Εορτάζει ο Όσιος Εφραίμ ο Κατουνακιώτης, ο «χαρισματούχος υποτακτικός»

Η ΖΩΗ ΤΟΥ

Ο Άγιος Εφραίμ Κατουνακιώτης, πνευματικό ανάστημα του Αγίου Ιωσήφ του Ησυχαστή, γεννήθηκε στο Αμπελοσάλεσι Θηβών το 1912. Έζησε την παιδική και νεανική του ηλικία σε ένα ευσεβές περιβάλλον, ολοκλήρωσε τη δευτεροβάθμιο εκπαίδευση στη Θήβα και εγκαταβίωσε στο Άγιον Όρος σε ηλικία είκοσι ενός ετών.

Τις αρχικές δυσκολίες που αντιμετώπισε από την έλλειψη πνευματικότητος των Γερόντων του, τις έλυσε η γνωριμία του με τον Άγ. Ιωσήφ τον Ησυχαστή, ο οποίος του δίδαξε την αξία της πλήρους υποταγής, και τη νοερά προσευχή ως μέθοδο για την κατάκτηση της Θείας χάριτος.

Σε ηλικία εξήντα δύο ετών, μετά την κοίμηση του Γέροντός του, δέχθηκε συνοδία και έζησε τα υπόλοιπα χρόνια του ως Γέροντας, φροντίζοντας με αγάπη, αφοσίωση αλλά και αυστηρότητα τους νέους μοναχούς που αυτοβούλως ήρθαν κοντά του. Με τους λόγους, αλλά κυρίως με το παράδειγμά του, δίδαξε την προσήλωση στην ησυχία και την προσευχή που σε συνδυασμό με την αδιάκριτη υποταγή, οδηγούν στην πνευματικότητα.

Ο Γέροντας που έμεινε στην ιστορία του Όρους ως ο «χαρισματούχος υποτακτικός», έτρεφε ιδιαίτερη αγάπη στην κοινοβιακή ζωή, αν και ο ίδιος είχε επιλέξει τον ερημιτισμό, και συχνά επισκεπτόταν τις Μονές και μιλούσε στους μοναχούς με σκοπό την πνευματική τους ωφέλεια, διατηρούσε άλλωστε αγαθές σχέσεις με το σύνολο των Γερόντων και των μοναχών, ενώ με κάποιους είχε ισχυρό φιλικό και πνευματικό δεσμό.

Αντιμετώπισε στη ζωή του πολλά και διαρκή προβλήματα υγείας και πριν κοιμηθεί το 1998, δοκιμάστηκε αρχικά με τύφλωση και στη συνέχεια με παραπληγία, εξ αιτίας εγκεφαλικού επεισοδίου.

Έζησε όλη του τη μοναστική ζωή στο Ι. Ησυχαστήριο του Αγίου Εφραίμ, το οποίο παραμένει μέχρι σήμερα ενεργό με μοναχούς που διατηρούν τις αρχές και τον τρόπο ζωής που εκείνος τους παρέδωσε.

To «εύοσμον» και το «δύσοσμον» ήταν θεϊκά σημάδια που πολλές φορές απαντούσαν στα ερωτήματα του Γέροντος. Κάποτε του ζήτησαν να εξηγήσει την ευωδία των Αγίων λειψάνων, εκείνος δεν απάντησε αλλά έσκυψε το κεφάλι του στο μέρος της καρδιάς και άρχισε να προσεύχεται. Ο τόπος γέμισε ευωδία και τότε είπε στους συνομιλητές του, πως επειδή δεν μπορούσε να το εξηγήσει ο ίδιος, παρακάλεσε τον Θεό να δώσει εκείνος την απάντηση.

Οι αμαρτίες ήταν δυσοσμία. Για οτιδήποτε είχε σχέση με μάγια και ακάθαρτα πνεύματα ο Γέροντας ένιωθε μια αφόρητη δυσοσμία. Ο έγκριτος καθηγητής Θεολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Δημήτριος Τσελεγγίδης, μαρτυρά ότι σε δική του ερώτηση για τον οικουμενισμό ο Γέροντας του απάντησε: «Με αυτό το θέμα δεν έχω ασχοληθεί. Γι’ αυτό, [όταν δέχθηκε σχετική ερώτηση] πήγα στο κελί μου και προσευχήθηκα· ρώτησα τον Χριστό να με πληροφορήσει τι είναι ο οικουμενισμός […] Μετά την προσευχή γέμισε το κελί μου από αφόρητη δυσωδία, η οποία μου έφερνε ασφυξία στην ψυχή, δεν μπορούσα να αναπνεύσω πνευματικά […] έχω απόλυτη βεβαιότητα, ότι ο οικουμενισμός δεν έχει το Πνεύμα το Άγιο, αλλά το πνεύμα το ακάθαρτο.