Το 1991 το Ωδείο Καρπάθου έγραψε γράμμα στον Μίκη Θεοδωράκη.
Οι μαθητές μας πραγματοποιούσαν έρευνες για Έλληνες συνθέτες και ζητούσαμε από τον κ. Θεοδωράκη στοιχεία γύρω από το βιογραφικό και το μουσικό του έργο. Η απάντηση ήταν άμεση.
Τέσσερα μεγάλα δέματα με βιβλία, νότες και δεκάδες κασέτες με αγαπημένα τραγούδια του σπουδαίου Έλληνα συνθέτη έφτασαν στο Ωδείο και μας εξέπληξαν.
Ενθουσιασμένοι τον ευχαριστήσαμε με μαντινάδες: Στο γράμμα που σας στείλαμε Μίκη Θεοδωράκη, θερμά μας απαντήσατε μ’ αγάπη και μεράκι. Μικρά παιδάκια είμαστε που ζούμε στο Αιγαίο, μόνο που θα μας γράφατε, θα ‘ταν για μας σπουδαίο. Κι όχι απλώς μας γράψατε, μας στείλατε και δώρα, λόγια να μας εκφράζουνε που θα τα βρούμε τώρα;
Εσείς είστε της χώρας μας το πιο λαμπρό αστέρι, που λάμπει και τιμήθηκε σ’ όλα τα ξένα μέρη. Το όνομα που έχετε το λέει και λιγάκι, πως είστε για τους Έλληνες απ’ τον Θεό – Δωράκι. Οι μαντινάδες ήταν πολλές, για την ακρίβεια 32. Το γράμμα έκλεινε ως εξής: Ελάτε εις την Κάρπαθο για μια περιοδεία, θα ήταν ανεκτίμητη μια τέτοια σας θυσία. Ελάτε στο σχολείο μας δυο λόγια να μας πείτε, και του Ωδείου μαθητές από κοντά να δείτε. Κι ότι δεν προλαβαίνουμε στην κάρτα μας να πούμε, θ’ ακούσετε τραγουδιστά σε γλέντι σαν βρεθούμε.
Και ένα απόγευμα χτύπησε το τηλέφωνο της κας. Μοσχούλας και κατάπληκτη άκουσε να της λένε: «Λάβαμε τις μαντινάδες και τις φωτογραφίες σας. Ο κ. Θεοδωράκης, συγκινήθηκε πραγματικά και … ΝΑΙ !!! Δέχεται την πρόσκλησή σας! Ερχόμαστε την Κυριακή να επισκεφθούμε το Ωδείο και θα ακολουθήσει συναυλία. Είμαστε 26 άτομα τραγουδιστές, μουσικοί και τεχνικοί.»
Μα πως θα γινόταν αυτό αναρωτηθήκαμε; Πως θα μπορούσαμε να αναλάβουμε αμοιβές και έξοδα για τόσα άτομα; Βλέπαμε τις προσδοκίες μας να χάνονται μέχρι που η απάντηση ήρθε από τον ίδιο τον συνθέτη. «Ερχόμαστε όλοι αφιλοκερδώς και η συναυλία θα είναι με ελεύθερη είσοδο για όλο τον κόσμο της Καρπάθου. Προχωρήστε…»
Το Ωδείο στάθηκε δυναμικά. Τρέξαμε παντού ζητώντας βοήθεια και ο απλός κόσμος ανταποκρίθηκε απλόχερα. Προσέφεραν δωρεάν τις υπηρεσίες τους ξενοδόχοι, ταξιδιωτικά γραφεία, ο εμπορικός σύλλογος, φίλοι του Ωδείου και φυσικά οι γονείς των μαθητών. Μέσα σε 3 μόλις ημέρες ξεπεράσαμε κάθε εμπόδιο που προέκυψε και οργανώσαμε κάθε λεπτομέρεια. Και τότε, 12 το μεσημέρι, Κυριακή 12 Μαΐου 1991 το όνειρο . . . έγινε πραγματικότητα!
