Όμως, το απόλυτο αθλητικό του ίνδαλμα ήταν ο αείμνηστος οδηγός της Formula 1, Άιρτον Σένα, που έχασε τη ζωή του στο τραγικό δυστύχημα της Μόντσα το 1994.
Ο Κακλαμάνακης όμως είχε βρει τον προορισμό του και δεν ήταν ούτε η πάλη ούτε η Formula 1 αλλά η ιστιοσανίδα, το windsurfing.
Γεννημένος στη Βάρκιζα το 1968 δεν είναι να απορεί κάποιος που ασχολήθηκε με την ιστιοπλοΐα και δη τα Mistral.
Το 1986 συμμετείχε για πρώτη φορά σε διεθνή αγώνα και πήρε την τρίτη θέση, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Μistral Νέων και το 1989 ήταν 3ος στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Φινλανδίας.
Το 1994 ήρθε το χρυσό στο Ευρωπαϊκό, το 1995 ήταν 2οςστον κόσμο και το 1996 έγινε το «μπαμ». Χρυσό στο Παγκόσμιο, χρυσό και στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα, με όλη την Ελλάδα να γνωρίζει τον ηλιοκαμένο ιστιοπλόο με το αστραφτερό χαμόγελο.
Σαν να μην έφτανε αυτό, το 1997, ο «γιος του ανέμου», όπως τον «βάφτισαν» τα ΜΜΕ της εποχής, έκανε με την ιστιοσανίδα του τον διάπλου του Αιγαίου, ξεκινώντας από την Κρήτη και τερματίζοντας στο Σούνιο μέσα σε δυο μέρες. Για την ιστορία, το ξαναέκανε το 2011 στα 43 του και μεγαλύτερη απόσταση. Κατάφερε να διαπλεύσει το Αιγαίο από την Άνδρο έως την Κάρπαθο, μια απόσταση 320 ναυτικών μιλίων (περίπου 580 χιλιόμετρα) μέσα σε δύο μέρες.
Έπεσε και ξανασηκώθηκε
Το 2000 ως σημαιοφόρος της ελληνικής αποστολής ήταν και πάλι το μεγάλο φαβορί για το χρυσό, αλλά ο σχολαστικός και γνωστός για την τελειομανία του Κακλαμανάκης τελικά πήρε την 6η θέση. Άλλοι στα 32 και σε ένα τόσο δύσκολο αγώνισμα ίσως τα παρατούσαν.
«O πρωταθλητισμός είναι ένα τρένο που πάει με χίλια, δεν μπορείς να κατέβεις, αν μπεις. Kαι εγώ, μετά το Σίδνεϊ, ήθελα να κλείσω την καριέρα μου στην Eλλάδα με μια μεγάλη διάκριση. Δεν είχα περιθώριο να ξαναζήσω τον πόνο του μισού αποτελέσματος» είχε πει σε συνέντευξή του.
Όπερ και εγένετο, καθώς στους Ολυμπιακούς της Αθήνας το 2004 κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο αποδεικνύοντας τη μεγάλη του κλάση.
Η ζωή μετά
Θα ήταν αδύνατο για μια προσωπικότητα σαν τον Κακλαμανάκη να μείνει μακριά από την ιστιοπλοΐα, παρά τον πόλεμο που δέχτηκε από την Ομοσπονδία, όταν δεν τον αναγνώριζε ως προπονητή.
Ως προπονητής του Βύρωνα Κοκαλάνη τον οδήγησε στο χάλκινο μετάλλιο στο παγκόσμιο RSX πριν από λίγους μήνες, ενώ στους πρόσφατους Ολυμπιακούς στο Τόκιο ήταν 11ος.
«Το αγωνιστικό κομμάτι δεν μου λείπει. Για να γίνεις καλός προπονητής, πρέπει να «σκοτώσεις» τον αθλητή μέσα σου. Δε μπορώ να αγωνίζομαι και να προπονώ ταυτόχρονα. Είναι τιμωρία, για να σας το πω έτσι. Ασφαλώς έχω το ανταγωνιστικό πνεύμα, αλλά έχει καταλαγιάσει η φλόγα του να τρέχω για να κερδίσω. Μπορώ να κερδίσω σε άλλους τομείς της ζωής μου. Υπάρχει πιστεύω μεταφορά ενέργειας και μεταφορά μάθησης και μεταφορά υπερβατικότητας και σε άλλους τομείς και μπορώ να είμαι στη ζωή μου καλός και σε άλλους κόσμους.» έχει δηλώσει για την προπονητική.
H πιο μεγάλη μάχη
Όλα αυτά που έζησε ως αθλητής και ζει ως προπονητής δεν είναι τίποτα μπροστά σε όσα έκανε για να πολεμήσει τη διαφθορά στην ελληνική ιστιοπλοΐα και να σταθεί δίπλα στη Σοφία Μπεκατώρου και στα όσα τρομακτικά κατήγγειλε.
Ο Κακλαμανάκης κατήγγειλε απειλές για τη ζωή του το 1999 και το 2018. «Το πρώτο αφορούσε σε καταγγελία που είχα κάνει για διασπάθιση δημόσιου χρήματος που γινόταν ενόψει της Ολυμπιάδας του 2004 και το 2018 γιατί είδα κάτι που δεν έπρεπε και αφορά σε περίπτωση παραδοπιστίας. Δεν θα πω παραπάνω για τη δεύτερη περίπτωση, εμπλέκονται ένοπλες δυνάμεις» είχε πει χαρακτηριστικά.
Σε δηλώσεις του είχε ξεκαθαρίσει πως ο ίδιος είχε γνώση για τον βιασμό της Σοφίας Μπεκατώρου, καθώς του το είχε αποκαλύψει η ίδια, λίγο μετά την παρέμβασή του στη Βουλή για το αθλητικό νομοσχέδιο τον Νοέμβριο του 2019. Παράλληλα, είχε πει ότι η περίπτωση της Σοφίας Μπεκατώρου δεν είναι μεμονωμένη και πως είναι «και άλλες κοπέλες που έχουν έρθει αντιμέτωπες με τον εφιάλτη».
