Όσο πάει και εντείνεται η ερήμωση της υπαίθρου, ειδικά σε περιοχές ακριτικές γίνεται ακόμα πιο αισθητή με το πέρασμα του χρόνου. Το φαινόμενο έχει λάβει άκρως ανησυχητικές διαστάσεις με σοβαρές παράπλευρες” απώλειες” όπως το κλείσιμο σχολικών μονάδων στα χωριά μας , εξαιτίας της έλλειψης ικανού μαθητικού πληθυσμού για να τα συντηρήσει .
Στο πλαίσιο αυτό ίσως είναι η τελευταία σχολική χρονιά για το δικό μας σχολικό συγκρότημα του Δημοτικού σχολείου, που τα τελευταία χρόνια λειτουργούσε στον ίδιο χώρο και το Νηπιαγωγείο.
Τι θα γίνει λοιπόν τις επόμενες σχολικές χρονιές με τις λιγοστές πλέον οικογένειες που θα ζουν στα χωριά και δεν θα μπορέσουν να στείλουν τα παιδιά τους σε ένα σχολείο… γιατί απλά δεν θα υπάρχει ;
Θα χρειαστεί να μεταφέρονται καθημερινά στις πιο κοντινές μονάδες (Απέρι – Πηγάδια ) που απέχουν δεκάδες χιλιόμετρα μακριά…ή να επιλέγουν την μόνιμη εγκατάσταση τους σε αυτές, εγκαταλειποντας όλες εκείνες τις δραστηριότητες που θα είχαν μένοντας στο χωριό…
Με την φυγή λοιπόν όλων αυτών των οικογενειών που αναπόφευκτα θα προκύψει, έχουμε χωριά έρημα αφήνοντας πίσω λιγοστούς ηλικιωμένους να “φυλούν Θερμοπύλες ” που και αυτοί με την σειρά τους έχουν να αντιμετωπίζουν, από την μια την ανασφάλεια που διμιουργεί η απουσία του κόσμου, μια ανασφάλεια που αναγκάζει τους ηλικιωμένους τουλάχιστον τους δύσκολους χειμερινούς μήνες, λόγω έλειψης βασικών παροχών, να πηγαίνουν κοντά σε οικεία πρόσωπα, οπότε συναντούμε πλέον το φαινόμενο της πλήρης εγκατάλειψης των χωριών..
Τα σημάδια ήταν εμφανή , ωστόσο κανείς δεν έδωσε την πρέπουσα προσοχή , και σήμερα βρισκόμαστε προ των πυλών για την τελευταία ίσως χρονιά λειτουργίας του αγαπημένου μας σχολείου , που δίδαξε γενιές και γενιές και το υπηρέτησαν ανα καιρούς αξιόλογοι διδάσκαλοι , πρότυπα ήθους και ηθικής , διαμορφώνοντας χαρακτήρες σε πολλούς μαθητές τους.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ
Το κτήριο κτίστηκε το 1960 με χρήματα της τότε Νομαρχίας και του δωρητή συντοπίτη μας Μιχαήλ Αβδελή.
Το 1994 υπό την προεδρία του αείμνηστου τοτε προέδρου της κοινότητας Μιχαήλ Πρωτόπαππα έγινε πρόταση για εικαστικές παρεμβάσεις του σχολείου .
Προτάθηκαν απεικονίσεις που παρέπεμπαν σε παιδικές φιγούρες αφού επρόκειτο για σχολείο.
Αλλά αυτό ήταν η αρχή του τέλους ώστε να παρέμβει ο αείμνηστος συμπατριώτης μας Βασίλης Χατζηβασίλης και χαρακτηριστικά να αναφέρει ότι σαν λαός έχουμε ανεξάντλητες πηγές πολιτισμού και ιστορίας και ήταν αναγκαίο όλες οι απεικονίσεις να τις αντλήσουμε από εκεί.
Έτσι το 2008 επί προεδρίας του Κώστα Τσαμπανάκη και την συμβολή των αδελφών Χατζηβασίλη (Αντώνη – Μανώλη – Γιάννη) να δημιουργήθει αυτό το μοναδικό στολίδι , με απεικονίσεις μεταξύ άλλων έχουν να κάνουν με τον Μέγα Αλέξανδρο , τον Αρχιμήδη , τον Χριστό , και άλλα γνωμικά από αρχαίους ιστορικούς.
Δεν έχουμε ωστόσο το δικαίωμα εμείς οι νεότεροι να προσβάλλουμε κάποιους που στο παρελθόν μόχθησαν ώστε σήμερα να βρίσκεται και να λειτουργεί το εν λόγω σχολείο.
Διαβάζοντας σχετικά διαπιστώνω περίλυπος την πλήρη αδιαφορία των αρμόδιων αρχών , (Νομαρχίας – Δήμου – περιφέρειας) την αποποίηση ευθυνών, και την μετάθεση αυτών εκατέρωθεν ..!!
Και στο τέλος σιωπηρά θα περάσει στο παρελθόν.
Βλέπεις ενώ σαν χωριά δίνουμε πάντα το βροντερό παρών στις εκλογές , επηρεάζοντας αποτελέσματα , είμεθα άτυχοι διότι οι εκλεγμένοι δημοτικοί μας αντιπρόσωποι, ενώ όφειλαν να διεκδικούν και να προβάλουν όλα αυτά τα προβλήματα , αυτοί αρέσκονται δια τις απουσίας τους από τα δημοτικά συμβούλια, σε βαθμό που αν λειτουργούσε σωστά και γρήγορα ο νομοθέτης σήμερα θα ήταν έκπτωτοι από τα καθήκοντα τους.
Όσο αφορά βέβαια τον αντιδήμαρχο και τον πρόεδρο μας , αυτοί έχουν ταυτιστεί πλήρως με τον “όρκο σιωπής” όταν βρίσκονται εντός της αίθουσης του Δημοτικού συμβουλίου..
Ένα θέμα που εδώ και μήνες απασχολεί αρκετούς , πρώτη από όλους την εξαίρετη δασκάλα που “έκρουσε τον κώδωνα κινδύνου ” , είδατε κανέναν από όλους αυτούς που μας εκπροσωπούν να τοποθετηθούν ;
Όχι βέβαια.
Το κύριο μέλημά τους είναι η οργάνωση της επόμενης παράταξης που θα είναι μέλη της… εννιά μήνες πριν την λήξει της παρούσας..!!
Η μοναδική εξαίρεση στον κανόνα ο αντιπρόεδρος της τοπικής ο κ Χατζήπαππας , με την πρόταση που κατέθεσε προ μηνών στο τοπικό συμβούλιο για την ενίσχυση από τους απανταχού συλλόγους μας , τόσο του σχολείου όσο και των οικογενειών που θα αποφασίσουν να επιστρέψουν στα πάτρια ώστε να αυξηθεί ο μαθητικός πληθυσμός ..
Και ενώ το αίτημα από όσο γνωρίζω έγινε επίσημα , βλέπω μετά λύπης μου ότι δεν υπάρχει απαπάντηση.
Αγαπητοί φίλοι και συντοπίτες πρόεδροι των συλλόγων μας, διαπιστώνοντας ότι δεν υπάρχουν συντονισμένες ενέργειες από αυτούς που μας αντιπροσωπεύουν ώστε να αποφύγουμε το κακό που έρχεται , νομίζω ότι πρέπει να βάλουμε όλοι πλάτη, με ιδίες δυνάμεις, ή τουλάχιστον να προσπαθήσουμε, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, γιατί δυστυχώς η ιστορία είναι αυτή που καταγράφει και απομνημονεύει γεγονότα.
Νομίζω ότι είναι μέσα στις αρμοδιότητες σας η στήριξη του τόπου των προγόνων μας , που περίσσια αγαπάτε και προβάλλεται ακούραστα όλα αυτά τα χρόνια .
Διότι φοβάμαι ότι θα έρθει η χρονική εκείνη περίοδος που θα έχουμε ξεμείνει όλα αυτά που σήμερα ευαγγελιζόμαστε.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Ειλικρινά δεν προσδοκώ τίποτα από επίσημη πολιτεία και την ενορχηστρωμένη χρόνια τώρα συνειδητή κατεύθυνση προς τον αφανισμό και την ερήμωση της υπαίθρου , στοιχείο που αποδεικνύεται τόσο με τους Καποδιστριακούς δήμους , και στην συνέχεια με τον Καλλικράτη , παραβλέποντας όλοι εκείνοι οι νομοθέτες ότι ο ελληνισμός από την αρχαιότητα αλλά κυρίως καθ’ όλα τα χρόνια της βυζαντινής και μετέπειτα οθωμανικής αυτοκρατορίας ,όχι μόνο διατηρήθηκε αλλά και μεγαλούργησε με το κοινοτικό σύστημα διοίκησης..!!
Μένει μόνο να ευχηθώ αυτή την ύστατη στιγμή κάτι να γίνει και η πολιτιστική πρωτεύουσα της Δωδεκανήσου να συνεχίζει να μεσουρανεί και παραδίδει μαθήματα ήθους και πολιτισμού.
Μανώλης Λιορεϊσης
23.1.2023
Καρπαθιακά Νέα
