Χειμώνας …
Τέλη του 60… Γραίος , βροχές αραντά και πού και πάλι Γραίος …
Αέρας , παλιόκαιρος , μεάλες κακοσύνες , εσού και μόνο …
Οι πλιό πολλοί Αθθρωποι είναι ίσα μπρός… Η Αποκάμωση έν ήτο ακόμη να φανεί …
Νεμένου όλοι τω , να παραμα’ι’νάρει τούτοά το ξέσκονο , να βγκού να ποκάμου πλέα με τα σκαψίματα και τα καλουργκίσματα και να νεμαευτού στα γιαττάκια τω …
Τα έθνη όλα αποκλεισμένα , οι πάθνες γεμάτες … Κι οι Λατσίες γεμάτες …
<< Έ παιί μου Αννή … Βάλε τουτουά το παννάκι στο χείο , γιατί ερίγλισε η λατσία μην πάει και βρέξει την νύχτα και πλυμμάρομε… >>
<< Μαγάρι να βρέξει να κοπεί πλέα τούτος εά ο παλιοαέρας , κι ας πλυμμάρομε καλέ Μαμά !!! >>
Όλα τα παιία του τόπου , τις μέρες απού έν έχου Σκολειό , βοηθού τις Μανάες και τις αερφές τω στις ερημοουλίες απού έν έχου αποκαμομό …
Οι Πατεράες είναι όλοι , σχεδόν όλοι , στις Γερμανίες , στις Αμερικές , στις Αυστραλίες και στις Αφρικές …
Χώρια τους άλλους απού’ ναι στη Ρώ , στη Αθήνα και στη Κρήτη …
Έχει και στα καράβια κάμποσους κι αρμενίντζου τις Θάλατσες και τα πελάη…
Του ταχυδρόμου ο τουμαρένος σάκκουλας , κάθε φορέα απού’ ρκεται , είναι πηλοτούρι …
Κυριακή βράυ…
<< Ελάτε παιάκια μου να κουταλήσετε τρουφτούγια και να πάτε να κοιμηθείτε γιατί ξημερώννει Εφτέρα και πρέπει να σηκωθείτε πρωί να μην αργκήσετε στο Σκολειό … >>
<< Καλέ Μαμά μην γνοιάντζεσαι … Το Καλλιώ της κουμπάρας είπε πως θα σηκωθεί από τις πέντε και θα σύρει λέει μνιά σφυρέα να πάρομε νιώση όλοι… Ογιά αποπάνω στου Καλλυκά την άλωνα είπαμε να μαευτούμε να γιααίννομε όλοι μαντζί … >>
Αννή , μην γνοιάντζεσαι… Μόλις χαράξει , θα ΄ρκινήσου πάλι οι Γάροι , ύστερα οι πετεινοί , ύστερα οι σκύλλοι και δεν θα χρειαστεί να σφυρίξει κανείς … είπε ο Μιχάλης στον μεάλο του αερφό .
<< Σαν σηκωθείτε , θα σας έχω στο τσουκάλι τσάι με εντρολίανο και κεράτι , να το πιείτε να βράσου τα μέσα σας … Βάλετε και μνιά κουταλέα μέλι , κάμετε και μνιά φέλλα με το ταχί να μην φύετε νηστικά… Ά να σας εώ !!! Ά , και μην ξεχάσετε την καστανιά με τις ακάθθες , και το εφτέρι για τον Δάσκαλο σας τον Χαράλαμπο … Ο τουβράς είναι στο παγκοχάλι …>>
*******
Καλημέρα !!! Καλημέρα !!! Ενας , δυό , τρείς… δεκαεφτά …Λείπει κανείς ; Ο Κοσμάς … Έρκεται κι ο Κοσμάς ; ερώτηξε ο Αννής τον ξάερφο του τον Γιωργκή , ανήσυχος … Έρκεται και μού’πε να τον ανεμένομε … ά νάειττο !!!
<< Καλημέρα !!! Γιααίννετε εσείς και θα σας ακλουθθώ και γιό , σιανά σιανά… >> είπε ο Κοσμάς …
Τα τουβραελλάκια τω στις ράχες και ο σάκκουλλας στην βάντα … Εφύκα πίσω τους σταύλους και πιάσα τα χαντάκια … Ο Αννής εκροστέκετο να κάμνει παρέα στον Κοσμά και να τον βοηθά ν΄αντιαίρει στους βότσηες … Οσάν επροάλα στην Ποταμία , τα άλλα παιία ήτο στα Καμίνια… Παίρνει μνιά βαθέα αναπνοή , ξαννεί πάνω Τον Θεό … και λέει στον Κοσμά. Κάισε ογιά στο σύττοιχο κάτω από την Αμυγνταλέα να μην κρυώννεις και σε πέντα λεφτά έρκομαι… Τραβά και μνιά γυνατή σφυραία να όκει γνώρα στα παιία απού γιααίννα ομπρός και σφίγγει δρόμο προς την Αυλώνα… Για πότε εγιάει στον αχερώνα , για πότε ασάκκιασε δυό σακκουρίνες άχερα , για πότε εσαμάρωσε το Μουλάρι , το φούρτωσε και εστάθει ομπρός στον Κοσμά μήε κι ο ίδιος εκατάλαβε … Παίρει το Μουλάρι σιμά στο τοίχο , βοηθά τον Κοσμά να πουππουνιάντσει στην κάμαρη , λέει του να κραεί με τό’ να του χέρι τη καμηλέα και με τ’ άλλο το σκαρβέλλι , πιάννει το καπίστρι και στουρί να φκιάσου τ’ άλλα παιία …
Ευτυχώς το ξάνεμο , επαραμα’ί’ναρε …
Ενέησα τα Καμίνια , επεράσα τον Σταυρό , το Τέμενος με τον Άη Κωσταντίνο , τις Ανε’υ’ρίες , τα Λάγια , την Ξετρυπητή Πέτρα , του Χαρκιά την Κουκκούλλα , του Κόκκινου το Χωράφι , την Αλεμονήτρια , και σαν ενεφάνα στην πάνω μερέα του Κουτρουλλώτου τα παιία ανεαίννα τα σκαλοπάκια της Περιόλας !!! Μέχρι να νεούλιάσου πάνω την Γιτσιλλέα θα τους προφκιάσομε … Τά’ πε και τά’ καμε !!! Ομπρός στης Μαγκαφούλας του Φραγκοράφτη το σπίτι τους επροφκιάσα. Αξά , λέει ο Αννής στον Γιωργκή …Βώκε ένα χέρι του Κοσμά μέχρι το Σκολειό …Εγιό θα πάω να έσω το Μουλάρι στ’ αμπέλι απού’ ναι τα ρεμέντζια του . Φοούμαι να το έσω πούεται ογιά μην πάει και κόψει το σκοινί κι άμε χάσε… Γλήορα όμως να μην αργκήσεις αξά , γλήορα … Σε λίο θα χτυπήσει το κουδούνι … Έ παιία , εκούσετε την καμπάνα να χτυπήσει ; Εγιό εν ήκουσα τίποτε , είπε το Καλλιώ… Μήε γιό , είπε ο Μηνάς …Μήε και γιό είπε ο Μιχάλης … Κανένα παιί γεν ήκουσε την καμπάνα …
Τα παιία ήμπα στις θέσεις τω , είπα την Προσευκή τω και ετοιμάντζουττο να μπούσι στις τάξεις τω… Ξαφνικά ξαπροάλλει ο Αννής , λουφασμένος και μονοκόκκινος από το κοψίο …
Που ήσουν εσύ ; Γιατί άργησες ;
Κύριε …
Ω , τσιμουδιά !!! Δεν θέλω δικαιολογίες !!! Πόσες φορές έχουμε πεί πως πρέπει να κοιμόμαστε νωρίς για να σηκωνόμαστε και νωρίς , έ; ΠΟΣΕΣ ; ΠΟΛΛΕΣ !!!
Μανωλάκη , φέρε μου σε παρακαλώ την Λυαρέα από την έδρα μου … Την Λυαρέα ; Είπαν όλα τα παιία από μέσα τους , με ΤΡΟΜΟ …
… Χωρίς κανένα οίκτο και χωρίς να κουριάντζεται … ανεοκατέαιννε εκείνη η άπονη Λυαρέα . Πότε στη δεξιά και πότε στη ντζερβή παλάμη …
Όλα τα παιία ήτο βακρυσμένα … Τα πλιό μικρά , είχαν πλαντάξει στο κλάμα … Ο Αννής να ξαννεί τον << Δάσκαλο…>> μες στα μάκια και να μην προσπαθεί να αποφύει την παλιολυαρέα …
Ένα βάκρυ , ένα μόνο βάκρυ επρόαλε στο δεξί του μάτι αμμ’ εν ήλεε να πέσει παρακάτω …
Ο << Δήμιος >> , είχε λυτσιάξει… Μήε κλαίει , μήε πονεί , μήε τραβά τα χέρια του , εσκεύγκετο …
Θα σε δέρνω μέχρι να ματώσουν τα χέρια σου , φώναξε , βγάζοντας αφρούς από το στόμα του…
Κάθε χαρακέα , εκούετο σαν μανναρέα στο ρομάνι κι ο βρουχιατός της εκατσούκλωννε μέχρι το Κορύφι και μέχρι τον Προφήτη Ηλία …
Ο Κοσμάς δεν εάσταξε … Πάει σιμά στον άλλο Δάσκαλο , του τραβά απόκοττα την φτερούα από τη πατατούκα του … Σκύφει ο Δάσκαλος …Το και το και το…
Ακούει ο Δάσκαλος … άλλο που έν ήθελε !!!
Κύριε ( όνομα και μη χωριό…) αρκετά !!!
Να Αγιάσει το στόμα σου , ΜΠΡΑΒΟ !!! είπε ο νέος Δάσκαλος ο Χαράλαμπος , από μέσα του … που τόση ώρα κοιτούσε και δεν πίστευγκε στα μάτια του…
Πως τολμάτε …
Αρκετά είπα .!!! Έχετε ξεπεράσει τα όρια !!! είπε και τον έπιασε ( σχεδόν τον εξεπάτωσε … ) από τους αγκώνες !!! Είπαμε να τιμωρούμε αλλά όχι με τέτοιο τρόπο…
Άν τον αφήνατε να σας πεί γιατί άργησε , θα καταλαβαίνατε …
Γιάννη , είπε και πλησίασε τον Μαθητή που στεκόταν ακόμα στην ίδια θέση με τα χέρια απλωμένα σε οριζόντια θέση…
Γιάννη , τα παιδιά που ήρθατε μαζί από την Αυλώνα , γνωρίζουν τον λόγο που άργησες …Μπορείς σε παρακαλώ να τον πείς , για να τον ακούσουμε όλοι , αφού κατεβάσεις τα χέρια σου ;
Κύριε , δεν έχω καμιά δικαιολογία … είπε ο Αννής κι ένας τριχαρένος κόμπος ενέηκε στον κάρυά του…
Το άκρυ που τόση ώρα εκάετο κρεμμασμένο στην άκρα του ματιού του , εκύλησε στο κόκκινο μάγουλο του… Τα δύο του μάκια τώρα , ήταν δυό ΓΑΛΗΝΕΜΕΝΕΣ ΘΑΛΑΤΣΕΣ …
ΓΑΛΑΝΟ ΦΩΣ εβγκάλλα εκείνα τα μάκια !!! Εξάννοιε πάνω , προς τους γέρο Αρμενάες και από άσπροι απού’ το , του φαίνουττο ΓΑΛΑΝΟΙ !!!
Ο ένας δάσκαλος ήτο γεμάτος θυμό και απορία…
Ο άλλος Δάσκαλος , κρατούσε αγκαλιά τον Γιαννή με το ένα χέρι και με το άλλο σκούπιζε τα ‘ικά του άκρυα με το κεντητό του μαντήλι …
ΜΠΡΑΒΟ , ΜΠΡΑΒΟ ΓΙΑΝΝΗ !!! Πήρες την ΛΕΒΕΝΤΙΑ του Πατέρα και του Παππού σου !!! Την ΛΕΒΕΝΤΙΑ και την ΨΥΧΗ τους !!!
Παιδιά να σας πώ λοιπόν τον λόγο που άργησε ο Γιάννης !!!
Όλα τα παιδιά που ήρθατε σήμερα από την Αυλώνα , ελάτε εδώ κοντά μου…
Τα Αυλωνιώτικα παιία εσίμωσαν στον Δάσκαλο που χα’ί’δευε απαλά τον συμμαθητή τους …
Σας παρακαλώ ανοίξετε τα χέρια σας …είπε και προς στιγμή όλα εθαρούσα πως ήρθε κι η δική τους σειρά…
Όχι , όχι δεν θα σας χτυπήσω μην φοβάστε , είπε βλέποντας μερικά να κρύβουν τις παλάμες τους …
Τα παιία , άφοα τώρα , άπλωσαν τα ξυλιασμένα από τον γραίο χεράκια τους , με τις ανοιχτές παλάμες !!!
Όλα είχαν φούσκες … Του Αννή , ήταν όλες σπασμένες…
Καλλιώ , που σκάφετε αυτές τις μέρες ; Στίς Πέρα Μερές κύριε…
Εσείς Γιώργο ; Στο Θύμος κύριε …
Εσείς Μηνά ; Στον Πλατύολο , συρούμενα ήτο κύριε… Να προσέχετε τους αθνιστούς !!!
Εσείς Κουλλιώ , που σκάφετε ; Στις Καμάρες κύριε…
Εσείς Θετεκούλα ; Στις Σκίες κύριε !!!
Εσείς Νικολή ; Στην Άρτσα και μας συρούμενα ήτο κύριε …
Εσείς Χατζήενα ; Στον Αχέλλη κύριε…
Εσείς Μαγκαφούλα ; Στην Κασιακούενα κύριε…
Γύρισε και κοίταξε τον δάσκαλο , που ακόμα δεν είχε καταλάβει τίποτα …
Τα παιδιά λοιπόν που πάνε στην Αυλώνα , δεν πάνε για βόλτα … Πάνε να βοηθήσουν τις Μανάες , τις Λαλλάες και τις αερφές των . Πάνε για δουλειά !!! Παίρνουν την θέση των ξενιτεμένων των Πατεράδων !!! Πιάννου το αξινορί και την Χερόλαη … Και ξυπνάνε από τις πέντε η ώρα , για να είναι εδώ στην ώρα τους … Κι όταν χρειαστεί κάποιος βοήθεια , τον βοηθούν κι ας ξέρουν ότι θα αργήσουν … όπως βοήθησαν σήμερα ο Γιάννης τον Κοσμά , πρόσθεσε και κοίταξε πάλι τον συνάδελφό του όλο νόημα … Ο Γιάννης λοιπόν , μας έκανε όλους ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΥΣ σήμερα !!! Αύριο θα είναι ένας άλλος Κοσμάς και ένας άλλος Γιάννης … Ένας Γιώργος , ένας Μηνάς , ένας Βασιλής , ένας Νικολής …
Το Σχολείο , δεν είναι μόνο να μαθαίννουμε γράμματα , αλλά και συμπεριφορά !!!
Φέρεσται κι όχι φαίνεσται , επετάχτηκε η Σοφία !!!
Μπράβο Σοφία !!! Φέρεσται κι όχι φαίνεσται λοιπόν !!!
Κύριε … έχετε κάτι να πείτε στον Γιάννη ; Ρώτησε ο Δάσκαλος τον δάσκαλο …
Να περάσουμε στις τάξεις , να κάνουμε μάθημα … Σπαταλήσαμε όλη την μέρα για το << τίποτα …>> , είπε και μπήκε στο γραφείο των Δασκάλων , ο δάσκαλος …
******************
* Μετά από πολλά χρόνια , μεγάλοι πιά … στις Δυτικές Ινδίες ήμασταν , ρώτησα τον αδερφό μου τον Γιάννη αν θυμόταν εκείνο το γεγονός …
Όχι , δεν το θυμούμαι… μου είπε , αλλά στο δεξί του μάτι σαν να έβλεπα ένα γνώριμο γαλανό ΦΩΣ … λαμπερό σαν τον ΣΕΙΡΙΟ απού θωρούμε ξαπλωμένοι πάνω στο μάλαμα στις Κάτω Ρούες … τους Μάηες των παιδικών μας χρόνων !!!
**Συνήθως όταν γράφουμε μιά ιστορία , την αφιερώνουμε στις ΙΕΡΕΣ ΜΝΗΜΕΣ των Ανθρώπων που αναφέρουμε …
Τούτη την ιστορία , την γράψαμε για ένα ΠΑΛΛΗΚΑΡΙ , ήσυχο , ευγενικό , ντροπαλό , φιλότιμο , ευαίσθητο και με ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΨΥΧΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ !!!
Στην ΙΕΡΗ ΜΝΗΜΗ λοιπόν του αγαπητού μας φίλου και συγχωριανού Κοσμά Η. Νταή , που η Ντζωή του φέρθηκε ΠΟΛΥ ΑΔΙΚΑ … και που το πέρασμά του από τούτη την παλιοζωή ήτο << δυό σκέλλοι… >>
Γιατί η θύμηση πάνω απ’ όλα , είναι ΣΕΒΑΣΜΟΣ !!! Κι ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ είναι θεμέλιο της ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ !!!
Και μείς , ΟΛΟΙ εμείς , είμαστε από τον ΟΛΥΜΠΟ της Παράδοσης … Την Όλυμπο !!!
