****************************
****************************
… Μιά φορέα καί ένα καιρό , έτσι αρχίζουν πάντα τά δικά μας παραμύθια , είχε ένα παλικάρι απού το λέα Κωσταντή.
Κωσταντή τον εαφτίσα , Αρμενιστή τον εφωνάντζα , γιατί ερμένιντζε όλου του κόσμου τις στεριές και τους Ωκεανούς …
Πανύψηλα και τουρτουριασμένα Ουνία , απού ‘πρεπε να φορείς εφτά ντζαουριανούς για να μην γραώσεις , ωσα τα πορπάτεις …
Απέραντα καταπράσινα λαγκάγια με εντρά θερία… απού το πλιό λιανό ήτο σαν τον Αφεντικό Πεύκο !!!
Λίμνες βαθέες ωσά το λάκκο του Τσουλλίου και απέραντες ωσά Θάλατσες … Ρομάνια συκρατηχτά , ωσά και το ‘ικό μας τον Αγρέλλη …( πρίν από το 1983…) με μικρομέαλα θερία , απού το πλιό μικρό ήτο δέκα φορές πλιό μεάλο από τα θερίο του Κοίλιους… απού τα πορπάτεις μέρες και εν εθώρεις μήε Ήλιο , μήε άστρα …
Πολιτείες με θεόρατες ανακαπνές …και στράτες μαμμουνιό … απού εν είχασι ανελυμό…
Μικρά χωριά , κατσουκλωμένα σε πλαούλλες , μεάλα χωριά απού βρέχασι τα πόγια τω στου γυαλού τα κύμματα…
Ωκεανούς που για να βρείς την άκρα τω ερμένιντζες μήνες …κι ήκαμνες χίλια τάματα στον Άη- Νικόλα…
Κι όπου εγιάαινε , εμάθαινε την γλώτσα απού μιλούσα , για να μπορεί να συνεννοέται με τους Αθρώπους!!!
Αμμ’ όσες γλώτσες κι’ άν ήμαθε , κι’ ήτο αλήθεια πολλές , σαν την χλασέα απού’ χει το << μουλάρι…>> στον Αμπελωτό… εγιάαινε σέ μέρη απού έν εκαταλάβαινε σίγρι -μίγρι…ταν ελέα…
Τα χρόνια επερνούσα … επογοητεύτει…
Μέχρι πού μιά βρα’ι’νή , αρμενίζοντας πάλι τόν << μικρό >> μας κόσμο (άς όψεται εκείνη η Προβέντζα κι’ο αρκιστής του Ποσειδώνα με τον Αίολο…) εβρέθη σ’ένα << μεγάλο >> νητσί σουφράνο της Κάρπαθου !!! Σαρία το λέα …Σκιμοράντισμα ήτο κι είε ένα εκκλησάκι στο φρούι του κρέμμου…Καπετάνιο μάινα τα πανιά και ρίξε άγκυρα…εφώναξε στον Ιάσονα , τον αχώριστο φίλο του και μαγκατάση απού του κλούθα πόι- πόι όλα αυτά τα χρόνια…
…καί άνταμωσε τόν Μιχάλη…
Ο Μιχάλης ήταν ένας Θαλατσόλυκος …Τριανταπέντε χρόνια στούς Ωκεανούς !!! Είχε γυρίσει όλα τα λιμάνια της εκουμένης…
Μνιά συννηχατινή , πούετε στην Αργεντίνα ήτο , εσηκώθει σύνναυγκα από την καμπίνα του , ήβρασε εντρολίανο και κεράτι , ήπιασε και τον τελευταίο κουσουμά κι ανέηκε πάνω στην γέφυρα… Εξάνοιξε πέρα βάντα τα ουνιά , κι είε φωτιές …
Περικαίου…Περικαίου , κι Μάνα είναι μοναχή…
Εκατέει πάλι στην καμπίνα του κακοσέχωτα , εμπάλλιαρε τα υπάρχοντά του , ήγραψε ένα σημείωμα δεκαεφτά κόλλες , μπρός πίσω … κι ήφυε για να βρεί την Μάνα του απού’ το μοναχή στην Κάτω – ή…
Εόρασε και δέκαπρόατα και σε δέκα χρόνια είχε την πλιό μεάλη μάντρα στο νητσί… Ωσάν την καέαντζε λέει στον αρό , στα Παλάτια να την ποτίσει , η πίσω μερέα της μάντρας , ήτο ακόμη στ΄Άργκος…
Τό << μαντροκά’ι’σμά >> του , τό’ χε σέ μιά καμάρα στόν ποταμό τού Έντη.
Εκεί π’ ανέσκυλλε το χαρανί για να ψήσει την σιτάκα ,νά σου και ξαπροάλλει ο Κωσταντής !!!
Ωρα καλή , καλέ μου Άνθρωπε , είπε στον καπετάν Μιχάλη.
Καλώς όρισες στα μέρη μας !!! Κά’ι’σε να ξαποστάσεις και να ‘νεμπουκιστείς…
Τί να κάνω , τί να κάνω; ρώτησε τον ντόπιο , ο ξενομπασιάρης…
Να βάλεις μιά βουλέα ψωμί στο στόμα σου καλέ , να ΄νεμπουκιστείς…
Εκά’ι’σε σ’ ένα σκαμνί , απού’ χε μνιά τρύπα στην μνιά βάντα , έλειπέτι για τον αγραττά… είε και την Ανέμη με το νήμα και κατάλαβε…
Σε ένα Πατερημών , ήρτε και το σινί ομπρός του εμάτο…
Και τα δεν είχε πάνω εκείνο το σινί …Δυό γιάμικρα κόκκινα σκαροπούλια , ένα καυκί μυρωδάτη συτάκα , ένα ολάκερο φρέσκο ξεροψημένο γεφτέρι ,κοπανιστούς αγριλλούς με αλάτσι της αλικής , κρομμύ από τον ασταχότοπο , καβρουμά απού κουλούμπα μέσα στην μίλλα , αλόχορτα από την Αλιμούντα , κάπαρη από τον Βόλο , ασκάγια από τις Χαρκίτικες συκίες της Αυλώνας και σταφίες από το Πέ’ι’…Σε λίγο ήρτε και το ασκούλλι με το δροσερό νεράκι…
Ήτρωε ο Κωσταντής και τον εξάνοιε ο καπετάν Μιχάλης…
<< Δε μου λέεις , τά τσέ απασκολεί ; >>
<<Τό , καί τό , και τό …>>
<< Ελληνικά ήμαθες ; >>
<< ‘Ήμαθα , εσπούδασα φιλοσοφία στή γή του Μίνωα !!! >>
<< Ισπανικά ήμαθες ; >>
<< Ήμαθα , τόσα χρόνια ναυτικός !!! >>
<< Ρώσικα ήμαθες ; >>
<< Ήμαθα , η γυναίκα μου είναι, ήταν … από τήν Αγία – Πετρούπολη !!! >
<< Κινέζικα ; >>
<< Ήμαθα , είχα φίλο τόν Juelin από τήν Τζινάν…>>
<< Γιουγκοσλάβικα , Γαλλικά , Αγγλικά , Ιταλικά , Πορτουγέζικα , Αραβικά , Ινδικά , Ινδιάνικα ; >>
<< Ήμαθα , ήμαθα , ήμαθα , ήμαθα…>>
<< Πολωνέζικα , Φλαμανδικά , Αυστριακά , Σκανδιναβέζικα , Γερμανικά ; >.
<< ειναί ,ειναί ,είναί ,είναί ….>>
<< Σουαχίλι ; >>
<< Kαί Σουαχίλι !!! >>
<< Αλήθεια μού λέεις ; >>
<< Νινακουάμπια ουκβέλι… Αλήθεια σού λέω !!! >>
‘Επλάκωσε βαρέα σιωπή , σά τη Χοντρή Βουλά…
Ο Μιχάλης ήπιασε τή κεφαλή του…
Ο κοσμογυρισμένος ταξιδιώτης , ήνιωσε μεάλη απογοήτεψη …
Είχε ένα καλό προαίσθημα σέ τούτο τό νητσί…
Ξαφνικά , εξεπετάχτει πάνω ο Μιχάλης …
Εκατέασε τόν τριχαρένιο τουβρά από τον κάτσουνα …
Ήβγκαλε μιά λύρα από μέσα…
<< Παίξε !!! >> τόν επρόσταξε…
<< Έν ηξέρω νά παίντζω λύρα …>> του’πε φο’ι’σμένα ο Αρμενιστής…
Αφήνει τήν λύρα πάνω στό κά’ι’στρό του ασαχτα ‘σαχτα , βάλει πάλι τά χέρια μέσα στόν
πλουμισμένο τριχαρένο τουβρά καί βγάλει τόν αρχαίο – Ασκαυλο , τήν Τσαμπούνα…
<< Παίξε !!! >> τόν επρόσταξε πάλι …
<< Έν ηξέω νά παίνζω γκά’ι’…
Τσαμπούνα την λέου !!!
…τσαμούνα… είπε πάλι , πλιό φο’ι’σμένα κι από την πρώτη φορέα , ο Αρμενιστής …
<< Ακου , καπετάν Κωσταντή …
… για να μην πάει η Ντζωή σου πύρι -πυρίου … η μόνη γλώτσα για να μπορέσεις να συνεννοηθείς με όλο τον κόσμο , με όλο όμως , είναι η ΜΟΥΣΙΚΗ !!!
Άν θέλεις άκου με …άν δεν θέλεις πάλι , ύριντζε ωσάν τον Αφούση κι ωσάν τον Αμέτη από τον Εμπολά !!! >>
*Με πατριωτικούς χαιρετισμούς στους ΗΝΕΜΟΕΣΣΙΤΕΣ όλης της γής , όπου κι αν βρίσκονται !!!
……………………………………………………………Μ.Ε.Μακρυμανώλης …Μάης 2021 μ.Χ.