Από τον Παναγιώτη Πήτερ Καραγιαννάκη
Καθηγητή Επικοινωνίας και Δημόσιου Λόγου
Ο Υπηρέτης-Ηγέτης:
Το άρθρο αυτό βασίστηκε στο άρθρο του καθηγητή Management Δημήτρη Μπουραντά “Η αλαζονεία ως αίτιο εκτροχιασμού των ηγετών!” και το βιβλίο του Robert Greene Οι 48 Νόμοι της Εξουσίας (The 48 Laws of Power). Σε ένα προηγούμενο άρθρο μου “ΤΕΝΙΣ ΚΑΙ ΗΓΕΣΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΠΑΘΟ: ΕΝΑ ΠΕΡΙΕΡΓΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ” δήλωσα ότι στη γνήσια ηγεσία, καθώς τη διδάσκω και προσπαθώ να τη ζήσω και στην Κάρπαθο, υπάρχει μια σημαντική σχέση που την χαρακτηρίζει.
Αυτή η σχέση ονομάζεται σχέση υπηρέτη/ηγέτη. Εάν δεν μπορείτε να υπηρετήσετε, δεν μπορείτε να ηγηθείτε. Αυτό σημαίνε, ότι πρώτα πρέπει να ξέρετε, πώς να υπηρετείτε, προτού μπορέσετε να συνειδητοποιήσετε, πώς να ηγείτε.
Για να υπηρετήσετε ως γνήσιος ηγέτης πρέπει να έχετε συγκεκριμένες ιδιότητες και τις ανέφερα στο άρθρο εκείνο (π.χ. τα “3 L”). Τώρα ας δούμε, τι μπορεί να χαρακτηρίζει έναν ηγέτη που βρίσκεται στο άλλο άκρο του φάσματος του υπηρέτη/ηγέτη. Αυτός είναι ο αλαζονικός ηγέτης.
Τι χαρακτηρίζει λοιπόν τον αλαζονικό ηγέτη;
10 Βασικοί παράγοντες συμπεριφοράς του αλαζονικού ηγέτη:
Η αλαζονεία του ηγέτη μπορεί εύκολα να προκαλέσει όχι μόνο δυσλειτουργία στον οργανισμό και στους θεσμούς, αλλά προκαλεί ζημιά και στη κοινωνία. Όταν οι πολίτες χάσουν την εμπιστοσύνη για φερεγγυότητα και λειτουργικότητα, τότε καταρρέει και το ΗΘΟΣ μέσα στην κοινωνία. Αυτή την κοινωνία που βάλθηκαν να υπηρετήσουν σαν ηγέτες.
Παρακάτω εξηγώ πολύ σύντομά 10 χαρακτηριστικά της αλαζονικής ηγεσίας:
1. Έχουν την αίσθηση ότι τα ξέρουν όλα, πάντα αυτοί έχουν δίκιο και ποτέ δε φταίνε οι ίδιοι για τις αποτυχίες. Φταίνε οι άλλοι και οι προηγούμενοι.
2. Θίγονται, θυμώνουν και γίνονται επιθετικοί, όταν νομίζουν ότι τους κάνουν ΚΡΙΤΙΚΗ.
Δυσκολεύονται να κατανοήσουν, να χειριστούν και να εκφραστούν απέναντι στην εποικοδομητική κριτική και μη.
3. Στοχοποιούν, φιμώνουν και λογοκρίνουν τη διαφορετική άποψη που προσκρούει στην κυρίαρχη δικιά τους.
4. Θέλουν “συνεργάτες” που να τους λένε πάντα «ναι» (yes men). Αυτοί “οι συνεργάτες” εκδηλώνουν ότι τους θαυμάζουν. Ακόμη και όταν ζητούν τη συμμετοχή από συνεργάτες, το κάνουν για τυπικούς λόγους ή για εντυπωσιασμό. Αυτό μπορεί να γίνει με συμβούλια και επιτροπές που έχουν τυπικό ρόλο και όχι ουσιαστικό ρόλο για πραγματικές αποφάσεις.
5. Ανταμείβουν και ευνοούν ανθρώπους που πάντα «συμφωνούν» μαζί τους. Ετσι ενισχύουν το κύκλο εξουσίας τους και θωρακίζουν την ανασφάλειά τους.
6. Eνδιαφέρoνται περισσότερο για τη δόξα και μνημόνευση του ονόματός τους
7. Δεν καλλιεργούν νέους ηγέτες. Θέλουν συνεργάτες που να μην παίρνουν πρωτοβουλίες και δεν καλλιεργούν την πρωτοβουλία.
8. Λειτουργούν χωρίς να έχουν αίσθηση ότι ο θώκος δεν τους ανήκει, αλλά είναι δανεικός.
9. Αντιλαμβάνονται την ηγεσία σαν εξουσία και προνόμιό τους
10. Αποφεύγουν την διαφάνεια προτιμώντας τις “πολιτικές ζυμώσεις” Με αυτό τον τρόπο λειτουργεί και η εξουσία τους.
Τροφή για Σκέψη:
Όπως δηλώνει και ο καθηγητής Δημήτρης Μπουραντάς, με κάποια προσπάθεια πιστεύω θα αναγνωρίσετε στο περιβάλλον που ζείτε ή-και εργαζόσαστε προϊστάμενους και προέδρους με παρόμοια συμπεριφορά.
Μπορεί μερικοί απ’ αυτούς να είναι και αιρετοί.
Να τους ψηφίζουμε και μετά να διαμαρτυρόμαστε για το ποιόν τους, λες και μας τους επέβαλαν οι άλλοι!” Τροφή για σκέψη!
φωτογραφία: Nasserphotographigs.com
1.9.2023
Καρπαθιακά Νέα
