Τον Μαρταπρίλη του 1954 ο λογοτέχνης και λαογράφος Αναστάσιος Βρόντης έγραψε στην εφημερίδα Ροδιακή μια ιστορία για την Κάρπαθο σε 14 συνέχειες! Πρόκειται για έναν τρομερό θρύλο, από κείνους που δεν υπάρχει όμοιος του! Αφορά τη ζωή ενός κουρσάρου που ο Άγιος Νικόλαος τον έβγαλε ζωντανό στην…Αρκάσα της Καρπάθου!
Γράφει ο Μανώλης Δημελλάς
Ο λογοτέχνης αγγίζει την ιστορία του με αριστοτεχνική μέθοδο και φαίνεται πως την αγαπά αφού τη ντύνει με λέξεις ψυχής και τη στολίζει λες και πρόκειται για σενάριο κινηματογραφικής ταινίας.
Ήταν παραμονές του Αγίου Αντωνίου, στα χρόνια της τουρκοκρατίας, των κουρσάρων και των πειρατών. Ο ηγούμενος στο μοναστήρι του Αγίου Νικολάου, στην Αρκάσα, παρατηρούσε την άγρια φουρτουνιασμένη θάλασσα, όταν πρόσεξε μια βάρκα να φελλοπλέεει και στο τέλος να γκρεμοτσακίζεται στα βράχια κι από εκεί ξεκινά ετούτη η περιπέτεια.
Ένα αρσενικό μωρό σώθηκε, πάνω του φορούσε έναν σταυρό που έγραφε δυο ονόματα. Λεωνίδας και Βιργινία. Μέσα στη βάρκα κι ένα ξύλινο μπαουλάκι με παιδικά ρούχα.
Ο ηγούμενος του Αγίου Νικολάου, βάφτισε το μωρό Νικόλα κι αυτό γιατί τον έσωσε ο Άγιος και τον έβαλε στο μοναστήρι του. Προσέφερε ότι μπορούσε στο παιδί του έμαθε γράμματα και τον έκαμε καλό χριστιανό κι άνθρωπο με βαθιά ενσυναίσθηση. Όμως η μοίρα τα φερε ανάποδα!
Μέσα από τη θάλασσα κλέβουν κουρσάροι το παιδί, το αρματώνουν και το κάνουν πολεμιστή. Τα χρόνια πέρασαν κι όπως γράφει ο λογοτέχνης, ο μικρός Νικόλας, που ήταν τότε σχεδόν 25 χρονών, στα γρήγορα έγινε πρωτοπαλίκαρο και δεν άργησε να περάσει στα χέρια του ολόκληρο το κουρσάρικο πλοίο. Δεν ήταν μονάχα δυνατός χαρακτήρας μα είχε τιμή και ήθος! Οι σύντροφοι του. τον ακολουθούσαν πιστά.
Ο Αναστάσιος Βρόντης, που έγραψε την ιστορία, μας έδωσε πολλές λεπτομέρειες από τη δράση του Καρπάθιου αρχικουρσάρου, όμως εμείς θα σταθούμε κάπου στο τέλος, όταν οι κουρσάροι με το πλοίο τους, τη ΒΡΟΝΤΗ, έκαμαν ρεσάλτο σε ένα τρικάταρτο γαλλικό σκαρί. Οι κουρσάροι, με πρώτο τον καπεταν Νικόλα από την Αρκάσα, μετά από σκληρές μάχες, σώμα με σώμα, κατέλαβαν το πλοίο και το οδήγησαν στην Κάρπαθο. Όμως σε αυτό υπήρχαν επιβιβασμένοι και πολλοί ταξιδιώτες. Έτσι ο καπετάν Νικόλας πήρε την απόφαση να βρει τρόπο και να τους μεταφέρει με ασφάλεια στην Αλεξάνδρεια, που είχαν για προορισμό.
Ανάμεσα στους ταξιδιώτες ήταν και μια οικογένεια πλουσίων εμπόρων, ο Λεωνίδας, η σύζυγος του Βιργινία κι η κορούλα τους! Να μην τα πολυλογούμε ο αρχικουρσάρος ήταν το χαμένο τους παιδί και το αναγνώρισαν από τον χρυσό βαφτιστικό σταυρό που φορούσε κι έγραφε τα ονόματα των γονιών του! Ο αρχικουρσάρος έκαμε στην άκρη τ΄άρματα, ακολούθησε τους γονείς του στην Αίγυπτο! Μάλιστα άλλαξε όνομα και έγινε Νικόλας Κόκκινος. Συχνά έστελνε επιστολές με χρήματα στο μοναστήρι του Αγίου Νικολάου στην Αρκάσα και παρακαλούσε τον ηγούμενο να προσεύχεται στον Θεό για να του συγχωρήσει όλες τις αμαρτίες που έκαμε όταν ήταν κουρσάρος. Λίγα χρόνια κράτησε η ευτυχία του, ο Νικόλας Κόκκινος αρρώστησε από χολέρα και πέθανε στις όχθες του Νείλου.
Δεν γνωρίζουμε αν η ιστορία του Αναστάσιου Βρόντη είναι αληθινή ή πρόκειται για αποτέλεσμα της φαντασίας του. Ωστόσο πρέπει να αναφέρουμε ότι κι ο ηγούμενος της μονής του Αγίου Νικολάου, στην Αρκάσα, είχε αυτό το όνομα! Μάλιστα αυτό το παρατσούκλι , καπετάν Βρόντης, είχε ακόμη και ο κεντρικός ήρωας της ιστορίας!
………………………………………………………………………………………
Ο λαογράφος και διδάσκαλος Αναστάσιος Βρόντης.
Γεννήθηκε το 1888 στα Σιάννα της Ρόδου. Τελείωσε την αστική σχολή Ρόδου και συνέχισε στο ιεροδιδασκαλείο της Σάμου. Εργάστηκε ως δάσκαλος, για περισσότερα από 50 χρόνια, αλλά δεν περιορίστηκε μόνο σε αυτό. Παρακολουθούσε κάθε κοινωνική και πνευματική κίνηση, ιδιαίτερα τα χρόνια της σκλαβιάς. Πρωτοστάτησε στο κίνημα για την ένωση της Δωδεκανήσου με την υπόλοιπη Ελλάδα, φυλακίστηκε και εξορίστηκε στην ελεύθερη Ελλάδα το 1913 όπου και παρέμεινε κατά την διάρκεια του Α’ παγκόσμιου πολέμου.
Εκτός την διδασκαλία, ασχολείτο με την λαογραφία και την ιστορία, έγραψε πολλά βιβλία, μερικά από αυτά είναι: 1)Της Ρόδου παραδόσεις και τραγούδια, 2)Ο Ροδίτικος γάμος, 3)Οι ζευγάδες της Ρόδου, 4)Η μελισσοκομία και το μαντρατόρεμα στη Ρόδο, 5)Η Ρόδος το 1821 και οι άγνωστοι ήρωες της κ.α.
Το συνολικό του έργο είναι ογκώδες και συνιστάται από υλικό που συνέλεξε μόνος από τα χωριά της Ρόδου.
