ΠΩΣ Η ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΜΕΝΗ ΠΑΝΩ ΚΑΡΠΑΘΟΣ ΚΑΙ Η ΥΠΕΡΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ ΚΑΤΩ-ΔΗΜΟΣ ΑΠΟ ΤΩΡΙΝΑ ΑΛΗΛΛΟΧΟΥΜΕΝΑ ΒΑΡΙΔΙΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΟΥΝ ΙΣΧΥΡΟΙ ΑΛΛΗΛΟΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΤΕΣ;
Του επιστημονικού συνεργάτη του Ι.Λ.Π.Κ. του Πανεπιστημίου Αθηνών
Μάκη Εμμ. Ρήγα-Ρηγοπούλη
Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, από τα προηγούμενα γενικόλογα στα “εξειδικευμένα κοκκαλάκια της νυχτερίδας” του νησιού, και πού και γιατί μένουν ακόμα αναξιοποίητα;
1)“Κοκκαλάκι της νυχτερίδας”, λοιπόν, της άγονης Καρπάθου, πρώτιστα και διαχρονικά είναι οι φιλόξενοι κοσμοπολίτες, μα και οι φιλοπάτριδες μέχρις εσχάτων, άνθρωποί της.
2)“Κοκκαλάκι” είναι και η παραπάνω απόρροια-συνέχεια από εποχής καρπαθίων πρωτομαστόρων τεραστίων έργων μέχρι της ανωτάτης κυβερνητικής- αξιοσύνης του σήμερα. Χιλιάδες πρωτομάστορες της Γνώσης, της Πολιτικής, της Επιχειρηματικότητας, του επαγγελματισμού, κ.τ.λ.
Όπως, π.χ. η προηγούμενη υψηλόβαθμη θέση παρά τω Πρωθυπουργω και η τωρινή Υπουργού των Εξωτερικών κ. Γιώργου Γεραπετρίτη από τις Μενετές.. και των δύο άλλων, τον Υφυπουργό Προστασίας του Πολίτη κ. Κ. Κατσαφάδο και τον ξανά Πρόεδρο των Περιφερειών της Βουλής κ. Μ. Κόνσολα και οι δύο από την Όλυμπο. Αν συμπεριληφθούν και όλοι οι δωδεκανήσιοι πολιτικοί μας, τότε εύκολα διερωτάται κάποιος, άγονο νησί με σωρεία τέτοιων γονιμοτάτων ανθρώπων, γίνεται(;), κι όμως..
3) Το αδιαπραγμάτευτο“δεύτερο κοκκαλάκι του νησιού” η ΜΕΣΑ πανέμορφη Φύση του και τα αξεπέραστα παραλιακά και ορεινά μαγικά του Τοπία.
4)Αλλά και στο ΕΞΩ “θαλάσσιο κοκκαλάκι”, στο πάλαι ποτέ Καρπαθιακό Πέλαγος, η Κάρπαθος πλέει αγέρωχη-καμαρωτή- σημαντικό Πέρασμα Τουρκίας- Κρήτης μεταξύ Ανατολής- Δύσης και Βορρά- Νότου και στα Δελτία Καιρού έχει την τιμητική του. Μα και σήμερα, ούσα στο πιο Ν.Α. άκρο της Ευρώπης και το πλησιέστερο στην πιο καυτή ενεργειακή ζώνη της Μέσης Ανατολής και της Αν. Μεσογείου, απογειώνεται σε εθνικοστρατιωτικό γεωστρατηγικό, ενεργειακό, υπό- επι-θαλάσσιο, οικολογικό ΚΟΜΒΟ, κ.τ.λ.
5) Οι καινούργιοι “μουσαφίριδες- κοκκαλάκι” διαπιστώνουν επί τόπου, κάπως αργά θα έλεγα, και κομίζουν στα διεθνή φόρα πολύ εγκωμιαστικά σχόλια. Πλήθος έγκυρων-διάσημων κύκλων από ολόκληρο τον πλανήτη εξακοντίζει την φήμη και συνακόλουθα την ακμή του νησιού, κυρίαρχα την τουριστική και μαζί της συμπαρασύρει ολόκληρο το φάσμα της οικονομίας, της δημογραφίας, της λαογραφίας και όχι μόνον.
6) Και το τρέχον “κοκκαλάκι της νυχτερίδας”, είναι που ευτυχώς έχει αποφύγει προς το παρόν το νησί μας, τις πρωτοφανείς θεομηνίες- φαινόμενα “Δευτέρας Παρουσίας”.. τις μεγαλύτερες πυρκαγιές στον Έβρο και τις μεγαλύτερες πλημμύρες στην Ευρώπη στον Θεσσαλικό Κάμπο. Και όλοι εμείς που ζούμε πάνω στα κατσάβραχα των νησιών είχαμε την πλέον ωραιοποιημένη μα λάθος εντύπωση..
Μέχρι τώρα μακαρίζαμε όλους αυτούς που ζούνε μέσα σε απέραντους κάμπους με άφθονα γάργαρα νερά να τους διασχίζουν-ποτίζουν.. ότι θα ήτανε οι πιο τυχεροί-ευνοημένοι στα πιο ιδανικά, πιο πλούσια μέρη για κάθε είδους, ιδίως αγροτοκτηνοτροφικές ασχολίες, όπως πράγματι πρώτευαν μέχρι τώρα.. Αμ δε, άλλα ο Θεός κελεύει..
Ξεφύγαμε πλέον από την Κλιματική Αλλαγή, σαν κεραυνός εν αιθρία, στην Κλιματική Κρίση, που αλλάζει όλα τα μέχρι τούδε δεδομένα και μόνον οι ατομικές ασφάλειες στα πάντα φαίνονται να απαντούν εν πολλοίς στην αναπλήρωση των μαζικών καταστροφών.
Ας μην παίρνουν, όμως, τα μυαλά μας αέρα, καθόσον αρκετοί ήδη συζητάνε, αν συνέβαιναν τέτοιες πλημμύρες- σκηνές Αποκάλυψης, στο ορεινό μας νησί με τις πλαγιές του να επικρέμονται πάνω απ΄όλα σχεδόν τα χωριά με τις καταστροφικές ορμές τέτοιων συμπαγών-δυναμικών βροχών θα συμπαρέσαιρναν τα πάντα, φερτά υλικά, βουνά λάσπες, πέτρες, κ.τ.λ.. θα γέμιζαν τα στενοσόκακα, σπίτια, κ.τ.λ., δεν θα έμενε κουνούπι.. Ο Θεός να φυλάει, να βάλει το χέρι του αλλά μέχρι πότε; Η Φύση εκδικείται “τις αμαρτίες” του ανθρώπου που συνεχίζει αμέριμνος να διαπράτει εναντίον της..
7) Βέβαια, το απ΄αιώνων “κοκκαλάκι”, που κουβαλάνε ζωντανά οι καρπάθιοι-ιές, ως κόρη οφθαλμού, η μοναδικότητα του λαογραφικού τους πλούτου, που οι πάντες, οι φιλοξενούμενοί μας μένουν “καρ-ΠΑΘΟ-εκστασιασμένοι” και αρκετοί ήδη μένουν μόνιμα, πολιτογραφούνται, προς τιμή της πλουσιοπάροχης εικόνας του νησιού.
8) Και επειδή τα σκήπτρα “της Ζώσας Παράδοσης” τα κρατάει πιο γερά, πιο διευρυμένα μόνο μια χούφτα γενναίων, που έχουν απομείνει και ολοχρονίς λιγοστεύουν σε οριακούς αριθμούς, μας αναγκάζουν να μπαίνουμε σε χωράφια που οι φίλοι μας ολυμπίτες που τα ζούνε στο πετσί τους, αλοίμονον, τα γνωρίζουν πολύ καλύτερα.. Ασφαλώς, από την άλλη, εμείς οι απέξω κάποιες φορές είμαστε πιο αντικειμενικοί, γιατί τα καταγράφουμε χωρίς κανέναν ενδοιασμό, προσωπικό, τοπικιστικό, κ.τ.λ., άμεσο όφελος.
Ακόμη και αρκετοί από αυτούς που έχουν ήδη δημιουργήσει τις μεγάλες ολυμπίτικες παροικίες στην Ρόδο, στην Αμφιάλη, στην Καλλίπολη, στην Βαλτιμόρη της Αμερικής, κ.τ.λ., επιθυμούν διακαώς τα χωριά τους Όλυμπο- Διαφάνι να παραμείνουν αυθεντικά-”παρθένα”, όπως τα άφησαν μια φορά κι ένα καιρό, χωρίς τις ξένες τουριστικές παρενέργειες-επιρροές..
Ναι, αλλά από τότε μέχρι σήμερα η πικρή αλήθεια είναι χωρίς τον αιμοδοτούμενο τουρισμό, τα χωριά τους θα είχαν ήδη ερημώσει ή έστω θα ερήμωναν με πολύ πιο γοργούς ρυθμούς. Όπως, εξάλλου, και οι ίδιοι οι ξενιτεμένοι ολυμπίτες ήτανε παθόντες από τις ίδιες παθογόνες αιτίες, που τους ωδήγησαν, εκόντες άκοντες, μακριά από τα πάτρια εδάφη.. και το πιο οδυνηρό άρχισαν να μονιμοποιούνται σε ξένους τόπους, παρά το αδιαμφησβήτητο πατριωτικό τους ενδιαφέρον, που αντικατοπτρίζεται στην άσβεστη διατήρηση ολόκληρης της ολυμπίτικης-καρπαθιακής παραδοσιακής γκάμας και στα νέα τους βλαστάρια, στους νέους τους τόπους.
Όμως, πιστεύουμε, χωρίς και τις επισκέψεις στην πατρώα γη, να καταγράφονται στις παιδικές μνήμες, ολοένα θα ατονούν ήθη, έθιμα, παραδόσεις, προέλευση.. Γι΄αυτό, είμαστε της γνώμης, ότι όλοι, οι απανταχού καρπάθιοι και ειδικά οι δημόσιοι φορείς μας, Δήμος, Περιφέρεια, Κράτος, και οι επιχειρηματικοί, κοινωνικοί, τοπικοί, κ.τ.λ. φορείς ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΑ θα πρέπει να συμβάλλουν με όλα τα προσφερόμενα μέσα να διαφυλαχθεί αυτή η απ΄αιώνων αλώβητος πολιτιστική κιβωτός της Ολύμπου και όχι μόνον.. που απέμεινε με τόσες πολλές αντιξοότητες και θυσίες με τις πιο μοναδικές ιδιαιτερότητες, που δένουν απόλυτα με την υπόλοιπη παγκαρπαθιακή εξέχουσα υπόσταση.
Εμείς απλά το μεράκι μας είναι να ξανακαταγράφουμε κάποιες ιδέες μας που θα μπορούσαν να κεντρίσουν το ύστατο ενδιαφέρον των ιθυνόντων για να μη χάνεται, οσονούπω, ένας ζωντανός ανεκτίμητος θησαυρός για την Κάρπαθο, για την Δωδεκάνησο και κατά συνέπεια για ολόκληρη την χώρα. Καλά, αν τα Ταμεία Ανάκαμψης τα Αλληλεγγύης, τα ΕΣΠΑ, κ.τ.λ. δεν αφορούν πρώτιστα τα φθίνοντα άγονα, ακριτικά νησιά, λένε, ποίους άλλους να αφορούν άραγε; Και επί πλέον μένουν απόκληρα μετά και “τις πλάγιες δημεύσεις τάχα δασικών”, χωρίς δένδρα, φαλακρά.. την αύξηση πάνω από τα 4 στρέμματα για να είναι οικοδομήσιμα, μα, και στα μικρά, άγονα νησιά, που να τα βρούνε; Ή “των επισήμων-αναγνωρισμένων δρόμων” (τότε δεν θα ήτανε άγονα, μάλλον Ελβετία ονειρεύονται) για αχρήστευση περιουσιών.. “στις δημόσιες πολυμετοχικές παραλίες” με ομπρέλες, άλλοι καθορίζουν τους κανόνες, άλλοι τις επιβλέπουν, άλλοι εισπράτουν, κ.τ.λ., χάος.. Όλες αυτές και πολλές άλλες παραδοξότητες νόμων δεν θα έπρεπε να ισχύσουν ακόμα μέχρι να σταθούν και στα δυό τους πόδια, καθόσον από άγονα, ακριτικά, θα μετατρέπονταν εύκολα σε ευάλωτα, νεκρά νησιά. Στο αμέσως προκείμενο επί των πρακτέων της γενικευμένης ενίσχυσης αλληλουχίας Βορρά-Νότου για να εξισορροπήσουν τις γοργά αναπτυσόμενες, σε μεγάλη κλίμακα αναφυόμενες, νέες προκλήσεις και του Νότου..
Ο Νότος και ειδικότερα η Πρωτεύουσα, τα Πηγάδια, όπως και όλοι οι παραλιακοί οικισμοί “βασανίζονται” ακόμα στον υπέρτατο βαθμό χωρίς Πολεοδομικά, Χωροταξικά Σχέδια. Αλλά μαζί με τις Κάτω, οι παλαιόθεν προκλήσεις του Βορρά περιμένουν εναγωνίως για να απαντηθούν ταυτόχρονα και τα ερωτήματα του αιώνα.. Πώς αξιοποιούνται στον υπέρτατο βαθμό, όλα τα παραπάνω “κοκκαλάκια της νυχτερίδας του νησιού” σε αλληλουχία τα του Βορρά με τα του Νότου.; Π.χ.:
1) Ο φετινός υπερτουρισμός και το πλήθος των αμαξιών της Κάτω Καρπάθου, με τις ασφυκτικές τους συνέπειες σε όλα τα επίπεδα των ελλειμματικών υποδομών και υπηρεσιών της, αναδεικνύουν από τώρα τις επιτακτικές ανάγκες στα ανοίγματα άλλων διεξόδων.. με το κυρίαρχο άνοιγμα της άλλης πλούσιας βεντάλιας ιδιαιτεροτήτων προς την υποβαθμισμένη ακόμη βορεινή της πλευρά.
2) Άμεση, λοιπόν, προτεραιότητα να επιχορηγηθούν, πάση θυσία, με δημόσια- δημοτική δαπάνη, τόσο οι στεριανές, όσο και οι θαλάσσιες συγκοινωνίες.. εις τρόπον ώστε η κάτω υπεχείληση τουριστών και αμαξιών να διοχετευθεί και προς Όλυμπο-Διαφάνι-Βρουκούντα Σαρία- Τρίστομο, κ.τ.λ., ακόμη και προς Σπόα, Μεσοχώρι.
Ο Δήμαρχος Κάσου κ. Μ. Ερωτόκριτος αξίζει πολλά συγχαρητήρια, που από την μία μονοιασμένα κατορθώνουν με επιδοτούμενες και μη θαλάσσιες συγκοινωνίες να έρχεται πιο εύκολα ο κασιώτης στα Πηγάδια παρά ο ολυμπίτης, πάνω στο νησί του, όπως και οι επισκέπτες τους, στα Πηγάδια. Από την άλλη, πως γίνεται σε απόσταση ολίγων χιλιομέτρων σε όλα τα χωριά της Κάσου να δρομολογείται δημοτικό λεωφορείο, τουλάχιστον, τρεις φορές πήγαινε-έλα ολημερίς; και ο Δήμος Καρπάθου με τόσα δυσπρόσιτα, μακρινά χωριά, να είναι αποκομμένα σαν να μην συμβαίνει τίποτα; Δεν θα μπορούσε, τουλάχιστον, να δρομολογηθούν για τα Πάνω Χωριά;
Θα αναφερθούμε σε κάποιες ενδεικτικές απόψεις μας..
Επιδοτούμενες καθημερινές θαλάσσιες συνδέσεις, διάρκειας περί της 1,5 ώρας, το Πλωμάρι Ρόδου με το Διαφάνι, με επιστροφή.. εξυπηρετώντας επί τόπου, στην πόρτα τους, το πολυπληθές τουριστικό ρεύμα της Νότια Ρόδου, που τώρα θα πρέπει να διανύουν περί τα 70 χ.λ.μ. στο άλλο πάνω άκρο, στην Πόλη της Ρόδου, για να επισκέπτονται μονοπωλιακά τα βορεινά νησιά των Δωδεκανήσων..
Όπως και επιδοτούμενη καθημερινή θαλάσσια σύνδεση Πηγάδια-Διαφάνι-Πηγάδια. Ένα επιδοτούμενο ή δημοτικό λεωφορείο θα πρέπει να περιμένει στο Διαφάνι για να παραλαμβάνει όλους τους επιβάτες από το Πλωμάρι, όπως, επί πλέον, και απ΄όλες τις άλλες θαλάσσιες γραμμές στο Διαφάνι και μετά προς Όλυμπο, Βρουκούντα, κ.τ.λ., κ.τ.λ. Ένα άλλο επιδοτούμενο, καθημερινό λεωφορείο από Πηγάδια- Μεσοχώρι- Σπόα- Όλυμπο- Διαφάνι, και τανάπαλιν, αποσυμφορώντας έτσι με όλες αυτές τις συγκοινωνίες, την Κάτω Κάρπαθο από τουρίστες, αμάξια, ομεγενείς μας, προμήθειες, κ.τ.λ. και αξιοποιώντας ταυτόχρονα τα ξακουστά καλούδια της Πάνω Καρπάθου.
3) Αρχής γενομένης, λοιπόν, από την αναγνώριση όλων τούτων των ορεινών, αξεπέραστων μειονεκτημάτων από τον Δήμο, την Περιφέρεια και λοιπούς συναρμοδίους.. αλλά και των διανοιγομένων πλεονεκτημάτων-προοπτικών της διάσωσης των πιο σπάνιων Πολιτιστικών- Λαογραφικών, Αρχαιολογικών, Φυσιολογικών- Οικολογικών, Ενεργειακών (Αιολικά Πάρκα στο σύμπλεγμα των νησίδων Αστακίδας), κ.τ.λ. Πάρκων- Πόρων της Πάνω Καρπάθου, της Δωδεκανήσου..
4) Δυστυχώς, οι υπάρχουσες πρωτόγονες υποδομές και υπηρεσίες του Βορρά, παραμένουν οι πλέον ανασταλτικοί παράγοντες, αφού είναι οι χειρότερες της Δωδεκανήσου.. Οι αγροτικοί ή και οι ανύπαρκτοι δρόμοι, πλατείες, κ.τ.λ. θα μπορούσαν να ανοιχθούν-διαπλατυνθούν άμεσα κατ΄αρχάς και στην συνέχεια να ασφαλτοστρωθούν για τα λεωφορεία, τα ταξί, τα ιδιωτικά ή ενοικιαζόμενα αυτοκίνητα, κ.τ.λ. Μόνον, έτσι θα ξεδιπλωθεί ολόκληρη η υπέροχη περιοχή του Βορρά σε όλο της το μεγαλείο.
5) Όπως, π.χ. και με το Αρχαιολογικό Μουσείο, που βρίσκεται χρόνια και ζαμάνια στα τούβλα..
Οι 82 αρχέγονοι Μύλοι, που στεφανώνουν σαν περιδέραιο-κολαϊνα την Όλυμπο.. κρίμα να μένουν αναξιοποίητοι ακόμα.. διατρανώνοντας τις μέγιστες παραγωγές, από εποχές αυτοτροφοδοτούμενης οικονομίας, από τον δεύτερο σιτοβολώνα του νησιού μετά τον Αφιάρτη.. Το ίδιο και με το “Ελικοδρόμιο που χάσκει”, ενώ υπήρχε ακτίδα φωτός με πρόγραμμα κατασκευής μικρών αεροδρομίων για μικρά ιδιωτικά αεροπλάνα σε άγονα νησιά, πολύ εύπορων επισκεπτών.
Άλλο τόσο το λιμάνι Διαφανίου να διαμορφωθεί για να υποδέχεται υψηλών προδιαγραφών γιώτινγκ, υδροπλάνα, για εναλλακτική Δεύτερη Πύλη Εισόδου. Όπως, εξάλλου, δρομολογούνται και σε δεύτερο χωριό στον Κέφαλο της Κω.. Ρητορικά ερωτήματα προς πάσα κατεύθυνση.. η Κέφαλος της Κω έχει να επιδείξει περισσότερα στο οικουμενικό- λαογραφικό- τουριστικό- παραγωγικό- κ.τλ. γίγνεσθαι από το της Ολύμπου Καρπάθου; Ποίοι καθορίζουν τέτοια σοβαρότατα ζητήματα υπεραπληθωρισμού των πάντων ενός νησιού, της Κω, με ένα άλλο μέρος ενός νησιού, την Όλυμπο Καρπάθου, που ερημώνει την εποχή που αναγνωρίζεται- λάμπει η παγκόσμια ακτινοβολία της..
6) Πέραν, όμως, από της όποιας δημόσιας στήριξης της λαογραφικής ταυτότητας ο Βορράς θα πρέπει να συνεχίσει τις γεωργο-κτηνοτροφικές του παραγωγές για να διατηρήσει τις ιδιαίτερες γαστρονομικές του γεύσεις, που όμως δεν είναι τόσο εύκολα πλέον.. Καύσιμα, σπόροι, ζωοτροφές, ξεχασμένα “μεταφορικά ισοδύναμα”, κ.τ.λ. με τις απλησίαστες ακρίβειες, που έχουν πάρει ακατάπαυστα την άγουσα.. και επί πλέον με τους καύσωνες, με τις ξηρασίες και τις λιγοστές βροχές να τους αποτρέπουν από τις αγροτοκτηνοτροφικές εργασίες.
Όπως και νάχει οι γεωργοί δεν είναι μόνον γεωργοί.. είναι και οι πιο άμεσοι διαχειριστές του Περιβάλλοντος, διαχειριστές της Οικολογίας, διαχειριστές της Φύσης σε πλανητικόν αναβρασμό.. Γι΄αυτό, πιστεύουμε, οι γεωργοί θα πρέπει, πλέον, να αντιμετωπίζονται με διαφορετικούς όρους, κατ΄αρχάς με άμεσα έργα: λιμνοδεξαμενές,, μικρά φράγματα, αφαλατώσεις, κρατικές ενισχύσεις σε όλα τα στάδια της αναδιάρθρωσης της αγροτοκτηνοτροφίας, κ.τ.λ., κ.τ.λ., κρίνονται απαραίτητες για να ισοσκελίσουν τόσες μαζεμένες ανυπέρβλητες αναποδιές.
7) Όλα αυτά τα ανωτέρω, με δημόσια συνδρομή, συμβάλλουν παράλληλα και πιστεύουμε προέχουν οι αξιοπρεπείς, βιώσιμες συνθήκες των μονίμων κατοίκων.. Σχολεία για να μην αναγκάζεται έστω και για ένα παιδί να αναγκάζεται μία οικογένεια να μεταναστεύει εκτός.. αλοίμονον, εκεί πια που έφθασαν αυτές οι οριακές καταστάσεις αποψίλωσης, αλλά μέχρι πότε; Ραγδαία αποψίλωση, όμως, δυστυχώς συμβαίνει και στις πιο γηραιότερες γενιές, που αφήνουν πίσω τους δυσαναπλήρωτα κενά σε ολόκληρο το φάσμα της λαϊκής τέχνης, των χειροποίητων εργοχείρων, των παραδοσιακών ολυμπίτικων φορεσιών, στιβανιών, ευπρεπισμών παραδοσιακών σπιτιών, κ.τ.λ.
Η σταδιακή διάσωση και αναπλήρωση πραγματοποιείται μόνον από τις μεγαλύτερες γυναίκες, που μπορούν να συνεχίζουν ακόμη τις απ΄ αιώνων λαογραφικές ασχολίες τους προς τέρψιν των ιδίων και των επισκεπτών.
Επιχορηγούμενες σαν επιμορφώτριες να διδάσκουν τις νέες-νέους για να διατηρήσουν απάπειρον το ζωηφόρο, κληρονομικό ΠΑΡΑ-δοσιακό τους “χρυσόδενδρο” και τον τόπο τους μακροημερεύοντα ΓΕΝΙΚΑ.. Διαφορετικά, ήδη, η τεράστια Κίνα και οι λοιπές χώρες “του Ασιατικού Δράκου” καραδοκούν για να αναπληρώνουν όλα τα υπάρχοντα κενά.. ακόμη και μέχρι και τα της “άσημης Ολύμπου” κατά τους αρμοδίους μας, μα όχι για τα μιλιούνα κινέζων, που κάθονται και ασχολούνται επισταμένα με τα ολυμπίτικα, αντικαθιστώντας τα, με τα βιομηχανοποιημένα “λιλιά” τους..
Για όλα αυτά, έκκληση εκ βαθέων από σύσσωμους τους καρπάθιους, που επιθυμούν διακαώς να πρυτανεύσει στους νέους δημοτικούς άρχοντες συμπολιτευόμενους και αντιπολιτευόμενους, πρώτα και κυρίαρχα, η ΟΜΟΝΟΙΑ.. για να μπορέσει να ξεκολλήσει το Νησί από τα ειωθώτα προς νέους πρωτοποριακούς δρόμους..
Για να μην αφεθεί στην τύχη του.. για να μην είναι οι δικές μας γενιές οι αυτόχειρες τέτοιας ανηλεούς οπισθοδρόμησης των πιο αναγνωρίσιμων ανθρωπίνων, φυσικών, πολιτιστικών, χωροταξικών και λοιπών παρακαταθηκών- ριζών- πόρων..
Ευελπιστούμε στο επόμενο να ανοιχτούμε και στα του Νότου.
Μάκης Εμμ. Ρήγας-Ρηγοπούλης.
18/9/2023
Καρπαθιακά Νέα
