Του επιστημονικού συνεργάτη του Ι.Λ.Π.Κ. του Πανεπιστημίου Αθηνών
Μάκη Εμμ. Ρήγα-Ρηγοπούλη
Θα είμασταν αφελείς αν επαναλαμβάναμε τις πάμπολες αντιξοότητες των άγονων ακριτικών μας νησιών, πρώτον εάν δεν έφθαναν σε οριακό σημείο ερήμωσης και συνεχίζουν από τις διαχρονικές παθογένειες της πολιτείας.. και κατά δεύτερο, εάν δεν πιστεύαμε ότι έρχεται το πλήρωμα του χρόνου με όλα τα σύγχρονα μέσα συμπυκνωμένης τεχνολογίας σε όλους τους τομείς και τις σε βάθος και πλάτος αναδιαρθρωτικές πολιτικές να ΞΑΝΑΒΡΟΥΝΕ τον δρόμο της ισοπολιτείας και της βιώσιμης ανάπτυξής τους.
Άρα, εάν δεν προσπαθούμε με ένα προς ένα τα επιχειρήματα να πείσουμε και τους πιο άπιστους Θωμάδες, ότι αυτή η άγονη μικρομεσαιανησία αξίζει να αρθεί στο ύψος των ευνοϊκών περιστάσεων τόσον επί τόπου, όσο και για τα πλούσια οφέλη για ολόκληρη την πολιτεία σε όλα τα επίπεδα, θα είναι δώρο, άδωρο. Από τα περιρρέοντα ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, με τα καταδικά μας, πιστεύουμε, πειστικά επιχειρήματα και συνάμα απορίες:
Πως, η μεν “ανεμόεσσα Κάρπαθος” αυτοδύναμη από εποχής Ομήρου, χιλιάδες χρόνια πριν, μπορούσε να συμμετέχει στον Πανελλήνιο Πόλεμο εναντίον της Τροίας και διέθετε από μόνη της με δική της αυτοδημιούργητη τριήρη- “κορβέτα”(!!), άρα και πολεμιστές, συμβάλλοντας στην ενίσχυση και την νίκη της ελληνικής εκστρατείας(!);
Η δε Κάσος μεγαλούργησε με την αρμάδα της τους πλέον δύσκολους χρόνους της Επανάστασης του ΄21, πρωτοστατώντας στις ναυμαχίες εναντίον των τουρκο-αιγυπτιακών στόλων. Δυστυχώς, με την καταστροφική κατάληξη “ΤΟΥ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΟΣ” αλλά και να συνεχίζεται και σήμερα η ναυτιλιακή δύναμη να μεγαλουργεί με τους κασιώτες εφοπλιστές αλλά εκτός.. έξω μακριά από τα πάτρια εδάφη, που θα μπορούσαν να ξαναφέρουν την Κάσο στις παλιές της δόξες.. αν, βέβαια, εξαφανιζόντουσαν, ως δια μαγείας, οι αποτρεπτικές ελληνικές δημόσιες καθεστωτικές νοοτροπίες.
Και για τους απανταχού καρπάθιους-κασιώτες αλλά και όλους τους αγονονησιώτες οι απορίες είναι και αμέτρητες και άλυτες και η μία φέρνει την άλλη.. Ζητάνε διαχρονικά εξηγήσεις από την σύγχρονη ελληνική πολιτεία αλλά εδώ στην “έρημο” ταιριάζει το διαχρονικό “φωνή βοώντος εν τη ερήμω”..
Όπως, π.χ., ΓΙΑΤΙ ΤΟΤΕ, τα νησιά μας σε διαφορετικές χιλιετίες το ένα με το άλλο και σε πρωτόγονες συνθήκες πρωταγωνιστούσαν ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΩΡΑ στον αιώνα της τεχνολογικής επανάστασης ΚΑΙ το απίστευτο αντίθετα φυλλορροούν; Επί πλέον, η χώρα μας αναπόσπαστο μέρος της πλουσιοπάροχης οικογένειας της Ευρώπης με ρήτρες ΝΗΣΙΩΤΙΚΟΤΗΤΑΣ, ένθεν και ένθεν, και με εκατοντάδες δισ. ευρώ στα 40 χρόνια χρηματοδοτήσεων και τα 72 δισ. του ΤαμείουΑνάκαμψης, ΕΣΠΑ, κ.τ.λ., τα αφήνει παρά την διεθνή δημοφιλία τους, χωρίς τα εφόδια πρώτης ανάγκης να διώχνουν και τους ελάχιστους εναπομείναντες ιθαγενείς και τους τουρίστες; Ευτυχώς, δεν τα φωνάζουμε μόνον εμείς για “τα παραδεισένια θεία δώρα των νησιών” με μακροσκελείς ρομαντικές διαθέσεις, θα συμφωνούσαμε με τους φίλους μας, αλλά πως αλλιώς θα πείσουμε;
Ευτυχώς, ισχυρές φωνές ηχούν μαζί με τις δικές μας.. κατά πρώτον φως, φανάρι η πολυπρόσωπη μαγεία, π.χ. του νησιού μας.. κατά δεύτερο και το μπαράζ διεθνών προβολών με κολακευτικά σχόλια από πλειάδα επίσημων τουριστικών οργανισμών, έγκυρων οργανισμών και ειδησεογραφικών πρακτορείων και περιοδικών, κ.τ.λ., που το επισκέπτονται και το διαπιστώνουν επί τόπου.
Σύμφωνα με όλα αυτά φαίνεται ότι σύσσωμοι οι ξένοι μένουν εκστασιασμένοι, το δοξάζουν, δημιουργούν εύκρατο κλίμα αύρας ζωντάνιας, όπως πιστεύουμε και σε όλα τα καθημαγμένα άγονα νησιά μας. Δηλ. πολυάριθμοι ελκυστικοί, πανέμορφοι τόποι-νησιά που συνεγείρουν όλες τις αισθήσεις των ξένων αλλά τους έλληνες δημόσιους λειτουργούς φαίνεται να μην τους συγκινούν τα άγονα, ανέκαθεν.
Εκτός όλων αυτών των εξωτερικών και τοπικών, ευνοϊκών συγκυριών, το κυρίαρχο, στην τεχνολογική εποχή της εικονικής πραγματικότητας- κινητού και επικοινωνίας “οι απόκοσμοι” φίλοι μας επισκέπτες προσγειώνονται σε μίαν άλλη πλανητική -νησιωτική ατμόσφαιρα και εποχή με φιλικό- οικογενειακό περιβάλλον αρχέγονης φιλοξενίας.
Οι μάζες, οι πελάτες αριθμοί δεν έχουν καμία σχέση με τις ανθρώπινες προσεγγίσσεις που δημιουργούν τα μικρομεσαία νησιά, αλοιώτικες από τις δικές τους στρεσαρισμένες τρεχάλες, ήρεμη, προσηνή, διάθεση-επαφή, σαν το σπίτι τους.. συνδυασμένη με ειδυλιακά τοπία, απαράμιλλες αμμουδιές, αρκετές παρθένες, παγκόσμια γνωστή γαστρονομία, σπορ, βαλάντια κάθε οικονομικής δυνατότητας, κ.τ.λ., κ.τ.λ.
Επίγειοι Παράδεισοι, τι άλλο τάχατες τους λείπει; Το βρήκατε, παντού, μα παντού λείπει διαχρονικά, αλλού όλους διόλου, αλλού λιγότερο η κρατική παρουσία σε όλα τα επίπεδα ακόμη και στις στοιχειώδεις ανάγκες, που δυσφημίζουν- γκρεμίζουν ολόκληρο το παραδεισένιο τουριστικό οικοδόμημα των ελληνικών νησιών.
Ευτυχώς, προς το παρόν ακόμα, για τους επισκέπτες μας φαίνεται να ζυγίζουν περισσότερο τα παραπάνω μοναδικά υπέρ των μικρονησίων και γι΄ αυτό μας έρχονται, και λιγότερο τα κατά-τριτοκοσμικά.
Υπάρχουν, βέβαια, και οι μονήρεις, αποσπασματικές πλουσιοπάροχες εξαιρέσεις από μέρους της πολιτείας, π.χ. στην Αστυπάλαια, στην Χάλκη, κ.τ.λ.. δείγματα του φαίνεσθαι και των πάσης φύσεως αδυναμιών της να ολοκληρώνει καθολικά και συντονισμένα τέτοιας υψίστης σημασίας, κ.τ.λ. προγράμματα εκεί όπου οι ανάγκες το απαιτούν επειγόντως, πολύ περισσότερο και για ΟΛΑ τα μικρά μέρη-νησιά, ενοείται με το πιο ελάχιστο κόστος. Άρα, ο τουρισμός δεν είναι πια για τους αγονονησιώτες, δεν μπορεί να είναι ΜΟΝΟ ένα προϊόν, μαϊδιά..
Είναι μια ξεχωριστή, πολισχιδής οντότητα- “βιομηχανία” που αγγίζει πάμπολες πτυχές των ανθρωπίνων-τοπικών συναισθημάτων και αναγκών. Και για τα μικρά μας, αποκομμένα νησιά έχει εξελιχθεί, πέραν της καλοδεχούμενης οικονομικής αιμοδοσίας, σε “μάννα εξ Ουρανού”, εμμέσως σε ένα ευρύτατο, καταλυτικό φάσμα διεργασιών αναγέννησής τους: υποδομικής, πληθυσμιακής, ψηφιακής, παραγωγικής, υγειονομικής, κοινωνικής, οικονομικής, εργασιακής- επιχειρηματικής, πολιτισμικής- παραδοσιακής, εκπαιδευτικής, αθλητικής, ψυχολογικής, και λοιπής ολοκληρωμένης βιώσιμης ανάπτυξής τους.
Λίγο τόχεις από την μία (από τους εκτός ξένους) να ακούς το χαρμόσυνο, “Λάζαρε, δεύρον έξω” αλλά από την άλλη(τους μέσα), “Σταύρωσον, Σταύρωσον Αυτόν”;
Άρα, Ο ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ φαίνεται να είναι η μοναδική ισχυρή σανίδα σωτηρίας για ολόκληρη την υποβαθμισμένη πολυνησία της χώρας και όχι μόνον.
Γι΄αυτό αξίζει της μέγιστης δυνατής αρωγής και από μέρους του δημοσίου, καθόσον ο ιδιωτικός τομέας με τις επιδοτήσεις, κάποιο μέρος των οποίων θάπρεπε οπωσδήποτε να κατευθύνεται προς τις υποδομές, κάνει ότι μπορεί ατομικά.
Και άπαντες οι αγονονησιώτες εύλογα απορούν, γιατί η ελληνική πολιτεία διαχρονικά μέσω των δικών της θεσμών και της Ε.Ε. περί Νησιωτικότητας δεν ενισχύει τις τουριστικές, αγροτο- κτηνοτροφοδοτικές, πράσινες ενεργειακές, κ.τ.λ. επιχειρήσεις και υποδομές; Και με τα περισσότερα δυνατά κίνητρα και τους μειωμένους-ελάχιστους φόρους στα άγονα νησιά να μπορούν να αντιμετωπίσουν τις χίλιες-δυό αντιξοότητες και να μπορούν να αποδώσουν για όλους ανάλογα;
Και, οπωσδήποτε, επιπρόσθετα να κλείνουν τους αιωνίως ΑΝΙΣΟΣΚΕΛΙΣΤΟΥΣ, προβληματικούς ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΠΟΎΣ ΤΟΥΣ; Γι΄ αυτές τις ανισοβαρείς επιμιξίες πιστεύουμε η μόνη σωτηρία φαίνεται να είναι ο διαχωρισμός όλων των άγονων νησιών-Δήμων από τα υπόλοιπα μεγάλα αυτοδύναμα νησιά σε μία ΠΟΛΥ-ΑΓΟΝΟΝΗΣΙΑΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ για να μην αλληλοεπιβαρύνονται με φορτία ασήκωτα σε σημεία παράλυσης και των δύο αντίρροπων μερών.. η οποία Αγονονησιακή Περιφέρεια, όπως “οι ανάπηροι” να τυγχάνουν ειδικής μέριμνας, μέσω των ανάλογων υπουργείων και της λοιπής κρατικής μηχανής με καθολικές χρηματοδοτήσεις από προγράμματα Νησιωτικότητας μέσω της Ε.Ε.
Άρα, και κατά γενική ομολογία “οι ιθύνοντες νόες” των κατά καιρούς κυβερνώντων δεν έχουν λάβει ποτέ, πολύ σοβαρά υπόψη τις χίλιες-δυό ιδιαιτερότητες της ελληνικής πραγματικότητας, που αρκετές δεν μπορούν να συμβαδίζουν ούτε με τα διεθνή στάνταρς της παγκοσμιοποίησης-ομογενοποίησης των πάντων.. μα ούτε της “καυτής” πολυπλοκότητας και της ανισομέρειας των πάντων τόσο των φυσικών όσο και των ανθρωπίνων δομών και πόρων και ειδικότερα εις βάρος των πλέον ανοχύρωτων άγονων νησιών.
Και παρόλο που καθιερώνονται, τελευταία, ως αποδέκτες έντονου τουριστικού, επενδυτικού, κατοικίας, κ.τ.λ. και όχι μόνον ενδιαφέροντος για όλα τα άγονα νησιά.. αποσυμφορώντας κάπως ταυτόχρονα και τον ισοπεδικό αστικό υπερτουρισμό των γύρω μεγάλων νησιών-θερέτρων.
Για τους ίδιους λόγους, αφ΄ ενός αποσυμφόρησης και αφ΄ εταίρου ανάσες ζωής, θα πρέπει πλέον να πραγματοποιούνται οι ταχύπλοες θαλάσσιες γραμμές από γνωστά τουριστικά κέντρα, όπως, π.χ. από το Ηράκλειο Κρήτης αντί της ήδη από την “άγονη” Σητεία με ελάχιστους τουρίστες προς τα άγονα νησιά μας, άρα τσάμπα επιδοτήσεις.. και δύο κατευθειακά δρομολόγια από Πειραιά προς την Κασοκαρπαθία τουλάχιστον την τουριστική σαιζόν αντί της σχεδιαζόμενης μίας.
Μα, γίνεται και επιδοτούμενα και πανάκριβα τόσο τα θαλάσσια όσο και τα αεροπορικά εισητήρια, ώστε σε σύγκριση με τα ευρωπαϊκά να φαίνεται ότι ταξιδεύουμε σε “άλλο πλανήτη”; Εκείνα τα ισοδύναμα για κάποιες επιστροφές και αγύριστες, πότε, επιτέλους, θα βγαίνουν άμεσα, απευθείας στους νησιώτες;
Πάντως, τα 4 εκατ. μιλιούνια της Αττικής μαζί και οι μεγάλες αδελφές-νησιά που ταϊζουν τους πάντες και τα πάντα, να μπορούν και τα νηστικά άγονα μικρονήσια να δέχονται τουλάχιστον ελάχιστα ψίχουλα από την τουριστική τους υπερ-παλίρροια.
Και αντί να βουλιάζουν 5-10 μεγάλες τουριστικές ναυαρχίδες με όλα τα άσχημα επακόλουθα, η πολιτεία με νέους σχεδιασμούς ισότητας και αποτελεσματικότητας να διευρύνει, έτσι, με κάθε τρόπο τους τουριστικούς προορισμούς χάρη και της ξεχασμένης νησιωτικής περιφέρειας την περιφέρεια.
Πάντως, και οι ελάχιστοι μεγάλοι γείτονες, παρόλο εύποροι διαμηνύουν σε όλους τους τόνους, ότι και αυτοί ακόμη σέρνονται με άλλου είδους προβλήματα, άρα, ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος περίσσια.. και η απέραντη Περιφέρεια Ν.Αι. με τόσα ασήκωτα βάρη διάσπαρτων νησιών, δηλ. στο περίπου μισό κατοικημένο Αιγαίο (!), που μόνο να τα επισκεφθείς θέλεις “έναν αιώνα”, πόσο μάλλον να κάτσεις να λύσεις και του καθενός τα χίλια-δυό προβλήματα.. ποία από αυτά να πρωτοπρολάβει η Περιφέρεια, ανταγωνιζόμενα τα πολυπληθή άγονα και μεταξύ τους και με τα μεγάλα, χάος! Και, όπως πάντα, τα περιορισμένα κονδύλια της Περιφέρειας, κ.τ.λ. κατευθύνονται στα πολλά στόματα.. και η δε εξ ύψους βοήθεια, που απομένει, από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, όχι μόνον δεν είχανε μεριμνήσει να επουλώσουν τις πληγές των άγονων- “ανάπηρων”, αντίθετα έχουν φτάσει στο άλλο άκρο να προσθέτουν πλήθος κι άλλων αδιεξόδων, που “εκ φύσεως” δεν μπορούν να ισχύουν γι΄ αυτά, όπως, π.χ.:
Γίνεται στα ΜΙΚΡΑ νησιά με ελάχιστους κλήρους γης να επιβάλλεται νάχουν τουλάχιστον 8 ΣΤΡΕΜΜΑΤΑ για να κτίσουν, να βάλουν κεραμίδι στο κεφάλι τους; Και όταν εδώ στο Ν. Αι. όλα σχεδόν τα μικρά νησιά είναι ΚΑΡΑΦΛΑ από δένδρα αλλά για κάποιες αγριάδες από σχινοασπαλάθους τα βαπτίζουν δασικά, άρα να μένουν αναξιοποίητα, παρά τις ιδιοκτησίες με τις βούλες αιώνων.. μέχρι και τους αρχαίους και τους νεώτερους πολιτικούς και νομοθέτες Καλλι-Κράτη, Καπο-δίστρια, Καλλι-Σθένη επιστράτευσαν ωραιοποιημένες ονοματοδοσίες “κάλλους του κράτους με σθένος αλλά με καπίστρια(συγνώμη μέγα κυβερνήτη μας)”..
Δηλ., αντί να ενισχύσουν εδημιούργησαν, ότι αντίθετο με τις ανίσχυρες πλέον αυτοδιοικήσεις ερημώνοντας όλες τις κοινότητες των άγονων που συναποτελούν τους Δήμους χωρίς κανένα πόρο, ούτε καν για τις ανάγκες της καθημερινότητας, όπως π.χ.: Υγεία, συγκοινωνία, λιμάνι, νερό, αποχέτευση, φωτισμό, δρόμους, κ.τ.λ.
Μα πως γίνεται, όμως, λένε, στην Περιφέρεια Ν. Αι. η ανεργία να είναι η χαμηλότερη, το υψηλότερο κατά κεφαλή εισόδημα, από τις πλουσιότερες περιφέρειες, 500 έργα στα σκαριά, κ.τ.λ.. και μακάρι τουλάχιστον οι αριθμοί να ευημερούν αλλά γιατί να μην αγγίζουν καθόλου εδώ τα “πλούσια” άγονα νησιά μέχρι του σημείου να λείπει ακόμα και το πιο βασικό δημόσιο αγαθό, που “λένε το νερό νεράκι”, πόσο μάλλον τα υπόλοιπα;
Πως να συνομολογήσουμε, άραγε, ότι οι στατιστικές αυτές είναι οι πραγματικές, αφού δεν αφορούν καν τα άγονα; Αντίθετα, πόσες βαρύγδουπες είναι οι συνέπειες που έχει η μεγάλη μάζα των άγονων νησιών και μαζί η Περιφέρεια Ν. Αι. συμπεριλαμβανόμενη στις πλουσιότερες(!!), με πρωτεύουσα να κατατάσονται στην τελευταία, δυσμενέστερη κατηγορία χρηματοδοτήσεων!!
Το κυρίαρχο, ότι η Κεντρική Διοίκηση κρατάει όλα τα ηνία στα χέρια της, οπότε περί ποίων ΑΥΤΟ-διοικήσεων μπορούν να περιστρέφονται οι όποιες αποφασιστικές συζητήσεις; Και για να μην ξεχνάμε, λοιπόν, ότι οι άγονοι για όσους δεν το γνώριζαν είναι πλέον “πλούσιοι”(!) αλλά:
Με την κατάργηση των σχολείων στα χωριά οι οικογένειες των μικρονησιωτών αναγκάζονται να παρατούν τις κατοικίες και του τόπους τους και να καταφεύγουν εκτός για τα σχολεία των παιδιών τους, ή για τις αρρώστειες τους ή για τις χίλιες δυό ανάγκες τους, κ.τ.λ., κ.τ.λ.
Επειδή, λοιπόν τα άγονα νησιά, πολλές φορές χειμώνα-καλοκαίρι μένουν αποκλεισμένα ή λόγω φουρτούνας ή της απομόνωσής τους εκτός του τουρισμού ή χωρίς άλλες ντόπιες παραγωγές παρά σχεδόν όλες εισαγόμενες, θα κλατάρουν από τέτοιες ή τις όποιες άλλες δυσμενείς καταστάσεις, όπως συμβαίνει ήδη συχνά.. Ή τέλος τα ακριτικά νησιά θα αναγκάζονται να καταφεύγουν και απέναντι για ψώνια, προκαλώντας την πλήρη αφαίμαξη τους και πλουτίζοντας τα ήδη συνωστισμένα τουρκικά παράλια!!
Μα, δεν ήτανε δα υπόθεση δισ. ευρώ, καταμαρτυρούν οι νησιώτες, για μια μπουκιά μικρά μέρη πρόκειται. Για μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ αφήνουν την πιο αδικημένη, την πιο απομονωμένη Πολυ- αγονησιακή Περιφέρεια σε τριτοκοσμικά επίπεδα; Και λόγω των Αναστάσιμων 40μερων ας τολμήσουμε να πούμε ότι γιατί ο ένας και μοναδικός θαλασσόκηπος, η προβληματικότερη Περιφέρεια της Ευρώπης θα πρέπει να σηκώνει επάπειρον “τον Σταυρό του Μαρτυρίου”, από μόνη της, τόσων πολυάριθμων άγονων νησιών της;
Όπως, για παράδειγμα, γιατί και ένας ήδη άγονος Δήμος-νησί, όπως η Κάρπαθος, κατακερματισμένος σε άλλες τρεις τουλάχιστον, απόμακρες “ΆΓΟΝΕΣ νησίδες κοινοτήτων”, που οι πολύωρες αποστάσεις τους από μόνες τους αφήνουν και τις κοντινές και τις μακρινές σύξυλες, να περιμένουν.. όπως και από την πολύπαθη Περιφέρειά τους Ν.Αι., για τους αυτονόητους λόγους που αναφέρθηκαν.
Μακάρι να είμαστε σαν την τυχερή Κάσο από την φύση της, λίγα λεπτά της ώρας η μία κοινότητα μακριά από την άλλη, άρα και Δήμο ευκολοδιοικούμενο στα πάντα, κ.τ.λ.!. Αν τύχει να είναι ομονοούμενος και δυναμικός και από ανθρώπινους παράγοντες, όπως συμβαίνει να είναι αμφότερα, τότε τα οφέλη είναι πολλαπλάσια..
Άρα, με τούτα και τάλλα, φαίνεται σαν να το έχουνε πάρει απόφαση, ότι δεν τους ενδιαφέρουν τα πλείστα όσα καταστροφικά τεκταινόμενα στην αγονονησία, άρα, δεν μπορούν ποτέ αυτά να συμπεριληφθούν στο μέγα-μπίζνες-κλαμπ, όπως βαυκαλίζονται “οι διανομείς του εθνικού σιτηρεσίου” του Κέντρου.
Καθόσον, οι πολιτικοί όλων των κομμάτων φαίνονται πράγματι να δραστηριοποιούνται προς όλες τις κρατικές κατευθύνσεις με λιγοστά, όμως, αποσπασματικά αποτελέσματα, αφού η διαχρονικότητα της κατρακύλας των άγονων νησιών συνεχίζεται ακάθεκτη, χωρίς ολοκληρωμένο, συνεκτικό στρατηγικό σχεδιασμό, που, δυστυχώς, δεν ακούσθηκε στα εκλογικά προγράμματα των κομμάτων.
Οι ακρίτες, όμως, δεν μπορούν να μην αναγνωρίσουν τις άμεσες προσπάθειες της ελληνικής πολιτείας για την θωράκιση της Εθνικής Άμυνας με τα πλέον σύγχρονα υπερόπλα και την κατασκευή του Φράκτη στον Έβρο..
Αλλά οι πιο αδύναμοι, οι πιο ζωτικοί ακριτικοί-εθνικοί κρίκοι της ελληνικής επικράτειας, εκτός όλων των παραπάνω, προστίθεται υπεράνω και το εδαφικό, τα νησιά-γη των προγόνων και τα σπίτια, οι στέγες τους, άρα και το πληθυσμιακό.
Η ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΟΧΗ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ του προαιώνιου Αιγαιακού Πελάγου με τον Εθνικό Κορμό, πιστεύουμε καθυστερεί επικίνδυνα. Άρα, παράλληλα με την απαραίτητη ισχυροποίηση της ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΟΥΣ ΑΜΥΝΑΣ που υλοποιείται, να μπορούν να συνεχίζουν να διαθέτουν και τις ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΕΣ ΖΩΝΤΑΝΕΣ, ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ, ΕΔΑΦΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΕΣ ΠΑΡΟΥΣΙΕΣ-ΑΜΥΝΕΣ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ, που οσημέραι αφίενται, όλως απογοητευτικά, να εξασθενούν στο ελάχιστο δυνατό επίπεδο..
Ισχυρή αποτρεπτική Ελλάδα, χωρίς και Ισχυρό Νησιωτικό και Ανθρώπινο Φράκτη και στο Αιγαίο και χωρίς αλλαγή στο αποτυχεμένο πολιτικό-διοικητικό και παραγωγικό μοντέλο στο διεκδικούμενο πολλαπλάσιο ακριτικό σύνορο του Αιγαίου από τον Έβρο, θα δημιουργούμε απατηλές ορέξεις.. ότι στην ήδη πληθωρικών επεκτατικών τάσεων Τουρκία μπορεί να καλύπτει στο διηνεκές όλα τα αυξανόμενα κενά- ζωτικούς της χώρους, αλά Κύπρο. Ακόμη να ονειρεύεται ότι μπορεί να εκλαμβάνει την αδιαφορία της ελληνικής πολιτείας π.χ. την μία με τους ασθενείς της, την άλλη με τις παντοειδείς ανάγκες, τα ψώνια, κ.τ.λ. να καταφεύγουν απέναντι, ως προσχήματα στους πάντες για τις αδηφαγικές της επεκτάσεις.. αφού θεωρεί τον εαυτόν της ότι μπορεί να φθάνει μέχρι του σημείου να κάνει το άσπρο, μαύρο, σε όλα..
Εδώ, ο ασιάτης γείτονας δεν παύει να διακηρύτει επίσημα σε όλους τους τόνους και σε όλα τα μήκη και πλάτη της οικουμένης, ότι μπροστά ή πίσω θα βάλει χέρι σε όλοκληρη την ακριτική νησιωτική περίμετρο, “την Γαλάζια Πατρίδα της” μέχρι την Κάρπαθο-Κάσο.
Οι επωάζουσες κοσμογονικές και γειτονικές γεωστρατηγικές ανακατατάξεις γύρω μας αλλά και οι τοπικές οπισθοδρομήσεις να τρέχουν με τα χίλια, επιβάλλουν και στους όποιους έλληνες ιθύνοντες πολιτικούς προκύψουν από τις επικείμενες εκλογές να τρέχουν και αυτοί ανάλογα τις απαιτούμενες αλλαγές στην σωρεία των κακώς κειμένων και δη στις Άγονες, Ακριτικές Εμπροσθοφυλακές.
Οι καιροί ου μενετοί.. όπως και στις συνέχειες των ταπεινών μας σκέψεων..
Μ.Ε.Ρ.Ρ. 15/5/2023.
