Του Μανώλη Δημελλά – φωτογραφικό αρχείο Γεώργιου Παπαγεωργίου
Η ιστορία λοιπόν έχει να κάνει με έναν άλλο Γάλλο, έναν αληθινό ήρωα της Κάσου!
Ίσως η λέξη “ήρωας” να ακούγεται βαριά, ειδικά στους πιο δύσπιστους, που έμαθαν να βλέπουν “σκιές” και “κρυφά σενάρια” πίσω από τις ανθρώπινες πράξεις.
Όμως στην περίπτωση του Γάλλου υδρολόγου Pierre Mutin του αξίζει σεβασμός και χειροκρότημα, μα κάτι παραπάνω!
Όπως θυμάται ο επί 16 χρόνια Δήμαρχος Κάσου κ. Γιώργος Παπαγεωργίου κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 1970 η Ελληνική πολιτεία είχε στείλει έναν γεωλόγο ο οποίος μετά από έρευνες είχε καταλήξει:
“Νερό η Κάσος Δεν έχει”!
Είναι αλήθεια πως έγιναν αρκετές προσπάθειες, μα όλες έφερναν αλμυρό νερό στην επιφάνεια και η λύση της μεταφοράς με υδροφόρες φαινόταν η μοναδική σοβαρή διέξοδος στη δίψα και την ερήμωση.
Το καλοκαίρι του 1975 οι κουβέντες στον μικρό τόπο είχαν ανάψει, από τη μια δεν φαινόταν πόσιμο νερό κι από την άλλη κάπου μέσα στη θάλασσα οι ντόπιοι φώναζαν πως είχε βρεθεί μια πηγή με γλυκό νερό! Όμως κανένας δεν έδινε σημασία στα λόγια τους.
Νέος Δήμαρχος του νησιού ήταν τότε ο Γιώργος Παπαγεωργίου, που μας θυμίζει και την ιστορία και δε μπορούσε να το βάλει κάτω, μόλις είχε ορκιστεί και σε μια από τις πολλές συζητήσεις, με θέμα την βοήθεια των αποδήμων της Αμερικής στο τεράστιο υγειονομικό ζήτημα του νησιού, μπήκε και το θέμα νερό!
Το χρεώθηκε και ανέλαβε να σηκώσει μια ακόμη προσπάθεια ο τότε πρόεδρος των Απανταχού Εν Ελλάδι Κασίων, ο Ανδρέας Καμπούρης, μαζί με την σύζυγο του Ντίκη.
Το ζευγάρι πορώθηκε και έκανε σκοπό της ζωής τους το κασιώτικο νερό!
Ξεσηκώθηκαν λοιπόν και έψαχναν τη λύση, έτρεξαν αμέσως στον Αντιπέρατο, εκεί είδαν το νερό που πνιγόταν και χανόταν άδικα στη θάλασσα και με την επιστροφή στην Αθήνα το ζευγάρι Καμπούρη προσπάθησε, δίχως κάποιο αποτέλεσμα, να πείσει την νωχελική Αθηνοκεντρική πολιτεία να ασχοληθεί με το πρόβλημα.
Εδώ αρχίζουν οι μοιραίες “συμπτώσεις”!
Την ίδια εποχή γινόταν στην Αθήνα ένα Ελληνογαλλικό συνέδριο με θέμα το νερό. Επικεφαλής της γαλλικής ομάδας ήταν ο άνθρωπος που άλλαξε τα δεδομένα της Κάσου! Ο Pierre Mutin εκείνη την εποχή ήταν γενικός Διευθυντής ενός συνεταιρισμού εθνικών εταιρειών για την ρύθμιση των υδάτινων πόρων της Νότιας Γαλλίας, αυτές οι δημόσιες εταιρείες είχαν αποστολή την ανάπτυξη των υδραυλικών εγκαταστάσεων των Πυρηναίων στις Άλπεις. Επίσης ήταν και ο διευθύνων εκπρόσωπος σε έναν από τους επτά μεγαλύτερους συνεταιρισμούς δημοσίων και ιδιωτικών Γαλλικών εταιρειών, για την ανάπτυξη της υδρογεωργίας στη Λιβύη, του συνταγματάρχη Καντάφι.
Ο Γάλλος ειδικός εκείνες τις ημέρες έδωσε συνέντευξη και εμφανίστηκε στην Ελληνική τηλεόραση, εκεί τον πρόσεξε το ζευγάρι Καμπούρη και δεν έχασαν καθόλου χρόνο.
Έτρεξαν στο Κολωνάκι, στο μεγάλο ξενοδοχείο που βρίσκεται στη δεξαμενή. Πρώτα ενημέρωσαν τον Γάλλο επιστήμονα για την κατάσταση και στη συνέχεια του πρότειναν να αναλάβει μια ολοκληρωμένη μελέτη για την Κάσο.
Δυνατότητες συνεργασίας με την Ελληνική κυβέρνηση δεν υπήρχαν, αφού είχε αποκλειστεί το θέμα κι έτσι ο Mutin θα έπρεπε να δουλέψει μόνος και εθελοντικά.
Η πρώτη επίσκεψη κλείστηκε για τον Σεπτέμβρη του 1976, ο 37χρονος Γάλλος ειδικός επιστήμονας ήρθε με τη σύζυγο του Sabine και φιλοξενήθηκε από το ζευγάρι Καμπούρη.
Από μια ακόμη περίεργη συγκυρία, όταν έφτασε ο Mutin στην Κάσο έκανε το μεταπτυχιακό του ακόμη ένας νέος Γάλλος επιστήμονας, ο γεωλόγος Eric Barrier, που είχε μείνει ήδη τρία χρόνια στην Κάρπαθο, πέρασε από την Κάσο και έμεινε έξι μήνες! Ετοίμαζε τη διατριβή του πάνω στη γεωτεκτονική βάση του τόξου του Αιγαίου, γι’ αυτόν τον λόγο σχεδίαζε τον γεωλογικό χάρτη της Κάσου.
Μετά από περιπέτειες έγιναν έξι γεωτρήσεις σε σημεία που υπέδειξε ο Γάλλος υδρολόγος, μέχρι σήμερα δουλεύουν οι τέσσερις. Από το 1976 και μέχρι σήμερα εκείνος ασχολείται με το θέμα του νερού στην Κάσου.
Μάλιστα οικογένειες Κασιωτών προσέφεραν οικόπεδο στον Muten όπου έχτισε σπίτι και συχνά επισκέπτεται το νησί με την οικογένεια του.
