Μια φίλη, η Χαριτίνη Ξύδη, μου θύμισε την υπέροχη ταινία ‘Η φωτογραφία’ του Νίκου Παπατάκη (1986) – πληροφοριακά, η ταινία υπάρχει σε γνωστή ελληνική πλατφόρμα ταινιών.
Πριν χρόνια είχαμε βρεθεί στην Κάρπαθο. Καθώς περνούσαμε από μια ταβέρνα στην μέση του πουθενά (εννοώ δεν ήταν παραλιακή, ούτε μέσα σε κάποιο χωριό και δεν είχε καθόλου θέα) αποφασίσαμε να σταματήσουμε για φαγητό (με τον εύλογο συλλογισμό πως για να επιβιώνει η συγκεκριμένη ταβέρνα σ’ αυτό το σημείο, δεν μπορεί, θα είχε καταπληκτικό φαγητό).
Την λειτουργούσαν ένα ζευγάρι και μας πρότειναν τον ‘σκάρο με τα λέπια’, (ένα πεντανόστιμο πιάτο). Στη συνέχεια μας είπαν πόσο ωραία περνούσαν κάθε χρόνο, όταν ερχόταν ένας σκηνοθέτης να δουλέψει στο νησί τους, ο Νίκος Παπατάκης -δεν ξέρω αν τον γνωρίζετε συμπλήρωσε-, καθόταν 2-3 μήνες, επισκεπτόταν καθημερινά στο μαγαζί τους και τους άρεσε πολύ που του έπιαναν την κουβέντα και τον ρωτούσαν διάφορα για τη ζωή, τον άνθρωπο και τις όποιες φιλοσοφικές αναζητήσεις είχαν.
Ο άντρας συμπλήρωσε πως εξαιτίας αυτού κάποιες φορές έμενε πίσω το σερβίρισμα. Και μας είπαν πως κάθε χρόνο περίμεναν με αγωνία την επίσκεψη του. Η γυναίκα του πρόσθεσε -φανερά λυπημένη- πως είχε κάποια χρόνια να φανεί και πρόσφατα έμαθαν για τον θάνατο του (ο Ν.Παπατάκης πέθανε το 2010).
Μια αγαπημένη Ελλάδα.
Από την ανάρτηση του συγγραφέα Γιάννη Καρκανεβάτου
Ο Παπατάκης γεννήθηκε στην Αντίς Αμπέμπα και πέρασε τα πρώτα χρόνια του στην Αιθιοπία και την Ελλάδα. Το 1939 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι και εργάσθηκε ως έκτακτος εργαζόμενος σε συνεργεία γυρίσματος κινηματογραφικών ταινιών. Αργότερα έγινε ιδιοκτήτης του περίφημου κλαμπ της πόλης «La Rose Rouge», όπου μεταξύ των εμφανιζόμενων καλλιτεχνών συμπεριλαμβανόταν και η τραγουδίστρια Ζυλιέτ Γκρεκό. Το 1951 ο Παπατάκης νυμφεύθηκε την ηθοποιό Ανούκ Εμέ, με την οποία απέκτησαν μια θυγατέρα, τη Μανουέλα Παπατάκη (γενν. 1951), και χώρισαν το 1954. Το 1967 πήρε ως σύζυγό του την επίσης ηθοποιό Όλγα Καρλάτου, με την οποία απέκτησαν έναν γιο, τον Σέργιο Παπατάκη (γενν. 1967), και χώρισαν το 1982. Κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Αλγερίας ο Παπατάκης δραστηριοποιήθηκε υπέρ του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου.
Το 1957 ο Παπατάκης διέμεινε για ένα διάστημα στη Νέα Υόρκη, όπου γνώρισε τον Τζον Κασσαβέτη και έγινε συμπαραγωγός στην ταινία του Σκιές (1959). Το 1963 η πρώτη ταινία σε σκηνοθεσία του Παπατάκη, Οι άβυσσοι, είχε επιτυχία εξαιτίας του θορύβου που προκάλεσε και, ενώ είχε εισαχθεί στο Φεστιβάλ των Καννών του 1963, οι διοργανωτές του αρνήθηκαν να τη δείξουν.[8] Η ταινία βασιζόταν στο έργο του Ζαν Ζενέ Οι δούλες. Το 1967 σκηνοθέτησε μια άλλη τολμηρή ταινία, τους Βοσκούς. Είκοσι χρόνια αργότερα ήλθε η άλλη του ελληνόφωνη ταινία, Η φωτογραφία. Η τελευταία του ταινία ήταν Οι ισορροπιστές (1992) [9]. Πέθανε στο Παρίσι σε ηλικία 92 ετών.
πηγή & φωτογραφία el.wikipedia.org
17.3.2024
Καρπαθιακά Νέα
