του Μανώλη Δημελλά
Ο πρώτος που χαιρετάς σα φτάνεις, μα κι τελευταίος που στέκει παραδίπλα σου, καθώς αναχωρείς με το πλοίο από τα Πηγάδια της Καρπάθου είναι ο Παντελής. Παραπάνω από 30 χρόνια θυμάται πλοία, πρόσωπα και πράματα. Όλα όσα γινήκαν στο έμπα και το ξεπροβόδισμα των καραβιών είναι στο μυαλό του!
Ήταν τότε που σπάσαν οι κάβοι του ΝΤΑΛΙΑΝΑ! Χαμός είχε γίνει. Μα δε γίνεται να ξεχάσει εκείνες τις φουρτούνες, καθώς πάλευε να δέσει το θρυλικό ΒΙΤΣΕΝΤΖΟΣ ΚΟΡΝΑΡΟΣ. Όλα τα πλοία τα θυμάται. Έπειτα τα μάτια του γυρνούν και φέρνουν πρόσωπα ναυτικών, γεμίζει από μνήμες βιαστικών στεριανών ο νους του και μας χαμογελά λίγο αμήχανα. Όμως δε ξεχνά τη σημερινή κυριακάτικη άφιξη των πλοίων, πρώτα το ΠΡΕΒΕΛΗΣ κι έπειτα το PAROS JET. Φεύγει, ξεμακραίνει βιαστικός, τραβά για να παραλάβει τις αποσκευές που χει στο πρόγραμμα του.
Αμέτρητες ιστορίες για τον φιλότιμο Παντελή, που παλεύει για το μεροκάματο κουβαλώντας μικρά και μεγάλα δέματα, πεσκέσια μέσα κι έξω από τα πλοία.Εκεί που ιδρώνει, εκεί που λες πως κουράστηκε, να τον πάλι, ξεπετάγεται βιαστικός μέσα από τον κόσμο και μέσα στο λιοπύρι σέρνει ένα φορτωμένο από κούτες καρότσι.
Είναι λοιπόν κάποιοι άνθρωποι, εργάτες, που δεν έχουν καρέκλες, ούτε ηχηρά αξιώματα κι όμως έχουν κερδίσει μια θέση στο χωροχρόνο της Καρπάθου. Έτσι κι Παντελής, η ταυτότητα του λιμανιού, στην πρωτεύουσα του νησιού, στα σίγουρα κάπου γράφει το όνομα του.