Οι μέρες κυλούν, οι βδομάδες περνούν και το κλείσιμο του χάσματος, που ξεκίνησε στις αρχές Αυγούστου, στην παράταξη που διοικεί τον Δήμο Καρπάθου, δε λέει να γεφυρωθεί.
Ωστόσο η σιωπή των τριών παρατάξεων, όπως και των 5 (ή μήπως 6;), πρώην Αντιδημάρχων και δημοτικών συμβούλων, που κινήθηκαν με την επιστολή που έφερε τα πάνω-κάτω μέσα στο δήμο του νησιού, γεννάει απογοήτευση.
Οι λιγοστές πληροφορίες βγαίνουν πια με το «τσιγκέλι». Κανείς δε θέλει να μιλήσει για να μην εκτεθεί, όλοι όμως δείχνουν να ξεχνούν ότι ψηφίστηκαν για να υπηρετήσουν την κοινωνία και όχι για να τραβούν δικές τους γραμμές. Από την άλλη, στα καφενεία, γίνονται αμέτρητα ανώνυμα κουτσομπολιά, που όμως οδηγούν στο πουθενά και πληγώνουν ανθρώπους.
Τα νέα, αν και ανεπιβεβαίωτα, λένε ότι η μια από τις δυο παρατάξεις που βρίσκονται στην αντιπολίτευση, συναντά ισχυρές διαφωνίες, όσο αφορά το μνημόνιο συνεργασίας με τον Δήμαρχο. Ορισμένοι δημοτικοί σύμβουλοι, αυτής της παράταξης, δεν εμπιστεύονται τον δήμαρχο και ζητούν ακόμη και η πιο μικρή λεπτομέρεια να γραφτεί σε χαρτί, που θα υπογραφεί από τον κ. Νισύριο. Διαφορετικά δε φαίνεται να συναινούν και να ορίζουν ομόφωνα προτεινόμενο Αντιδήμαρχο. Ακούμε μάλιστα ότι ακόμη και η πιθανότητα ανεξαρτητοποίησης δεν καλύπτει, τουλάχιστον ηθικά, αυτή την παράταξη και δημιουργεί σοβαρό ρήγμα.
Είναι χαρακτηριστικό ότι μέχρι και σήμερα δεν έχει γίνει κοινή συνάντηση του συνόλου των δημοτικών συμβούλων της αντιπολίτευσης με τον δήμαρχο του νησιού! Από που λοιπόν προκύπτει η βεβαιότητα για συνεργασία;
Έτσι αυτή τη στιγμή μετράμε μόνο δυο πιθανούς υποψήφιους για τις θέσεις των Αντιδημάρχων. Σε αυτό το πλαίσιο ακούσαμε για πρόταση που έγινε σε έναν από τους 5 δημοτικούς συμβούλους, της παράταξης Νισύριου. Ωστόσο εκείνος αρνήθηκε μια τέτοια προοπτική.
«Μπορούν επιτέλους να τα βρουν και να διοικήσουν το δήμο του νησιού;» Ρωτούν με έκδηλη αγωνία κάποιοι από τους αναγνώστες των Καρπαθιακών Νέων. Απάντηση δεν υπάρχει, μόνο επιθυμίες.
Η ιστορία στο δήμο του νησιού αρχίζει να θυμίζει ένα πανάρχαιο παιγνίδι, τη διελκυστίνδα. Σ΄ αυτό το παιγνίδι δύο ομάδες, τραβούν ένα σχοινί προσπαθώντας η μία να τραβήξει την άλλη προς το μέρος της. Εδώ οι ομάδες είναι περισσότερες και δεν τραβούν σκοινί όμως προσπαθούν να ισορροπήσουν.
Η κρίση θα μπορούσε να γίνει ευκαιρία; Ο χρόνος που κυλά κάνει τους ανθρώπους ακόμη περισσότερο δύσπιστους, ακόμη πιο αρνητικούς και μαζεμένους. Πως λοιπόν θα κάτσουν σε ένα κοινό τραπέζι και θα μιλήσουν για το «καλό του τόπου»; Εντέλει πια είναι η καλύτερη λύση για να βγει το νησί απ΄αυτό το τέλμα; Κι αυτή η λύση γίνεται να είναι ανώδυνη;
Μανώλης Δημελλάς Καρπαθιακά Νέα
