Ιωάννης Ηλ. Εμίρης: "Σήμερα εορτάζει ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης, ο ιερέας που βάπτισε τον Άγιο Παΐσιο"

“Ο Άγιος είχε και ισχυρό διορατικό χάρισμα και πολλές φορές είχε αναφερθεί στο μέλλον κάποιου ή είχε προβλέψει κάποια απώλεια και όλα είχαν βγει σωστά. Με το χάρισμά του αυτό γνώριζε, πολλά χρόνια πριν, ότι οι Φαρασιώτες θα υποχρεώνονταν να εγκαταλείψουν τον τόπο τους και τους ζητούσε να έχουν οικονομίες, για να μπορέσουν να ανταποκριθούν στο ταξίδι. Τους είχε προετοιμάσει επίσης για το γεγονός ότι στη νέα πατρίδα δεν θα ήταν πλέον όλοι μαζί, αλλά θα διασκορπίζονταν σε διάφορα μέρη. Η αποφράς ημέρα έφθασε με την (αναγκαία) συμφωνία Ελλάδος Τουρκίας για ανταλλαγή πληθυσμών. Οι Τούρκοι, μάλιστα, τους πίεζαν υπερβολικά και υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν τον τόπο τους την παραμονή του δεκαπενταύγουστου, 14 Αυγούστου 1924 (παλαιό ημερολόγιο).

Στο υποχρεωτικό αυτό ταξίδι της «Εξόδου» συμμετείχε, όπως είδαμε και στην αρχή, ο Άγιος Παΐσιος βρέφος είκοσι ημερών, το όγδοο παιδί της οικογενείας του προέδρου του χωριού. Πριν ξεκινήσουν, ο Άγιος Αρσένιος βάπτισε όλα τα αβάπτιστα παιδιά, ανάμεσά τους και τον μετ’ έπειτα Άγιο Παΐσιο. Ιδού πώς περιγράφει (σε γ ́ πρόσωπο) τα της βαπτίσεώς του ο Άγιος, που τότε ονομάστηκε Αρσένιος:

«Βάπτισε πρώτα όλα τα αβάπτιστα παιδιά, καθώς και ένα παιδί του Προέδρου, οπότε συνέβηκε το εξής: Οι γονείς του παιδιού ήθελαν να δώσουν το όνομα του παππού, Χρήστο. Ο π. Αρσένιος όμως δεν δέχτηκε, διότι ήθελε κι αυτός να δώσει το δικό του όνομα και είπε στους γονείς: ‘‘Εσείς καλά θέλετε να αφήσετε άνθρωπο στο πόδι του παππού, εγώ δεν θέλω να αφήσω καλόγηρο στο πόδι μου;’’

»Γυρίζει στην νονά και λέγει: ‘‘Αρσένιο, να πεις’’.

»Το παιδί αυτό πράγματι από μικρός ήθελε να γίνει καλόγηρος, όπως και έγινε· η ευχή του ενήργησε ή το είδε με το προορατικό του χάρισμα· και τα δύο αυτά φανερώνουν άγιο άνθρωπο».”