Τίποτα πιο ιερό δεν υπάρχει από τον τόπο μας. Τον τόπο που γεννηθήκαμε αγαπήσαμε και πονέσαμε. Τον τόπο που μας δίνει πνοή και δημιουργεί συναισθήματα και γι αυτόν τον λόγο η παρακάτω μαντινάδα γράφτηκε με σκοπό να απεικονίσει όλο αυτό τον ψυχισμό.
Ίσως ένα τυπογραφικό λάθος να μην επέτρεψε την ερμηνεία της αλλά κάθε ένας γνώστης θα μπορούσε να την ερμηνεύσει με τρόπο αλληγορικό ποιητικό και ονειρικό, μέσα από συναίσθημα και τρόπο ζωής όπως εκείνοι οι παλιοί Σποϊτες πρώτο μερακλήδες.
Η μαντινάδα εμπεριέχει τη λέξη Δήλος, ενός ανεμοδαρμένου άδηλου βράχου, που για κάποιον σκοπό έτυχε να βρεθεί σ ένα σημείο ακινητοποιημένος, όπως παρακάτω ερμηνεύεται στην μυθολογία. Αυτό είμαστε οι ξενιτεμένοι αυτό είμαι κι εγώ μακρια από το χωριό μου μακρια από τον τόπο μου.
Σήμερα την αφιερώνω στην μνήμη του αγαπητού μας αδικοχαμένου Ντινου αλλά και σε όλους τους Σποιτες που έμειναν και διαμένουν ηρωικά, δίνοντας πνοή στο χωριό μας και κρατώντας ανοιχτή την πόρτα της καρδιάς μας, αφήνοντας ασβέστη την ελπίδα του γυρισμού.
Με σεβασμό αγαπη και εκτίμηση
Κωνσταντίνος Γ Λειβαδίτης
‘’Δήλος’’ εγώ κι άλλοι πολλοί στην ξενιτιά που ζούνε,
Ο τόπος θέλει Ήρωες να τον υπηρετούνε.
Δήλος: Μυθολογία
Η Ιστορία της Δήλου είναι αξεδιάλυτα συνδεδεμένη με την Μυθολογία της, αφού θεωρούνταν ως ο γενέθλιος τόπος του Απόλλωνα, γιου του Δία, και της Αρτέμιδας, και, επομένως, τόπος ιερός.
Ακόμα και η γεωγραφική της θέση είχε καθοριστεί με όρους μυθολογικούς, γιατί πριν καταστεί Δήλος (=Φανερή) είχε υπάρξει ένας βράχος που λεγόταν Ορτυγία και που έπλεε εδώ και κει, και έτσι η θέση της ήταν Άδηλος. Ο Ποσειδώνας ήταν που αγκυροβόλησε τη Δήλο στην ξεχωριστή θέση της, στο μαθηματικό κέντρο του Αιγαίου και στο κέντρο του κύκλου των Κυκλάδων
30.12.2023
Καρπαθιακά Νέα
