γράφει η Θεοδώρα Παπαγεωργίου
Πάντα ένιωθα πως καλοκαίρι δίχως Κυκλάδα είναι σα να μην έφθασε ποτέ, σα μη βιωμένο. Κι όμως, τα τελευταία χρόνια, την τιμητική τους έχουν τα Δωδεκάνησα, τα οποία έρχονται με το δικό τους τρόπο να σε πείσουν πως, σα θαλασσιά πολύτιμη χάντρα, συνθέτουν το μοναδικό τους νησιωτικό αρχοντικό κολιέ…
Ο λόγος για την Κάσο, που εν συγκρίσει με τα υπόλοιπα έντεκα πιο δυσπρόσιτη από πλευράς μέσων μετάβασης σε αυτήν, επιτυγχάνει να σε αποζημιώσει που εδώ και ένα μήνα σπας το κεφάλι σου με ποιο πιθανό απίθανο συνδυασμό θα καταφέρεις να πατήσεις το πόδι σου στο γραφικό της λιμάνι (υπάρχει μόνο ένα πλοίο που φεύγει από τον Πειραιά και φθάνει απευθείας -το απευθείας εντός πολλών εισαγωγικών- καθώς είσαι εν πλω τουλάχιστον ένα 24ωρο)!
Το τελευταίο σα μητρική αγκαλιά, σαν όντως την Ελληνίδα παραδοσιακή μάνα, σε περιμένει καρτερικά να σε υποδεχθεί, να σε τροφοδοτήσει με τα χειροποίητα καλούδια της, να σε κοιμίσει μέσα σε ένα γεμάτο γαλήνη και θαλπωρή σπιτικό της.
Και θα τα βρεις όλα μέσα σε αυτήν την αγκαλιά. Σπιτάκια στις αποχρώσεις του γαλανόλευκου, μαγαζιά παραδοσιακά, τρία σουπερμάρκετς, κουζίνα για όλα τα γούστα(από τα παραδοσιακά, πεντανόστιμα δικά τους εδέσματα με εξέχοντα την Κασσιώτικη σιτάκα και τα ντολμαδάκια τους μέχρι πιτσαρία και κινέζικο), ταχυδρομείο, τράπεζα, ενοικιαζόμενα οχήματα.
Παραλίες με πεντακάθαρα, καταγάλανα νερά, καλοκοσκινισμένη, χρυσαφένια άμμο και χωρίς την οργάνωση που νομίζεις πως χρειάζεσαι, όπως ξαπλώστρες για παράδειγμα ή άλλα κομφορτ. Γιατί σου προσφέρουν αυτό ακριβώς που σου λείπει.Την αυθεντικότητα ενός πανέμορφου μέσα στην απλότητα του τόπου.
Ο Όρμος Χέλατρος και τα Αρμάθια σε συγκλονίζουν σαν ομορφιά και ξεχωρίζουν με μεγάλη διαφορά από οτιδήποτε έχεις αντικρύσει ως τώρα. Ο Εμπορειός γεμίζει με τα γέλια και τα παιχνίδια των παιδιών που οι γονείς έχουν επιμελώς φροντίσει να διατηρήσουν τη ρίζα γενεών πίσω από αυτούς.
Ο κος Γιώργος, ιδιοκτήτης του εστιατορίου “ο Μύλος” στην πρωτεύουσα του νησιού, παραδέχεται γελώντας πως πολλές φορές δε μπορούν να δουλέψουν από το πανδαιμόνιο των μικρών αυτών ηλικιών. Παιδιά τρέχουν πάνω κάτω και παίζουν ανέμελα στο λιμάνι.
Είναι ελεύθερα εδώ, ελεύθερα σαν πουλιά , “free as a bird”, αν παίξουμε με τις λέξεις, ορμώμενοι από την ονομασία του κεντρικού οικισμού , το Φρυ.
Οι ντόπιοι αλλά και οι επισκέπτες, απόλυτα εναρμονισμένοι με το φιλόξενο κλίμα της Κάσου, σε χαιρετούν όπου κι αν σε συναντήσουν. Και όσο περνούν οι μέρες, σε κάνουν δικό τους άνθρωπο, μέλος μιας ζεστής, μεγάλης παρέας.
Η ίδια εγκάρδια ατμόσφαιρα σε κάθε οικισμό της, στο γραφικό Αρβανιτοχώρι, την Αγία Μαρίνα, την Παναγία και Πόλι. Ο Νικήτας στο Blue Mare , ακριβώς στην καρδιά του λιμανιού και με χαραγμένα τα αρχικά των γονιών του στην κορυφή του μαγαζιού του, θα σου προσφέρει τις πιο καλοψημένες βάφλες, τα πιο πρωτότυπα pankaces που έχεις φάει ποτέ!
Ανέγγιχτη από το χρόνο σε κάνει να τον ξεχνάς μαζί της,να μη σε ενδιαφέρει τίποτε άλλο πέρα από το να αξιοποιήσει η ψυχή σου όλη αυτή την αποφόρτιση που σου χαρίζει το νησί αυτό τόσο απλόχερα. Η Κάσος τα έχει όλα ,το ξέρει καλά και προκαλεί μόνο όσους έχουν την επιθυμία να το μάθουν και οι ίδιοι…
Και καθώς ο χάρτης της Ελλάδας τείνει να ολοκληρώνεται ως βίωμα και χαρτογράφηση στο μνημονικό και στην ψυχή μου, η Κάσος είναι σίγουρα από εκείνα τα νησιά που αξίζει πολλές ακόμη επαναλήψεις!
Εις το επανιδείν, λοιπόν!
