Πέντε χρόνια πίσω, τέτοια μέρα το 2016, η Κάρπαθος έζησε ένα ανεπανάληπτο τετραήμερο! Από τις 16 μέχρι 19 Ιουλίου στο νησί έγιναν οι αγώνες του διεθνούς πρωταθλήματος Σκανταλόπετρας. Μέρα μνήμης του πρώτου (και τελευταίου) σπουδαίου πρωταθλήματος άπνοιας που έγινε στην Κάρπαθο κι αν κάτι απομένει δυνατά στη μνήμη είναι μια απορία που σίγουρα έχουν όλοι όσοι συμμετείχαν στη διοργάνωση: “‘Αραγε δεν θα μπορούσε η Κάρπαθος να διοργανώνει κάθε καλοκαίρι αυτούς τους αγώνες;” Κι αυτοί οι αγώνες θα τα είχαν όλα! Αθλητισμό-Πολιτισμό και Ιστορία!
Γιατί όμως ο αείμνηστος γιατρός, ψυχή της σκανταλόπετρας, Νίκος Τρικοίλης διάλεξε την Κάρπαθο;
Η Κάρπαθος δεν ήταν ποτέ νησί σφουγγαράδων, άλλωστε το λέει και το τραγούδι:
Από τα Δωδεκάνησα τρία έχουν τη χάρη, Σύμη, Χάλκη και Κάλυμνος, που βγάζουν το σφουγγάρι!
Κι όμως εδώ γράφτηκε η ιστορία του αθλήματος, αφού το πρώτο καταγεγραμμένο ρεκόρ, παρακαλώ σημειώστε, που εξακουθεί μέχρι σήμερα να παραμένει απάτητο ελληνικό ρεκόρ! Έγινε στις 16 Ιουλίου 1913. Ακριβώς πριν από 103 χρόνια ο δύτης Στάθης Χατζής ήρθε στο νησί έπειτα από μια απεγνωσμένη πρόσκληση των Ιταλών, που είχαν χάσει την άγκυρα του πλοίου τους μέσα στον κόλπο των Πηγαδίων Καρπάθου.
Ο θρύλος του βυθού, Στάθης Χατζής
Ο Συμιακός σφουγγαράς κλήθηκε να ξεσκαρώσει την άγκυρα του Ιταλικού θωρηκτού Regina Margerita, που τον Ιούλιο του 1913, είχε παγιδευτεί σε βάθος 48 οργιές (περίπου 82,5 – 87,5 μέτρα).
Ο βουτηχτής αυτός, είχε ύψος περίπου 1,70 και βάρος 65 κιλά, έπασχε από εμφύσημα και διάρρηξη του ενός τυμπάνου (το άλλο δεν υπήρχε καν) μπορούσε, κάτω από το νερό και σε μεγάλο βάθος, να μείνει χωρίς ανάσα ως και επτά λεπτά αφού, όπως ο ίδιος έλεγε, εκεί κάτω δεν αισθανόταν την ανάγκη να αναπνεύσει. Η άγκυρα του ιταλικού πολεμικού σκάφους ανέβηκε στην επιφάνεια και ο Στάθης Χατζής πέτυχε έναν απίστευτο άθλο που με τα χρόνια έγινε και θρύλος!
Ακόμη ένας σπουδαίος δύτης διάλεξε τον ίδιο κόλπο, τα Πηγάδια της Καρπάθου, για να πετύχει ένα παγκόσμιο ρεκόρ!
Πρόκειται για τον πρωταθλητή ελεύθερης κατάδυσης Ουμπέρτο Πελιτζάρι, που το 1988 ταξίδεψε στην Κάρπαθο και κατέβηκε στην ίδια θέση που έχασε την άγκυρα το ιταλικό πλοίο. Ο Πελιτζάρι έφτασε σε βάθος 100 μέτρων, σε μια βουτιά μνήμης και τιμής στον πρώτο, στον Στάθη Χατζή, αλλά και στους Δωδεκανήσιους σφουγγαράδες, που με τις βαθιές ατέλειωτες σιωπές τους έγραψαν ένα κομμάτι της πιο υπέροχης θαλασσινής μας ιστορίας.
Όμως για την Κάρπαθο υπήρχαν ένα σωρό ακόμη λόγοι για να υπερηφανεύεται και να αγκαλιάζει την Σκανταλόπετρα.
Το νησί εκτός από τον Τιτάνα Ιαπετό και την Θεά Αθηνά, έχει μια παράξενη σχέση με τον Θεό της θάλασσας, τον Ποσειδώνα. Σύμφωνα με έναν από τους πολλούς μύθους ο Θεός ανατράφηκε στη Ρόδο, όμως στην Κάρπαθο η σημερινή πρωτεύουσα, τα Πηγάδια όπου και θα διεξαχθούν οι αγώνες, υπήρχε η πόλη Ποτίδαιον ή Ποσείδιον, προφανώς ήταν αφιερωμένη στον τρομερό Θεό της θάλασσας!
Στην Σκανταλόπετρα μοναδικός αντίπαλος είναι το σώμα, αυτό πρέπει όχι μόνο να πειστεί, μα και να ακολουθήσει τις επιθυμίες του μυαλού
Βυθίζεσαι και νιώθεις την πίεση στα αυτιά, ενώ το οξυγόνο στους πνεύμονες όλο και λιγοστεύει. Εκείνο το τεράστιο λεπτό αρχίζουν να τσιρίζουν όλα τα εσωτερικά καμπανάκια, ενώ ο εγκέφαλος, η καρδιά, όπως και όλο το σύστημα, φωνάζουν δυνατά: «εεε φίλε έχεις πάρει λάθος δρόμο! Προς τα κάτω δεν υπάρχει αέρας».
“η σκυτάλη της άπνοιας παραδόθηκε στα χέρια του Χρόνη! Ο παππούς μου, ο Στάθης Χατζής γνωρίζει σήμερα στην Κάρπαθο απίστευτες τιμές και σίγουρα θα είναι ευχαριστημένος”!
Πρωταγωνιστής, ψυχή και ταυτόχρονα καρδιά της Σκανταλόπετρας, ο γιατρός Νικόλας Τρικοίλης, δεν σταματούσε να χαμογελά, να φωτογραφίζει τα δρώμενα και δεν έκρυβε τη χαρά του για την επιλογή της Καρπάθου. Από το μικρόφωνο κρατήσαμε μια πρόταση που επανέλαβε δυο φορές:
