κείμενο – φωτογραφίες Αριστείδης Ε.Μιαούλης
«’Οταν έρχεσαι στην ηρωική νήσο Κάσο αυτό είναι σαν ιεροτελεστία είναι, είναι σαν την τελετή μύησης… Και μόνο η ονομασία της Ηρωική νήσος Κάσος η καπετάνισσα των Δωδεκάνησων, θυμίζει ότι είναι ένα σύμβολο αγώνα γιατί αγώνα».
Και άριστα χαρακτήρισε έτσι τον αιματοβαμμένο αυτό τόπο στο πρόσφατο ταξίδι της η Πρόεδρος της Επιτροπής «Ελλάδα 2021» κ. Γιάννα Αγγελοπούλου, στο πλαίσιο της προετοιμασίας των εκδηλώσεων για τον εορτασμό των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821. Όπως αναφέρει η Επιτροπή « ο Δήμος της Ηρωικής Νήσου Κάσου έχει υποβάλει σημαντικές προτάσεις στην πλατφόρμα της Επιτροπής «Ελλάδα 2021» για την επέτειο των 200 ετών.
Προτάσεις που αποδίδουν τιμή στο παρελθόν του νησιού και παράλληλα κοιτάζουν την επόμενη μέρα.
Το 2021 θα τιμήσουμε μαζί με τους Κασιώτες τη μεγάλη εθνική μας επέτειο με τον τρόπο που της αξίζει, γεμίζοντας χαρά και περηφάνια όλους τους Έλληνες».
Στο πρόγραμμα της επίσκεψής της κ. Αγγελοπούλου και των μελών της επιτροπής συμπεριελήφθη με τη συνοδεία του δημάρχου της Ηρωικής Νήσου Κάσου κ. Μιχάλη Ερωτόκριτου, και η επίσκεψη σ΄ ένα αυθεντικό καπετανόσπιτο, από αυτά που παρά την ακατάπαυστα προχωρητική κίνηση του χρόνου, παραμένουν ακούραστα βοηθοί της μνήμης. Διάχυτο στην ατμόσφαιρά του το κλίμα της εποχής που συγκέντρωνε το υλικό που θα έχτιζε την κιβωτό της μνήμης.
Όταν «περήφανη κι ατρόμητη, τα κύματα αψηφούσε, σ΄Ανατολή και Μίσιρι, το θάνατο σκορπούσε…»και κατά τον δάσκαλο Μηνά Ηλία Περσελή στο έμμετρο εκπληκτικό Δοξαστικό του για το νησί.
Χτισμένο στα 1860, δηλαδή 36 μόλις χρόνια μετά το Ολοκαύτωμα του 1824 , αποτελεί την στιβαρή δομή της ιστορικής τεκμηρίωσης πως το νησί πολύ σύντομα ξανάστησε τα πόδια του.
Και το αισθάνεσαι καθώς βλέπεις την επιγραφή του ιδιοκτήτη « Βασίλης Μιαούλης» ,(του προπάππου της ιδιοκτήριας Ιουλίας Δασκαλάκη γιός) και το οικόσημο, στο καλαίσθητο βοτσαλωτό.
Το σπίτι ανήκει όπως καταλάβατε στην οικογένεια του Ανδρέα Μιαούλη, του Κασιώτη συγγενή του γνωστού ήρωα της ΄Υδρας και των Γερογιάννηδων.
Αγωνιστές, ευεργέτες εθελοντές, στιβαρή δομή στην ιστορία των πανελλήνων.
- Πόσα σχέδια και αποφάσεις άραγε δεν θα πάρθηκαν σε τούτο το καπετανόσπιτο;
- Πόσες από αυτές άραγε να έκριναν τη μοίρα της Ελλάδας;
Τις χορδές της συγκίνησής μας αγγίζουν η μπαρουτοκαπνισμένη εικόνα του ΄Αη Νικόλα που είχαν οι Γερογιάννηδες στα πλοία τους, στον αγώνα του 1821 , το μαχαίρι του Μιαούλη που ήταν πάντα καλά στεκάμενο στο μακρύ ζωνάρι της βράκας του, καθώς και τα παράσημά του. Ενθύμια πολλά πανάξια για μια συνθετική προσέγγιση της καλαισθησίας αλλά και της συνέγερσης.
Απόγονος, σε 5η γενιά η σημερινή ιδιοκτήτρια Ιουλία Δασκαλάκη – Διαμαντίδη, απ΄τα τρισέγγονα του ήρωα του Ολοκαυτώματος Μάρκου Μαλλιαράκη, ανέλαβε με την οικογένειά της να κληροδοτήσει στο μέλλον τον πολυφωνικό αυτό πυλώνα της ιστορίας και του πολιτισμού του τόπου.
Σαν μυθιστόρημα υφαίνεται η ιστορία αυτού του σπιτιού, κεντώντας μια ακόμη πλευρά της ευαισθησίας μας για την παλικαροσύνη αυτού του λαού.
Το Μουσείο Μπενάκη αρωγός…. Περίπου, σ΄αυτό το κλίμα ήταν και η αντίδραση της Προέδρου της Επιτροπής «Ελλάδα 2021» όταν επισκέφθηκε αυτό το όμορφο σπίτι και με τη βοήθεια της κ. Δασκαλάκη κρυφάκουσε τον εσώτατος διάλογο του χθες και του σήμερα μετουσιωμένο σε ένα αισθητικό σύμπλεγμα που προβάλλει υπερήφανο από τον κατραμένιο μερακλίδικο σουφά. Δεν έκρυψε την συγκίνησή της η κ. Αγγελοπούλου καθώς η κ. Δασκάλακη της πρόσφερε ένα παμπάλαιο μυροδοχείο, σε ένα καλαίσθητο μικρό κιβώτιο τύπου μπαούλου, μια νυφική πουκαμίσα 100 και πλέον χρόνων και άλλα αναμνηστικά.
«Θα πιάσουν τόπο, θα προβάλουν ένα μέρος του πολιτισμού της Κάσου και θα στείλουν τα μηνύματα που πρέπει» είπε απευθυνόμενη στην κ. Αγγελοπούλου η ιδιοκτήτρια .
« Θα τοποθετηθούν και αυτά σε περίοπτη θέση στην μόνιμη έκθεση που θα φτιάξουμε ως Επιτροπή «Ελλάδα 2021» απάντησε η Πρόεδρος, εξαίροντας την αγάπη της οικογένειας και την έμπλεη πάθους κ. Δασκαλάκη. Δεν έμεινε όμως εκεί. Υπάρχει και το κεφάλαιο της Κασιώτικης γευστικής καλαισθησίας.
Η κ. Δασκαλάκη εξέφρασε τον θαυμασμό της και όταν γεύτηκε τον κασιώτικο κουραμπιέ, τα λαχανοπιτάκια και τα «δάχτυλα της κυρίας» ένα γευστικότατο γλυκό με συνταγή που χάνεται σε παλιά τετράδια.
Η φυσικότητα στη ροή του χρόνου.
«Θα μπορούσαμε με τη συνεργασία του τμήματος συντήρησης του Μουσείου Μπενάκη να προσφέρουμε ο,τι μας ζητήσετε», πρότεινε στην κ. Δασκαλάκη η κ. Αγγελοπούλου. Και αν χρειαστεί, φανταζόμαστε θα γίνει, ώστε αν η φθορά του χρόνου εμφανιστεί, να επιχειρηθεί μια ήπιας μορφής παρέμβαση.
