“…Η μάχη έχει πάλι φουντώσει. Έπειτα από μια σύντομη προπαρασκευή του πυροβολικού ξαναρχίζει η επίθεση μας. Ο εχθρός, φαίνεται, κρατά λυσσασμένη άμυνα. Οι εκρήξεις των όλμων και οι κλαγγές των πολυβόλων σμίγουν σ΄ένα σωστό πανδαιμόνιο.
Δε μπορούμε, δεν έχουμε μια σωστή πληροφορία για την πορεία των επιχειρήσεων. Δεν έχουμε κανένα μέσο επικοινωνίας, τηλέφωνο, ασύρματο, ούτε καν ραδιόφωνο…
Για πρώτη φορά σήμερα μοιράζεται στους άνδρες τροφή εκστρατείας, μια γαλέτα και ένα κύπελο μαύρες σταφίδες.
Σε άλλες μονάδες οι κατάσταση είναι ακόμη πιο κρίσιμη. Υπάρχουν στρατιώτες που κλαίνε από την πείνα,.Θεωρείται μεγάλη τύχη, αν βρούνε μια φούχτα ξερό καλαμπόκι, που το μασουλάνε άβραστο, σαν τα στραγάλια. Φήμες πολλές κυκλοφορούν, για ψόφια μουλάρια, που από τα μπούτια τους λείπουν ολάκαιρα κομμάτια, φαγωμένα από το στρατό μας…
Τα Χριστούγεννα μας βρίσκουν εδώ. Ένας δεκανέας μου θυμάται τη ζαχαροπλαστική του.
Είναι περίφημα, έτσι,καθώς έχουμε ξεφύγει από τη ρουτίνα μαυτά τα ψευτοπράγματα κι έχουμε κάπως γλυκάνει το παράπονο μας, που μας γεννά η ανάμνηση της όμορφης ειρηνικής γιορτής μας. Βρίσκεται και μια τράπουλα και παίζουμε πόκα, μέχρις αργά τη νύχτα….”
Χριστούγεννα-Πρωτοχρονιά 1940 απόσπασμά από το βιβλίο του Κωσταντίνου Κυζούλη «Η Θύελλα. Πορεία ηρωική και πένθιμη»
Η πατρική καταγωγή του Κώστα Κυζούλη ήταν από το Μεσοχώρι, όπου και προέρχεται το ιδιαίτερο επίθετο. Το μυστήριο του οποίου λύνεται από την πρό-γιαγιά του γιατρού που είχε το όνομα Κυζούλα, (η λέξη προέρχεται από την τουρκική λέξη giouzel και σημαίνει η όμορφη).
Αν και το επίθετο της οικογένειας ήταν τότε Διακογεωργίου (;), ο προπάππους ξέφυγε από αυτό και έμεινε με το όνομα της μητέρας του. “Της Κυζούλας ο γιός”, και έμεινε ο Κυζούλης, μια ιστορία μάλλον συνηθισμένη για τη Κάρπαθο.
Ο Κωνσταντίνος ήταν το δεύτερο παιδί του Μιχάλη Κυζούλη και της Βωλαδιώτισσας Αθηνάς Μαρτή και γεννήθηκε στις 12 Μαρτίου 1908 στη Βωλάδα.
Πρωτοκόρη ήταν η Αννίκα, που γεννήθηκε το 1906, έπειτα ακολούθησε ο Κωνσταντίνος και τελευταίο παιδί ήταν ο Μηνάς (1910).
Ο πατέρας Μιχάλης Κυζούλης ήταν ένας σπουδαίος εργολάβος, από τους καρπάθιους που δούλεψαν στη διάνοιξη της διώρυγας της Κορίνθου και στη συνέχεια αναλάμβανε οικοδομές στην Αθήνα. Όμως δεν πρόλαβε να καμαρώσει τα παιδιά του, έφυγε λίγα χρόνια πριν το 1920 και άφησε χήρα και ντυμένη στα μαύρα την χαροκαμένη σύζυγο του Αθηνά, να παλεύει ολομόναχη για να μεγαλώσει τρία μικρά παιδιά.
Ο Κωνσταντίνος Κυζούλης έδειξε από μικρός τη κλήση του στα γράμματα και ξεχώριζε για τη μοναδική ευφυΐα του…..
Διαβάστε όλο το αφιέρωμα των Καρπαθιακών ΝΕΩΝ στο Κωνσταντίνο Κυζούλη:
Κώστας Κυζούλης, ακόμη ένας Καρπάθιος ήρωας. Πολεμιστής στα ελληνοαλβανικά βουνά
