γράφει ο γεωπόνος του Δήμου Καρπάθου Γιάννης Λαχανάς
Ο δάκος, όπως όλοι γνωρίζουμε , είναι ο σημαντικότερος εχθρός του ελαιόκαρπου.
Για την αντιμετώπισή του υπάρχουν δύο (2) τρόποι :
– Βιολογικός τρόπος
– Συμβατικός (χημικός)
Όποιον τρόπο και να επιλέξουμε είναι καλό να γνωρίζουμε ότι η αντιμετώπιση πρέπει να αρχίζει από τέλη Μαϊου με αρχές Ιουνίου και να συνεχίσει έως τέλη Σεπτεμβρίου με αρχές Οκτωβρίου.
ΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ
Γίνεται συνδυασμός , τοποθέτησης παγίδων και ψεκασμού με βιολογικά εντομοκτόνα.
Η τοποθέτηση παγίδων, για να μειώσουμε τον πληθυσμό του δάκου και όχι απλώς να τον παρακολουθήσουμε , γίνεται με τοποθέτηση παγίδας σε κάθε ελαιόδενδρο.
Στο εμπόριο υπάρχουν παγίδες για τον δάκο, αλλά μπορούμε να κατασκευάσουμε μόνοι μας με την χρήση άδειων μπουκαλιών νερού (πλαστικών).
Μέσα στις παγίδες τοποθετούμε Θειική Αμμωνία διαλυμένη στο νερό. Συγκεκριμένα ένα (1) κουταλάκι γλυκού Θειική Αμμωνία σε 250 ml νερό.
Η κάθε παγίδα τοποθετείται στο μέσον του ελαιοδέδρου σε σκιερή θέση. Το διάλυμα που έχουν μέσα το αλλάζουμε κάθε εβδομάδα.
Παράλληλα με την τοποθέτηση των παγίδων κάνουμε και ψεκασμούς με βιολογικά εντομοκτόνα.
Φυσικά και δεν μπορούμε να προτείνουμε συγκεκριμές μάρκες βιολογικών εντομοκτόνων.
Οι ψεκασμοί με τα παραπάνω βιολογικά εντομοκτόνα αρχίζουν από τέλη Μαϊου αρχές Ιουνίου και επαναλαμβάνονται κάθε 20-30 ημέρες ανάλογα βέβαια και από τον αριθμό των δάκων που βρίσκουμε μέσα στις παγίδες σε διάστημα μίας εβδομάδας.
ΣΥΜΒΑΤΙΚΗ (ΧΗΜΙΚΗ) ΑΝΤΜΕΤΩΠΙΣΗ
Ο συμβατικός τρόπος καταπολέμησης του δάκου γίνεται με χημικά σκευάσματα
τα οποία βρίσκουμε στο εμπόριο.
Τοποθετούμε παγίδες για να παρακολουθούμε την αύξηση του πληθυσμού του δάκου.
Αυτές οι παγίδες είναι πολύ λιγότερες από αυτές που τοποθετούμε για καταπολέμηση του δάκου. Σε έναν ελαιώνα που έχει 80-100 ελαιόδενδρα
τοποθετούμε 2-3 παγίδες. Και σε αυτές αλλάζουμε το διάλυμα αμμωνίας-νερού, κάθε εβδομάδα.
Η Χημική Αντιμετώπιση του δάκου γίνεται με δύο ειδών ψεκασμούς. Τον δολωματικό και τον καλύψεως.
Δολωματικός : Διαλύουμε το εντομοκτόνο, το οποίο μας προτείνει ο γεωπόνος, μαζί με πρωτεΐνη (μελάσα), σε νερό.
Κατόπιν ψεκάζουμε ένα στα τρία ελαιόδενδρα (αν είναι πυκνοφυτεμένα) ή ένα στα δύο ελαιόδενδρα (αν είναι αραιοφυτεμένα) .
Ψεκάζουμε εσωτερικά του δένδρου ( σε σκιερό μέρος) με 300 ml διαλύματος .
Οι ψεκασμοί επαναλαμβάνονται όποτε παρατηρήσουμε αύξηση του δάκου στις παγίδες. Δηλαδή πάνω από 7 δάκους ανά παγίδα.
Ψεκασμός Καλύψεως : Σε αυτόν τον ψεκασμό δεν χρησιμοποιούμε πρωτεΐνη (μελάσα), αλλά μόνο εντομοκτόνο και νερό.
Ψεκάζουμε όλα τα ελαιόδενδρα και τα ψεκάζουμε μέχρι απορροής , δηλαδή περίπου 600 ml διαλύματος ανά δένδρο.
Και στα δύο είδη ψεκασμών, η τελευταία φορά που ψεκάζουμε πρέπει να είναι 1,5 μήνες πριν να μαζέψουμε τις ελιές μας.
Για το είδος των εντομοκτόνων που θα χρησιμοποιήσουμε και τις δοσολογίες , πρέπει να συμβουλευτούμε οπωσδήποτε γεωπόνο.
ΠΡΟΣΟΧΗ : Όποια μέθοδο και αν χρησιμοποιήσουμε πρέπει να γνωρίζουμε ότι καλό είναι να γίνεται αλλαγή του εντομοκτόνου από τον ένα ψεκασμό στον άλλο.
Αυτό το κάνουμε για να μην παρουσιάσει ανθεκτικότητα ο δάκος σε κάποιο από τα σκευάσματα που χρησιμοποιούμε.
Ο γεωπόνος του Δήμου Καρπάθου
