ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ 12, 5 ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΩΝ
Όλυμπος, Αλειφτή Ρίζα, Ευgώνυμος, Μοναστήρι, Επιστροφή.
Επιάσα την ανάντζαλη τωπ περασμένω χρόνω,
τις στράτες που χτιστήκασι με γενεές αιώνω.
Ονόματα π’ απόμεινα στηπ πέτρα χαραγμένα,
εκείνων απού ντζήσασι σε χρόνια περασμένα.
Εκάισα σε κάιστρα απού πολλοί εκαΐσα,
σε ξάγναντα που στάθησακ και δροσοπελαγίσα.
Είατ τον ίδρο να κυλά, τοκ κόπον ν’ αυgατίντζει,
τον άνεμο να τραουεί, τηθ θάλατσα ν’ αφρίντζει.
…
Μ’ αυτές τις σκέψεις πορπατώ, μ’ αυτές τις σκέψεις πάω,
άλλες φορές αροθυμώ, άλλες φορές μεθάω.
Στης πέρdικας το πέταγμα και στο κακκάρισμά της,
ωσά προάλει στο σκουρί και ψάχνει τα πουλλιά της.
Ωσάβ βουίντζ’ η μέλιτσα απάνω στ’ αθυμάι,
σε άλλες σκέψεις πάλι ο νους σϊά σϊά με πάει.
…
Ελία είναιν η ντζωή μα διόλου δε με μέλλει,
όλο το βιος της μέλιτσας μνια δαχτυλήτρα μέλι.
Όλυμπος Καρπάθου, 12/3/24, © Γιώργος Ν. Κανάκης
