Ο Μηνάς Σακελλαρίδης, γέννημα θρέμμα των Μενετών, υπήρξε κοινοτάρχης του χωριού του από τον Αύγουστο του 1964 έως το 1967, καθαιρέθηκε από την χούντα και από τον Ιούνιο του 1975 έως το 1978, ήταν ο πρώτος εκλεγμένος μεταδικτατορικός κοινοτάρχης Μενετών. Ωστόσο προκαλεί εντύπωση ότι είναι από τα πρόσωπα της Καρπάθου που παρά το έντονο αποτύπωμα που άφησαν, παραμένει στη αφώτιστη πλευρά της ιστορίας του νησιού, όπως βέβαια και πολλοί άλλοι συμπατριώτες.
Ο πρωταγωνιστής της ιστορίας μας γεννήθηκε στις Μενετές το 1920, δεύτερος γιός του πατριώτη δασκάλου Σακελλάρη Σακελλαρίδη και της Νούλας Μελισσηνού.
Ο πατέρας του, μαζί με άλλους δασκάλους, κατηγορήθηκε για υποκίνηση κατά των Ιταλών και πάφθηκε από τα καθήκοντα του έτσι αναγκάστηκε να μεταναστεύσει αρχικά στον Πειραιά να βιώσει τη φτώχεια, στη συνέχεια στις ΗΠΑ και κατέληξε στο Σουδάν, όπου και δίδαξε στο ελληνικό σχολείο.
Ο Μηνάς, μαζί με τα τρια αδέλφια του, ακολούθησαν τους γονείς στον Πειραιά, εκεί φοίτησε στη σχολή του Αρχιμήδη, διδάχτηκε την τέχνη του Μηχανικού και εργάστηκε στην κατασκευή του σιδηρόδρομου.
Με το ξέσπασμα του 2ου πολέμου, 20χρονο παλικάρι, κατατάχθηκε δίχως δεύτερη σκέψη στο Σώμα Δωδεκανησίων Εθελοντών και πολέμησε στα βουνά της Αλβανίας όπως πολλοί συγχωριανοί του. Σε κείνα τα δύσκολα χρόνια ο πρωτογιός της οικογένειας, αδελφός του Μηνά, Νικόλαος Σακελλαρίδης, λογιστής στο επάγγελμα, αρρωσταίνει και πεθαίνει στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου καθ’ οδόν για το Σουδάν όπου θα συναντούσε τον πατέρα του.
Ο Μηνάς Σακελλαρίδης με την απελευθέρωση ξενιτεύτηκε στο Σουδάν όπου και εργάστηκε στην ειδικότητα του ως μηχανικός.
Αποτέλεσμα της εργατικότητας και τέχνης του ήταν η δημιουργία μηχανουργείου που εκτός από την επιδιόρθωση μηχανών έκανε οξυγονοκολλήσεις και αναλάμβανε και έργα σιδηροκατασκευών. Στις αρχές του 1950 ο Μηνάς Σακελλαρίδης παντρεύτηκε τη επίσης Μενετιάτισσα Ειρήνη (Νούλα) Μελά και λίγα χρόνια αργότερα επέστρεψε και έζησε σταθερά στην Κάρπαθο.
Το 1957 γεννήθηκε ο μοναχογιός τους, Σακελλάρης Σακελλαρίδης, ο γιατρός που με το ήθος και τον χαρακτήρα του χαίρει εκτίμησης από όλη την Κάρπαθο.
Ο Μηνάς Σακελλαρίδης ήταν ντρέτος, όπως συχνά λέμε στο νησί για τους ανθρώπους που δε χαρίζουν λόγια. Ευθύς και τσεκουράτος, από εκείνη την πάστα των ανθρώπων που παθιάζονται με τα κοινά, γνώριζε καλά την τέχνη του, ήθελε να προσφέρει και να αφήσει ένα λιθαράκι στο χωριό του. Στο κεφαλοχώρι της Καρπάθου προσέφερε ασύστολα τις γνώσεις του. Τα περισσότερα, αν όχι όλα, από τα τεχνικά έργα της εποχής, που έγιναν στο χωριό του, έχουν τη σφραγίδα του. Παθιάζεται με το θέμα της υδροδοτήσεως, τότε, το νερό στα σπίτια, ήταν άγνωστη λέξη! Επίσης θέλησε να δει τις Μενετές με δίκτυο αποχέτευσης. Κάθε μηχανικό πρόβλημα ήταν για κείνον ένα στοίχημα! Μα ποιος από τους μεγαλύτερους δε θα θυμάται το μικρό συνεργείο του στην είσοδο των Μενετών.
Γνήσιος δημοκράτης, το 1967 παύεται από την στρατιωτική δικτατορία αμέσως από τα καθήκοντα του ωστόσο και αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τη δημοφιλία του, στις πρώτες ελεύθερες εκλογές της μεταπολίτευση σχημάτισε παράταξη με την ιδιαίτερη ονομασία «Πηγή» και το χωριό του τον εκλέγει ως κοινοτάρχη.
Ο Μηνάς Σακελλαρίδης πέθανε και τάφηκε στο χωριό του το 2004, ήταν από τους ανθρώπους που πίστεψαν και αγωνίστηκαν για μια καλύτερη Κάρπαθο. Κάτι άφησε πίσω. Άραγε ξεχάστηκε; Όχι, αν κρίνουμε ότι υπάρχουν ευκαιρίες, όπως η σημερινή, για μια έστω ελάχιστη μνήμη. Ωστόσο θα έπρεπε για κείνον, όπως και για όλους αυτούς που υπηρέτησαν το νησί να υπάρχει ουσιαστική μέριμνα και να βρεθεί τρόπος ώστε να διατηρηθεί η μνήμη τους. Και η ονοματοδοσία δρόμων αποτελεί μια σταθερή ευκαιρία.
Στοιχεία για τα εκλογικά της Καρπάθου από την έρευνα του Γεωργίου Νικ. Τσαμπανάκη
Μανώλης Δημελλάς
Καρπαθιακά Νέα
304.2023
