ποιητική
η καρδιά ανέσπερη θάλασσα
ανάμεσα στους αιώνες
στα συλλαβογράμματα των βουνών
όπου παιδί ακόμα κοιτάς
να βρεις μιαν απάντηση για το άπειρο
είναι μια τέχνη αυτή που την μαθαίνει κανείς
ανάμεσα στα αδιάλειπτα ρήγματα της στιγμής
να σου δείξω σιγανά σαν βροχή
μέσα στο πέλαγος το αβύθιστο του έρωτα
να ρυθμίσω τα πανιά μου
μέσα στα νερά της θύμησης
πολύ απαλά – πολύ ρυθμικά
σαν το χορό των ζώων
ενδιάμεσα από λόφους αρχέγονους
εκεί που ο θεός ψιθυρίζει το πιο μεγάλό μυστικό
στο ξέφωτο όπου οι μοίρες κινούν το αδράχτι
και ξεδιαλέγουν το όνομα μας
από την πρώτη προσευχή της ψυχής μας
δεν είναι άλλη η Ποίηση
κι άλλη η Πατρίδα μας
φωνές αγίων
λέξεις ιερογλυφικά μιας εποχής
ανάμεσα στα σπαρμένα
της ζωής και του θανάτου
ένα αντικρινό πλοιάριο
που κάθε στιγμή νικάει την Λήθη
ακόμα και τον θάνατο
η ψυχή είναι γεννημένη ανάμεσα στα βουνά
και την αλμύρα
έτσι έζησα
