνας φορολογούμενος θα πρέπει να ξανα-πληρώνει διόδια αιωνίως σε παραχωρησιούχους ιδιώτες, χωρίς τις ανάλογες ανταποδοτικές υπηρεσίες, όπως, δυστυχώς, τις τωρινές ελλειμματικές, χαώδεις, της Αττικής Οδού.. Κατά τρίτον, έτσι αφήνουν και την περιφέρεια της περιφέρειας ορφανή από πόρους για βασικές υποδομές, όπως τις παραπάνω.. και τις παλαιές ακόμα, τελείως άγονες γραμμές, του Γύρου της Αυστραλίας 27 ωρών, για μερικά εκατομμύρια ευρώ για ταχύπλοες θαλάσσιες συγκοινωνίες..
Όχι, βέβαια, μεταξύ άγονων νησιών για να μοιράζονται τις κακομοιριές τους αλλά σαν τα πιο μακρινά, ακριτικά νησιά απευθείας με το Κέντρο, τον Πειραιά, για να υπάρξει, επιτέλους, κανονική εξυπηρέτηση του 21ου αιώνα, όπως όλα τα υπόλοιπα νησιά..
ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΤΟ ΄22 ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΣΤΑ ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΚΑΘΕ ΣΥΜΠΑΤΡΙΩΤΗ ΟΠΟΥ ΓΗΣ, ΥΓΙΕΣΤΑΤΟ, ΝΑ ΤΟΥ ΦΕΡΕΙ ΟΤΙ ΠΟΘΕΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ..
