Του συγγραφέα Μάκη Εμμ. Ρήγα-Ρηγοπούλη
Μετά από την πολύμηνο καταιγίδα στα δημοτικά δρώμενα και επειδή φαίνεται να μη κατακαθίζει ακόμη για τα καλά η μαύρη αντάρα είπα να προσεγγίσω κι εγώ, όπως πάντα, από διαφορετική, πιστεύω αντικειμενική, οπτική γωνία. Όλοι οι αιρετοί, αναβαπτισμένοι μέσα στην πολιτική “Κολυμπήθρα του Σιλωάμ”, από την απρόβλεπτη δημοτική αναμπουμπούλα οπωσδήποτε έγιναν σοφότεροι και από την “επιφοίτηση”..
Η πρωτοφανής πολιτική κρίση ξεπέρασε ακόμα και όλα τα ελληνικά δεδομένα, που τα πολιτικά-διχαστικά πάθη πρωτεύουν σε ολόκληρη την υφήλιο. Το αθάνατο αρχαιοελληνικό πνεύμα προσπάθησε μέσω της Δημοκρατίας, της Φιλοσοφίας, κ.τ.λ., κ.τ.λ. να εξημερώσει-κατευνάσει το πανάρχαιο πρωτόγονο “αγρίμι” μέσα μας.
Η πολι-ΤΙΣΤΙΚΗ συνδρομή της αρχαιοελληνικής διανόησης στην ανθρωπότητα αναγνωρίζεται σε Ανατολή και Δύση.. εν τούτοις στο άλλο το πολι-ΤΙΚΟ, που συνδέεται άμεσα με το νόημα και την ουσία της Δημοκρατίας, (που και δικτάτορες την έχουνε κάνει παντιέρα, παντός καιρού) η “ΕΓΩ-ΠΑΘΕΙΑ” ζει και βασιλεύει πάνω από την “ΔΗΜΟ-ΠΑΘΕΙΑ”. Εδώ, λοιπόν, ας ψηλαφίσουμε κι εμείς, εξ απαλών ονύχων, το πρωτόγνωρο πολιτικό παζλ, ξεκινώντας από τις περασμένες εκλογές με θολούς οιωνούς.
Ολόκληρη η Κάρπαθος καλωσόριζε με ενθουσιασμό και τους τρεις καταξιωμένους υποψήφιους δημάρχους Γ. Νισύριο, Μ. Καπετανάκη και Μ. Τσαμπουνιεράκη. Μάλιστα, στον τίτλο του τότε, πονήματός μου πρόσθεσα και λίγη αμερικανιά.. αντέγραψα έναν τίτλο γνωστού κινηματογραφικού έργου γουέστερν “της Άγριας Δύσης” “ΚΑΙ ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΟΧΟΙ”.. που νάξερα, δυστυχώς, Πυθίες δεν είμαστε, ότι από μιας αρχής και μέχρι τώρα θα εξελισσόταν “της Άγριας Ανατολής” της Καρπάθου..
Και συνέχιζα: “Πάντως, εμείς πιστεύουμε, επειδή και οι τρεις έχουν κατακτήσει τα ανώτατα τρόπαια στις προσωπικές τους επιδιώξεις, τα οποία είναι ήδη γνωστά και αδιαμφισβήτητα και δεν έχουν ανάγκη να αναδειχθούν, άρα, τα κίνητρα θα πρέπει να είναι αμιγώς πατριωτικά, γι’ αυτό τους καλωσορίζουμε και τους ευγνωμονούμε”..
Ο μεν Μιχ. Τσαμπουνιεράκης νομίζω δεν χρειάζεται συστάσεις, όσον αφορά την πλούσια εμπειρία και προσφορά του από πολλές υπεύθυνες θέσεις του Δήμου, αφήνοντας έτσι την υπόθεση της υποψηφιότητάς του στα χαλαρά, πιστεύοντας ότι θα του το αναγνωρίσει η καρπάθικη κοινωνία..
Όμως “ άλλαι αι βουλαί..” Πολλοί πιστεύουν, ότι το να αφήνει ο Γιάννης Νισύριος μία πολύ επιτυχημένη επιχείρηση εστίασης στην Αμερική για νάρθει να υπηρετήσει το νησί του υπήρξε πρωτόγνωρο. Άλλο τόσο ο διακεκριμένος γιατρός-γυναικολόγος Μ. Καπετανάκης, που θα στηριζότανε και στην τεράστια φήμη του και στο ότι έχει βοηθήσει πλήθος “άκαρπων” καρπαθίων γυναικών και όχι μόνο.. και το νησί να πάρει ταπάνω του πληθυσμιακά, κ.τ.λ. αποδείχθηκαν “άκαρπες”-αχάριστες επιθυμίες.
Και τελικά ο διάσημος γιατρός μας προτίμησε μιας ζωής της επιστήμης του κατορθώματα, να πραγματοποιεί γονεακά όνειρα και ελπίδες-χαρές σε αμέτρητες άτεκνες.. και αποσύρεται από την πιο δύσκολη-πολύπλοκη, ως φαίνεται, πολιτική αρένα, ενώ, λένε, θα έπρεπε να ασχοληθεί με το νησί και τα προβλήματά του, που του εμπιστεύτηκαν με την πολύτιμη ψήφο τους οι καρπάθιοι, έστω και ως αντιπολιτευόμενος αρχηγός κόμματος.
Ίσως, επειδή, άφησε πίσω του αξιόμαχο αντικαταστάτη-αρχηγό του κόμματος τον εμπειρότατο πρώην δήμαρχο Καρπάθου Χρήστο Κατσάνη, και ευηπόληπτο μηχανικό “δύο φορές πολιτικό” και σαν ιδιώτης επαγγελματίας και σαν δημόσιος.
Όμως, και οι δύο απερίτες πρωτοκλασάτοι (Γ.Ν., Μ.Κ.) για πρώτη, ίσως, φορά έσπασαν τον διασυλλογικό τους κρίκο “των Ομονοιών” και δύσκολα έως αδύνατο, εάν δεν μπορείς να κερδίσεις, τουλάχιστο, το χωριό σου, φαίνεται, ότι δεν μπορείς να πας πουθενά, είναι χαμένη υπόθεση γενικά. Σε αντίθεση οι Νισύριοι απλωμένοι, λένε, σε 5 χωριά Απέρι, Όθος, Πυλές, Πηγάδια, Μεσοχώρι, και με τις γνωστές πολιτικές προϋπηρεσίες στο επαρχείο και τον δήμο του αδικοθανόντος αδελφού του οδοντογιατρού Τζώρτζη Ν., φαίνεται εκ πρώτης όψεως να βοηθούν την παρουσία του και επόμενο να δυσκολεύουν τον οποιοδήποτε, παρά τις ισχυρές αντιρρήσεις από τους όποιους “αντιπολιτευόμενους”.
Επί πλέον πιστεύει τόσο στην παρούσα παντοδυναμία του αξιώματος του Δημάρχου όσο και από το αμερικάνικο δόγμα “μπόσης είμαι ότι θέλω κάνω”.. Αυτά, πλέον, θα φανούν στις επόμενες εκλογές στα μικρά μας μέρη, αν και κατά πόσο καλά κρατούν ακόμα οι οικογενειοκρατίες να “ποτίζουν” οποιοδήποτε “καλό ή αγκαθωτό λουλούδι” στον “δημοτικό ανθόκηπο”(δεν αφορούν τον Δήμαρχο).
Κάποιοι, ισχυρίζονται, ότι με τα τσόγια τους, κ.τ.λ. έχουν δεμένο τον γάαρο τους, κι έτσι δεν δείχνουν ούτε το ενδιαφέρον που αρμόζει για τα γενικά και ειδικά τεκταινόμενα, ούτε τους απασχολούν οι γνώμες του κοινού. Εμείς θεωρούμε, ότι οι καλοί μενεδιάτες, οι καλοί Πηγαδιώτες, κ.τ.λ., κ.τ.λ. είναι και καλοί καρπάθιοι και αντίστροφα, δεν το παίζουν “ανεξάρτητοι πολιτικάντηδες”.
Πολύ ισχυρά ερείσματα, λένε, έρχονται από το νέο αίμα του υποψήφιου Μιχ. Κ. Φελλουτζή, που μπαίνει με φόρα στην επόμενη “δημαρχιάδα”. Άρα, και για τόσους άλλους υποψήφιους, δεν θα είναι, όπως την θεωρούν, εύκολη υπόθεση. Τούτων των πολυπλόκαμων γεγονότων δοθέντων, εδώ ξεκινάνε και οι παρανοήσεις των αντεγκλήσεων ορισμένων δημοτικών μας συμβούλων. Και από την “ψευδαίσθηση, λοιπόν, της προϊστορίας” των προηγούμενων εκλογών στο “καυτό προκείμενο”:
Τώρα πια τάφερε έτσι η θεία πρόνοια να τεσταριστούν οι επιδόσεις όλων επί του πολιτικού-δημοτικού πεδίου. Οι περιπετειώδεις κινήσεις του δημάρχου προς κάθε κατεύθυνση Δημαρχιακά, Αμερική, “Παλαιά” και “Νέα Πνοή”, Συγκυβέρνηση άφησε μπόλικα περιθώρια- μυρωδιά ανωτάτου τοπικού άρχοντος στους πάντες δημοτικούς συμβούλους και σε καθένα χωριστά να μετρήσουν δυνατότητες, αδυναμίες, κουκιά.. Κατ΄ αρχάς, λοιπόν, κατά την πολύμηνο απουσία του δημάρχου στην Αμερική και για λόγους υγείας αλλά και για τον δαιμονισμένο ιό, “άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου”.. είχε δοθεί έτσι η ευκαιρία στους συμβούλους της “Νέας Πνοής” να δοκιμαστούν και να πιστέψουν, ότι και από μόνοι τους μπορούν να καταφέρουν πολύ περισσότερα για την παράταξη και το νησί.
Έτσι, φάνηκε, ότι ορθώθηκε απροσπέλαστος τοίχος “ενδοκομματικής συνεννόησης”. Και τελικά τα πράγματα οδηγήθηκαν στα άκρα ο μεν δήμαρχος με “εκκαθαρίσεις” αντιδημάρχων, οι δε “συμπολιτευόμενοι της Νέας Πνοής” προχώρησαν σε περιφερειακές επιτροπές και ίσως και στα δικαστήρια για να βρούνε το δίκιο τους.. και, όπως λένε, να ακυρώνουν τις όποιες αποφάσεις της νέας δημαρχιακής σύνθεσης με την άρνησή τους να συμμετάσχουν στην Οικονομική Επιτροπή. Έτσι, η μεν “Νέα Πνοή”, πνέει τα λοίσθια, έπαθε “ανακοπή” και “Κύριος οίδε” ποιος από τους δύο θα την ανανήψει, ή ως εφτάψυχη “Ανανεωμένη Νέα Πνοή” ή θα πάθει “Ά-πνοια”, κοινώς θα “κακαρώσει”..
Επόμενες δε καθοριστικές κινήσεις τόσο από μέρους του Δημάρχου για να διασωθεί η εκτραχυνώμενη κατάσταση.. όσο και από τις δύο αντιπολιτεύσεις, που συμφώνησαν (υπάρχουν πάντα και οι εξαιρέσεις) να συμμετάσχουν με εντεταλμένους συμβούλους, αντιδημάρχους, μέλη στην Οικονομική Επιτροπή.. όλοι τους αμισθί για πρώτη φορά στη ιστορία, σπάζοντας έτσι τα κοντέρ της ευαρέσκειας των καρπαθίων.. και, επίσης, για να μη μείνει ακυβέρνητο το παραπαίον πλοίο του Δήμου να βάλλεται και εκ των ένδο και συνακόλουθα και απέξω (ενδωδεκανησιακοί ανταγωνισμοί γαρ) ολόκληρο το άτυχο νησί, έρημο και μοναχό, μέσα στα φουρτουνιασμένα κύματα του πολυτάραχου Καρπαθιακού Πέλαγου. Και από τις απανωκάαλες νέες αναστατώσεις στην υπάρχουσα, υποβόσκουσα πολιτική “νηνεμία” θα βγούνε νέα συμπεράσματα- δοκιμασίες και για τους παλαιούς αντι- και τώρα “συμπολιτευόμενους” νέους επιτελείς του Δήμου. Ήδη, κατά πρώτον, μέχρι τώρα είχαν καταγραφεί οι επιδόσεις, οι διαδικασίες, κ.τ.λ. των “παλαιών συμπολιτευόμενων επιτελών” κατά την απουσία του Δημάρχου. Τώρα, επ΄ εδώ και στο εξής, κατά δεύτερο, δίδεται στους νέους επιτελείς η ευκαιρία κατά πόσον θα δουλέψει η μεγάλη απόφαση της παντρειάς σε σύγκριση με τον προηγούμενο αποτυχημένο γάμο του δημάρχου..
Λένε, στους χωρισμούς φταίνε και οι δύο.. Εμείς οι απέξω δεν είμαστε παρόντες μέσα στα εκρηκτικά γεγονότα για να μπορέσουμε να βγάλουμε τα σωστά συμπεράσματα για τις λυπηρές αλληλοκατηγορίες που εξακολουθούν να εκτοξεύονται.
Τελικά, όποιος έχει δίκιο φάνηκε ή θα φανεί κυρίαρχα από τα αποτελέσματα των δύο γάμων, ΚΑΙ από των πράξεων και το έργο του καθενός για το νησί και το χωριό του, ΚΑΙ από την ανταπόκριση στις κάλπες, όπου οι καρπάθιοι θα είναι ο υπέρτατος κριτής των τεκταινόμενων των πάντων για τα πάντα.
Μπορεί να παίξει ρόλο και για όσους συνέβαλαν να βρεθεί ή μη, έστω εν μέρει, ο κοινός τόπος. Πάντως, με το βλέμμα στραμμένο στις επόμενες εκλογές το πολιτικό θερμόμετρο φαίνεται να ανεβαίνει, παρά τα αντιθέτου διαλαμβανόμενα.
Τώρα, πέραν από τις θεμιτές προσωπικές πολιτικές φιλοδοξίες του καθενός, το απόλυτο ενδιαφέρον των καρπαθίων εστιάζεται αλλού: “ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΣΤΑ ΧΙΛΙΑ ΧΡΟΝΙΑ” βρίσκεται στο πιο ανώτατο αξίωμα πολιτικού, καρπάθιος-μενεδιάτης ο Γ. Γεραπετρίτης, κάτω από τον Πρωθυπουργό. Παράλληλα και ο Μ. Κόνσολας καρπάθιος- ολυμπίτης βουλευτής και πρόεδρος της Επιτροπής Περιφερειών, Νησιωτικών και Ορεινών Περιοχών, της Βουλής.
Ένας υπεράνω υπουργός-βουλευτής ο Αρ. Παυλίδης ανέβασε την Κω μαζί με τους τοπικούς στα πιο ψηλά βάθρα του τουριστικού γίγνεσθαι και όχι μόνο. Εμείς, που τέτοια τύχη, να βρεις τις πιο δυνατές φωνές μέσα στην κυβέρνηση και μέσα στην βουλή και εδώ κάτω να ασχολούμαστε “περί όνου σκιάς” και ορισμένοι τοπικοί άρχοντες να χάνουν τον πολύτιμο χρόνο και την φαιά ουσία τους σε αλληλοκατηγορίες.
Ο κόμβος έφτασε στο χτένι, μένουν ακόμα δύο μισερά χρόνια να αξιοποιηθούν οι καταξιωμένοι υψηλά ιστάμενοι συντοπίτες μας για να βγει το νησί από το τέλμα του βουνού των προβλημάτων του. Όχι, βέβαια, με την παλαιά φρασεολογία-έννοια του “ρουσφετιού”.. απλά, έχει γίνει βούκινο, και επειδή οι ανώτατοι πολιτικοί συμπατριώτες μας είναι βαθιά γνώστες και παθόντες των τοπικών μας προβλημάτων, σαν ένα από τα τρία νησιά (μαζί με Καστελλόριζο και Κάσο) πιο απομονωμένα και πιο “ανάπηρα” της ελληνικής επικράτειας, μπορούν και πρέπει να συμβάλλουν τα μέγιστα να συνέλθουν από το κόμμα και να “αναρρώσουν” το συντομότερο. Συνομιλώντας με τους καρπάθιους όλοι μα όλοι συγκλίνουν, ότι επείγει η νέα επιτελική Δημοτική Αρχή να ξανακαλέσει τους ετέρους της “Νέας Πνοής”, την κ. Έπαρχο, τους πρώην δημάρχους, τους κοινοτάρχες.. και ομού ενωμένες όλες οι καρπαθιακές δυνάμεις, προτάσσοντάς το συμφέρον του τόπου χωρίς τοπικισμούς, μικροκομματικές και ατομικές σκοπιμότητες, να συντάξουν ΑΜΕΣΑ, από κοινού με δημοκρατικές διαδικασίες, κατάλογο δημοτικών και επαρχιακών έργων για όλα τα χωριά.. πάντα ανάλογα με τις δυνατότητες του, τις προοπτικές, τα βάρη που σηκώνει και τα δημοτικά-κρατικά έσοδα που αποφέρει, κ.τ.λ. το καθένα, ασφαλώς, με πρωτεραιότητα τα Πηγάδια.
Και όχι μόνο μερικές μελέτες για ελάχιστα χωριά, όπως παρουσιάζονται από τον Δήμο για υλοποίηση στο νέο “Δίκτυο για Βιώσιμη Πόλη”.. ΑΔΙΚΏΝΤΑΣ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΧΩΡΙΑ. Εμάς δουλειά μας δεν είναι να κάνουμε υποδείξεις σε κανένα για γνωστά σε όλους πράγματα. Απλά αφουγκραζόμαστε, ακούμε και μεταφέρουμε ιδέες ανησυχίες.. και οι αρμοδιότεροι απ΄ όλους μας μέσα στα γεγονότα και δημιουργοί των όποιων εξελίξεων αυτοί και μόνον αυτοί μπορούν να αφήσουν πίσω ότι δεν πάει μπροστά το νησί για το καλό και των επόμενων γενεών. Αργότερα, θα υπάρχει όσο καιρό θέλει ο καθένας, να ξεδιπλώσει την δική του πολιτική ατζέντα, πραγματοποιώντας τα πολιτικά του όνειρα. Ενώ στο ίδιο Ενιαίο Τραπέζι εννοείται ότι θα έπρεπε να τεθεί αλλαγή του επόμενου δημοτικού προϋπολογισμού επικεντρωμένου, ως επί το πλείστο, στην σύνταξη των πιο σημαντικών μελετών σε κάθε χωριό. Μελέτες και πάλιν μελέτες δημόσιες ή ιδιωτικές ανά χείρας ζητάνε επίμονα οι κρατικές ιεραρχίες μέχρι πάνω για να λυθούν τα χέρια τους. Δεν είναι όπως παλαιότερα..
Όλα αυτά και οι άλλες πιο συμβατές διαδικασίες, τρόποι, διασυνδέσεις, κ.τ.λ. είναι γνωστές στους ανωτέρω αρμόδιους περισσότερο από τον καθένα μας και όλοι οι καρπάθιοι επιθυμούν να τα βρούνε το συντομότερο.
Πιστεύουμε στην ακεραιότητα, στον ακραιφνή πατριωτισμό, στις άριστες γνώσεις των τοπικών μας προυχόντων για τις πολλαπλές απαιτήσεις των καιρών.. και ότι μόνον με ενιαίες τις καρπαθιακές δυνάμεις θα φέρουν εις πέρας το μέγα βάρος της πιο ευνοϊκής συγκυρίας και απαρχής για την πιο ασυνήθιστη πολυανάπτυξη της πατρώας γης όλων των εποχών.
Τότε, και οι πάνω και οι κάτω πανάξιοι εκπρόσωποι της Καρπάθου θα γραφτούν με χρυσά γράμματα στην πολυκύμαντη ιστορία του τόπου και στην πολιτική τους διαδρομή.
…. και συνέβαλαν να βρεθεί , έστω εν μέρει, κοινός τόπος….
