Η ΓΛΩΤΣΑ ΤΗΣ ΕΚΟΥΜΕΝΗΣ ...

Η  ΓΛΩΤΣΑ  ΤΗΣ  ΕΚΟΥΜΕΝΗΣ ...

****************************

****************************

… Μιά  φορέα  καί  ένα  καιρό , έτσι  αρχίζουν  πάντα  τά  δικά  μας  παραμύθια , είχε  ένα  παλικάρι απού  το  λέα  Κωσταντή.

Κωσταντή  τον  εαφτίσα , Αρμενιστή τον  εφωνάντζα , γιατί  ερμένιντζε  όλου  του  κόσμου  τις στεριές  και  τους  Ωκεανούς …

Πανύψηλα και  τουρτουριασμένα  Ουνία , απού ‘πρεπε  να  φορείς  εφτά  ντζαουριανούς για  να  μην  γραώσεις , ωσα  τα πορπάτεις …

Απέραντα καταπράσινα λαγκάγια με  εντρά  θερία…  απού  το  πλιό  λιανό  ήτο  σαν  τον  Αφεντικό  Πεύκο !!!

Λίμνες βαθέες  ωσά  το  λάκκο  του  Τσουλλίου  και  απέραντες  ωσά   Θάλατσες … Ρομάνια συκρατηχτά , ωσά  και  το  ‘ικό  μας  τον  Αγρέλλη …( πρίν  από  το  1983…)  με  μικρομέαλα θερία , απού  το  πλιό  μικρό ήτο  δέκα  φορές  πλιό  μεάλο  από  τα  θερίο του  Κοίλιους… απού τα  πορπάτεις  μέρες  και  εν  εθώρεις  μήε  Ήλιο , μήε  άστρα …

Πολιτείες με  θεόρατες  ανακαπνές …και  στράτες μαμμουνιό … απού  εν  είχασι  ανελυμό…

Μικρά  χωριά , κατσουκλωμένα σε  πλαούλλες  , μεάλα  χωριά  απού  βρέχασι  τα πόγια  τω  στου  γυαλού  τα  κύμματα…

Ωκεανούς που  για  να  βρείς  την  άκρα τω ερμένιντζες  μήνες …κι ήκαμνες χίλια τάματα στον  Άη- Νικόλα…

Κι  όπου  εγιάαινε  , εμάθαινε  την  γλώτσα απού  μιλούσα ,  για  να  μπορεί  να  συνεννοέται  με  τους  Αθρώπους!!!

Αμμ’ όσες γλώτσες  κι’ άν  ήμαθε , κι’ ήτο  αλήθεια πολλές , σαν  την  χλασέα απού’ χει  το  << μουλάρι…>>  στον  Αμπελωτό… εγιάαινε  σέ  μέρη  απού  έν  εκαταλάβαινε σίγρι -μίγρι…ταν ελέα…

Τα  χρόνια  επερνούσα … επογοητεύτει…

Μέχρι  πού  μιά  βρα’ι’νή , αρμενίζοντας πάλι  τόν  << μικρό >> μας  κόσμο  (άς  όψεται εκείνη  η  Προβέντζα  κι’ο αρκιστής  του Ποσειδώνα με  τον  Αίολο…)   εβρέθη   σ’ένα << μεγάλο >>  νητσί  σουφράνο   της   Κάρπαθου !!!  Σαρία  το  λέα …Σκιμοράντισμα ήτο κι  είε  ένα  εκκλησάκι  στο  φρούι  του  κρέμμου…Καπετάνιο μάινα  τα πανιά  και  ρίξε  άγκυρα…εφώναξε  στον Ιάσονα ,  τον  αχώριστο φίλο του και  μαγκατάση απού  του  κλούθα  πόι- πόι όλα  αυτά  τα  χρόνια…

…καί  άνταμωσε  τόν  Μιχάλη…

Ο Μιχάλης ήταν ένας Θαλατσόλυκος …Τριανταπέντε  χρόνια  στούς  Ωκεανούς !!! Είχε  γυρίσει  όλα  τα  λιμάνια  της  εκουμένης…

Μνιά  συννηχατινή  , πούετε  στην  Αργεντίνα  ήτο , εσηκώθει  σύνναυγκα από  την  καμπίνα  του , ήβρασε  εντρολίανο  και  κεράτι , ήπιασε  και  τον  τελευταίο κουσουμά κι  ανέηκε  πάνω  στην  γέφυρα… Εξάνοιξε  πέρα  βάντα  τα  ουνιά , κι  είε  φωτιές …

Περικαίου…Περικαίου , κι  Μάνα είναι  μοναχή…

Εκατέει  πάλι  στην  καμπίνα  του κακοσέχωτα , εμπάλλιαρε  τα  υπάρχοντά  του , ήγραψε  ένα  σημείωμα  δεκαεφτά  κόλλες , μπρός  πίσω … κι  ήφυε  για  να  βρεί  την  Μάνα  του απού’ το  μοναχή  στην  Κάτω – ή…

Εόρασε  και  δέκαπρόατα  και  σε  δέκα  χρόνια  είχε  την  πλιό  μεάλη  μάντρα  στο  νητσί… Ωσάν την  καέαντζε λέει στον  αρό , στα  Παλάτια  να  την  ποτίσει , η πίσω  μερέα  της  μάντρας , ήτο  ακόμη  στ΄Άργκος…

Τό  << μαντροκά’ι’σμά >>  του , τό’ χε σέ  μιά  καμάρα  στόν  ποταμό  τού  Έντη.

Εκεί  π’ ανέσκυλλε  το  χαρανί  για  να  ψήσει  την  σιτάκα ,νά σου και  ξαπροάλλει  ο  Κωσταντής !!!

Ωρα  καλή , καλέ  μου  Άνθρωπε , είπε  στον  καπετάν  Μιχάλη.

Καλώς  όρισες  στα  μέρη  μας !!! Κά’ι’σε να  ξαποστάσεις  και  να  ‘νεμπουκιστείς…

Τί  να  κάνω , τί  να  κάνω;  ρώτησε  τον  ντόπιο , ο  ξενομπασιάρης…

Να  βάλεις  μιά  βουλέα  ψωμί  στο  στόμα  σου καλέ , να ΄νεμπουκιστείς…

Εκά’ι’σε  σ’ ένα  σκαμνί , απού’ χε  μνιά  τρύπα  στην  μνιά  βάντα , έλειπέτι  για  τον  αγραττά… είε  και  την  Ανέμη  με  το  νήμα  και  κατάλαβε…

Σε  ένα  Πατερημών , ήρτε  και  το  σινί  ομπρός  του εμάτο…

Και  τα  δεν  είχε  πάνω  εκείνο  το  σινί …Δυό  γιάμικρα κόκκινα  σκαροπούλια , ένα  καυκί μυρωδάτη συτάκα ,  ένα  ολάκερο  φρέσκο  ξεροψημένο γεφτέρι ,κοπανιστούς  αγριλλούς με αλάτσι  της  αλικής  , κρομμύ από  τον  ασταχότοπο , καβρουμά απού  κουλούμπα  μέσα  στην  μίλλα  , αλόχορτα από  την  Αλιμούντα , κάπαρη από  τον  Βόλο , ασκάγια από  τις  Χαρκίτικες  συκίες της  Αυλώνας και σταφίες  από  το  Πέ’ι’…Σε  λίγο  ήρτε  και  το  ασκούλλι  με  το  δροσερό νεράκι…

Ήτρωε  ο  Κωσταντής και  τον  εξάνοιε  ο  καπετάν  Μιχάλης…

<< Δε  μου  λέεις , τά  τσέ  απασκολεί ; >>

<<Τό , καί  τό ,  και  τό …>>

<< Ελληνικά  ήμαθες ; >>

<< ‘Ήμαθα , εσπούδασα φιλοσοφία στή γή  του  Μίνωα !!! >>

<< Ισπανικά  ήμαθες ; >>

<< Ήμαθα , τόσα χρόνια  ναυτικός !!! >>

<< Ρώσικα  ήμαθες ; >>

<< Ήμαθα , η γυναίκα μου είναι, ήταν … από τήν Αγία – Πετρούπολη !!! >

<< Κινέζικα ; >>

<< Ήμαθα , είχα φίλο τόν  Juelin από τήν  Τζινάν…>>

<< Γιουγκοσλάβικα , Γαλλικά , Αγγλικά , Ιταλικά , Πορτουγέζικα , Αραβικά , Ινδικά , Ινδιάνικα ; >>

<< Ήμαθα , ήμαθα , ήμαθα , ήμαθα…>>

<< Πολωνέζικα , Φλαμανδικά , Αυστριακά , Σκανδιναβέζικα , Γερμανικά ; >.

<< ειναί ,ειναί ,είναί ,είναί ….>>

<< Σουαχίλι ; >>

<< Kαί  Σουαχίλι !!! >>

<< Αλήθεια μού λέεις ; >>

<< Νινακουάμπια ουκβέλι… Αλήθεια σού λέω  !!! >>

‘Επλάκωσε  βαρέα  σιωπή , σά  τη  Χοντρή  Βουλά…

Ο  Μιχάλης  ήπιασε τή κεφαλή του…

Ο  κοσμογυρισμένος  ταξιδιώτης  , ήνιωσε  μεάλη  απογοήτεψη …

Είχε  ένα  καλό  προαίσθημα  σέ  τούτο  τό  νητσί…

Ξαφνικά , εξεπετάχτει  πάνω  ο  Μιχάλης …

Εκατέασε  τόν  τριχαρένιο  τουβρά  από  τον κάτσουνα  …

Ήβγκαλε  μιά  λύρα  από  μέσα…

<< Παίξε !!! >>  τόν  επρόσταξε…

<< Έν  ηξέρω  νά  παίντζω  λύρα …>> του’πε  φο’ι’σμένα   ο  Αρμενιστής…

Αφήνει  τήν  λύρα  πάνω  στό  κά’ι’στρό  του ασαχτα ‘σαχτα , βάλει  πάλι  τά  χέρια  μέσα  στόν

πλουμισμένο τριχαρένο τουβρά καί  βγάλει  τόν  αρχαίο – Ασκαυλο , τήν  Τσαμπούνα…

<< Παίξε  !!! >> τόν  επρόσταξε  πάλι …

<< Έν  ηξέω  νά  παίνζω γκά’ι’…

Τσαμπούνα  την  λέου !!!

…τσαμούνα… είπε  πάλι  , πλιό  φο’ι’σμένα  κι  από  την  πρώτη  φορέα , ο  Αρμενιστής …

<< Ακου , καπετάν Κωσταντή …

… για  να  μην  πάει  η  Ντζωή  σου  πύρι -πυρίου … η  μόνη  γλώτσα  για  να μπορέσεις  να  συνεννοηθείς  με  όλο τον  κόσμο , με  όλο  όμως ,  είναι  η  ΜΟΥΣΙΚΗ !!!

Άν  θέλεις  άκου  με …άν  δεν  θέλεις  πάλι  , ύριντζε  ωσάν  τον  Αφούση  κι  ωσάν  τον  Αμέτη  από  τον  Εμπολά !!! >>

*Με  πατριωτικούς  χαιρετισμούς  στους  ΗΝΕΜΟΕΣΣΙΤΕΣ  όλης  της  γής , όπου  κι  αν  βρίσκονται !!!

……………………………………………………………Μ.Ε.Μακρυμανώλης …Μάης 2021 μ.Χ.