του Γιώργου Νικ. Τσαμπανάκη
Μετά την ανάγνωση του δημοσιεύματος του προσφιλούς μου Μανώλη Κ. Λαμπρίδη, που με τον τίτλο “Ημερομηνίες και Επαναστατικές φιέστες” δημοσιεύτηκε χθες στην ιστοσελίδα “ΚΑΡΠΑΘΙΑΚΑ ΝΕΑ“, προβληματίστηκα σοβαρά εάν έπρεπε να απαντήσω σε ορισμένα τουλάχιστον σημεία.
Παρά το γεγονός ότι οι απαντήσεις που δίνονται είναι σχεδόν προφανείς για τους γνωρίζοντες, θα επιχειρήσω να ξεκαθαρίσω κάποια αμφιλεγόμενα τουλάχιστον σημεία του περί ου ο λόγος κειμένου.
α. Το Κοινοτικό Συμβούλιο Ολύμπου του Δήμου Καρπάθου πουθενά στη σχετική απόφασή του δεν αναφέρεται σε “‘Άλλη τοπική επανάσταση”, όπως γράφει παραποιώντας τα γεγονότα ο Μανώλης Λαμπρίδης. Τουναντίον το Κ.Σ. Ολύμπου στην ομόφωνη απόφαση του υπ’ αριθμόν 9/2022, που πάρθηκε στη συνεδρίαση της 14ης Δεκεμβρίου 2022 και είναι αναρτημένη στην ιστοσελίδα ΔΙΑΥΓΕΙΑ με ΑΔΑ: 9ΛΚΙΩΕΟ-ΑΑΠ αναφέρει με απόλυτη ενάργεια τα εξής:
“Υποβολή αιτήματος προς το Δημοτικό Συμβούλιο Καρπάθου για την ένταξη των ετήσια διοργανωνόμενων εορτασμών της “Πρώτης Ημέρας Ελευθερίας της Ολύμπου” (8η Οκτωβρίου 1944) στο πλαίσιο του Ετήσιου Δημοτικού Προγραμματισμού του εορτασμού της Επανάστασης της Καρπάθου – 5η Οκτωβρίου 1944“.
Την “8η Οκτωβρίου” λοιπόν οι Ολυμπίτες τιμούν την Πρώτη Ημέρα της Ελευθερίας του τόπου τους, η έλευση της οποίας προέκυψε ως φυσική συνέπεια των γεγονότων της Επανάστασης της 5ης Οκτωβρίου 1944 και της ολόψυχης προσχώρησης των κατοίκων της Ολύμπου σ’ αυτήν “άμα τω ακούσματι των γεγονότων” στην Βόρεια Κάρπαθο και δεν τιμούν “μιαν άλλη Επανάσταση”, όρος που αποτελεί εφεύρημα του συντάκτη.
β. Για κάθε ψύχραιμο αναγνώστη της πρόσκλησης που αναρτήθηκε στις 28-4-2023 στην ιστοσελίδα του Δήμου Καρπάθου με αρ. Πρωτ. 6707 και αναφέρεται στη Συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Καρπάθου κατά τη 2α Μαΐου 2023, τίποτε το παραπλανητικό δεν συμπεριλαμβάνεται σχετικά με το αίτημα της Κοινότητας Ολύμπου.
Κι αυτό γιατί το προς συζήτησιν θέμα εμπίπτει απολύτως στον εκεί αναφερόμενο “Ετήσιο προγραμματισμό των εορταστικών εκδηλώσεων εις ανάμνηση του Καρπαθιακού Απελευθερωτικού Επαναστατικού Κινήματος της 5ης Οκτωβρίου 1944”, όπως ακριβώς ζητήθηκε και από το Κοινοτικό Συμβούλιο Ολύμπου.
Είναι βαριά προσβλητικό εξάλλου για τους αιρετούς εκπροσώπους του Καρπαθιακού λαού να ισχυρίζεται κανείς ότι παραπλανήθηκαν στη λήψη μιας συνειδητής απόφασής τους….
γ. Κι ενώ σε κάποια απόστροφο του κειμένου του ο Μανώλης Λαμπρίδης αναφέρει ότι “Το θέμα ημερομηνίας απόπλου δεν τον αφορά”, δεν μας αποσαφηνίζει τι τιμάται τελικά εδώ και σαράντα χρόνια στην Αρκάσα την 8η Οκτωβρίου εκάστου έτους. Είναι όμως δυνατόν να το προσδιορίσει κανείς με εξαιρετική ευκολία ανατρέχοντας στα ακόλουθα ιστορικά δημοσιεύματα:
- Γεωργίου Μ. Γεωργίου, Καρπαθιακά, Πειραιεύς, 1958, σ. 322, όπου αναφέρονται τα εξής: “Η αποστολή εις Αίγυπτον ανεχώρησε στις 8 Οκτωβρίου από το λιμάνι του Φοινικίου για τη Κάσο πρώτα όπου θα επρομηθεύετο πυξίδα και ότι άλλο χρειαζόταν …“
- Ιωάννου Γ. Οθείτη, “Η Επανάστασις Καρπάθου 1944“, Αθήναι 1965, σ. 48, όπου γράφονται τα ακόλουθα “Η αποστολή εις Αίγυπτον ανεχώρησε την 8ην 8βρίου από το Φοινίκι Καρπάθου εις Κάσον διά να εφωδιασθή με πυξίδα, καύσιμα και ότι άλλο ναυτικό όργανο χρειαζόταν“.
- Κωνσταντίνου Παζαρτζή, “Το Απελευθερωτικό Κίνημα της Καρπάθου του 1944”, Καρπαθιακαί Μελέται, τ. 1, Αθήναι 1979, σ. 83, όπου σημειώνεται χαρακτηριστικά “Η επικίνδυνη αυτή αποστολή, που ανατέθηκε σε επτά τολμηρούς πατριώτες των οποίων τα ονόματα αναφέρονται πιο κάτω, αναχώρησε στις 8 Οκτωβρίου με τη βενζινόβαρκα του καπετάν Μιχάλη Πιττά και Κώστα Λαμπρίδη από την Αρκάσα…“
- Κωνσταντίνος Ι. Παζαρτζής, “Απομνημονεύματα“, Αθήνα 2009, σ. 125, όπου στη δημοσιευόμενη ομιλία που εκφώνησε κατά τον πρώτο εορτασμό της 8ης Οκτωβρίου στο Φοινίκι το έτος 1984 ανέφερε: “Και στις 8 Οκτωβρίου ξεκινά απ‘ αυτό εδώ το λιμάνι η IMMACOLATA, ένα γαζολινάκι 5 μέτρων περίπου του Καπετάν Μιχάλη Πιττά και του Κώστα Λαμπρίδη, καταγερασμένο κι αυτό από τις ταλαιπωρίες της κατοχής, για το πιο μεγάλο και το πιο παράτολμο ταξίδι του.“
Είναι λοιπόν απολύτως σαφές ότι ο εορτασμός της 8ης Οκτωβρίου καθιερώθηκε σε καιρούς, που δεν είχαν έρθει στο φως τα ακλόνητα ντοκουμέντα τα οποία αφορούσαν το ταξίδι της Αποστολής Σωτηρίας των Καρπαθίων και αναφερόταν στα όσα ήταν κατ’ εκτίμησαν ως τότε γνωστά για την αναχώρηση της. Είναι προφανές ότι η μαρτυρία του επικεφαλής της Αποστολής Σοφοκλή Οικονομίδη, που προσδιόριζε συνδυαστικά την αναχώρηση της στις 10 του Οκτώβρη δεν είχε γίνει δεκτή από τους τοπικούς ιστοριογραφούντες ελλείψει μέχρι τότε εγγράφων τεκμηρίων!!!
δ. Ήθελα όμως στο σημείο αυτό να ρωτήσω το εξής:
Eλήφθη ποτέ υπόψιν το γεγονός ότι η Κοινότητα Ολύμπου ονόμαζε, πολύ πριν την καθιέρωση των εορτασμών της 8ης Οκτωβρίου στο Φοινίκι, την κεντρικότερη πλατεία της, το Σελλάϊ, επί τριάντα σχεδόν χρόνια μετά την Απελευθέρωση “Πλατεία 8ης Οκτωβρίου”; Την ονομασία αυτή, όπως είναι γνωστό, τροποποίησε η Χούντα σε “Πλατεία 21ης Απριλίου”…
Γιατί άραγε είχε δοθεί, τόσο πρώιμα, η συγκεκριμένη ονομασία στην Όλυμπο;
ε. Σε άλλο σημείο του άρθρου του ο αγαπητός μου Μανώλης Λαμπρίδης προτρέπει, και καλώς, σε ενότητα των Καρπαθίων. Όμως η Ενότητα δεν έρχεται μέσα από την ισοπέδωση και την ανούσια ομογενοποίηση των πάντων, ιδιαίτερα σε ένα νησί πολύμορφο, όπως η Κάρπαθος. Η Ενότητα εμπεδώνεται, προ πάντων, μέσα από τον σεβασμό της ιστορικής αλήθειας και όχι με την υπεράσπιση και την καταναγκαστική επιβολή τοπικών μύθων. Οι κατά τόπους απονεμόμενες εξάλλου τιμές, εφ΄ όσον αυτές στηρίζονται σε αποδειγμένα ιστορικά γεγονότα όχι μόνο δεν αναιρούν την αξία του κεντρικού ιστορικού γεγονότος, που είναι η Επανάσταση της 5ης Οκτωβρίου, αλλά εμπεδώνουν τον σεβασμό του σε όλους τους συμπατριώτες.
στ. Αξιολογώντας πάντως την οπτική του κειμένου του Μ. Λαμπρίδη, διαπιστώνω ότι ουδόλως τον απασχόλησε στην τοποθέτηση του το κλασικό ερώτημα των αποπειρώμενων να “αποδώσουν δικαιοσύνη”, “ποίος ήρξατο χειρών αδίκων”, θέτοντας θύτη και θύμα σε ίση μοίρα, γεγονός που προσδιορίζει και την αντικειμενικότητα της γραφής.
ζ. Καθ’ όσον αφορά όμως την τεχνηέντως επιχειρούμενη διαστρέβλωση των γραφομένων μου περί “αφελών ψηφοφόρων” κ.λπ. τα αφήνω στη κρίση κάθε σοβαρού αναγνώστη του αρχικού κειμένου μου.
η. Θέλω τέλος να ευχαριστήσω εγκαρδίως τον Μανώλη Λαμπρίδη για τις υποδείξεις του σχετικά με το πως πρέπει να κινείται ο Σύμβουλος Πολιτισμού της Περιφερειακής Ενότητας Καρπάθου – Η. Ν. Κάσου, ιδιότητα που τιμητικά φέρω για δωδέκατη συνεχή χρονιά. Μόνο που αυτές έρχονται λίγο καθυστερημένα, αφού όλα τα προηγούμενα χρόνια ο γράφων έχει αποδείξει έμπρακτα σε όσους παρακολουθούν τη δράση του, την αμεροληψία του προς όλα ανεξαίρετα τα χωριά του νησιού μας. Αυτό εξάλλου πιστοποιείται κι από το μακρύ κατάλογο των ουσιαστικών παρεμβάσεών του στα ιστορικά θέματα του τόπου μας, που αν κοντά σ΄ αυτές προστεθούν και οι παρεμβάσεις του στους υπόλοιπους τομείς της δράσης του, τότε ο κατάλογος αυτός θα γίνει τουλάχιστον τριπλάσιος…
Και όλα αυτά μακριά από στείρους τοπικισμούς και από την επιδίωξη παντοειδών δημοσίων σχέσεων, υπερασπιζόμενος με πάθος πριν απ’ όλα την ιστορική αλήθεια τόσο της Καρπάθου, όσο και της Κάσου έναντι οποιουδήποτε προσωπικού κόστους. Παραδείγματα πλείστα όσα….
θ. Όπως και να ‘χει είμαι απόλυτα αισιόδοξος ότι η Αρκασιώτικη Κοινότητα με επικεφαλής τους πνευματικούς της ταγούς θα καταλήξει, αργά η γρήγορα, στα σωστά περί το θέμα συμπεράσματα και στο “δέον γενέσθαι”…
ι. Κλείνοντας οφείλω να ξεκαθαρίσω προς τους αναγνώστες ότι δεν θα επανέλθω στο μεθοδικά καλλιεργούμενο από ορισμένους “ζήτημα”, αφιερώνοντας τον περισσευούμενο χρόνο μου σε ουσιαστικότερες ασχολίες.
3.6.2023
Καρπαθιακά Νέα
