Μια αγάπη για το καλοκαίρι... της Άννας Μιχαήλ Γιαβάση

Δεκαετία ’60

“Ο “Κανάρης” ήταν έτοιμος να σαλπάρει…. Ο Φώτης ο καπετάνιος έδινε τις τελευταίες οδηγίες.

Εκείνη ηλιολουσμένη, με την γεύση της αλμύρας ακόμα στα χείλη κι ένα ροζ γαρυφαλλακι από την γλάστρα του σπιτιού στο χέρι, επέστρεφε στην πρωτεύουσα.

Σε λίγο τα σχολεία άνοιγαν.

Εκείνος παλικαράκι του νησιού με βλέμμα μελαγχολικό δεν έβγαζε τα μάτια

του από πάνω της. Ήθελε να κρατήσει την εικόνα της βαθειά μέσα του…Πότε θα την ξανάβλεπε….Ίσως του χρόνου το καλοκαίρι…Ίσως…μακρύς ο χειμώνας…

Εκείνη άνοιξε τα δάχτυλα της κι άφησε το γαρυφαλλάκι να πέσει…

Εκείνος το σήκωσε ευλαβικά και το έφερε στα χείλη.Την κοίταξε κι ένα δάκρυ κύλησε στ’άγουρο μάγουλο.

Ακούσθηκε ένα Βουυυυ και το πλοίο κίνησε γι άλλα λιμάνια…

Άγονη γραμμή…

Ό κόσμος σιγά σιγά αραίωνε, γύριζε στις δουλειές του.

Το παλληκαράκι με το μελαγχολικό βλέμμα έμεινε εκεί μέχρι που το πλοίο έγινε ένα τόσο δα σημαδάκι κει που φιλιέται ο ουρανός με την απέραντη θάλασσα …”

Αννα Μιχαήλ Γιαβάση

.Φωτό “Κανάρης”