ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΚΑΘΕ ΕΝΑ ΕΠΙΠΕΔΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΠΥΡΑΜΙΔΑΣ ΝΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΓΙΑ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝ ΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΑΜΕΑ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΣΤΑ ΑΓΟΝΑ ΝΗΣΙΑ – ΕΠΑΡΧΕΙΑ – ΔΗΜΟΥΣ, Κ.Τ.Λ.; +ΜΕΤΕΚΛΟΓΙΚΑ
Του επιστημονικού συνεργάτη του Ι.Λ.Π.Κ. του Πανεπιστημίου Αθηνών
Μάκη Εμμ. Ρήγα-Ρηγοπούλη
Θα θέλαμε πριν επεκταθούμε στα σημερινά να συνοψίσουμε τις προηγούμενες απόψεις μας.. Πιστεύουμε ότι με Ολιστικό Σχέδιο-Προσέγγιση ομού της Κεντρικής- Δημοτικής- Επαρχιακής Διοίκησης θα πρέπει κατευθυνθεί στην άμεση αξιοποίηση των πλείστων όσων συγκριτικών πλεονεκτημάτων του νησιού, που όλοι δικοί μας και ξένοι μένουν ΚαρΠΑΘΟ-εκστασιασμένοι.
Μέγα μέρος αυτού του ανεκτίμητου θησαυρού των πλεονεκτημάτων με την μοναδικότητα της ανόθευτης λαογραφικής κληρονομιάς.. και των απέραντων αρχαιολογικών, των οικολογικών χλωρίδας και πανίδας, των ενεργειακών (Αιολικών στην Αστακίδα, κ.τ.λ.), των υπο-επιθαλάσσιων (χελώνας μονάχους-μονάχους), κ.τ.λ. ΠΑΡΚΩΝ, που τα διαθέτει απλόχερα είναι ακόμα η Βασίλισσα του Βορρά, Όλυμπος.
Αλλά, δυστυχώς, για τους γνωστούς λόγους, ολόκληρη αυτή η αξιομνημόνευτος περιοχή είναι χειρότερη από την απ΄ αιώνων, αρχαιολατρική της κατάσταση.
Αφού, λοιπόν ο Δήμος, η Περιφέρεια, το Κράτος δεν ενδιαφέρθηκαν με το ανεπανάληπτο Ολυμπίτικο μέγα Κεφάλαιο και την αναγκαία διατήρησή του, που θα προσέλκυαν περισσότερο κόσμο επιστημονικό- ερευνητικό- λαογραφικό, οικονομικό, αγροκτηνοτροφικό, ενεργειακό, τουριστικό, κ.τ.λ. και με πλουσιότερα έσοδα στον κορβανά τους, πόσο μάλλον να ενδιαφερθούν για τα υπόλοιπα χωριά;
Κι εδώ αφήνουμε να χαροπαλεύει μοναχικά ο Ολυμπίτικος Βορράς και μεταπηδάμε σε όλα τα επίπεδα των κρατικών παρενεργειών στα άγονα νησιά μας.
Η αλήθεια, ανοιγόμαστε αρκετές φορές σε δύσβατες ατραπούς, που δεν άπτονται της ειδικότητάς μας και που αφορούν πολιτικά συστήματα διακυβέρνησης, που θα μπορούσαν να αποδίδουν καλύτερα με ορθολογικές παρεμβάσεις της Κεντρικής Διοίκησης (Κ.Δ.). Επειδή βρισκόμαστε σε καθημερινή βάση σε άμεση επαφή μιά ζωή και με τον κόσμο και με τα ίδια και τα ίδια προβλήματα με τσιγκλίζουν συνέχεια να μην τα αποσιωπούμε.
Ξεκινώντας, λοιπόν με τα παρατράγουδα θα ήθελα να μην θεωρηθεί, ότι δεν πρέπει να υποστηρίζει ο καθένας το χωριό του, που είναι φυσιολογικό, κ.τ.λ. αντίθετα.. Απλά τα αναφέρουμε από διαφορετική οπτική.. επειδή τώρα πια τα πάντα τα έχουν οριοθετημένα, που, όμως, συνεχίζουν να τα τρέχουν με τους ΑΜΕΑ ΔΗΜΑΡΧΟΚΕΝΤΡΙΚΟΥΣ ΔΗΜΟΥΣ διαχρονικά.. και μαζί με την Οικονομική Επιτροπή διαχειρίζονται τα πάντα παρακάμπτοντες ακόμα και τις δημοκρατικά εκλεγμένες πλειοψηφίες του Δημοτικού Συμβουλίου!
Όπως, το ίδιο συμβαίνει και τώρα στις εκλογές.. η Όλυμπος “κλέβει” έναν δημοτικό σύμβουλο από τις Μενετές με περί τους 300 ψήφους, την μεγαλύτερη κοινότητα, και από την Αρκάσα τα ίδια άλλον έναν σε αντίστιξη με τους περί τους 100 ψήφους δημοτικού συμβούλου της Ολύμπου.. δηλ., δημοκρατίες όπου υπερισχύει ο λόγος των μειοψηφιών μέσα στον ίδιο Δήμο, τι άραγε να περιμένουμε από τέτοιες αντίξοες συνθήκες, “μέχρι νεωτέρας”;
Και το χειρότερο για πολλούς και διαφόρους λόγους, οι σπάνιες μόνιμες προσλήψεις από την (Κ.Δ.) από εποχής μνημονίου, μα ακόμα και σήμερα;
Ή οι ελάχιστες και καθυστερημένες οκταμηνήτικες προσλήψεις να κατευθύνονται ανάλογα με τις ορέξεις των εκλεγμένων κι όχι ανάλογα με τις δημοτικές ανάγκες, κ.τ.λ.. Πάντως, η Δημοτική Αρχή προσπάθησε να οργανώσει τον Δήμο στα αρμόζοντα επιτελεία, τμήματα, διευθύνσεις, κ.τ.λ. με σκοπό να τα επανδρώσει με μονίμους εν ευθέτω χρόνω αλλά η πλειοψηφία των δημοτικών συμβούλων το απέρρριψε(!) με ένα από τα κύρια “αιτιολογικά”, ότι οι μόνιμοι νεοπροσλαμβανόμενοι θα αποτελούσανε κομματικούς πυρήνες προσκείμενοι στον Δήμαρχο, κ.τ.λ. Ενώ, είναι γνωστό στους πάντες ότι κάθε επιχείρηση, κάθε οργανισμός, κάθε Δήμος, κ.τ.λ., χωρίς την πλήρη και επιστημονική στελέχωση όλων των επί μέρους τμημάτων του Δήμου απλούστατα δεν μπορεί να λειτουργήσει.
Αν ληφθεί υπόψη, και το ότι τις τελευταίες τετραετίες έχουν συνταξιοδοτηθεί- απογυμνωθεί τρομακτικά, από τους περί 120 υπαλλήλους έμειναν περί τους 70, δηλ. πάνω από το 35% των αξιόμαχων, έμπειρων στελεχών του.
Γι΄αυτό, δεν πρέπει να απορούμε γιατί ο Δήμος δεν μπορεί να αποδώσει τα προσδοκώμενα, οπότε, φυσιολογικά υπάρχει και σωρεία παραπόνων από την κοινωνία. Δυστυχώς, ο Δήμος αδυνατώντας να ομονοήσει και να ανταποκριθεί ολοκληρωτικά σε ζωτικές ανάγκες μέχρι τώρα, οι δημότες ευελπιστούν όλοι οι νέοι και παλαιοί μέσα στον Δήμο να στέκονται στο ύψος των περιστάσεων στις κρίσιμες επιλύσεις:
Μελέτες, νερό-υδρευση, αποχέτευση, φωτισμό, καθαριότητα, βιολογικοί καθαρισμοί, ΧΥΤΑ(Υ), αγροτικοί δρόμοι, υποδομές, κυκλοφοριακό- πάρκινγκ- πλατείες, εξωραϊσμοί- αναπλάσεις, δημοτικά- κοινοτικά-καταστήματα-κτίρια-ακίνητα, αθλοπεδιές-παιδικές χαρές, χωροταξικά- πολεοδομικά σχέδια στους νέους παραλιακούς οικισμούς και επέκταση στα Πηγάδια, κ.τ.λ.
Δυστυχώς, π.χ. κι εδώ η Κ.Δ., όπως παρέλαβε τα περισσότερα σχολικά κτίρια πανέτοιμα από δωρεές και εργασίες των συγχωριανών και έκανε την δουλιά της μέχρι πρότινος.. ειδικά, τότε με αποκλειστικά ντόπιες δυνάμεις έγιναν πράμματα και θάματα.. τώρα η Κ.Δ. με κρουνούς ευρωπαϊκών κονδυλίων ούτε να προσθέσει κτιριακές εγκαταστάσεις στα ενοποιημένα σχολεία που απέμειναν, ούτε καν να συντηρήσει ούτε τα νέα ούτε τα παλαιότερα που εκμεταλευότανε μιά ζωή και τα παράτησε ετοιμόρροπα.
Άρα, τώρα ακόμα είναι δική της ευθύνη να τα επανορθώσει λειτουργικά, όπως τα παρέλαβε, προς όφελος των τοπικών κοινωνιών κι όχι να τις αφήνει “άστεγες”. Ή π.χ. για την “Αχίλλειο Πτέρνα” των άγονων Δήμων.. επιτρέπεται από την μία να μην μπορούν να γίνονται μελέτες και από την άλλη όταν γίνονται να κάααθονται μέσα στα συρτάρια της γραφειοκρατίας, “Κύριος οίδε”;
Με λίγα λόγια, ο Δήμος κεντρικά και οι παρατημένες κοινότητες- χωριά του στενάζουν κάτω από αυτές τις συνθήκες. Ακόμη και οι κοινοτάρχες-κοινοτικά συμβούλια χωρίς τις ελάχιστες αρμοδιότητες, τους ελάχιστους πόρους, υπηρεσίες, κ.τ.λ., που είναι οι πιο άμεσοι κρίκοι με τις κοινωνίες των πολιτών είναι επόμενον να δέχονται και τις άμεσες πιέσεις, δυστυχώς, χωρίς κανένα αποτέλεσμα, όπως μας διαβεβαιώνουν συχνά-πυκνά όλοι οι τοπικοί μας ηγέτες.
Ασφαλώς, κάποιοι προκαθορισμένοι με νόμο, ποσοστιαίοι πόροι από τον Δήμο για κάθε κοινότητα για τις άμεσες ανάγκες τους, ανάλογα τον πληθυσμό, τα έσοδά τους, την παραγωγικότητα, τις αξιοποιήσιμες εκτάσεις τους, κ.τ.λ. θα μπορούσαν να απαντήσουν στα καθημερινά στοιχειώδη προβλήματά τους.
Αυτά τα αυτονόητα αργούν να γίνουν και η γοργοερήμωση συνεχίζει ακάθεκτη. Εκτός τα της καθημερινότητας ο Δήμος έχει παρατημένες τις άλλοτε ακμάζουσες κοινοτικές και τώρα πλέον δημοτικές περιουσίες. Είναι ποτέ δυνατόν μέσα από τα γραφεία των Αθηνών για να αποποιούνται κεντρικά πληθώρα ευθυνών να διαμοιράζουν-φορτώνουν εξουσίες, ευθύνες, σε Δήμους, Περιφέρειες, κ.τ.λ. χωρίς προ-μελετημένες, προ-κοστολογημένες κατά περίπτωση μεταβιβάσεις; Παρ΄όλα αυτά για να είμαστε αντικειμενικοί, έχουν δρομολογηθεί αρκετά σημαντικά έργα, οπότε, λένε, θα αξιοποιηθούν από τον επόμενο δήμαρχο.
Καταλυτική προώθηση, το υποστηρίζουν, όλων αυτών των σημαντικών έργων, υπήρξε από τον μέχρι πρότινος Υπουργό Επικρατείας και νυν των Εξωτερικών κ. Γιώργο Γεραπετρίτη, τον συμπατριώτη μας από τις Μενετές.. και παραμένει ανεκτίμητο κεφάλαιο για την Κάρπαθο μιά φορά “στα χίλια χρόνια”.
Εάν δεν επιλύονται τα ζέοντα, και τα βασικά προβλήματα κανονικά και γενικά από τους αρμόδιους δημοτικούς-δημόσιους φορείς.. είναι απογοητευτικό να αναγκάζονται οι δημότες να προσπαθούν σε προσωπικό-κομματικό, κ.τ.λ. επίπεδο να φέρουν εις πέρας τις δημοτικές-δημόσιες υποθέσεις τους.
Γι΄αυτό μέχρι τώρα, οι πολίτες ενδιαφέρονταν μόνον για τις ατομικές σχέσεις και τις ανταποδώσεις από τις Αρχές, παραμερίζοντας εν πολλοίς κάθε ενδιαφέρον για τα κοινά, τα γενικά, τα βαρύνοντα.. που τις περισσότερες φορές αποσκοπούν στα μεγάλα έργα, που έχουν άμεσο, σοβαρότατο αντίκτυπο στα μεγάλα άλματα προόδου του νησιού σε ανώτερα επίπεδα. Π.χ. το Λιμάνι, η Παραλιακή, κ.τ.λ. φυλλοπλέουν-λιμνάζουν για δεκαετίες μέσα στα άγρια κύματα του Καρπαθιακού Πελάγου.
Όπως, οι Βιολογικοί Καθαρισμοί και ο άλλοτε Ενιαίος Δημοτικός Φορέας (Εταιρεία) Υδευσης- Αποχέτευσης, που θα πρέπει να ανασυσταθεί για να αναλάβει, επιτέλους, την αποκλειστική ευθύνη τους.
Ας ξεκαθαρίσουμε, ούτε υποδείξεις κάνουμε σε κανένα ούτε στις προθέσεις μας να επιμερίζουμε ευθύνες σε κανένα έπαρχο, δήμαρχο, περιφερειάρχη παλαιότερο είτε τωρινό, προσωπικά, καθόσον τις στραβές ράγες και των τρειών αυτοδιοικητικών δομών “Καποδίστριας, Καλλισθένης, Καλλικράτης” τις καθόρισαν διαχρονικά οι Κεντρικές Διοικήσεις(Κ.Δ.). Μακάρι να ήτανε μόνον οι άγονοι Δήμοι με τις αποψιλωμένες των πάντων κοινότητές τους.
Ας ανατρέξουμε με τα από καιρό αυτονόητα από τους αυτουργούς αυτού του νεοφερμένου αλαλούμ, που ασφαλώς δεν έχουν καμία σχέση με τις ευρωεισαγόμενες αυτοδιοικήσεις, που εκεί είναι ορθοτομούσες ευρω-αυτόνομες.
Εκτός αυτής της σημαντικής παραμέτρου της αυτονομίας, π.χ. η Ε.Ε. όχι μόνον δεν εξαιρεί ή μειώνει στις μικρές χώρες, όπως την Κύπρο, την Μάλτα ακόμη και την Ελλάδα, από τις παντοειδείς δωρεάν χρηματοδοτήσεις, εξαιτίας και του ολιγάριθμου πληθυσμού τους.. απεναντίας, παρατηρούμε, όπως και στην περίπτωση της χώρας μας ότι δέχεται πλουσιοπάροχες, περισσότερες απολαυές από τα Ταμεία ΣΥΝΟΧΗΣ- ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ- ΑΝΑΚΑΜΨΗΣ, τα ΕΣΠΑ, τις Αγροτικές και τις Επιχειρηματικές Επιδοτήσεις, κ.τ.λ. πάνω από 70 δισ. ευρώ.
Άρα, με κανονικές προϋποθέσεις, τουλάχιστον, όλα αυτά τα Ταμεία Συνοχής, Αλληλεγγύης, Ανάκαμψης, (το πιστοποιούν οι ίδιες λέξεις, εκτός κι αν οι λέξεις έχουν χάσει την σημασία τους) ότι το αναλογικό ισχυρό μέρος θα έπρεπε και πρέπει να κατευθύνεται στις περιοχές-νησιά που είναι από καιρό οι πιο άγονες, “οι πιο Α-συνοχής”, κ.τ.λ., στην Ελλάδα, στην άκρη του πουθενά. Επιτρέπεται π.χ. η Κάρπαθος και η Κάσος που βρίσκονται ανάμεσα σε δύο τουριστικούς γίγαντες την Κρήτη και την Ρόδο, να μην μπορούν να φθάσουν οι υπερχειλήσεις τους με συχνότερες συγκοινωνίες μέχρι τα νησιά μας;
Οπωσδήποτε οι συγκοινωνίες έχουν καλυτερεύσει κατά πολύ.. αλλά οι κυρίαρχες μεταξύ των δύο πρωτευουσών Ρόδου και Ηρακλείου, που εντοπίζεται ο υπερτουρισμός, παραμένουν ελλειμματικές, εφόσον ξεκινούν και απολήγουν στην ΑΓΟΝΗ Σητεία προς τα ΑΓΟΝΑ νησιά μας, δηλ. μηδέν εις το πηλίκο. Ή και επιχορηγούμενη συγκοινωνία μεταξύ της τουριστικά πλυμμηρισμένης Νότιας Ρόδου με την απέναντι Κάρπαθο.
Πάντως, τα 4 εκατ. μιλιούνια της Αττικής μαζί και οι μεγάλες αδελφές-νησιά καλά ταϊζουν ολόκληρους προϋπολογισμούς, τους πάντες και τα πάντα.
Ας διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις και για τα νηστικά άγονα μικρονήσια να δέχονται, τουλάχιστον, ελάχιστα ψίχουλα από την τουριστική τους υπερ-παλίρροια. Και αντί να βουλιάζουν οι περί τις 8 μεγάλες τουριστικές ναυαρχίδες-νησιά με όλα τα άσχημα επακόλουθα συνωστισμού, η πολιτεία με νέους σχεδιασμούς ισότητας και αποτελεσματικότητας να διευρύνει τους τουριστικούς, με κάθε τρόπο.. π.χ. με καθημερινή θαλάσσια συγκοινωνία ή με υδροπλάνα, κ.τ.λ. χάρη και προς την αιμορραγούσα, ξεχασμένη άγονη νησιωτική περιφέρεια.
Όμως και οι ελάχιστοι μεγάλοι γείτονες των άγονων, παρόλο εύποροι-νησιά διαμηνύουν σε όλους τους τόνους, ότι και αυτοί ακόμη “σέρνονται” με άλλου είδους προβλήματα, άρα, ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος περίσσια.
Και η απέραντη Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου με τόσα ασήκωτα βάρη διάσπαρτων νησιών, δηλ. στο περίπου μισό κατοικημένο Αιγαίο (!), που μόνο να τα επισκεφθείς θέλεις “έναν αιώνα”, πόσο μάλλον να κάτσεις να λύσεις και του καθενός τα χίλια-δυό προβλήματα. Ποία από αυτά να πρωτοπρολάβει η Περιφέρεια Ν. Αι., ανταγωνιζόμενα το πλήθος των άγονων και μεταξύ τους και με τα μεγάλα νησιά, χάος!
Και τα περιορισμένα κονδύλια της Περιφέρειας, κ.τ.λ. κατευθύνονται, ως συνήθως, στα πολλά στόματα-ψήφους ή σε ελάχιστα πιο προετοιμασμένα ή ακόμα και στα δικά μας παιδιά, που όπως, λένε, επιθυμούν διακαώς να εκλεγούν στα επαρχεία. Μα τα άλλα, τα καίρια πλήγματα δεν έχουν τελειωμό.. Μέρος των ευθυνών πέφτουν και στην Ε.Ε., που δεν ελέγχει την υλοποίηση, μετά και τα όσα καταστροφικά συνέβησαν με την θλιβερή κατάληξη στα μνημόνια.
Το άκρον άωτο, τα άτυχα άγονα λογίζονται ότι είναι και πλούσια.. επειδή βρίσκονται μέσα σε μία από τις πλουσιότερες περιφέρειες της χώρας, του Νοτίου Αιγαίου, εξαιτίας των περί 8 μεγάλων, αυτόνομων νησιών.. με ανυπολόγιστες συνέπειες, κατατάσοντας τα άγονα στην μειονεκτικότερη θέση, τελευταία στις κρατικές και στις ευρωπαϊκές υπο-χρηματοδοτήσεις. Δηλ. συνεχίζουμε με τα πλέον παράδοξα, και άγονα και “πλούσια” και με αδειανές τις τζέπες, θα “φυτοζωούν” μέχρι πότε; Απαιτούνται καθαρές λύσεις.. για να μην αλληλοεπιβαρύνονται τα άγονα με τα πλούσια νησιά, που ως πολυπληθέστερα μονοπωλούν τα πάντα.
Γι΄αυτό πιστεύουμε επείγει να οργανωθεί ξεχωριστή Πολυ-Αγονο-Νησιακή Περιφέρεια με απευθείας χρηματοδοτήσεις από την Ε.Ε. από Προγράμματα Νησιωτικότητας, που κατά πολύ περίεργο λόγο μένουν ανενεργά, μόνον όσο αφορά την Ελλάδα. Άγονη Νησιωτική Πολιτική χωρίς Νησιωτικότητα της Ε.Ε. γίνεται;
Άσχετα, το ότι τα άγονα νησιά μπορούν να αποδειχθούν “κρυμμένοι θησαυροί“, πραγματικοί Θαλασσόκηποι της Ευρώπης, για τους πάντες. Αφού, λοιπόν, οι έλληνες ιθύνοντες νίπτουν “αιωνίως” τας χείρας τους παρόλο, που οι βοήθειες προέρχονται από “ξένες χορηγίες”, γι΄αυτά και μόνον φταίνε όλα τα άγονα νησιά-επαρχεία-δήμοι, που τόσο πολύ καιρό κάθονται και περιμένουν την εξ ύψους πολιτειακή μέριμνα χωρίς κανένα ολοκληρωμένο ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΚΑΜΨΗΣ με τα συγκριτικά τους πλεονεκτήματα, με μόνιμα τεχνολογικά, στελεχικά, χρηματοδοτικά εργαλεία, κι όχι αποσπασματικά για ελάχιστα νησιά.
Γι΄αυτά προϋποθέτουν ενιαίες, μονοιασμένες προσπάθειες από μέρους όλων ανεξαιρέτως των άγονων, κατ΄αρχάς προς τις Ανώτατες Αρχές της χώρας.
Εάν πάλι οι φωνές απελπισίας των άγονων συνεχίζουν βοούσες εν τη ερήμω αναγκαστικά θα πρέπει να στραφούν και να ζητήσουν “τα δικαιούμενα” απευθείας από την Ε.Ε. Ασφαλώς, επί πλέον η Κεντρική Διοίκηση δεν γίνεται, όταν πρόκειται για δικούς της λόγους να καθιερώνει ως άγονα Επαρχεία-νησιά με πληθυσμό μέχρι 10.000 και να αντιπροσωπεύονται με μόνο ένα άτομο-ΕΠ-ΑΡΧΟ, να ΑΡΧΕΙ όλων των δημόσιων, έστω και μισερών υπηρεσιών, κ.τ.λ., κ.τ.λ.. αλλά όταν πρόκειται για κάποιο δημόσιο όφελος των γενναίων μονίμων κατοίκων τους να περιορίζει τα άγονα Επαρχεία-νησιά μόνον σε πληθυσμό περί τις 3.000 (αντί των 10 χιλιάδων), σαν ένα στίγμα-παράρτημα της μακρινής, στην άλλη άκρη, πρωτεύουσας της Περιφέρειας στην Σύρο.
Οι εξουσίες και οι πόροι αλλού “το μαχαίρι και το πεπόνι”, οι αρμοδιότητες και ευθύνες αλλού και οι άνθρωποι και οι ανάγκες τους αλλού (έδρα, κοινότητες Δήμου).. άλλους μπορεί να ψηφίζουν οι επί τόπου πλειοψηφίες των ιθαγενών για το τοπικό καλό σαν έπαρχο κι άλλος μειοψηφίσας να τους βγαίνει.
Έτσι, διαφαίνεται ότι οι εκάστοτε ανώτατες εξουσίες θέλουν να επικοινωνούν, διαχρονικά, καλύτερα με τις επί τόπου δικές τους, έστω και με Αρχές της μειοψηφίας, για ίδιους γνωστούς λόγους.. παρά απευθείας με εκλεγμένους από τις πλειοψηφίες, που, ως δημοκρατικές διαδικασίες, αποτιμώνται από αρχαιοτάτων ελληνιστικών χρόνων ότι είναι το καλύτερο σύστημα που αποδίδει καλύτερα σε όλες τις δημόσιες ανάγκες της τοπικής κοινωνίας, που λόγω και της εντοπιότητας να γνωρίζουν τους -τις καλύτερους-ες.
Εξάλλου, δεν ξεχνούν, ότι μέχρι πρόσφατα το ισχύον σύστημα Επάρχου και Επαρχιακού Συμβουλίου από τους δημοκρατικά πλειοψηφεισάντους εκλεγμένους, απέδιδε τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα και όλες οι ευθύνες δικές τους. Τώρα, με ένα σωρό κατεβατά φυσικά, ανθρώπινα, τεχνικά, κ.τ.λ. συγκλονιστικά συμβάντα τα επωμίζονται οι εκάστοτε Κεντρικές Διοικήσεις μέσω των δικών τους “υπεύθυνων προϊσταμένων”.
Ειδικά, όταν οι υπηρεσίες και του Επαρχείου και του Δήμου Καρπάθου και του Δήμου Κάσου είναι άκρως υποστελεχωμένες σε υπαλλήλους, κ.τ.λ. να είναι και πολιτικά, λένε, τότε γιατί να επωμίζονται τις όποιες ευθύνες για οτιδήποτε;
Ενώ θα μπορούσαν στα άγονα να εκλέγονται, τουλάχιστον, τρεις επαρχιακοί σύμβουλοι της πλειοψηφίας και δύο της μειοψηφίας, διατηρώντας ξανά περισσότερες κρίσιμες φωνές των πολιτών με την σωρεία των προβλημάτων τους. Πάντως, είμαστε τυχεροί που η Κάρπαθος-Κάσος μπόρεσαν και κατέβασαν πέντε πολύ αξιόλογους υποψήφιους επάρχους και διαθέτει έναν εξαιρετικό επιστήμονα, Διοικητή του Νοσοκομείου μας και λοιπούς Προϊσταμένους.
Μ΄αυτά και μ΄αυτά, όταν οι πολίτες δεν αισθάνονται και τόσον αποφασιστικοί παράγοντες γενικά στα δημόσια πράγματα, αποξενώνονται από τα κοινά και επακόλουθα στρέφονται, ως είθισται, στην διαπροσωπική σχέση με τους δημόσιους πολιτικούς όλων των βαθμίδων. Συμπερασματικά, ουκ έστιν αριθμός:
Η Κεντρική Διοίκηση κρατάει όλα τα ηνία στα χέρια της, οπότε περί ποίων ευθυνών των ΑΥΤΟ-διοικήσεων μπορούν να περιστρέφονται οι όποιες αποφασιστικές συζητήσεις; Η διάχυση και η σύγχηση ευθυνών και αρμοδιοτήτων μεταξύ των διαφόρων δημόσιων φορέων παραμένει “η Αχίλλειος Πτέρνα” του ελληνικού κράτους, πως μπορούν μετά να υπάρξουν καταλογισμοί ευθυνών από και σε κανένα;
Το κάθε άγονο νησί έχει τα μάλα διαφορετικά χαραχτηριστικά του, π.χ. τα συγκριτικά και τουριστικά πλεονεκτήματα, το μέγεθος, το κακοτράχαλο ή παραγωγικό, το στίγμα-τοποθεσία, οι αποστάσεις από κεντρικά μέρη, συγκοινωνίες, κ.τ.λ..
Οι επιζήμιες αντιπαραθέσεις ανάμεσα στις αλληλοδιαδεχόμενες συμπο- αντιπολιτεύσεις πιστεύουμε είναι από τις κυρίαρχες αιτίες, που οι πολίτες τώρα επιζητούν με μεγάλη αγωνία διαμόρφωση κλίματος συναινέσεων για καλύτερη, για ομαλοποίηση της ποιότητας ζωής τόσο για τους κατοίκους και τους τουρίστες, όσο και για τα λιμνάζοντα έργα.. διαφορετικά, με τόσα πολλά να επικρέμονται, η δαμόκλειος σπάθη θα τους πάρει όλους, όλοι θα είναι χαμένοι.. μα, φυσιολογικά περισσότερο χαμένοι, όσοι έχουν περισσότερα να χάσουν..
Τελικά, εμείς πιστεύουμε Δήμος είναι οι κάτοικοί του, οι κοινότητές του, οι υπάλληλοί του, οι εκλεγμένοι του, που όλοι πρέπει να αποβλέπουν στην βιώσιμη ομονοούσα συνύπαρξη και ανάπτυξη..
Όσον αφορά τα ΠΡΟ- και τα ΜΕΤΑ-ΕΚΛΟΓΙΚΑ θα αναφερθούμε στο επόμενο, πιστεύοντας ότι τα αξιόλογα πρόσωπα για τέτοιες καίριες θέσεις, όπως π.χ. του-της επάρχου ή του δημάρχου, θα πρέπει να τα κρίνει και να τα εκλέγει με την ψήφο του μόνον ο κυρίαρχος λαός κι όχι οι παντοειδείς παράγοντες, τα όποια Μ.Μ.Ε., ο έντυπος ή ο ηλεκτρονικός τύπος, τα κοινωνικά δίκτυα, κ.τ.λ., κ.τ.λ. Ειδικά, εδώ στα μικρά μας μέρη που γνωριζόμαστε..
Μάκης Εμμ. Ρήγας-Ρηγοπούλης.
12/10/2023
Καρπαθιακά Νέα
