έρευνα-συγγραφή Γιώργος Νικ. Τσαμπανάκης
του Γιώργου Νικ. Τσαμπανάκη
Το δυσκολότερο κατά κοινή ομολογία τμήμα του υφιστάμενου οδικού δικτύου του νησιού μας είναι η αμαξιτή οδός που ξεκινά από την περιοχή Μερτώνας Απερίου και καταλήγει στο χωριό Σπόα.
Το συγκεκριμένο τμήμα ανήκει στον οδικό άξονα Αεροδρόμιο Καρπάθου – Πηγάδια – Απέρι – Σπόα – Όλυμπος – Διαφάνι, που συνδέει μεταξύ τους τις τρεις πύλες εισόδου – εξόδου του νησιού μας (Κρατικός Αερολιμένας Καρπάθου, Λιμένας Πηγαδίων – Λιμένας Διαφανίου), το κύριο διοικητικό και οικονομικό κέντρο, τα Πηγάδια, το κύριο εκπαιδευτικό και εκκλησιαστικό κέντρο, το Απέρι, και τον κύριο, από πλευράς επισκεψιμότητας, τουριστικό προορισμό, την Όλυμπο, αποτελώντας τη συγκοινωνιακή ραχοκοκκαλιά της Καρπάθου.
Εξαιρετικό ενδιαφέρον όμως παρουσιάζει το ιστορικό της κατασκευής του συγκεκριμένου τμήματος και της ολοκλήρωσής του, μέχρι τού σημείου που βρίσκεται σήμερα. Έχουμε να κάνουμε με την περιπετειωδέστερη, ίσως, διάνοιξη αμαξιτού δρόμου σ’ ολόκληρο το νησί μας.
Απ’ αυτή την άποψη αξίζει πιστεύω τον κόπο η λεπτομερειακή —στο μέτρο του εφικτού— καταγραφή των ιστορικών δεδομένων που τον αφορούν.
- Το έτος 1957 ξεκίνησαν οι εργασίες πρώτης διάνοιξης της αμαξιτής οδού Πυλών – Μεσοχωρίου με την ολοκλήρωση της να συντελείται, επιτέλους, τον Ιούνιο του 1960. Άρχισε τότε να αχνοφαίνεται στα μάτια των Σποϊτών της Καρπάθου η προοπτική της οδικής σύνδεσης και του δικού τους ταλαιπωρημένου τόπου με το υπόλοιπο νησί, που θα συνοδευόταν, όπως ήταν φυσικό, και από την πολυπόθητη ηλεκτροδότησή του, αλλάζοντας έτσι άρδην την καθημερινή ζωή των κατοίκων του!…
- Η πρώτη χάραξη του δρόμου, πρέπει να πούμε, έγινε από τον εξ Απερίου έμπειρο σε τέτοια έργα συμπατριώτη μας τεχνικό Νίκο Παπανικήτα και αφορούσε τη διάνοιξη του δρόμου Σπόων-Μερτώνα διά της δυσπρόσιτης περιοχής της “Κακής Σκάλας”. Είχε μάλιστα προχωρήσει και στο πικετάρισμά του. Αυτός ήταν, η αλήθεια, ο συντομότερος δρόμος για το διοικητικό και συγκοινωνιακό κέντρο του νησιού και αυτού την κατασκευή πρόκρινε η συντριπτική πλειοψηφία των Σποϊτών της εποχής. Οι μηχανικοί όμως της Νομαρχίας Δωδεκανήσου που κλήθηκαν να εκφέρουν γνώμη για το θέμα αποφάνθηκαν ότι αφενός ήταν τεχνικά αδύνατη η χάραξη του δρόμου στην κατεύθυνση που υποδείχθηκε κι αφετέρου το κόστος κατασκευής θα ανερχόταν σε ύψος, στο οποίο δεν μπορούσε επ’ ουδενί να ανταποκριθεί ο τότε πενιχρός κρατικός κορβανάς.
- Ξεκίνησαν έτσι λίγο καιρό αργότερα, με την καθολική συμμετοχή του πληθυσμού των Σπόων, οι εργασίες πρώτης διάνοιξης του αμαξιτού δρόμου στην αρμοδίως υποδειχθείσα από τον μηχανικό της Νομαρχίας Δωδεκανήσου Γεωργούλη εναλλακτική εκδοχή του έργου, με το σκεπτικό της ρεαλιστικά εφικτής λύσης, που θα συνέδεε τα Σπόα με το γειτονικό Μεσοχώρι. Η διάνοιξη άρχισε από τα Σπόα με κατεύθυνση προς την περιοχή “Μύλοι”, κι αφού ολοκληρώθηκε το συγκεκριμένο τμήμα οι εργασίες κατευθύνθηκαν προς τα Δυτικά. Όταν όμως την άνοιξη του 1961 ο δρόμος έφτασε στην περιοχή “Δραμονά” του Μεσοχωρίου, εγέρθηκαν ζωηρές ενστάσεις από πλευράς Μεσοχωριτών διότι εθεώρησαν ότι οι προκαλούμενες από τις εργασίες ζημίες ήταν υπερβολικές και δεν έδιναν τη συγκατάθεσή τους για τη συνέχιση του έργου. Εφόσον μάλιστα δεν είχαν προηγηθεί οι απαραίτητες για την κατασκευή του σχεδιαζόμενου δρόμου απαλλοτριώσεις γης ήταν φυσικό οι εργασίες να σταματήσουν.
- Μπροστά στο αδιέξοδο που προέκυψε και με σκοπό την υπέρβασή του διοργανώθηκε την άνοιξη του 1961 κοινή συνάντηση των Κοινοτικών Συμβουλίων Σπόων και Μεσοχωρίου στο Μεσοχώρι. Επικεφαλής των δύο αντιπροσωπιών ήταν αφενός ο τότε Κοινοτάρχης Σπόων Βασίλειος Γεωρ. Πιπέρης[1] και αφετέρου ο τότε Κοινοτάρχης Μεσοχωρίου Ιωάννης Νικ. Ρεΐσης[2]. Από τη συνάντηση αυτή, από την οποία πολλά ανέμεναν οι Σποΐτες, κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα, που να αίρει το αδιέξοδο, δεν προέκυψε. Σε αντίθεση πάντως με το ατελέσφορο της προσπάθειας συνεννόησης των δύο πλευρών, η συνάντηση εκείνη εξελίχθηκε σε ένα εντυπωσιακό τοπικό παραδοσιακό γλέντι με τη συμμετοχή των μελών των δύο αντιπροσωπιών και άλλων συντοπιτών… Και ενώ πολυμελής ομάδα Σποϊτών νέων της εποχής μεταξύ των οποίων οι: δάσκαλος Μανώλης Νικ. Κρητικός[3], Βασίλης Εμμ. Μενεάκης, Βασίλης Νικ. Κώτης, Αντώνης Νικ. Αναστασιάδης (νιόπαντρος τότε στο χωριό) κ.α. περίμεναν με ιδιαίτερο ενδιαφέρον να πληροφορηθούν τις εξελίξεις στο καφενείο του Μιχ. Ηλ. Λιγνού (το ονομαζόμενο στην καθομιλουμένη “χάντακας”), έμαθαν τα αποθαρρυντικά νέα από το στόμα του τότε Αντιπροέδρου της Κοινότητας Σπόων Μανώλη Ιωάν. Δημάρχου, που επέστρεψε νωρίτερα από τα άλλα Μέλη της Σποΐτικης Αντιπροσωπίας. Μεγάλη αναταραχή επικράτησε τότε μεταξύ των παρευρισκομένων από τα όσα ακούστηκαν.
- Χωρίς να χάσουν περισσότερο χρόνο οι συγκεντρωμένοι αποφάσισαν να αντιδράσουν δυναμικά. Συνέταξαν λοιπόν και υπέγραψαν ψήφισμα, απευθυνόμενο προς την Κυβέρνηση Κων/νου Καραμανλή, προς όλους τους Βουλευτές Δωδεκανήσου[4] και προς τον τότε Νομάρχη Δωδεκανήσου Ανδρέα Ιωάννου[5], με το οποίο δήλωναν ρητώς και κατηγορηματικώς ότι οι υπογράφοντες το κείμενο πολυάριθμοι Σποΐτες δεν αναγνώριζαν του λοιπού την εξουσία του υφισταμένου Κοινοτικού Συμβουλίου Σπόων και ζητούσαν από τις αρμόδιες αρχές να ξεκινήσει η διάνοιξη της αμαξιτής οδού, που θα συνέδεε τα Σπόα με τη Νότια Κάρπαθο, στην κατεύθυνση, που είχε πικεταριστεί προγενέστερα από το Νίκο Παπανικήτα, στον άξονα δηλαδή Σπόα – Μερτώνας!…
- Πολύ σύντομα θορυβημένος ο Νομάρχης απέστειλε τον τότε Αρχιμηχανικό της Νομαρχίας Δαργέντα με τη μεσολάβηση του οποίου πραγματοποιήθηκε δεύτερη άκαρπη συνάντηση των Κοινοτικών Συμβουλίων Σπόων και Μεσοχωρίου. Ύστερα κι από το νέο αδιέξοδο πάρθηκε η απόφαση να συγκροτηθεί μια πενταμελής Αντιπροσωπία Σποϊτών στην οποία συμμετείχαν οι:
1 Βασίλειος Γεωρ. Πιπέρης, Κοινοτάρχης Σπόων Καρπάθου,
2 Μανώλης Ιωάν. Δήμαρχος, Αντιπρόεδρος Κοινότητας Σπόων Καρπάθου,
3 Μιχαήλ Ηλ. Λιγνός,
4 Μανώλης Κων. Κωνσταντίνου και
5 Βασίλειος Ηλ. Πιπέρης[6]. με σκοπό να επισκεφτεί τη Ρόδο και να συναντήσει αυτοπροσώπως τους Βουλευτές Δωδεκανήσου στους οποίους θα εξηγούσε λεπτομερειακά το πρόβλημα, που προέκυψε, και θα αξίωνε την άμεση λύση του με τη συνέχιση της διάνοιξης της αμαξιτής οδού από την περιοχή των “Μύλων” με κατεύθυνση προς Μερτώνα διά της “Κακής Σκάλας”.
Η Σποΐτικη Αντιπροσωπία που επισκέφτηκε την άνοιξη του 1961 τη Ρόδο.
Εξ αριστερών προς τα δεξιά:
- Βασίλης Νικ. Κώτης
- Μιχαήλ Ηλ. Λιγνός
- Βασίλειος Γεωρ. Πιπέρης, Κοινοτάρχης Σπόων Καρπάθου – (1955-1962)
- Γαβριήλ Ιωάν. Χαρίτος (1907-1990), πρώτος αιρετός Δήμαρχος Ρόδου (1946-1950), Βουλευτής Δωδεκανήσου (Ε.Ρ.Ε.) (1956-1963)
- Μανώλης Ιωάν. Δήμαρχος, Αντιπρόεδρος Κοινότητας Σπόων Καρπάθου
- Μανώλης Κων. Κωνσταντίνου
- Βασίλειος Ηλ. Πιπέρης
Όλοι έχουν αποβιώσει πλην του Βασίλη Νικ. Κώτη, που μόλις τότε είχε απολυθεί από το στρατό. Εξ’ ου και εμφανίζεται με τα στρατιωτικά ρούχα.
Την αποστολή συνόδευσε με δική του πρωτοβουλία, κατόπιν παροτρύνσεων της Σποΐτικης νεολαίας της εποχής, και ο Βασίλης Νικ. Κώτης, με σκοπό την άμεση ενημέρωση για τις εξελίξεις των ενδιαφερομένων Σποϊτών. Και όντως η εξουσιοδοτημένη Αντιπροσωπία ταξίδεψε στη Ρόδο και επισκέφτηκε τους βουλευτές του Νομού Δωδεκανήσου. Επισκέφτηκε μεταξύ των άλλων και τον βουλευτή της Ε.Ρ.Ε. Γαβριήλ Ιωάν. Χαρίτο, παλαιό συμμαθητή και συναγωνιστή του Σποΐτη δασκάλου Γεωργίου Βασ. Χαλκιά[7]. Εκείνος υπέδειξε στους παρευρισκόμενους Σποΐτες, ότι εάν ήθελαν να δουν αποτελέσματα θα έπρεπε να εμπιστευτούν το χειρισμό του θέματος σε ένα και μόνο βουλευτή. Ανταποκρινόμενα τα μέλη της αντιπροσωπίας στην υπόδειξη του, ανέθεσαν στον ίδιο να χειριστεί αποκλειστικά με δική του ευθύνη το θέμα.
- Και πράγματι σε σύντομο χρονικό διάστημα ο Γαβριήλ Χαρίτος εξασφάλισε κονδύλι 300.000 δρχ. για τη χρηματοδότηση του έργου! Τα χρήματα αυτά προήλθαν από τα έσοδα που περιήλθαν στο Ελληνικό κράτος από την εκποίηση, μεταπελευθερωτικά, εγκαταλειφθέντων περιουσιακών στοιχείων του Ιταλικού δημοσίου στα Δωδεκάνησα.
- Η πίστωση αυτή που εξασφαλίστηκε με τη μεσολάβηση του Γαβριήλ Χαρίτου στάθηκε τελικά αρκετή για την εκτέλεση του πρώτου τμήματος του έργου πρώτης διάνοιξης της αμαξιτής οδού, με τη συμμετοχή μεγάλου αριθμού Σποϊτών εργαζομένων, από την περιοχή “Μύλοι”, μέσω της “Άπλας” και της κακοτράχαλης “Κακής Σκάλας” ως την περιοχή “Α-Σωτήριχος”, όπου και σταμάτησαν οι εργασίες. Μεσολάβησαν αλλαγές κυβερνήσεων στην Ελλάδα και Κοινοτικών αρχών στα Σπόα, προ πάντων όμως η ταραγμένη περίοδος της “Αποστασίας” του 1965.
- Στο μεταξύ επιβλήθηκε η Στρατιωτική Δικτατορία στην Ελλάδα και στα Σπόα διορίστηκε Κοινοτάρχης ο δάσκαλος Κωστής Ηλ. Διακολιός[8]. Στο ζήτημα της οδικής σύνδεσης των Σπόων με την υπόλοιπη Κάρπαθο προκρίθηκε η οδική σύνδεση μέσω Μεσοχωρίου. Άλλωστε οποιαδήποτε αντίδραση στην πρόοδο του σταματημένου στη θέση “Δραμονά” έργου ήταν αδύνατη…, λαμβανομένης υπόψιν της δικτατορικής φύσεως του στρατιωτικού καθεστώτος[9]. Έτσι στα μέσα του 1968 ολοκληρώθηκαν τα έργα διάνοιξης της αμαξιτής οδού Σπόων – Μεσοχωρίου. Σύντομα ακολούθησε και η πολυπόθητη ηλεκτροδότηση των Σπόων (7 Μαρτίου 1970).
- Παρά ταύτα το ζήτημα της ολοκλήρωσης του Ανατολικού δρόμου εξακολουθούσε να απασχολεί τους απανταχού ευρισκόμενους Σποΐτες, αν και —όπως ήταν φυσικό— δε φαινόταν η προοπτική άμεσης ικανοποίησής του, ιδιαίτερα μετά την ολοκλήρωση και λειτουργία του οδικού άξονα Σπόων – Μεσοχωρίου – Πυλών – Πηγαδίων. Το θέμα ήρθε προς συζήτησιν και στη Γενική Συνέλευση των Μελών, που πραγματοποίησε ο Σύλλογος Σποϊτών Καρπάθου Αμερικής «Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ» στη Νέα Υόρκη. Ο συγκεκριμένος σύλλογος είχε ιδρυθεί το έτος 1965 και Πρόεδρος τότε του Διοικητικού του Συμβουλίου ήταν ο δάσκαλος Γεώργιος Βασ. Χαλκιάς, ο οποίος το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα απουσίαζε στην Ελλάδα. Ο συγκεκριμένος σύλλογος είχε ιδρυθεί ήδη από το έτος 1965. Η ένταση στην προαναφερθείσα Γ.Σ. έφτασε σε πρωτόγνωρα για τα δεδομένα της Καρπαθιακής Παροικίας της Αμερικής επίπεδα. Σοβαρότατα επεισόδια και βιαιοπραγίες ξέσπασαν μεταξύ των συμμετεχόντων, που είχαν ως αποτέλεσμα την παρέμβαση και της τοπικής Αστυνομίας!!!Αποτέλεσμα της πρωτοφανούς πόλωσης, που δημιουργήθηκε, ήταν η διάσπαση της Σποΐτικης Παροικίας της Νέας Υόρκης με τη δημιουργία δεύτερου Συλλογικού σχήματος που έφερε την επωνυμία Αδελφότης Σποϊτών Αμερικής «ΕΝΩΣΙΣ ΣΠΟΩΝ– ΜΥΡΤΩΝΟΣ»[10] (έτος ίδρυσης 1970), και πρότασσε ως κύριο αίτημα των Σποϊτών την ολοκλήρωση της διάνοιξης της αμαξιτής οδού Σπόων – Μερτώνα. Για το σκοπό αυτό άλλωστε συγκεντρώθηκε από τον νέο φορέα και ένα σεβαστό χρηματικό ποσό, που προοριζόταν να βοηθήσει την εξέλιξη των έργων. Γύρω από το νέο συλλογικό σχήμα συσπειρώθηκαν κυρίως τα μέλη της κοινοτικής παράταξης των Χαλκιαο-Δημάρχων και των υποστηρικτών τους, ενώ ο παλαιότερος Σύλλογος Σποϊτών Καρπάθου Αμερικής «Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ» πέρασε στα χέρια των μελών της έτερης κοινοτικής παράταξης των Διακολιο-Πιπέρηδων και των δικών της υποστηρικτών.
- Στα χρόνια που ακολούθησαν ο Κοινοτάρχης Σπόων δάσκαλος Κωστής Διακολιός κατάφερε, με τη διαμεσολάβηση του εκ Βωλάδος καταγόμενου σημαντικού επιχειρηματία της Αττικής Μηνά Ηλ. Κρητικού, προσωπικού γνώριμου του τότε Διοικητή της Μ.Ο.Μ.Α. Στρατηγού Σιδηρόπουλου, κι αφού προηγήθηκε επίσημο διάβημα και κατάθεση γραπτού υπομνήματος[11] του Προέδρου της Κοινότητας Σπόων προς τον Αντιπρόεδρο της Στρατιωτικής Κυβέρνησης Στυλιανό Παττακό, να επιτύχει την ανάληψη εκτέλεσης του εναπομένοντος τμήματος του Ανατολικού δρόμου Α-Σωτήριχος – Μερτώνας[12] από κλιμάκιο της τεχνικής αυτής υπηρεσίας.
- Μετά ταύτα, κι αφού το σοβαρό αυτό πρόβλημα λύθηκε και τα οξυμένα πάθη καταλάγιασαν, επανενώθηκαν το έτος 1974 και τα Μέλη της Σποΐτικης Παροικίας της Νέας Υόρκης σε ένα και μοναδικό συλλογικό σχήμα, μετά από επίμονες παραινέσεις των άλλων Σποΐτικων παροικιακών Συλλόγων της Αμερικής[13] και με τη μεσολάβηση των ψυχραιμότερων, μεταξύ των οποίων και ο τότε εφημέριος του Ι. Ν. Αγίας Τριάδας Μοντρεάλ Καναδά αιδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος Κωνσταντίνος π.-Ιωάν. Χαλκιάς. Το νέο αυτό σχήμα έφερε την επωνυμία Ένωση Σποϊτών Καρπάθου Αμερικής «Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ» και λειτουργεί έκτοτε απρόσκοπτα στη Νέα Υόρκη προσφέροντας στο χωριό των Σπόων τις πατριωτικές του υπηρεσίες.
- Για τρεις σχεδόν δεκαετίες ο Ανατολικός αμαξιτός δρόμος της Καρπάθου έμεινε χωρίς την οποιανδήποτε βελτίωση, παρά τη μεγάλη χρησιμότητά του, που όλο και μεγάλωνε μετά και την ολοκλήρωση της πρώτης διάνοιξης του αμαξιτού δρόμου Σπόων – Ολύμπου τον Δεκέμβριο του έτους 1978.
- Μόλις το θέρος του 2002 ο Κώστας Καΐσερλης[14], υψηλόβαθμο τότε στέλεχος του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων (Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε.) πρότεινε στους εκπροσώπους των Σποϊτών την δέσμευση από το Υπουργείο των Εσωτερικών, στο οποίο τότε ήταν Υπουργός ο Κώστας Σκανδαλίδης[15], κονδυλίου ύψους 300.000 € για την ασφαλτόστρωση της αμαξιτής οδού Σπόων – Μερτώνα, χωρίς όμως να προηγηθούν τα απαραίτητα γεωτεχνικά βελτιωτικά έργα.
- Η προτεινόμενη λύση ήταν δίκοπο μαχαίρι. Από τη μια εξασφάλιζε ασφάλτινο οδόστρωμα για όλη την οδική διαδρομή, από την άλλη όμως άφηνε το δρόμο χωρίς τις αναγκαίες διαπλατύνσεις και χωρίς τα απαραίτητα τεχνικά έργα, που απαιτεί ένας σύγχρονος επαρχιακός δρόμος.
- Έτσι για άλλη μια φορά ξέσπασε μεταξύ των Σποϊτών μια έντονη διαμάχη γύρω από το θέμα. Μια μερίδα αρνιόταν την αποδοχή της προτεινόμενης ρεαλιστικής λύσης, απαιτώντας την κατασκευή αμαξιτής οδού, που θα ακολουθούσε τις προβλεπόμενες προδιαγραφές του επαρχιακού δικτύου, ενώ μια άλλη μερίδα αποδεχόταν, εν ονόματι της σκληρής πραγματικότητας, τα προτεινόμενα. Στην πρώτη μερίδα ανήκαν ο τότε Πρόεδρος του Δημοτικού Διαμερισματικού Συμβουλίου Σπόων του ενιαίου πλέον Δήμου Καρπάθου Μιχάλης Κων. Διακολιός[16], ο τότε Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Καρπάθου και υποψήφιος Δήμαρχος Καρπάθου Μιχάλης Γεωρ. Ιωαννίδης[17], ο πρ. Πρόεδρος του Συλλόγου των Απανταχού Καρπαθίων και υποψήφιος τότε Κοινοτάρχης της αυτοδιοίκητης ακόμη Κοινότητας Ολύμπου Καρπάθου, υποναύαρχος Λ.Σ. ε.α., Νίκος Π. Κανάκης[18], και όχι μόνο, οι οποίοι θεωρούσαν ότι το έργο έπρεπε να ενταχθεί σε Ευρωπαϊκά Προγράμματα και να σχεδιαστεί με σωστές προδιαγραφές σε συνδυασμό με την διαπλάτυνση και ασφαλτόστρωση του δρόμου Όλυμπος – Σπόα. Μια άλλη μερίδα στην οποία ανήκαν ο τότε Δήμαρχος Καρπάθου Χρήστος Ανδρ. Κατσάνης[19], ο τότε Πρόεδρος του Συλλόγου των Απανταχού Σποϊτών Καρπάθου Αμαρουσίου “Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ“ γιατρός Γιάννης Π. Διακομιχάλης και άλλοι Σποΐτες υποστήριζε την αποδοχή της προτεινόμενης λύσης εν ονόματι του ρεαλισμού.
- Τελικά με απόφαση που πήρε το Δημοτικό Συμβούλιο Καρπάθου σε ειδική συνεδρίαση του αποδέχτηκε κατά πλειοψηφίαν την κατατεθείσα πρόταση του Κώστα Καΐσερλη.
- Το σχετικό έργο προκηρύχθηκε εν συνεχεία και την εκτέλεσή του, υπό την εποπτεία του Επαρχείου Καρπάθου επί θητείας Μιχάλη Εμμ. Ερωτόκριτου[20], ανέλαβε ως υπεργολαβία η τεχνική εταιρία ΦΕΛΛΟΥΖΗ. Έτσι ασφαλτοστρώθηκε το σύνολο της αμαξιτής οδού από την περιοχή “Μύλοι” Σπόων μέχρι τον “Μερτώνα”, ενώ τοποθετήθηκαν και στηθαία ασφαλείας στα δύσκολα σημεία.
- Επί θητείας του Επάρχου Καρπάθου – Η. Ν. Κάσου Γιάννη Γεωρ. Μηνατσή[21] καταρτίστηκε μελέτη τοποθέτησης συμπληρωματικών στηθαίων ασφαλείας στα μέρη όπου χρειάζονταν. Η σχετική δαπάνη, ύψους 1.470.000 €, αφορούσε τοποθέτηση στηθαίων ασφαλείας και οδική σήμανση σε μήκος 15km σε ολόκληρη την Κάρπαθο, εκ των οποίων 6-7 km στον Ανατολικό αμαξιτό δρόμο της Καρπάθου, και σε τμήμα μήκους 4km του οδικού δικτύου της Κάσου. Αφού δόθηκε η έγκριση του Ελεγκτικού Συνεδρίου, το έργο δημοπρατήθηκε και την εκτέλεσή του ανέλαβε ο μειοδότης εργολάβος. Με χρήματα, εξάλλου, που προέρχονταν από τα κονδύλια έκτακτης ανάγκης ανατέθηκε στον εργολάβο Ιωάννη Χατζηγεωργίου το έργο της διαπλάτυνσης και βελτίωσης του εξαιρετικά δύσκολου τμήματος της “Κακής Σκάλας”, συμπεριλαμβανομένης και της τοποθέτησης στηθαίων ασφαλείας. Δεσμεύτηκε επιπλέον και παραμένει δεσμευμένο στο ταμείο της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου για έργα βελτίωσης του συγκεκριμένου τμήματος το ποσό των 150.000€.
- Επί θητείας τέλος της νυν Επάρχου Καρπάθου – Η.Ν. Κάσου Πόπης Ιωάν. Νικολαΐδου, κατασκευάστηκε η κουνέτα του δύσκολου τμήματος της “Κακής Σκάλας” και η ασφαλτόστρωση της λωρίδας διαπλάτυνσης. Τοποθετήθηκαν επιπλέον συμπληρωματικά στηθαία ασφαλείας σε διάφορα επικίνδυνα τμήματα του δρόμου.
- Είναι σαφές ότι μετά από προσπάθειες εξήντα και πλέον χρόνων, μακράς σειράς προσώπων, ο Ανατολικός Οδικός Άξονας του νησιού μας εξυπηρετεί, έστω και με πολλές δυσκολίες, τις μετακινήσεις των Καρπαθίων. Όμως αν θέλουμε το τμήμα αυτό να υποστηρίξει τη μελλοντική οικονομική ανάπτυξη του τόπου μας, που έχει ήδη φτάσει, θα πρέπει να ξανασχεδιαστεί εκ βάθρων και να βελτιωθεί ριζικά. Κοιλαδογέφυρες, όπου είναι αναγκαίες, σήραγγες διπλής κατεύθυνσης στα σημεία των καταπτώσεων, πρόβολοι στα εξαιρετικά στενά σημεία, βελτίωση της κλίσης των πρανών όπου κριθεί απαραίτητο, αν και είναι έργα πολυδάπανα, θα βοηθήσουν με την κατασκευή τους, ώστε ο οδικός άξονας Αερολιμένας Καρπάθου – Πηγάδια – Απέρι – Σπόα – Όλυμπος – Διαφάνι, που αποτελεί την οδική σπονδυλική στήλη του νησιού μας να αποκτήσει πλήρη χαρακτηριστικά Επαρχιακής Οδού και να ενταχτεί στο Πρωτεύον Επαρχιακό Οδικό Δίκτυο της Δωδεκανήσου. Ας σημειωθεί ότι το περί ου ο λόγος τμήμα “Μύλοι” – “Μερτώνας” είναι ακόμη και τώρα χαρακτηρισμένο επισήμως ως “Αγροτικός Δρόμος”!!!… και δεν έχει ενταχτεί ούτε καν στο Δευτερεύον Επαρχιακό Οδικό Δίκτυο των Δωδεκανήσων.
Μόνο με τέτοιες, μακράς πνοής πρωτοβουλίες, θα γίνει δυνατή η αποφασιστική στήριξη της τουριστικής ανάπτυξης του νησιού μας και η ευχερής πρόσβαση των επισκεπτών στις πολυάριθμες ανατολικές ακρογιαλιές της Καρπάθου, ιδιαίτερα μάλιστα στη μοναδική και αξεπέραστη “Ολυμπίτικη Ριβιέρα” του Καρπαθιακού Βορρά!!!
ΚΥΡΙΟΤΕΡΟΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΤΕΣ
1 Βασίλης Νικ. Κώτης (1936)
2 Μιχάλης Κων. Διακολιός (1945)
3 Γιάννης Γεωρ. Μηνατσής (1951)
4 Βασίλης Γεωρ. Χαλκιάς (1950)
5 Μιχάλης Εμμ. Ερωτόκριτος (1952)
6 Γιάννης Π. Διακομιχάλης (1954)
7 Κώστας Βασ. Ζαβόλας (1955)
8 Πόπη Ιωάν. Νικολαΐδου (1966)
[1] Ο Βασίλειος Γεωρ. Πιπέρης, αγρότης στο επάγγελμα, διετέλεσε Κοινοτάρχης Σπόων Καρπάθου το διάστημα 1955-1962.
[2] Ο Ιωάννης Νικ. Ρεΐσης, οικοδόμος στο επάγγελμα, διετέλεσε Κοινοτάρχης Μεσοχωρίου Καρπάθου το διάστημα 1956 – 1963.
[3] Ο δάσκαλος Μανώλης Νικ. Κρητικός, αν και σύμφωνος με την πραγματοποιούμενη κίνηση, δεν προσυπέγραψε το κείμενο λόγω της ιδιότητας του δημοσίου υπαλλήλου που είχε τα δύσκολα εκείνα χρόνια.
[4] Στις κοινοβουλευτικές εκλογές της 11ης ΜΑΪΟΥ 1958 προέκυψαν για τη Δωδεκάνησο τα ακόλουθα σποτελέσματα:
Ε.Ρ.Ε.: 20.290 ψήφους, 39,81% 3 έδρες
ΕΝΙΑΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ: 6.718 ψήφους 13,1%
ΚΟΜΜΑ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΩΝ: 21.814 ψήφους 42,79% 2 έδρες
Βουλευτές Δωδεκανήσου εκλέχθηκαν οι:
Κωτιάδης Στέλιος με 9.153 ψήφους
Παρθενιάδης Νικόλαος με 4.299 ψήφους
Χαρίτος Γαβριήλ με 3.878 ψήφους από την Ε.Ρ.Ε. και
Ζαννής Εμμανουήλ με 6.476 ψήφους και
Ζίγδης Ιωάννης με 6.057 ψήφους από το ΚΟΜΜΑ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΩΝ.
Στις κοινοβουλευτικές εκλογές της 29ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1961 (γνωστές ως εκλογές “βίας και νοθείας”) προέκυψαν για τη Δωδεκάνησο τα ακόλουθα σποτελέσματα:
Ε.Ρ.Ε.: 26.923 ψήφους (47,73%) 3 έδρες
ΕΝΩΣΙΣ ΚΕΝΤΡΟΥ – ΚΟΜΜΑ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΩΝ: 26.658 ψήφους 47,25% 2 έδρες
ΠΑΝΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΝ ΑΓΡΟΤΙΚΟΝ ΜΕΤΩΠΟΝ ΕΛΛΑΔΟΣ: 2.654 ψήφους 4,7%
Βουλευτές Δωδεκανήσου εκλέχθηκαν οι:
Κωτιάδης Στέλιος με 9.729 ψήφους
Παρθενιάδης Νικόλαος με 5.564 ψήφους
Χαρίτος Γαβριήλ με 5.099 ψήφους από την Ε.Ρ.Ε. και
Ζίγδης Ιωάννης με 7.988 ψήφους και
Ζαννής Εμμανουήλ με 6.478 ψήφους από την ΕΝΩΣΙΝ ΚΕΝΤΡΟΥ.
[5] Ο Ανδρέας Ιωάννου, Κύπριος στην καταγωγή, διετέλεσε Νομάρχης Δωδεκανήσου στο διάστημα των ετών 1960 – 1964.
[6] Ο Βασίλειος Ηλ. Πιπέρης οικοδόμος στο επάγγελμα, ο οποίος υπήρξε προγενέστερα διορισμένος από την Αγγλική Στρατιωτική Διοίκηση Δήμαρχος Σπόων (Δεκέμβριος 1944-Αυγουστος 1946), επιδίωξε αργότερα κι αφού ονομάστηκε από τον Πρόεδρο της οργάνωσης Ε.Ρ.Ε. Βορείου Καρπάθου Νικόλαο π.-Γ. Σακελλάρη, που έδρευε στην Όλυμπο, Εκπρόσωπος της Ε.Ρ.Ε. στα Σπόα, να αναλάβει, χωρίς όμως επιτυχία, καθήκοντα εργοδηγού στο εκτελούμενο έργο.
[7] Ο δάσκαλος Γεώργιος Βασ. Χαλκιάς γεννήθηκε το έτος 1907 στο χωριό Σπόα της Καρπάθου. Παρακολούθησε τα μαθήματα της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης στο Πεντατάξιο Δημοτικό Σχολείο Σπόων Καρπάθου και εν συνεχεία στο Εξατάξιο Δημοτικό Σχολείο Μεσοχωρίου Καρπάθου. Μετά την αποφοίτησή του γράφτηκε στο Σχολαρχείο Απερίου Καρπάθου το οποίο τελείωσε το έτος 1922. Ακολούθως φοίτησε στο Βενετόκλειο Γυμνάσιο Ρόδου μέχρι το έτος 1926, χωρίς όμως να μπορέσει να ολοκληρώσει υπό ομαλές συνθήκες τις σπουδές του, αφού υπεβλήθη απ’ αυτό με παρέμβαση της Ιταλικής αποικιοκρατικής διοίκησης.
Ο λόγος που οδήγησε τους Ιταλούς αποικιοκράτες στην εμπλοκή τους εκείνη ήταν η συμμετοχή του Γεωργίου Χαλκιά στην τριμελή ομάδα μαθητών που υπέστειλαν βίαια μπροστά στα μάτια των υπολοίπων συμμαθητών τους, στις αρχές του 1926, την ιταλική σημαία από τον ιστό του Βενετοκλείου Γυμνασίου της Ρόδου υψώνοντας στη θέση της, καταχειροκροτούμενοι, αυτοσχέδια ελληνική. Οι άλλοι δύο συμμετέχοντες τότε μαθητές ήταν ο Γαβριήλ Ιωάν. Χαρίτος, μετέπειτα δικηγόρος, πρώτος αιρετός, μεταπελευθερωτικά, Δήμαρχος Ροδίων και στη συνέχεια εκλεγμένος βουλευτής Δωδεκανήσου στο Ελληνικό Κοινοβούλιο και ο Νικήτας Γεωρ. Παχωπός, μετέπειτα χημικός, γιος του ιατρού Γεωργίου Νικ. Παχωπού.
Την επόμενη χρονιά επετράπη στον Γεώργιο Βασ. Χαλκιά να γραφτεί στο Πανορμίτειο Γυμνάσιο Σύμης απ’ όπου αποφοίτησε το έτος 1927.
Το έτος 1929, προσλήφθηκε από τη Σχολική Εφορία του Δήμου Σπόων ως δάσκαλος στο Δημοτικό Σχολείο Σπόων. Με άμεση παρέμβαση όμως της Ιταλικής διοίκησης απελύθη εξαιτίας του πατριωτικού του παρελθόντος.
To έτος 1943, αμέσως μετά την υπογραφή της συνθηκολόγησης του Βασιλείου της Ιταλίας (Armisticio) και με την επιβολή της Γερμανικής στρατιωτικής διοίκησης που ακολούθησε στα Δωδεκάνησα, επετράπη και πάλι η διδασκαλία της Ελληνικής γλώσσας στα σχολεία. Τότε ο Γεώργιος Χαλκιάς διορίστηκε δάσκαλος στο Δημοτικό Σχολείο Σπόων για το σχολικό έτος 1943-44.
Στις 13 Οκτωβρίου του 1944, με το ξέσπασμα της Επανάστασης της Καρπάθου (5/10/1944) ο Γεώργιος Χαλκιάς τέθηκε επικεφαλής της μίας από τις δύο Επαναστατικές Επιτροπές των Σπόων …(!), της “Τριμελούς Επιτροπής Αντιπροσώπων του Δήμου Σπόων”.
Στα χρόνια 1944-49 υπηρέτησε στο Δημοτικό Σχολείο Βωλάδος Καρπάθου ως δάσκαλος και ως διευθυντής.
Μεταπολεμικά φοίτησε κατά τα προβλεπόμενα στην Παιδαγωγική Ακαδημία Ρόδου ως μετεκπαιδευόμενος δάσκαλος αποκτώντας το πτυχίο του δημοδιδασκάλου.
Στα χρόνια 1949-1966 υπηρέτησε ευδοκίμως ως δάσκαλος και ως διευθυντής στο Δημοτικό Σχολείο Σπόων.
Το έτος 1966 τέλος συνταξιοδοτήθηκε με το βαθμό του Τμηματάρχη Α΄ Τάξεως, αφού του αναγνωρίστηκαν από την αρμόδια διεύθυνση του Υπουργείου Παιδείας 14 χρόνια πρόσθετης υπηρεσίας λόγω της παρεμπόδισης της άσκησης του επαγγέλματός του από την Ιταλική αποικιοκρατική διοίκηση στα χρόνια της ιταλικής κυριαρχίας στα Δωδεκάνησα.
Την ίδια χρονιά μετανάστευσε οικογενειακώς στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, όπου συνέχισε την πατριωτική του δράση. Στο διάστημα των ετών 1967-1970 εξελέγη ομόφωνα Πρόεδρος του Συλλόγου Σποϊτών Καρπάθου Αμερικής “Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ” με έδρα τη Νέα Υόρκη.
Υπήρξε Ιδρυτικό Μέλος, Πρόεδρος της Προσωρινής Διοικούσας Επιτροπής της “Ομοσπονδίας Καρπαθιακών Σωματείων Αμερικής” (“Federation of Karpathian Societies of America”) – 1969 και Αντιπρόσωπος της Σποΐτικης Παροικίας σ΄ αυτήν.
Ανακηρύχθηκε Επίτιμος Πρόεδρος της Αδελφότητος Σποϊτών Αμερικής “ΕΝΩΣΗ ΣΠΟΩΝ-ΜΥΡΤΩΝΟΣ” (1970-1974) και Επίτιμο Μέλος του Συλλόγου Σποϊτών Καρπάθου Ohio “Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ“ που εδρεύει στο Cleveland Ohio.
Ο Γεώργιος Χαλκιάς απεβίωσε το έτος 1978 στο Μαρούσι Αττικής.
[8] Ο δάσκαλος Κωστής Ηλία Διακολιός γεννήθηκε στα Σπόα της Καρπάθου το έτος 1903. Τα πρώτα γράμματα τα έμαθε στη γενέτειρά του και εν συνεχεία φοίτησε στο Βενετόκλειο Γυμνάσιο Ρόδου. Αμέσως μετά φοίτησε στο Μαράσλειο Διδασκαλείο Αθηνών, απ’ όπου πήρε το δίπλωμα του δημοδιδασκάλου. Ως δάσκαλος υπηρέτησε στα Δημοτικά Σχολεία Σπόων, Όθους και Μεσοχωρίου της Καρπάθου. Διετέλεσε επί σειρά ετών Γραμματέας της Κοινότητας Σπόων Καρπάθου και της Εκκλησιαστικής Επιτροπής Ι.Ν. Αγίου Γεωργίου Σπόων Καρπάθου. Υπηρέτησε επίσης ως Αρχιερατικός Επίτροπος Σπόων Καρπάθου. Επί Ιταλοκρατίας διετέλεσε Διορισμένος Δήμαρχος (Podestà) στον Δήμο Μεσοχωρίου Καρπάθου (έτη 1937-39) και μετέπειτα στον ενιαίο Δήμο Σπόων – Μεσοχωρίου Καρπάθου (έτη 1939-44), μέχρι τον Οκτώβριο του 1944. Συμμετείχε, σύμφωνα με πολλές μαρτυρίες, στο δίκτυο των πληροφορητών του κλιμακίου της Συμμαχικής κατασκοπίας στην Κάρπαθο (έτη 1943-44), τιμηθείς μετά ταύτα με την απονομή σχετικού διπλώματος από τις Αγγλικές στρατιωτικές αρχές. Το δίπλωμα αυτό επεστράφη στην Διπλωματική Αντιπροσωπία της Μεγάλης Βρετανίας στην Ελλάδα στα χρόνια του Απελευθερωτικού Αγώνα των Κύπριων σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη σκληρόκαρδη συμπεριφορά του Κυβερνήτη της Μεγαλονήσου Βαρόνου Sir John Harding. Στις 13 Οκτωβρίου 1944 συγκροτήθηκε με δική του πρωτοβουλία μία από τις δύο (…!) Επαναστατικές Επιτροπές Σπόων Καρπάθου, η τριμελής “Ελληνική Επαναστατική Επιτροπή Δήμου Σπόων”, που αναδιαμορφώθηκε την 15η Οκτωβρίου 1944, υπό την ηγεσία του, στην πενταμελή “Γενική Τοπική Επιτροπή Σπόων”. Το Διοικητικό αυτό Σχήμα άσκησε την τοπική εξουσία για σύντομο διάστημα κατά τους πρώτους μήνες της Αγγλοκρατίας, μέχρι τα τέλη Νοεμβρίου του 1944. Διετέλεσε επίσης διορισμένος από τη στρατιωτική δικτατορία Κοινοτάρχης Σπόων Καρπάθου, από τον Σεπτέμβριο του 1967 έως τον Οκτώβριο του 1974. Στις πρώτες μεταπολιτευτικές εκλογές που πραγματοποιήθηκαν τον Μάρτιο του 1975, εξελέγη Κοινοτάρχης Σπόων Καρπάθου και υπηρέτησε στη θέση αυτή από τον Ιούνιο του 1975 μέχρι τον Δεκέμβριο του 1978. Μεταξύ των επιτευγμάτων της θητείας του ξεχωρίζουν: α. η ολοκλήρωση της οδικής σύνδεσης των Σπόων με το Μεσοχώρι β. η ολοκλήρωση της οδικής σύνδεσης των Σπόων με το Μερτώνα, γ. η ηλεκτροδότηση των Σπόων (7/3/1970), δ. η υδροδότηση των Σπόων από την πηγή του “Ψυχρού” και ε. η κατασκευή του αποχετευτικού δικτύου των Σπόων.
Ο Κωστής Διακολιός αποτελεί ένα ιδιαίτερο κεφάλαιο για το χωριό της καταγωγής του. Μεσουράνησε στο τοπικό πολιτικό στερέωμα για 60 σχεδόν χρόνια (δεκαετία 1930-δεκαετία 1990), εκφράζοντας με συνέπεια σε όλο το μήκος του βίου του την αυστηρά συντηρητική πολιτική μερίδα του πληθυσμού του χωριού του. Υπήρξε διαχρονικά “Πατριάρχης” μιας από τις δυο ισχυρές Κοινοτικές-Πολιτικές παρατάξεις των Σπόων, των “Διακολιο-Πιπέρηδων“, έχοντας συγκροτήσει και λειτουργήσει για χρόνια ένα σφιχτοδεμένο και τελεσφόρο δίκτυο κοινωνικών υποστηρίξεων-εξυπηρετήσεων. Στα μεταπελευθερωτικά χρόνια ήταν ο κύριος εκπρόσωπος στο χωριό των Σπόων των δεξιών πολιτικών σχηματισμών (“Λαϊκό Κόμμα“, “Ελληνικός Συναγερμός“, “Εθνική Ριζοσπαστική Ένωσις“, (Ε.Ρ.Ε.), “Νέα Δημοκρατία“).
Πρόσωπο μεγάλης κοινωνικής επιφάνειας και σημαντικής ατομικής και οικογενειακής περιουσίας ενέγραψε στο ενεργητικό του σειρά δωρεών ανταποκρινόμενος σε διαχρονικά ζητήματα της τοπικής κοινωνίας (δωρεά της έκτασης δημιουργίας του σημερινού Νεκροταφείου των Σπόων, δωρεά της έκτασης του Γηπέδου αθλοπαιδιών των Σπόων, κ.α.)
Υπήρξε πέραν των όσων αναφέρθηκαν κορυφαίος μερακλής της εποχής του, πρωτοστάτης επί δεκαετίες σε όλα τα παραδοσιακά γλέντια, που διοργανώνονταν τόσο στα Σπόα, όσο και στο Μεσοχώρι. Χαρακτηριστική είναι η μαντινάδα που τραγούδησε στις 7 Μαρτίου 1970, την ημέρα που άναψαν για πρώτη μέρα τα ηλεκτρικά φώτα στα Σπόα: “Ευλογημένη, τρεις φορές, να ‘ν‘ η εφτά του Μάρτη, που γράφτ’ η Δωδεκάνησος Ελληνική στο χάρτη”. Απεβίωσε στα Σπόα το Πάσχα του 1993.
[9] Διορισμένος Κοινοτάρχης Μεσοχωρίου στο διάστημα αυτό υπήρξε ο δάσκαλος Γεώργιος Εμμ. Ορφανός, του οποίου η θητεία διήρκεσε από τον Σεπτέμβριο του 1967 έως τα τέλη του 1970.
[10] Πρέπει να σημειώσουμε ότι πρωτοστάτης στην ίδρυση του νέου συλλογικού σχήματος της Σποΐτικης παροικίας της Νέας Υόρκης υπήρξε ο δάσκαλος Γεώργιος Βασ. Χαλκιάς, ενώ η ευθύνη της σύνταξης του καταστατικού του ανατέθηκε στους Βασίλη Εμμ. Μενεάκη και Βασίλη Νικ. Κώτη.
[11] Το γραπτό αυτό υπόμνημα είχε συνταχθεί από τον εξ Ολύμπου καταγόμενο, μετέπειτα καθηγητή του Παντείου Πανεπιστημίου Πολιτικών και Κοινωνικών Επιστημών, Μανώλη Ιωάν. Σακέλλη.
[12] Για ιστορικούς λόγους σημειώνουμε ότι η διάνοιξη του αμαξιτού δρόμου Απέρι – Μερτώνας ξεκίνησε το 1951 και ολοκληρώθηκε τον Οκτώβρη του 1953, ενώ το τμήμα Απέρι – Πηγάδια κατασκευάστηκε επί Ιταλοκρατίας (έτος 1928).
[13] Την εποχή εκείνη υφίσταντο επίσης και λειτουργούσαν στις Η.Π.Α. α. στην πολιτεία Ohio και ακριβέστερα στην πόλη Cleveland ο Σύλλογος Σποϊτών Καρπάθου Οχάϊο “Ο ΆΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ“ που ιδρύθηκε το έτος 1969 και β. στην πολιτεία Texas και συγκεκριμένα στην πόλη Corpus Christi ο Σύλλογος Σποϊτών Καρπάθου Τέξας «Ο ΧΡΙΣΤΟΣ», που ιδρύθηκε το έτος 1972.
[14] Ο Κώστας Καΐσερλης διετέλεσε Υφυπουργός Εσωτερικών Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης από τον Απρίλιο του Απρίλιο του 2000 έως τον Οκτώβριο του 2001 και αργότερα Βουλευτής Δωδεκανήσου του ΠΑ.ΣΟ.Κ.
[15] Ο Κώστας Σκανδαλίδης διετέλεσε ανάμεσα σε άλλα Υπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης τα έτη 2001-2004 στην κυβέρνηση Κώστα Σημίτη.
[16] Ο Μιχάλης Κ. Διακολιός διετέλεσε Πρόεδρος Δημοτικού Διαμερισματικού Συμβουλίου Σπόων του Δήμου Καρπάθου τα έτη 1999-2002.
[17] Ο δικηγόρος Μιχάλης Γ. Ιωαννίδης διετέλεσε Δήμαρχος Καρπάθου τα έτη 2002-2010.
[18] Ο υποναύαρχος λ.σ. ε.α. Νίκος Π. Κανάκης διετέλεσε Πρόεδρος του Δ.Σ. του Συλλόγου των Απανταχού Καρπαθίων στο διάστημα 2001-2002 και Κοινοτάρχης της Αυτοδιοίκητης Κοινότητας Ολύμπου Καρπάθου τα έτη 2002-2006.
[19] Ο Χρήστος Ανδρ. Κατσάνης, πολιτικός μηχανικός στο επάγγελμα, διετέλεσε Δήμαρχος Καρπάθου τα έτη 1999- 2002.
[20] Ο Μιχάλης Εμμ. Ερωτόκριτος διετέλεσε Έπαρχος Καρπάθου για τρεις συνεχείς θητείες, έτη 2003-2014.
[21] Ο Γιάννης Γεωρ. Μηνατσής διετέλεσε Έπαρχος Καρπάθου – Ηρωικής Νήσου Κάσου τα έτη 2014-2019.
17.6.2023
Καρπαθιακά Νέα
